(Minghui.org) امپراطور وو از سلسله هان استعدادهای عالی و بینش جسورانه‌ای داشت. در زمان سلطنت وی، قلمرو سلسله هان از نظر اندازه دو برابر شد و شهرت خوب آن به دوردست‌ها رسید. به‌ویژه، سلسله هان آموزه‌های کنفوسیوس را به‌عنوان ایدئولوژی دولت و معیار اخلاقی اتخاذ کرد و کنفوسیوس‌گرایی را به‌عنوان مکتب اندیشه راستین در تاریخ چین تبدیل کرد.
اما در نتیجه سال‌ها جنگ و کارهای عمرانی بی‌ملاحظه در سال‌های پایانی او، صندوق دولت تقریباً خالی شد. مردم از مقامات خشمگین شدند و راهزنان و دزدان در بسیاری از مناطق ظاهر شدند. «فاجعه جادوگری» منجر به کشته شدن امپراطور وی و ولیعهد شد و ده‌ها‌هزار نفر را نیز تحت تأثیر قرار داد. ژنرال لی گوانگ‌لی، که امپراطور به آن تکیه می‌کرد، تسلیم شیونگ‌نو شد. همه اینها خسارات سنگینی بر امپراطور وارد کرد و باعث شد تا او عمیقاً درباره خود تأمل کند.
در ماه مارس سال چهارم دوره ژنگ‌هه (89 قبل از میلاد)، امپراطور وو برای انجام مراسم فنگ شان به کوه تای رفت. او به مقامات دربار گفت: «از زمان سلطنت، من بی‌پروا رفتار کرده‌ام و زندگی را برای مردم سخت کردم. از کاری که انجام داده‌ام واقعاً پشیمان هستم. از این پس، هر کاری که به مردم آسیب برساند و منابع دولتی را هدر دهد باید متوقف شود.»
در ژوئن همان سال، امپراطور 68 ساله وو پیشنهادی را از وزیر سان هونگ‌یانگ و دیگر مقامات برای اعزام سربازان به لونتای (در استان امروز شین‌جیانگ در غرب چین) برای دفاع نظامی و گسترش کشاورزی رد کرد. او همچنین حکمی صادر كرد كه درباره اشتباهات خط‌مشی گذشته خود، كه به‌طور گسترده به‌عنوان «حکم توبه لونتای» معروف است، تأمل می‌کرد.
در حکم نوشته شد: «پیش از این، من پیشنهادی را دریافت کردم، که می‌گفت هر کسی برای حمایت از دفاع مرزها، 30 سکه مالیات اضافی پرداخت کند. این کار بر مردم و به‌ویژه افراد سالخورده، ضعیف یا کسانی که هیچ کسی از آنها مراقبت نمی‌کند، بار سنگینی تحمیل می‌کرد.»
«... سپس ژنرال لی گوانگ‌لی شکست خورد و سربازانش مردند یا اسیر شدند یا فرار کردند. هر وقت به آنها فکر می‌کنم ناراحت می‌شوم. اکنون برخی از مقامات پیشنهاد داده‌اند که پایگاه‌های نظامی و کارزارهای کشاورزی را در لونتای بیشتر گسترش دهند. این امر به جای مراقبت از مردم، بر آنها بار بیشتری تحمیل می‌کند. تحمل شنیدن چنین چیزهایی را ندارم.»
«.... مهمترین کار درحال حاضر برای مسئولان در همه سطوح این است که علیه مردم ظلم و خشونت روا ندارند و باید از افزایش مالیات بدون مجوز جلوگیری کنند. با این کار، ما راه‌هایی برای افزایش چشمگیر تولید محصولات کشاورزی ایجاد خواهیم کرد.»
در همان زمان، امپراطور وو وزیر تیان چیان‌چیو را به‌عنوان مقام ارشد غنی‌سازی مردم ارتقاء داد و آمادگی خود را برای یاری رساندن به مردم نشان داد. او همچنین ژائو گوئو را كه از دانش كشاورزی برخوردار بود، برای ارتقاء تولید كشاورزی منصوب کرد. امپراطور وو همچنین ایدئولوژی تائوئیستی «انجام هیچ کاری» را که در سال‌های اولیه سلسله هان اتخاذ شده بود، احیا کرد. همه اینها پایه و اساس خوبی برای احیای ژائو-شوان بعدی، مرحله‌ای از پایداری و رشد ترمیمی بنیان گذاشت.
برای یک امپراطور این امری کاملاً خارق‌العاده بود که در دوره‌ای که امپراطوران از قدرت مطلق برخوردار بودند، بر خطاهای خط‌مشی خود تأمل کند. این امر به امپراطور وو شجاعت باورنکردنی را برای صدور «حکم توبه لونتای» داد. در اصلاحات بعدی در خط‌مشی او آشکار بود که این حکم به‌طور خالصانه‌ای صادر شده است، نه به‌عنوان یک تبلیغ عمومی.
در تاریخ، امپراطور وو از دوره هان اغلب به‌خاطر دستاوردهای عالی خود، با شین شی هوانگ (اولین امپراطور سلسله کین) همراه است. درواقع، بسیاری از شباهت‌ها در حکومت آنها وجود دارد. ما حتی می‌توانیم بگوییم که امپراطور وو از دورۀ هان، چارچوب سیاسی طراحی شده توسط شین شی هوانگ را که تصمیم‌گیری جهت کلی سلسله‌های آینده در تاریخ بود، به پایان رساند.
از سوی دیگر، درحالی‌که امپراطور وو از دورۀ هان مرتکب اشتباهاتی مشابه با شین شی هوانگ شد، از فجایعی که منجر به تخریب سلسله کین شد جلوگیری کرد. این امر به این دلیل است که برخلاف شین شی هوانگ، امپراطور وو از دورۀ هان، قبل از اینکه خیلی دیر شود، بر خط‌مشی‌های خود تأمل و آنها را اصلاح می‌کرد.
«حکم توبه لونتاي» نخستين نسخه رسمي و خوب حکم پشیمانی در تاريخ چين بود.
برخی از امپراطوران در نسل‌های بعدی احکام توبه مشابهی صادر کردند. شامل: امپراطور مینگ از سلسله هان، امپراطور تای‌ذونگ از سلسله تانگ، امپراطور لی‌ذونگ از سلسله سونگ، امپراطور شی‌ذونگ از سلسله مینگ و امپراطور یونگ‌جنگ از سلسله چینگ.
هنگامی که یک امپراطور خطای بزرگی مرتکب می‌شد که فاجعه‌ای را برای دولت و مردم آن به همراه داشت، اغلب «حکم توبه» را صادر می‌کرد تا آشکارا اشتباهات خود را به مقامات دربار و مردم بگوید. در مقابل، حزب کمونیست چین باعث کشته شدن هشتادمیلیون نفر از مردم بی‌گناه چین و فاجعه‌های بی‌شماری شده است، اما هرگز هیچ اشتباهی را در پیشگاه مردم چین اعتراف نکرده است. درعوض، همچنان به دفاع از «عظمت، جلال و درستی» همیشگی خود ادامه می‌دهد و بر سرنوشت محکوم به نابودی خود مهر تأیید می‌زند.