(Minghui.org) به‌طور گسترده‌ای اعتقاد بر این است که طاعون بدون استثناء مسری است. هنگامی که همه‌گیری رخ می‌دهد‌، ساده‌ترین و مؤثرترین روش برای کنترل آن، جدا کردن افراد آلوده‌نشده از منابع عفونت و آلودگی است.

با این حال، همیشه پدیده‌های غیر معمول وجود دارد. تاریخ‌نویس اواگریوس، که شاهد مبتلا شدن جاستینین به طاعون بود، گزارشی را منتشر كرد كه برخی از حقایق مربوط به سرایت این بیماری را آشكار می‌كرد: «برخی با صرفاً زندگی با افراد مبتلا به بیماری، برخی دیگر فقط با لمس كردن آنها، برخی دیگر با ورود به اتاق آنها، برخی دیگر با رفت و آمد در اماكن عمومی هلاك شدند. برخی با فرار از شهرهای آلوده، جان بدر بردند، اما این بیماری را به افراد سالم منتقل کردند... برخی اگرچه با مبتلایان به این بیماری زندگی می‌کردند و با افرادی که مردند تماس داشتند اما به‌هیچ‌وجه آلوده نشدند.

برخی نیز بخاطر از دست دادن همه فرزندان و دوستان‌شان آرزوی مرگ می‌کردند و با این دیدگاه، خود را تا حد امکان در تماس با این نوع بیماران قرار دادند، با این وجود آلوده نشدند. به نظر می‌رسید که طاعون علیه هدف این افراد می‌جنگد.»

به گفته تاریخ‌نویس پروكوپيوس (حدود 500 الی 565)، پس از آنكه شخص سالمی به اين بيماری مبتلا شد و وقتي دچار تب ناگهانی شد، چیزهایی مانند شياطين و ارواح را می‌ديد.

ماجرای جان از شهر اِفوس در تاریخ كلیسا بسیار مشابه است، كه در آن او توضیح داد كه فرد آلوده ابتدا دچار توهم شدید می‌شود و ارواح بدون سر و سیاه‌رنگی را می‌بیند، سپس غدد لنفاوی‌اش بزرگ می‌شود یا جوش سیاه چرکدار در آن ایجاد می‌شود. همان روز افرادی که دارای جوش‌های سیاه بودند، می‌میرند.

آنچه رومیان باستان از آن به‌عنوان ارواح می‌نامند ممکن است ارواح دنیای مردگان باشند که مردم چین از آن یاد می‌کردند.

در دوره چیانلونگ از سلسله چینگ، جوانی به نام شی دائونان در ژائوژو، یوننان، شعری با عنوان «مرگ موش‌ها» را در طی یک بیماری همه‌گیر طاعون خیارکی نوشت. در یک خط آمده است: «اگر روح از انسان گرفته شود، انسان‌ها و ارواح یکی می‌شوند!»

در اواخر سلسله چینگ یک طاعون گسترده در شمال شرقی چین رخ داده است. براساس تحقیقات دکتر وو لیان ته، (1879 الی 1960)، نخستین دانشمندی که در زمینه ایمونولوژی در چین تحقیق کرد، منبع این بیماری در واقع از موش خرمایی کوهی بوده است.

از آنجاکه رنگ پوست و موی موش‌های خرمایی کوهی بسیار شبیه سمورها است، بسیاری از تجار فاسد، پوست‌های موش خرمایی کوهی را به‌جای پوست سمور می‌فروختند. هنگامی که طاعون خیارکی در شمال شرقی چین در سال 1910 شیوع پیدا کرد، 2.5میلیون پوست موش خرمایی کوهی در بازار وجود داشت.

منابع:

پروکوپیوس- تاریخ نویس برجسته شهر بیزانس و معاصر امپراتور جاستینیان. آثار وی شامل «تاریخ جنگها»، «تاریخ پنهان» و موارد دیگر است.

دکتر وو لیان ته - در پنانگ متولد شد. مالایا، فارغ التحصیل کالج امانوئل، دانشگاه کمبریج و دانشمند مشهور بهداشت عمومی و پیشروی طب مدرن چین بوده است.