(Minghui.org) (ادامه از قسمت ۱) فالون گونگ (یا همان فالون دافا) تمرینی معنوی است که تمرینکنندگان آن از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری پیروی می‌کنند. ازآنجاکه حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) از ژوئیه۱۹۹۹ شروع به آزار و شکنجه فالون گونگ کرد، بسیاری از تمرینکنندگان دستگیر و بازداشت شده‌اند.
بسیاری از تمرینکنندگان پس از ورود به بازداشتگاهها و زندان‌ها، به‌عنوان نیروی کار رایگان مورد سوء‌استفاده قرار گرفتند و مجبور بودند هر روز به مدت ۱۲ تا ۱۹ ساعت کار کنند. محصولاتی که آنها ساختند شامل خلال‌دندان، چوب غذاخوری، آبنبات، کلوچه و پدهای بهداشتی هستند. برخی از محصولات به خارج از چین صادر شدند.
بازداشت‌شدگان که بین ۱۶ تا ۷۰ سال دارند، جدا از اینکه موظف به انجام این کارها در حجم بسیار بالا هستند، اغلب از خواب و نیازهای اساسی محروم می‌شوند. بسیاری نیز به دلیل محیط کار غیربهداشتی و سمی بیمار شدند.
در زیر، مروری بر محصولات مختلفی میشود که در اردوگاه‌های مختلف کار سخت در چین تهیه شده‌اند و اینکه چگونه نگهبانان، تمرینکنندگان فالون گونگ را به‌خاطر استوارماندن بر ایمان‌شان مورد آزار و شکنجه قرار می‌دهند.
قسمت ۱ شامل این مکان‌ها در استان هیلونگ‌جیانگ است. بخش ۲ شامل این مکان‌ها در استان لیائونینگ و استان جیلین است. بخش ۳ سایر مناطق را شامل میشود.
زندان زنان لیائونینگ
زندان زنان لیائونینگ دارای یک کارخانه لباس در مقیاس بزرگ است که شامل چهار سطح میشود. این کارخانه در طول سال مقادیر زیادی لباس را برای صادرات تولید می‌کند. بخش شماره ۱ لباس‌های پلیس، بخش شماره ۵ لباس‌های مارک‌دار تولید می‌کنند و زندانیان بخش شماره ۷ غالباً مجبور می‌شوند اضافه‌کاری کنند تا برای صادرات لباس تهیه کنند. این بخش‌ها برای بسیاری از تولید‌کنندگان و مشاغل، انواع لباس‌های متنوع با مارک‌های مختلف را تولید می‌کنند. آنها همچنین برای خدمات الکتریکی راه‌آهن هاربین و کارهای راه‌آهن لباس کار می‌دوزند.
در زندان، پاداش‌های نگهبانان با عملکرد تولید گره خورده است. بنابراین، نگهبانان در هر بخش تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند تا تمرینکنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان سخت‌تر کار کنند. مواد اولیه بسیاری از محصولات در اردوگاه کار خطرناک بوده و شرایط کار بسیار نامناسب است.
به‌عنوان مثال، هنگامی که زندانیان به‌طور دستی گوش‌پاک‌کن پنبه‌ای درست می‌کنند، ممکن است این کارها را بدون شستن دست‌ها انجام دهند. آنها ممکن است به‌تازگی از سرویس بهداشتی استفاده کرده یا به بیماریهای مسری مبتلا باشند. اما، همچنان در طول روز کیسه‌های خلال‌دندان، کیسه‌های چوب غذاخوری و کیسه‌های نان درست می‌کنند.
در زیر لیستی از محصولات اردوگاه کار ارائه میشود که در سال‌های اخیر در زندان زنان استان لیائونینگ تولید شده‌اند:
جعبه‌های بسته‌بندی کیک «هالی‌لند» (هائو لی لای)، کیسه‌های نان و جعبه‌های همبرگر برای شرکت غذایی تائولی در شهر شنیانگ ساخته می‌شوند. جعبه‌های مواد غذایی، دارویی، کفش و لوازم آرایشی برای مارک‌های دیگر نیز تولید می‌شوند.
لباس‌های نظامی «روگفا» در کارخانه پوشاک روگفا در استان جیلین تولید می‌شوند. این زندان عمدتاً انواع مختلفی از یونیفورم‌های پلیس، بارانی‌های نظامی و کت زمستانی نخی تولید می‌کند.
پوشاک برای شرکت فیلونگ (نام چینی این شرکت ژاپنی) که به ژاپن و کره جنوبی صادر میشود. شلوار فیلونگ برای آقایان تولید میشود.
صادرات پوشاک بایجیاهائو در شانگهای. این مارک بیسیک هاوس است.
گوش‌پاک‌کن‌های پنبه‌ای برای شرکت تیان‌جیه در شهر شنیانگ. محصولات مراقبت‌های بهداشتی شرکت تیان‌جیه در شهر شنیانگ با مسئولیت محدود محصولاتش را به ایالات متحده آمریکا، اروپا، اسرائیل، استرالیا، کره جنوبی و سایر کشورها صادر می‌کند.
صادرات پوشاک برای گروه شرکت‌های پوشاک گوآنگلین در لیائویانگ. صادرات پوشاک گوانکلین به ژاپن، کره جنوبی، هنگ کنگ، پاناما، ایالات متحده، انگلیس و کانادا.
لباس‌های ژاپنی و کره جنوبی برای کارخانه پوشاک یینهی در فوشون. این شرکت در جاده غربی ۱۱ لیفنگ، منطقه وانگهوا، شهر فوشون، استان لیائونینگ واقع شده است.
این زندان انواع لباس زیر را تولید می‌کند. همچنین پوشاک صادراتی برای شرکت‌های تجارت خارجی دالیان و شرکت‌های تجارت خارجی داندونگ تولید می‌کند.
بخش دهم زندان لباس‌هایی را برای شرکت پوشاک ژونگهی در شنیانگ با مسئولیت محدود تولید می‌کند. مدیر سایت شرکت در زندان نام خانوادگی وانگ را دارد. بخش دهم زندان همچنین برای کارخانه پوشاک شوشین در داندونگ کار می‌کند. نام خانوادگی مدیر شرکت جیانگ است.
شلوارهای تجاری «بنگ‌بنگ» برای گروه پوشاک آنا در شنیانگ به کره جنوبی، ژاپن، اروپا و آمریکا صادر میشود.
تمرینکنندگان فالون گونگ در بخش ۱۲ آموزش و اصلاح فشرده، بخش شماره ۱۳، بخش افراد مسن و معلول، بیمارستان‌ها و سلولهای انفرادی نگهداری می‌شوند. آنها مجبور هستند اقلام زیر را تولید کنند: کیسه‌های کاغذی، کارتن‌های شیر «منگنیو»، جعبه‌های کیک «هالی‌لند»، کیسه‌های نان، کیسه‌های مواد غذایی برای هتل‌ها، کیسه‌های چوب غذاخوری، کیسه‌های خلال‌دندان، کیسه‌های غذاهای دریایی، کیف‌های لوازم آرایشی، کیف‌های پرونده‌های پزشکی بیمارستان، کیف‌های «بهداشت فردی مینیان»، کیف برای سؤالات مختلف امتحانی، کیف‌های مخصوص اسناد و مدارک، گواهینامه رانندگی، عکس، کیف‌های جمع‌آوری پول بانکی برای «بانک ساختمان چین»، «بانک صنعت و تجارت چین»، «بانک شرکت سرمایه‌گذاری بین‌المللی چین» و غیره، کیف برای کارت‌های اتاق هتل «سانبو»، کیف برای کارت‌های اعتباری مختلف، بسته‌بندی صابون تاریخ‌گذشته، آویزهای به شکل قلب برای صنایع دستی آلمانی برای صادرات و کیف‌های مختلف هدیه.
گزارش مرتبط:
خون و اشک‌های پشت برچسب «ساخت کشور چین» (قسمت ۲)
اردوگاه کار اجباری ژانگشی و اردوگاه کار اجباری شین‌شین در شهر شنیانگ، استان لیائونینگ
اردوگاه کار اجباری ژانگشی شنیانگ تمرینکنندگان مرد فالون گونگ را بازداشت می‌کند. محصولات تولیدشده آنها شامل شانه، شیشه‌های کوچک، مژه‌های مصنوعی، صفحات فلزی برای پخت و پز، حباب لامپ‌های نئون و سایر نمونه‌ها است. مسئولان اردوگاه کار با شرکت جواهرات های‌ویی شنیانگ، با مسئولیت محدود برای تولید شانه شراکت دارند. این محصولات به بیش از ۱۰ کشور ازجمله ژاپن، ایالات متحده آمریکا و بسیاری از کشورها در اروپا صادر می‌شوند. شرکت های‌ویی مواد اولیه و قطعات برای مونتاژ را فراهم می‌کند. اردوگاه کار اجباری ژانگشی، تمرینکنندگان فالون گونگ و سایر بازداشت‌شدگان را مجبور می‌کند تا قسمت سرِ شانه‌ها و جعبه‌های بسته‌بندی را تهیه کنند. بخارات ناشی از چسب جعبه‌های بسته‌بندی، روی سیستم تنفسی تأثیر بهشدت بدی می‌گذارد و سایر مواد تولیدی برای انسان سمی هستند.
آقای لی شیائویوان، تمرین‌کننده، مکانیک عالی در اولین کارخانه ریخته‌گری با مشارکت هواپیمایی شنیانگ بود. او از سوی همکارانش مورد احترام بسیار زیادی قرار گرفت. اما، قبل از سال نوی چینی ۲۰۰۲، دستگیر و به اردوگاه کار اجباری ژانگشی در شنیانگ منتقل شد.
آقای لی در آنجا متحمل شکنجه شد، ازجمله برهنه‌شدن، آویزان‌شدن از یک دروازه آهنی و به‌طور وحشیانه مورد ضرب و شتم قرارگرفتن، اعمال شوک با باطومهای برقی و قرار داده‌شدن در اتاقی یخ‌زده. ازآنجاکه در اعتقادش به حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری محکم و استوار باقی ماند، پلیس او را با محکوم کردن بازداشت و او را مجبور به انجام کار سخت کرد.
آقای لی از شرکت در کار اجباری خودداری کرد. نگهبان یانگ شو و زندانیان او را در ۲۵آوریل۲۰۰۲، با باطومهای برقی ۱۲۰هزار ولتی به او شوک اعمال کردند. او بهشدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و از خواب محروم شد. شکنجه‌ها چهار روز ادامه داشت. سراسر بدن آقای لی سیاه و کبود و همچنین متورم شده بود. نمی‌توانست به‌تنهایی راه برود و مجبور می‌شد از صندلی چرخدار استفاده کند تا به دستشویی برود. آقای لی در ماه مه و ژوئن، مخفیانه به اردوگاه کار اجباری گوانشن در لیائونینگ منتقل شد که در ۹نوامبر۲۰۰۳ براثر سوءرفتارهای اعمال‌شده درگذشت. او ۴۶ سال داشت.
محصولات تولیدشده در اردوگاه کار اجباری شن‌شین در شنیانگ شامل اقلام اقامتی غربی مخصوص تعطیلات، شمع‌های رنگارنگ، بره‌ها، کبوترها، عقاب‌ها، اسکلت‌ها، توپ و ستاره‌های اسفنجی، حروف «شانس» طلایی و چوب‌های غذاخوری هستند.
گزارش مرتبط:
خون و اشک‌های پشت برچسب «ساخت کشور چین» (قسمت ۲)
اردوگاه کار اجباری دالیان در استان لیائونینگ
هر کار ناتمام باید بعد از اتمام ساعات کار معمولی به پایان برسد و برای دوره عصر فراخوانده می‌شدند و معمولاً تا ساعت ۹ یا ۱۰ شب یا حتی تا نیمه شب ادامه پیدا می‌کرد. در صورتی که سهمیه تعیین‌شده به اتمام نمی‌رسیدند، مجار به خوابیدن نبودند. شتاب در انجام وظیفه به‌عنوان بهانه‌ای برای تولید محصولات با اضافه‌کاری، ازجمله بسته‌بندی خلال‌دندان، چوب غذاخوری، گوش‌پاک‌کن پنبه‌ای و غیره استفاده می‌شد.
تمرینکنندهای مسن که در راهروی محل کارگاه فریاد می‌زد: «فالون دافا خوب است»، به دست مأموران پلیس و زندانیان سریعاً به سلول انفرادی کشانده شد. مأمور پلیس تمرین‌کننده را مورد فحاشی قرار داد و گفت: «سریع بمیر.» سپس مأمور پلیس پاشنه‌های پایش را بلند کرد و تمرین‌کننده را از ناحیه سر مورد ضرب و شتم قرار داد و آثار کبودی برجا گذاشت.
تمرین‌کننده دیگری بازویش به دست پلیس و زندانیان شکسته شد. او هیچ‌گونه امکانات درمانی دریافت نکرد و مجبور شد به انجام کارش ادامه دهد. او مجبور بود با یک دست کار کند و همچنان به‌خاطر کند‌بودن در کار مورد استهزاء قرار می‌گرفت. تمرینکنندهای بعد از ضرب و شتم قادر به راه‌رفتن نبود و مجبور بود برای رفتن به دستشویی بخزد. برخی از تمرینکنندگان درنتیجه شكنجه دچار اختلالات رواني شدند.
گزارش مرتبط:
گزارشی از کار برده‌وار وحشیانه در اردوگاه کار اجباری دالیان
بازداشتگاه یائوجیا در شهر دالیان، استان لیائونینگ
گوئو جوفنگ، تمرینکنندهای که اکنون در آلمان زندگی می‌کند، در وب‌سایت مینگهویی در مقاله «بی‌خوابی در جشنواره اواسط پاییز چین، عزاداری برای تمرین‌کننده فالون دافا فنگ گانگ» نوشت:
حدود ۱۰ سال پیش با فنگ گانگ آشنا شدم. پس از آنکه ح‌ک‌چ سرکوب فالون گونگ را در سال ۱۹۹۹ آغاز کرد، در اکتبر۱۹۹۹ به پکن رفتم تا برای فالون گونگ درخواست عدالت کنم. دستگیر و در بخش اداری بازداشتگاه یائوجیا در شهر دالیان تحت بازداشت قرار گرفتم. در بخش اداری سه سلول وجود داشت که از آنها برای بازداشت تمرینکنندگان استفاده می‌شد. میزان تحصیلات این تمرینکنندگان بسیار بالا بود. درمیان آنها پزشک، افراد دارای مدرک کارشناسی ارشد، دانشجویان دانشگاه، معلمان و بسیاری دیگر بودند. آنها به‌دلیل اعتقاد محکم به فالون گونگ دستگیر شدند.
چند روز بعد، تمرینکنندهای به آنجا منتقل شد. او به جرم اتهامات جنایی ساختگی دستگیر شد. نام او فنگ گانگ و حدوداً ۳۰ ساله بود، دارای بنیه‌ای قوی و سالم و مدرس مؤسسه تولید آبزیان در دالیان بود. او نیز به پکن رفته بود و در مدرسه‌ای در نزدیکی یوان‌مینگ‌یوان، کاخ تابستانی قدیمی پکن بازداشت شد. او بیش از دو ماه به اتهامات جنایی در سلول ویژه چنین زندانیانی بازداشت شده بود. فنگ گانگ گفت که آن سلول وحشتناک است. زندانیان آن افراد جنایتکار بودند. آنها مجبور بودند روزانه بسته‌های خلال‌دندان را جمع کنند. رئیس زندان، زندانیان را بی‌رحمانه مجازات می‌کرد. او خلال‌دندان را به سر آنها فرو می‌برد و وقتی بیرون آورده می‌شد، سر مانند یک کدوی خونین قرمز به نظر می‌رسید.
گزارش مرتبط:
بی‌خوابی در جشنواره اواسط پاییز چین، عزاداری برای تمرین‌کننده فالون دافا فنگ گانگ
بازداشتگاه شهر فوشون در استان لیائونینگ
یک سلول ۳۰ مترمربعی در بازداشتگاه شهر فوشون حدود ۲۵ نفر را در خود جای داده است. همه برای خوابیدن باید در کنار هم دراز بکشند. هنگام صبح، همه مجبور می‌شوند تا خلال‌دندان بسته‌بندی کنند، گلبرگ‌ها را بدوزند یا چسب بزنند، حدود ۷۰۰۰ تا ۸۰۰۰ شلوار یکبار مصرف را تا کنند که برای حمام‌کردن استفاده می‌شوند. بازداشت‌شدگان برای تکمیل کارها وقت نداشتند شام‌شان را بخورند.
این بازداشتگاه در سال ۲۰۱۲ کلاه و خلال‌دندان تولید می‌کرد.
زندانیان در بازداشتگاهها از اینکه مجبور به کار می‌شدند عصبانی بودند، اما جرات ابراز نارضایتی‌شان را نداشتند. ازاین‌رو، آنها عصبانیت‌شان را روی خلال‌دندان خالی می‌کردند. بعد از بلند‌شدن در ساعت ۶ صبح، برخی از آنها بدون شستن صورت یا دست‌شان کار را شروع می‌کنند. خلال‌دندان‌ها بدون اینکه اهمیتی به تمیز بودن زمین بدهند، روی زمین قرار می‌گرفتند. برخی از زندانیان قبل از قرادادن خلال‌دندان‌ها در داخل بسته، آنها را به پوست‌شان می‌مالیدند که دچار بیماری پوستی بود. عده دیگری نیز بودند که خلال‌دندان‌ها را قبل از گذاشتن در بسته در دهان‌شان قرار می‌دادند.
ازآنجاکه این سلول ۲۰ تا ۳۴ نفر را در خود نگه می‌دارد، بسیاری از آنها به بیماریهای مسری مانند سفلیس، هپاتیت، سل، زخم و بیماری پوستی آلوده می‌شدند. کسانی که دچار زخم نبودند، پس از خوابیدن در کنار کسانی که دچار آن بودند، آلوده می‌شدند. بعضی از آنها بعد از پمادزدن به زخمهایشان آنها را درمان می‌کردند، اما وقتی مجبور می‌شدند در بین کسانی که از آن رنج می‌برند بخوابند، دوباره آلوده می‌شدند.
تمرین‌کنند‌گانی که در برابر انجام کار مقاومت می‌کردند، اغلب مورد فحاشی قرار می‌گرفتند. کسانی که دست به اعتصاب غذا می‌زدند تحت خوراندن اجباری قرار می‌گرفتند و تمرین‌کننده زو گویرونگ در آن اردوگاه تا سرحد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت.
اردوگاه کار هیزوزی در شهر چانگچون، استان جیلین
در آئین‌نامه اداره اردوگاه کار آمده است که یک نفر به مدت شش‌‌و‌نیم ساعت در روز کار می‌کند، اما افراد بازداشت‌شده در اردوگاه کار هیزوزی مجبور هستند حداقل روزانه ۱۲ ساعت کار کنند. هر گروه محصولات مختلفی مانند لباس، پرنده، مجسمه‌های انسانی، پروانه، کاغذ‌های تاشده تولید می‌کرد.
پروانه‌ها از یک کارخانه در فرودگاه قدیمی شهر چانگچون آمده بودند. تمام مواد اولیه مورد استفاده برای بدن مضر هستند، اما افرادی که روی این محصولات کار می‌کنند هیچ وسیله محافظتی ندارند. بنابراین، بسیاری از آنها دچار بیماریهای مختلف چشم و پوست می‌شدند در ناحیه سر، صورت و پوست‌شان احساس سوزش و خارش می‌کردند. پروانه‌ها به فرودگاه‌های خارجی صادر می‌شوند و از آنها به‌عنوان تزیینات جعبه‌های فست‌فود استفاده میشود. بسیاری از نمونه‌های استفاده‌شده برای اهداف تزئینی یا اهداف دیگر در اینجا ساخته شده‌اند. به‌عنوان مثال جعبه‌های فست‌فود در چانگچون در فرودگاه لانگجیا و فرودگاه یانجی به گردشگران فروخته می‌شوند. دو بسته از خلال‌دندان‌ها در برخی از هتل‌های بزرگ در شهر چانگچون و تبلیغات دارویی برای کارخانه‌های داروسازی استفاده میشود.
چهار گروه در اردوگاه کار هیزوزی مجبور شدند خلال‌دندان، سیگار، تبلیغات پستی، پرندگان صنایع دستی، جغدها، پروانه‌ها و آب نبات‌ها (بدون شستن دست‌هایشان) بسته‌بندی کنند.
بازداشتگاه شماره ۳ چانگچون در استان جیلین
بازداشتگاه شماره ۳ چانگچون برای تولید خلال‌دندان که به ایالات متحده صادر میشود از نیروی کار به‌صورت برده استفاده می‌کرد. یک انتهای خلال‌دندان با یک روبان چسبانده میشود و روبان‌ها از چهار رنگ تشکیل می‌شوند. روی بخش بیرونی جعبه به زبان انگلیسی نوشته شده است: خلال دندان برای ناهار‌خوری، ۱۰۰۰ عدد در هر جعبه.
نگهبان گفت که خارجی‌ها از آن برای خوردن میوه استفاده می‌کنند. چسب روی نوارهای‌رنگی چسبنده سمی است، به همین دلیل زندانیان غالباً تاول روی صورت و دستان‌شان داشتند. کل فرآیند تولید خلال‌دندان در سلول انجام میشود. سلول‌هایی به مساحت ۲۰ مترمربع تعداد ۳۵ تا ۴۰ نفر را در خود جای می‌دهد. همه کارها ازقبیل غذا خوردن، خوابیدن و رفتن به دستشویی همه در سلول انجام میشود.
شرایط بهداشتی در محل بسته‌بندی بازداشتگاه بسیار ضعیف بود. در همه جا گرد و غبار، زباله و مواد سمی وجود داشت. بسیاری از زندانیان هرگز دستان‌شان را بعد از رفتن به دستشویی شستشو نمی‌دهند. بازداشتگاه به زندانیان این امکان را می‌داد که یکبار در ماه حمام کنند. بنابراین، بسیاری از زندانیان به دلیل شرایط بهداشتی نامناسب دارای زخم‌های شدیدی هستند. تاول‌ها و زخم‌های چرکی باعث می‌شدند که کل بدن به‌طور وحشتناکی دچار خارش شود. زندانیان برای انجام سهمیه تعیین‌شده در حجم بالا، مجبور بودند زخمهایشان را بخراشند و بدون شستن دست‌شان به کار ادامه دهند. برخی از زندانیان دچار سل، هپاتیت و بیماریهای مقاربتی بودند.
زندانیان برای انجام کار، هر روز از ساعت ۶ صبح تا ۸ بعداز‌ظهر و بعضی اوقات تا نیمه‌شب روی یک تخته چوبی می‌نشینند. اگر سهمیه تعیین‌شده تمام نشده باشد، زندانیان، چه آنها که تمرین‌کننده باشند و چه زندانیان دیگر، باید به صف می‌شدند تا با کفش به دهان‌شان زده شود. تمرینکنندهای به یاد می‌آورد که همیشه خسته بوده است، گاهی اوقات به‌حدی شدید بود که هشیاری‌اش را از دست می‌داد. او مجبور می‌شد هر روز بدون دریافت هیچ دستمزدی بهشدت به بردگی بپردازند.
بازداشتگاه شماره یک شهر جیلین، بازداشتگاه لیائویوان، بازداشتگاه شهر میهیکو، بازداشتگاه شهر بایشان، بازداشتگاه بخش لیوهی و بازداشتگاه تونگهوا همگی در ساخت این خلال‌دندان‌ها نقش دارند.
بازداشتگاه شهر تونگهوا در استان جیلین
بازداشتگاه تونگهوا در شهر جیلین درکل حدود ۲۰ سلول زندان دارد. هر سلول ۱۵ تا ۲۰ مترمربع است و ۱۶ تا ۲۰ نفر را در خود جای می‌دهد که هر شخص کمتر از یک مترمربع از فضای کف را اشغال می‌کند. همه‌چیز از غذا خوردن گرفته تا استفاده از دستشویی در سلول انجام میشود. بازداشت‌شدگان برای خوابیدن مجبور بودند در كنارهم دراز بكشند. در طول تابستان، مگس، پشه و موش وجود دارند. مکان بسیار کثیف بود. برخی از مردم نمی‌توانند بیش از ۲۰ روز صورت‌شان را بشویند، چه رسد به اینکه دوش‌بگیرند. برخی افراد دارای شپش، زخم و سل بودند.
این بازداشتگاه از نیروی کار ارزان‌قیمت زندانیان برای فروش خلال‌دندان برای کسب پول استفاده می‌کرد. کسانی که نمی‌توانستند سهمیه تعیین‌شده را تمام کنند، اجازه نخواهند داشت بخوابند.
خلالدندانهای زیبا با چترهای کوچک روی ظرف‌های میوه که در مکان‌های تفریحی مانند هتل‌های بزرگ، هتل‌های مجلل، کافی‌شاپ‌ها و غیره استفاده می‌شوند، به دست زندانیان ساخته شده است.
بازداشتگاه از نظر بهداشتی شرایط بسیار نامناسبی دارد. زندانیان بعد از استفاده از دستشویی دست‌شان را شستشو نمی‌دهند (زمانی برای شستن دست‌ها وجود ندارد). رئیس سلول وسایل شخصی زندانیان را اخاذی می‌کنند، بنابراین بسیاری از آنها دستمال توالت یا صابون برای استفاده ندارند. آنها بعد از استفاده از دستشویی به کارشان ادامه می‌دادند.
یک سلول کوچک تا ۶ نفر را در خود جای می‌دهد و یک سلول بزرگ بیش از ۲۰ نفر را در خود نگه می‌دارد. بازداشت‌شدگان فقط در پایان سال مجاز به شستشوی خود هستند و فقط كسانی كه رئیس سلول یا نگهبانان از آنها خوششان می‌آمد، مجاز به شستن لباس‌هایشان هستند. افراد بازداشت‌شده بدبو بوده و شپش داشتند. موها و سلولهای مرده پوست روی تخته‌ها پیدا می‌شوند. خلال‌دندان‌هایی که در چنین شرایط غیربهداشتی تولید می‌شوند، می‌تواند به چه شاخص‌های بهداشتی دست یابند؟ هتل‌های درجه یک از این خلال‌دندان‌ها برای مشتریان‌شان استفاده می‌کنند و بازداشتگاه همیشه قادر است سالانه کار خلال‌دندان‌ها را انجام دهد.
تمرینکنندگان و زندانیان فالون گونگ در صورت عدم موفقیت در به اتمام‌رساندن سهمیه تعیین‌شده، مورد ضرب و شتم قرار خواهند گرفت.
بازداشتگاه چانگلیو در شهر تونگهوا، استان جیلین
بازداشتگاه به‌طور غیرقانونی از تولید و صادرات خلال‌دندان سودهای کلانی را به دست می‌آورد. آنها با صرف کمترین هزینه روی زندگی زندانیان، درحالی‌که در یک سلول ۲۸ مترمربعی بیش از ۳۰ نفر را جای می‌دهند، به این هدف دست می‌یابند. آنها در شرایط غیرانسانی و غیربهداشتی زندگی می‌کنند. در روزهای گرم تابستان، زندانیان فقط شلوارک (بدون تاپ) می‌پوشند، عرق می‌کنند و درحالی‌که روی زمین می‌نشینند، خلال‌دندان درست می‌کنند. سلول پر از بوی تند است. خلال‌دندان‌ها برای صادرات در چنین محیطی ساخته می‌شوند.
به هر سلول بازداشتگاه سهمیه کار اختصاص می‌یابد. اگر سهمیه تعیین‌شده برآورده نشود، هیچ‌کسی مجاز به خوابیدن نیست. سرپرستان سلول، زندانیانی را که نمی‌توانند سهمیه تعیین‌شده را به اتمام برسانند، مورد ضرب و شتم قرار می‌دادند. هر روز به هر زندانی دو عدد نان و دو کاسه سوپ سبزیجات بدون روغن داده میشود. کار از زمان طلوع خورشید شروع میشود و تا اواخر بعد از نیمه‌شب ادامه می‌یابد. سلامت جسمی و روحی زندانیان به‌دلیل کار سخت با دست، که هر روز به‌طور یکنواخت انجام می‌دهند،آسیب می‌بیند.
افراد پس از ورود به زندان می‌توانند سهمیه روزانه‌شان را تأمین کنند. اما به‌تدریج زندانیان سالخورده یا زندانیانی که از وضعیت سلامتی مناسبی برخوردار نیستند، نمی‌توانند به کارشان ادامه دهند. سپس سرپرستان سلول آنها را بی‌رحمانه مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند و همچنین آنها را از خواب محروم می‌کنند. اگر سهمیه تعیین‌شده همچنان برآورده نشود، زندانیان هر روز برهنه می‌شدند و با چوب‌هایی به ضخامت یک انگشت شست و طول نیم متر شلاق زده می‌شوند. مجازات به‌معنای اخطار برای دیگران است. برای جلوگیری از ضرب و شتم، برخی از زندانیان از خواب یا استحمام خود صرفنظر می‌کنند. به دلیل کمبود سرویس بهداشتی، محل کار پر از کک بوده و برخی از زندانیان دارای تاول هستند. این مکانی است که «بهترین» خلال‌دندان‌ها در آن تولید می‌شوند و چنین افرادی هستند که محصولات را تهیه می‌کنند.
گزارش مرتبط:
(ادامه دارد)