فرار چینی‌های خارج از کشور به چین برای ایمن ماندن و مواجه شدن با اتهاماتی مبنی بر آلوده کردن زادگاه‌شان
(Minghuir.org) ویروس مرگبار کرونا در اوایل امسال، چین و سپس جهان را دربر گرفت. با انفجار ناگهانی موارد آلودگی به این ویروس در کشورهای غربی، حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) از ابتدای ماه مارس تعداد کمی از موارد جدید را گزارش و این تصور را ایجاد کرده که این اپیدمی در چین به پایان رسیده است، اما بسیاری از اطلاعات ارائه‌شده از سوی کادر پزشکی در چین واقعیت دیگری را نشان می‌دهند.
در پکن، بیمارستان‌ها برای اینکه موارد جدیدی از ابتلا به ویروس کرونا تأیید نشود، دیگر آزمایش خون انجام نمی‌دهند. یكی از كاركنان پزشكی در ووهان نیز فاش كرد كه از هیچ یك از بیمارانِ مرخص‌شده از بیمارستانش، برای این ویروس آزمایش گرفته نشد و تخمین زد كه اکثر بیماران بهبود نیافته‌اند و هنوز ناقل این پاتوژن هستند.
ازآنجا که ح‌ک‌چ تعداد موارد عفونت را کمتر از واقعیت گزارش می‌دهد، بسیاری از چینی‌های مقیم خارج از کشور تصمیم گرفتند با هواپیما دوباره به چین بازگردند؛ کشوری که خود را «امن‌ترین کشور جهان» در میان این پاندمی اعلام کرده است، اما در اوج ناباوری، به جای اینکه در «سرزمین مادری» خود مورد استقبال قرار گیرند، با برخوردی خشن روبرو و متهم شدند که «هزاران کیلومتر پرواز کرده‌اند تا سرزمین مادری خود را آلوده کنند.»
«کشتی نوح»
ح‌ک‌چ احتمالاً برای اعلام پیروزی‌اش بر ویروس کرونا دو انگیزه دارد. از یک سو، تلاش می‌کند از خودش تجلیل کند و به مردم چین که متحمل درد و رنجِ این اپیدمی شده‌اند، دلداری دهد. از سوی دیگر می‌خواهد خود را به‌عنوان رهبر جهان در مبارزه با این ویروس به تصویر بکشد و این نظریه را تقویت کند که سیستم استبدادی‌اش برتر از سیستم دموکراتیک کشورهای غربی است.
پُستی در وب‌سایت سینا، از چین به‌عنوان فانوس امید یاد کرد و آن را با صدای بلند جار زد (به تصویر زیر نگاه کنید): «عالی! چین نه‌تنها در میان این پاندمی کشتی نوح است، در بحران بازارهای جهانی سرمایه نیز کشتی نوح نیز است!»
اسکرین‌شات: رسانه‌های چینی چین را کشتی نوح می‌‌نامند.
در پُست دیگری آمده است: «گرچه میهن هنوز آنقدر ثروتمند نیست، اما در لحظات بحرانی، همه دارایی خود را برای فرزندانش خرج می‌کند!»
بسیاری از چینی‌های مقیم خارج از کشور، به‌ویژه دانشجویانی که در خارج از کشور تحصیل می‌کنند، با دیدن چنین تصویر زیبایی، به چین بازگشتند.
واقعیت دشوار در «آسمان امن» چین
اما اکثر آنها به‌محض فرود آمدن در چین، مستقیماً به هتل‌ها منتقل و مجبور شدند تحت قرنطینه 14روزه قرار گیرند. بسیاری از آنها از شرایط وحشتناک زندگی در هتل‌های قرنطینه وحشت‌زده شدند.
یک کاربر توییتر با نام @niuniu__Liu در 15مارس نوشت:
«خانواده سه‌نفره‌ای تازه از تایلند برگشته بودند. آنها به منطقه کایدیان در ووهان آمدند. مسئولان منطقه آنها را با کامیون حمله زباله (که ظاهراً ضدعفونی شده بود) به یک مکان قرنطینه منتقل کردند. آنها مجبور شدند درحالی که کودک خود را روی پاهای‌شان گذاشته بودند، در مکانی که شبیه یک سرویس بهداشتی عمومی بود، برای یک شب تمام بنشینند. مددکاران اجتماعی به آنها گفتند كه این سایت در كنار یک بیمارستان موقت قرار دارد و قرار است افرادی در آنجا نگهداری شوند كه ارتباط نزدیكی با افراد آلوده به ویروس داشته‌اند. همه کارکنان لباس محافظتی پوشیده بودند، اما این خانواده به هیچ وجه از هیچ گونه محافظتی برخوردار نبودند.
دانشجویی که از ایالات متحده به شانگهای بازگشت، گفت که او را از فرودگاه مستقیماً به بیمارستان پودونگ منتقل کردند. او نه تنها در آنجا حبس شد، مجبور شد 15 ساعت در راهرو نیز بایستد و دو روز هیچ غذا و آبی به او ندادند.
کاربر توییتر با نام @goodgirland1 در تاریخ 18مارس ویدئویی را منتشر کرد که نشان می‌داد اتاقی که به آنجا منتقل شده است، قبلاً محل نگهداری بیماران آلوده به کرونا بوده است. لحاف عوض نشده و اتاق نیز تمیز نشده بود، چه رسد به اینکه ضدعفونی شده باشد. پوست میوه، مو و قرص روی زمین دیده می‌شد.
اقامت در آنجا نیز رایگان نبود و مجبور بودند هزینه زیادی برایش پرداخت کنند.
این چینی‌ها پس از اینکه این واقعیت سخت را شخصاً تجربه کردند، به آنهایی که هنوز در کشورهای دیگر هستند، هشدار دادند: «برنگردید.»
حتی بدتر اینکه ح‌ک‌چ مردم را در چین علیه چینی‌های مقیم خارج از کشور که به چین بازگشته بودند، برانگیخت. برخی از مردم چین آنها را متهم کردند که برای کشور دردسر درست کرده‌اند و آنها را لعن و نفرین کردند: «شما در دوره پیشرفت كشور اینجا نبودید، اما سریع‌ترین افرادی هستید كه هزاران کیلومتر پرواز کردید تا بیایید و چین را آلوده کنید.»
چرا چینی‌های خارج از کشور به ح‌ک‌چ باور دارند؟
ممکن است ندانید که چرا چینی‌های مقیم خارج از کشور به‌راحتی حرف‌های ح‌ک‌چ را باور کردند و به چین بازگشتند؟
بزرگ‌ترین دلیلش این است که اگرچه بسیاری از آنها در کشورهای غربی زندگی می‌کنند، اما زحمت یادگیری فرهنگ غرب را به خود ندادند و به ارزش سیستم غرب پی نبردند. آنها به‌شدت به جامعه چینی در آن کشورها چسبیده‌اند و گرفتارش هستند، رسانه‌های چینی را می‌خوانند و گوش خود را به روی رسانه‌های آزاد در غرب بسته‌اند.
علاوه بر این، با افزایش محبوبیت و کاربری و نفوذ وی‌چت، ح‌ک‌چ همچنان از آن به عنوان بستری برای انتشار اطلاعات نادرست به‌منظور کنترل افکار عمومی استفاده می‌کند.
بخشی از کمپین تبلیغاتی ح‌ک‌چ، چینی‌های خارج از کشور را با میهن‌پرستی و ناسیونالیسم هدف قرار می‌دهد. مزایای سیستم سوسیالیستی ح‌ک‌چ را دربرابر سرمایه‌داری جار می‌زند. برای بسیاری از مردم، بدون درک کامل تفاوت بین این سیستم‌ها، رها کردن خود از سم تبلیغات ح‌ک‌چ دشوار است.
در پیام‌های فوق که در گروه‌های وی‌چت در ژاپن، فرانسه، مغولستان داخلی و ایالات متحده منتشر شده است، نویسندگان یک متن مشترک را استفاده کرده و فقط نام کشور (زیرش با رنگ قرمز خط کشیده شده است) را در پیام‌ها تغییر دادند. در پیام سمت چپ سوئیس به‌عنوان کشور و در پیام سمت راست ایالات متحده درج شده است. در این پیام‌ها آمده است:
«گسترش بیماری در (نام کشور) اکنون کنترل‌ناپذیر است. از دوستی که در بیمارستانی در (نام کشور کار می‌کند، شنیدم که تعداد زیادی از مردم هر روز به بیمارستان می‌آیند، اما آنها کیت‌های تست ویروس در اختیار ندارند و مجبورند بیماران را به خانه بفرستند. در (نام کشور)، اکثریت جمعیت سالمند هستند. تعداد بی‌شماری از مردم در خانه‌های‌شان درگذشته‌اند. اگر آنها هرگز تست نشده باشند، شامل موارد تأیید‌شده نخواهند بود. به این دلیل است که (نام کشور) چنین نرخ پایینی از مبتلایان دارد. این بسیار وحشتناک است. بلیط برگشتم به چین را رزرو کردم. در زمان‌های بحرانی باید منابع‌مان را صرف انجام کارهای بزرگ کنیم.»
بسیاری از چینی‌ها بعد از دیدن چنین پیامی با عجله به چین بازگشتند، حتی زمانی که قیمت بلیط یک‌طرفه در برخی موارد تا 180هزار یوآن (25000 دلار آمریکا) بالا رفته بود.
درس گرفتن از تاریخ
این چینی‌های مقیم خارج از کشور نخستین افرادی نبودند که قربانی دروغ‌های ح‌ک‌چ شدند. در تاریخ مدرن موارد زیادی از این دست وجود داشته است.
پس از پیروزی ح‌ک‌چ در جنگ داخلی علیه کومینتانگ، گروه بزرگی از دانشمندان از جمله یه چیسون، رائو یوتای و وانگ جیاچی، از ایالات متحده یا اروپا به چین بازگشتند، یا پس از عقب‌نشینی سربازان کومینتانگ در کنار ح‌ک‌چ ماندند، اما تقریباً در همه جنبش‌های سیاسی بعدیِ ح‌ک‌چ هدف قرار گرفتند و متحمل انواع سوء‌رفتارها شدند.
پس از جنگ کره، فرماندهی سازمان ملل متحد 21هزار اسیر جنگی چینی را زندانی کرد. در میان آنها، 14000 نفر خواستار بازگشت به تایوان شدند و اظهار کردند که ترجیح می‌دهند بمیرند تا دوباره به حاکمیت ح‌ک‌چ بازگردند. ح‌ک‌چ نمایندگانی را یکی پس از دیگری اعزام کرد تا تلاش کند آنها را متقاعد به بازگشت کند، اما 90 روز بعد، آنها فقط 440 سرباز را فریب دادند تا به سرزمین اصلی چین بازگردند. باقی آنها در 23ژانویه سال 1954 به تایوان تحویل داده و واقعاً آزاد شدند. در ضمن افرادی که به سرزمین اصلی چین بازگشتند، منزوی شدند، مورد بازجویی قرار گرفته و بعداً در کارزارهای سیاسی هدف قرار گرفتند.
این بار درخصوص پاندمی ویروس کرونا، به‌دلیل مخفی‌کاری ح‌ک‌چ بود که جهان دوره طلایی جلوگیری از انتشار ویروس کرونا را از دست داد، اما ح‌ک‌چ به جای تأمل درباره خودش تلاش می‌کند تقصیر را به گردن سایر کشورها بیندازد و به این می‌بالد که چگونه ویروس کرونا را «با موفقیت شکست داده است.»
سناتور بن سس و نماینده مجلس مایك گالاگر در نامه سرگشاده‌ای به مدیرعامل توئیتر جك دورسی نوشتند که ح‌ک‌چ «در حال اجرای یك کمپین تبلیغاتی گسترده برای بازنویسی تاریخ کوید- 19 و پوشاندن دروغ‌هایش به مردم چین و جهان است.» آنها از دورسی خواستند که فعالیت مأموران ح‌ک‌چ را در این شبکه اجتماعی ممنوع کند.
در حالی که ح‌ک‌چ سعی دارد خود را به‌عنوان ناجی جهان به تصویر بکشد، بزرگ‌ترین قربانیان این فاجعه بی‌سابقه مردم چین هستند، چه در چین و چه در خارج از کشور. ح‌ک‌چ که خدمتگزار به خودش است، مکرراً به جهان ثابت کرده است که آنها حاضرند برای حفظ قدرت خود در چین و رسیدن به آرزوی خود برای در دست گرفتن جهان، منافع و حتی زندگی مردم چین را قربانی کنند.
گزارش مرتبط: