(Minghui.org) پزشک بازنشسته ارتش، در 15فوریه2020 پس از تحمل 14 سال حبس به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ درگذشت. او 58 سال داشت.

آقای ژائو چنگلین و همسرش، خانم وانگ لیجوآن، اهل شهر بنشی، استان لیائونینگ، در ماه اوت1994 شروع به تمرین فالون کردند و بهبود وضعیت سلامت و شخصیت‌شان را به‌دلیل تمرینات مدیتیشن و هدایت تحت اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری می‌دانستند. این زوج بسیار مراقب مادر آقای ژائو بودند که در بستر بیماری بود و خانواده‌ای هماهنگ بودند.

شروع آزار و شکنجه بی‌سابقه فالون گونگ توسط حزب کمونیست چین در سال 1999، زندگی سعادتمندانه آنها را زیرورو کرد.

ازآنجاکه آقای ژائو ایمانش را حفظ کرد، از منصبش در ارتش اخراج شد و به‌عنوان پزشکی معمولی به بیمارستان محلی منتقل شد. او و همسرش اولین بار در سال 2001 دستگیر شدند، هنگامی که پسرشان دبستانی بود. پسر، ده سال بعد را بدون وجود پدر در کنارش گذراند.

یک سال کار اجباری

آقای ژائو در تاریخ 28مه2001 به‌دلیل انتشار اطلاعاتی دربارۀ حقۀ خودسوزی میدان تیان‌آن‌من دستگیر شدکه این صحنه‌سازی با هدف بدنام کردن فالون گونگ انجام شده بود.

او به تحمل یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری بنشی محکوم و در ژوئیه2001 به آنجا منتقل شد. نگهبانان او را تحت «شکنجه تخت» قرار دادند (شکنجه‌ای که با خواباندن فرد روی تخت، چهار دست و پای او را به‌شدت می‌کشند و موجب پاره شدن رباط‌ها یا مفاصل او می‌شود). دست و پاهایش را طوری به چهار نقطه بسته و ‌کشیدند که بدنش در هوا معلق شد.

بازآفرینی شکنجه: شکنجه تخت

آقای ژائو در اکتبر2001 از اردوگاه کار فرار کرد و دو هفته بعد دوباره دستگیر شد.

خانم وانگ که فقط یک ماه قبل از دستگیری شوهرش به‌خاطر ایمانش دستگیر شده بود وقتی همسرش از اردوگاه کار فرار کرد همچنان در بازداشت بود. پسر این زوج که در آن زمان در مقطع ابتدایی بود، به منزل مادر خانم وانگ نقل‌مکان کرد.

پلیس برای یافتن محل زندگی آقای ژائو، بیش از یک هفته در محله مسکونی مادرزنش ماند و آن زن سالمند را تهدید کرد که برای یافتن آقای ژائو با آنها همکاری کند. شوهرش به‌تازگی از غم و اندوه بازداشت دختر و دامادش درگذشته بود. او با حضور مداوم پلیس، در تقلا بود تا از نوه‌اش مراقبت و آرامش او را حفظ کند.

سرانجام پلیس پس از گزارش شخصی که خبر دیدن او را داد، آقای ژائو را ردیابی کرد. او را به اردوگاه کار برگرداند و نگهبانان چنان بی‌رحمانه او را کتک زدند که سرش از شکل افتاد. او به‌سختی نفس می‌کشید و درحالتی بود که هذیان می‌گفت. نگهبانان نیز او را در اتاق تاریکی به مدت چند روز از ناحیۀ مچ آویزان کردند و پاهایش به‌وسیله پابند از هم جدا شده بود. او چند بار از شدت درد از حال رفت.

پس از گذشت بیش از یک ماه شکنجه، بخش زیادی از پاهایش عفونت کرد و دچار جراحات داخلی شد. نگهبانان از ارائۀ معالجه پزشکی به او امتناع کردند و او را در سلول انفرادی نگه داشتند.

وب‌سایت مینگهویی خیلی زود آزار و شکنجه او را گزارش داد. خانواده‌اش نیز در پی آزادی او به اردوگاه کار رفتند. نگهبانان از ترس فشارهای عمومی، شکنجۀ آقای ژائو را کاهش دادند.

یک زندانی که او را تحت نظر داشت بعداً به همکار مینگهویی گفت: «نشیمنگاه او از شدت ضرب و شتم کوفته و له شده بود. او فقط می‌توانست در رختخواب دراز بکشد و قادر به بلند شدن نبود. ما مجبور بودیم از او مراقبت کنیم. هیچ بخشی از زندان نمی‌خواست او را بپذیرد.»

آقای ژائو با ایمان محکمش زنده ماند.

محکومیت به ۹ سال حبس

قبل از پایان دوره یک ساله محکومیتش، شعبۀ محلیادارۀ ۶۱۰ که سازمانی فراقانونی ایجاد شده برای آزار و شکنجه فالون گونگ است، با اردوگاه کار همکاری کرد و او را به بازداشتگاه شهر بنشی فرستاد. او در اکتبر2002 در دادگاه منطقه شیهو به 9 سال حبس محکوم شد.

زندانیان در زندان وافانگدیان او را تحت ضرب و شتم قرار دادند، زیرا از نفی فالون گونگ خودداری کرد. او خون استفراغ کرد و به مدت دو ماه در سلول انفرادی محبوس شد.

مسئولان زندان بارها درخواست خانواده‌اش برای ملاقات را رد كردند و گفتند كه او با مدیریت زندان همکاری نمی‌كند.

وقتی سرانجام در اول آوریل2007 به خانواده‌اش اجازه ملاقات دادند، آقای ژائو توسط دو زندانی حمل شد. او نحیف و لاغر و صورتش رنگ‌پریده، لب‌هایش کبود و سرش به سمت پایین آویزان بود. جراحتی به طول ۵ سانتیمتر روی سرش بود. بعد از اینکه زندانیان به او کمک کردند که روی صندلی بنشیند، صورتش را نزدیک تلفن قرار داد، زیرا دست‌هایش توان برداشتن گوشی تلفن را نداشتند.

آقای ژائو با صدای بسیار آهسته و لرزان به خانواده‌اش گفت که او با حفظ ایمانش هیچ کار اشتباهی نداده است. او همچنین به خانواده خود گفت كه زندانیان اغلب او را تحت ضرب و شتم قرار می‌دهند و از بسیاری از حقوق اولیه‌اش محروم است، بنابراین در اعتراض به این آزار و شکنجه‌‌ها اعتصاب غذا را آغاز كرد.

آقای ژائو پس از تحمل ۹ سال جهنمی در زندان، در ژوئن2011 آزاد شد.

محکومیت دوم به چهار سال حبس

آقای ژائو تنها سه سال پس از آزادی دوباره بازداشت شد. او در تاریخ 26مارس2014 به‌دلیل توزیع مطالب اطلاع‌رسانی دربارۀ فالون گونگ دستگیر شد. پلیس به سرش ضربه زد و او را بیهوش کرد. آنها او را بیهوش داخل خودروی پلیس کشاندند و به بازداشتگاه بنشی منتقل کردند.

دادگاه منطقۀ مینگشان در ابتدا جلسه رسیدگی به پرونده او را برای تاریخ 27اوت2014 تنظیم کرد. او بعد از اعتراض به آزار و شکنجه، دست به اعتصاب غذا زد و بعد از آن بسیار ضعیف بود و به همین دلیل قاضی جلسه دادرسی‌اش را به تعویق انداخت.

قرار شد آقای ژائو چند هفته‌ بعد دوباره در دادگاه حاضر شود و در آنجا به 4 سال حبس محكوم شد.

نگهبانان در زندان كانگ‌جیاشان او را به‌خاطر حفظ ایمانش شكنجه كردند. هنگامی که در اعتراض به آزار و شکنجه اعتصاب غذا کرد، او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند و چند دندانش را شکستند.

آقای ژائو پس از آزادی در سال 2018 هرگز بهبود نیافت. پس از دو سال دست و پنجه نرم کردن با وضعیت سلامتی ضعیف، در 15فوریه2020 درگذشت.

گزارش‌های مرتبط:

پزشک ارتش به‌دلیل توزیع دی‌وی‌دی به چهار سال حبس محکوم شد

پزشک ارتش شمال شرق با اعتصاب غذا به محاکمه غیرقانونی اعتراض می‌کند

زندانبان سهمیه‌های مرگ در زندانهای چین را فاش کرد

آقای ژائو چنگلین، پزشكی كه در زندان وافانگدیان تحت آزار و شکنجۀ وحشیانه قرار گرفت

تمرین‌کنندگان فالون دافا ژائو چنگلین و وانگ لیجوان، زوج اهل شهر بنشی، استان لیائونینگ، به‌طور وحشیانه تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند

توطئۀ ادارۀ امنیت عمومی، دادستان و دادگاههای خلق در شهر بنشی، استان لیائونینگ برای به تله انداختن تمرین‌کنندۀ بی‌گناه فالون دافا