(Minghui.org) در طول 5هزار سال تمدن چین، ایمان به بهشت و موجودات الهی و نیز این اصل که نیکی با نیکی پاداش داده می‌شود و شرارت با مجازات روبرو می‌شود، عمیقاً در قلب مردم چین ریشه داشت.
پیشینیان نسلی بعد از نسل دیگر، برای توضیح این رابطه علت و معلولی داستانهای بی‌پایانی می‌گفتند. آنها در پی یادآوری این مطلب به مردم بودند كه وجدان خود را نادیده نگیرند و به‌خاطر نفع شخصی، برخلاف ارزش‌های اخلاقی خود عمل نکنند، چراکه آسمان دیر یا زود آنها را براساس آن مجازات خواهد کرد.
داستان زیر به ما یادآوری می‌کند که بعد از مرگ، جبران اشتباهات امکان‌پذیر نیست. مهم است که زندگی‌‌ای را که به ما عطا شده است، گرامی بداریم و همواره تا حدی که می‌توانیم خوب باشیم.
***
روزی روزگاری محققی بود که همیشه می‌خواست ارواح را ببیند، اما هرگز موفق نمی‌شد.
در شبی روشن با ماهی زیبا که در آسمان می‌درخشید، محقق به خدمتکارش دستور داد کوزه بزرگ شرابی را به گورستان بیاورد. او نگاهی به اطراف انداخت و فریاد زد: «در چنین شب خوبی به‌تنهایی نوشیدن خیلی کسل‌کننده است. ای دوستانم در عالم اموات آیا ممکن است کسی از شما اهمیت دهد و بیاید و با من بنوشد؟»
چندی نگذشت که صدای زمزمه‌ای را شنید و ارواح سایه‌مانند را در فاصله کمی از خود دید. ۱۳روح آنجا بودند.
او شراب را درون کاسه بزرگی ریخت و بین خودش و و ارواح قرار داد که بلافاصله خم شدند و شراب را سر کشیدند. یکی از آنها به‌قدری آن را دوست داشت که مقدار بیشتری طلب کرد.
محقق درحالی‌که شراب بیشتری می‌ریخت، پرسید: «چرا دوباره بازپیدا نمی‌شوید؟»
یکی از روح‌ها پاسخ داد: «آنهایی از ما که هنوز دارای کارمای خوب هستند، دوباره بازپیدا می‌شوند، اما آنهایی که مرتکب گناه بدترین جنایات شده‌اند به جهنم می‌روند. از میان ما 13 نفر، 4 نفر امیدوارند که به‌صورت انسان بازپیدا شوند، در حالی که 9 نفر دیگر قادر به چنین کاری نیستند. آنها باید در گذشته به اعمال گناه‌آمیز خود توجه می‌کردند.»
محقق پرسید: «چرا از اشتباهات خود توبه نمی‌کنید تا مجبور نباشید به جهنم بروید؟»
ارواح گفتند: «فقط وقتی هنوز زنده هستید، می‌توانید توبه کنید. بعد از مرگ به‌هیچ‌وجه نمی‌توانید توبه کنید.»
وقتی کوزه خالی شد، محقق آن را بلند کرد تا به ارواح نشان دهد که دیگر چیزی باقی نمانده است.
درحالی‌که ارواح تلوتلوخوران دور می‌شدند، یکی از آنها به‌سمت او برگشت و گفت: «به‌عنوان ارواح گرسنه، چیزی نداریم و نمی‌توانیم محبتت را بابت شرابی که با مهربانی به ما ارزانی داشتی، جبران کنیم. فقط می‌توانم هشدار مهربانانه‌ای به تو بدهم: "توبه فقط وقتی اثر دارد که هنوز زنده هستی."» سپس آن نیز ناپدید شد.