(Minghui.org) به استثنای تمرینکنندگان فالون دافا، معدود افرادی در خارج از چین معنای ۲۵آوریل۱۹۹۹ را میدانند. در این روز اعتراضی مسالمتآمیز برگزار شد، که درواقع کاملاً برخلاف خشونت در «میدان تیانآنمن» در تاریخ ۴ژوئن۱۹۸۹بود، زمانی تظاهرات دانشجویان که برای پایاندادن به ظلم و ستم حزب کمونیست چین (حکچ) علیه مردم چین برگزار شده بود، از سوی پلیس سرکوب شد.
تصویر آرشیوی از ۲۵آوریل۱۹۹۹، از اعتراض تمرینکنندگان فالون دافا در پکن
در ۲۵آوریلِ بیستویک سال پیش، نزدیک به ۱۰هزار نفر از تمرینکنندگان روش معنوی فالون گونگ (یا همان فالون دافا) در مقابل دفتر ملی استیناف در پکن جمع شدند تا بهطور مسالمتآمیز درخواست کنند که آزادانه و بدون احساس ترس به باورهای معنویشان عمل کنند. آنها هیچ بنر یا پوستری نداشتند و هیچ شعاری سر نمیدادند. درعوض، درکمال سکوت تمرینات مدیتیشنشان را انجام داده یا کتاب اصلی این تمرین یعنی جوآن فالون را میخواندند.
کسانی که برای دادخواهی درخصوص حقوق بشرشان آمده بودند، از اقشار مختلف جامعه، شامل دانشجویان، معلمان، کشاورزان و کارگران بودند. آنها صف کشیدند که خطی بیپایان به نظر میرسید. خانوادههای زیادی با فرزندانشان بودند. سپس نخستوزیر چین، ژو رونگجی، که از اصلاحات اقتصادی و سیاسی حمایت میکرد، خواستار دیدار با تمرینکنندگان شد. او برای گفتگو درباره درخواستهای تمرینکنندگان با تعدادی از آنها ملاقات کرد. جلسه کوتاهی بود و پیام تمرینکنندگان نیز چنین بود:
«تمرینکنندگانی را که بهطور غیرقانونی دستگیر شدند آزاد کنید و بگذارید ما آزادانه کتاب جوآن فالون را ترویج دهیم.»
(درحال حاضر جوآن فالون در چین و روسیه ممنوع است.)
در طی چند ساعت تمرینکنندگان تیانجین آزاد شدند و بعداً در همان روز معترضین اطمینان حاصل کردند که جوآن فالون میتواند آزادانه ترویج یابد. همه تمرینکنندگان با آرامش به خانه بازگشتند و مطمئن شدند که کلیه زبالهها، از جمله تهسیگارهای مأموران امنیتی را کاملاً جمع کردند.
متأسفانه، این پیروزی شاد سه ماه بعد، هنگامی که آزار و شکنجه فالون دافا آغاز شد، تحتالشعاع وقایع وحشتناکی قرار گرفت و به دنبال آن، چند دهه سرکوب وحشیانه اعمال شد. دادخواهی در ۲۵آوریل بخشی از تلاش مداوم تمرینکنندگان برای روشنگری حقیقت درباره فالون دافا در سراسر جهان شد. این تلاشها با آگاه کردن مردم همراه بوده است، از ساکنان و رهگذران در شهرها و روستاهای سراسر ۱۱۴ کشوری که فالون دافا بهطور آزادانه تمرین میشود گرفته تا مقامات ارشد دولتی ازجمله رئیسجمهور بلغارستان، رومن رادف و رئیسجمهور ایالات متحده.
تمرینکنندگان دافای بلغارستان در ۲۵آوریل۲۰۱۹ در مقابل سفارت چین در صوفیه، بلغارستان
تمرینکنندگان فالون دافای بلغارستان هر سال در این تاریخ در مقابل سفارت چین در پایتخت، صوفیه، دادخواهی مسالمتآمیزی را برگزار میکنند تا به مقامات چینی یادآوری کنند که فالون دافا خوب است و آزار و شکنجه ناعادلانه و غیرقانونی است. این اولین سالی بود که به دلیل پاندمی ویروس ووهان (کوید۱۹) چنین تظاهراتی نمیتوانست برگزار شود.
درعوض، تمرینکنندگان تصمیم گرفتند از چند تمرینکننده بلغاری سؤال کنند که از نظر آنها رویداد ۲۵آوریل چه اهمیتی داشت:
از زمانی که شروع به تمرین کردم هر سال، با سایر تمرینکنندگان در دادخواهی صلح آمیز ۲۵آوریل شرکت کردم. همه ما در مقابل سفارت چین در صوفیه جمع میشویم. ما در سکوت با بنرهای "فالون دافا خوب است" و "برداشت اجباری اعضای بدن تمرینکنندگان فالون دافا در چین را متوقف کنید"، قدرت درونی و افتخارمان را ابراز میکنیم.»
امروز، هنگامی که قساوتها و تبلیغات توهینآمیز رژیم کمونیستی در معرض دید مردم قرار گرفته و جهان از آنها آگاه است، ما دوباره برای صلح و عدالت درخواست خواهیم کرد.
من معتقدم که مردم خوب دنیا از فالون دافا و راه حقیقت، نیکخواهی، بردباری حمایت میکنند. معتقدم که درستی بر شرارت غلبه خواهد کرد.
ایولینا، از دوبریچ
برای من، ۲۵آوریل دادخواهی صلحآمیزی برای حقوقبشر بود. اما همچنین بیرحمی و بیاحترامی حکچ به قانون و حقوق بشر را نشان داد. متأسفانه، این دادخواهی مسالمتآمیز به یک نسلکشی تبدیل شد. چرا ویروس حکچ از چین سرچشمه گرفته است؟ چرا چین از سال ۱۹۸۹ درخصوص همه قربانیان بیگناهش سکوت کرده است؟ من درباره دانشجویان، معلمان، وکلای حقوقبشر، روزنامه نگاران و نویسندگان چینی و خارجی، روشنفکران و شهروندان مطیع قانون صحبت میکنم. چرا چین درباره آزار و اذیت ۲۱ ساله مداوم تمرین مدیتیشن فالون دافا، که تمرینکنندگانش مطابق با اصول جهانی حقیقت، نیکخواهی و بردباری هستند، سکوت میکند؟ حقیقت در معرض دید قرار گرفته است و جهان به این واقعیت که حکچ چقدر شرور است بیدار میشود.
جورجی، از کاوارنا:
در تاریخ ۲۵آوریل۱۹۹۹، نزدیک به ۱۰هزار تمرینکننده فالون گونگ بهخاطر درخواستی صلحآمیز از دولتشان در مقابل دفتر ملی استیناف در پکن جمع شدند. نخستوزیر چین بدون هیچ محافظ امنیتی، شخصاً بیرون آمد تا با آنها صحبت کند و به آنها اطمینان داد که از آن روز به بعد میتوانند بدون دخالت دولت از حق خود برای عمل به باور معنویشان و تزکیه خودشان استفاده کنند.
به نظر من، این نشان میدهد که حتی در کشوری استبدادی مانند چین، غیرممکن نیست که به شیوهای باوقار بهخاطر حقوق خود بهپاخاست.
همچنين نشان ميدهد كه وقتي مقاصد درست باشند، ميتوان به هدف دست يافت.
ولادیمیر، از صوفیه:
به نظر من، ۲۵آوریل۱۹۹۹، نمادی از قلب فردی است که میخواهد تزکیه کند. دادخواهی مسالمتآمیز بردباری تمرینکنندگان و اشتیاق آنها برای رفع بیعدالتی را نشان میدهد. تمرینکنندگان فالون دافا تا به امروز، همچنان به افشای سرشت وحشیانه و بیرحمانه حکچ را ادامه دادهاند و این کار را بهطور صلحجویانه و با پشتکار انجام میدهند.
دسی، از صوفیه:
برای من ۲۵آوریل سرشار از احساس است. سعی میکنم تصور کنم که تمرینکنندگان در چین در آن زمان چه احساسی داشتند. ابتدا، احتمالاً خبر درخصوص دستگیریها شوکهکننده بود: «چرا؟ چه شد؟ همه ما با هم تمرین میکردیم، چه چیزی تغییر کرده است؟»
شاید پس از آن ترس به وجود آمد، ترس بهخاطر امنیت آنها. سپس درد آمد، بهخاطر کسانی که دستگیر شدند. و سپس، امید: امید به اینکه شاید تمام آن اشتباهی بزرگ بود و اگر واقعیتها بهطور منطقی شرح داده شوند، اشتباهات قابل اصلاحشدن هستند. ۱۰هزار تمرینکننده «مسلح» به امید و ایمان غیرقابل انکار به فالون گونگ، عازم عازم پکن شدند تا به دولت ثابت کنند که فالون دافا خوب است. آنها با قلبی خالص از مقامات خواستند تا این اشتباه را اصلاح و زندانیان را آزاد کنند. آنها موفق شدند... فقط بهمدت سه ماه، تا ۲۰ژوئیه۱۹۹۹، هنگامی که آزار و شکنجه آغاز شد.
این آزار و اذیت غیرمنطقی ۲۱ سال به طول انجامیده است. اما درستی همیشه شرارت را شکست میدهد حتی اگر مدت زمان زیادی طول بکشد. معتقدم که آن روز نزدیک است!
کِرکا، از چیرپان:
آن روز برای شخص من چه معنی دارد: چگونه یک شهروند درستکار و مسئول باید با نقض حقوقبشر رفتار کند؛ فرصتی برای ادامه سنتها با پیروی از اصول حقیقت، نیکخواهی، بردباری؛ ایستادن برای حق پیروی از ایمان و اعتقاد خودم به روشی آزاد و انسانی؛ و بیشتر برای ادامه کارهایی که به اعتقاد من معنای زندگی است، پیروی از فای جهان و بازگشت به خانه ابدی ما، آسمان.
دلچو، از پلودویو:
وقتی این روز فرا میرسد، یک نقاشی از نمایشگاه بینالمللی «هنر جن، شن، رن» (حقیقت، نیکخواهی، بردباری) به ذهنم میآید. ماجرای این نقاشی این بود که خانمی جوان یکی از ۳۵ تمرینکننده خارجی بود که با نشستن در مدیتیشن در میدان تیانآنمن برای حمایت از تمرین کنندگان تحت آزار و اذیت در چین دست به اعتراضی مسالمتآمیز زد. خانم مزبور مورد ضرب و شتم قرار گرفت و دستگیر شد. اما او به جای ترسیدن، تمام طول شب در مقابل مأموران پلیسِ حیرتزده آواز خواند.
در سمت چپ، نقاشی تمرینکننده بازداشت شده است که برای پلیس آواز میخواند.
این نقاشی ایمانی را نشان میدهد که بهنام برترین اصول، حقیقت، نیکخواهی و بردباری، بر ترس از آزار و شکنجه غلبه و از آنها بهطور محکم و شجاعانه حمایت میکند. بهیاد آوردن آن روز به من انگیزه میدهد تا فراموش نکنم که چقدر زمان باارزش است که بتوانیم برخلاف سایر تمرینکنندگان در چین، آزادانه تمرین کنیم. میخواهم برای همه مردم پیامی ارسال کنم تا از آزادی عقیدهمان که در بلغارستان داریم قدردانی کنند و نسبت به افرادی که این شانس و این چیز باارزش و گرانبها ندارند، نیکخواهی داشته باشند.