(Minghui.org) برخی از مردم در جامعه غرب درک نادرستی از ایدئولوژی کمونیسم مبنی بر ازبین‌بردن مالکیت خصوصی و تحقق‌بخشیدن به مساوات‌گرایی دارند. هرچه باشد، فرصت‌های یکسان برای همه چه مشکلی دارد؟
اما با نگاهی به تاریخ کمونیسم می‌توان متوجه شد که اغلب از انقلاب خشونت‌آمیز برای تصرف املاک خصوصی استفاده می‌شد، آن هم با این هدف که مقامات عالی‌رتبۀ ممتاز و خانوادهشان از آنها سود ببرند. این به‌اصطلاح «مساوات‌گرایی» صرفاً یکی از وعده‌های توخالی کمونیست‌ها است.
ازآنجاکه در طول پاندمی ویروس کرونا تعداد بیشتری از مردم متوجه آسیب‌های حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) شده‌اند، خوب است مروری داشته باشیم بر آنچه ح‌ک‌چ از زمان به‌قدرت‌رسیدنش در ده‌ها سال پیش انجام داده است، کارهایی ازجمله تصرف املاک خصوصی، ازبین‌بردن فرهنگ سنتی چین و کشتار شهروندان بی‌گناه.
سرقت و دزدیدن اموال
تصرف املاک شخصی در ذات ح‌ک‌چ است و از روزهای آغازین آن شروع شد. برای نمونه گومگ چو، از مقامات ارشد ح‌ک‌چ در آن زمان نوشت که ح‌ک‌چ در دهه 1930 دستوراتی را برای کشتن ملاکان، سوزاندن خانه‌های آنها و گرفتن اموال‌شان صادر کرد. او که دیگر قادر به تحمل این وحشیگری نبود، در سال 1935 حزب را ترک کرد.
کشتار ملاکان در حومه شهر بسیار بی‌رحمانه بود. گونگ توضیح داد: «مقامات ابتدا این ملاکان را با انواع‌واقسام روش‌ها شکنجه می‌کردند تا از آنها پول اخاذی کنند و سپس آنها را می‌کشتند. حتی فرزندان خردسال نیز مستثنی نبودند. کلمه "انسانیت" در فرهنگ لغت ح‌ک‌چ وجود ندارد.»
«ابتدا بگذارید بعضی از مردم ثروتمند شوند»
پس از انقلاب فرهنگی، دنگ شیائوپینگ، رهبر کمونیست، دست به ابتکار عمل جدیدی زد: «ابتدا بگذارید برخی از مردم ثروتمند شوند» که معلوم شد به نفع اکثر فرزندان مقامات عالی‌رتبه است. چن یون، دومین مقام قدرتمند ح‌ک‌چ در آن زمان و سایرین معامله‌ای با هم کردند و به توافقی رسیدند: یکی از فرزندان هر یک از مقامات ارشد قدرت بالایی را به ارث می‌برد، درحالی‌که سایر فرزندان اجازه دارند با استفاده از روابط سیاسی خود کسب درآمد کنند، بدون اینکه نگران اتهامات مربوط به فساد مالی باشند.
این معامله که شهروندان عادی به‌ندرت از آن مطلع بودند، به‌سرعت مقامات عالی‌رتبه و خانوادهشان را قادر ساخت دارایی‌هایی برای خود جمع کنند. گزارش شد که ژو یونگ‌کانگ، دبیر کمیته امور سیاسی و حقوقی (2007-2012)، در سال 2012 صاحب ثروتی 90میلیارد یوآنی (یا 14میلیارد دلاری) است. همچنین گزارش شد که خانواده جیانگ زمین، دبیر سابق حزب، در خارج از کشور صاحب دارایی‌هایی حدود 500میلیارد یوآن (یا 70میلیارد دلار) است.
براساس «گزارش سالانه بررسی وضعیت معیشت مردم در چین (2015)» که دانشگاه پکن منتشرش کرد، 1٪ از خانواده‌های چینی که ثروتمندترین بودند، صاحب یک‌سوم دارایی‌های کشور بودند، درحالی‌که 25٪ از خانواده‌ها که از نظر مالی ضعیف‌ترین بودند، فقط صاحب 1٪ از دارایی‌ها بودند.
بخش عمده‌ای از این توزیع دارایی بر اساس مناسبات خویشاوندی صورت گرفت. دویچه وله، رادیو عمومی آلمان، در آوریل2012 گزارش داد که 2900 نفر از «آقازاد‌ه‌های» چینی دارای ثروتی حدود 2تریلیون یوآن (یا در آن زمان 320میلیارد دلار) هستند. آنها بسیاری از صنایع، به‌ویژه صنعت مالی، تجارت خارجی و املاک را در دست داشتند. در آن گزارش آمده بود: «در میان 3،220 چینی که ثروت بیش از 100میلیون یوآن دارند، فقط 288 نفر از فرزندان مقامات عالی‌رتبه نیستند.»
ازبین‌بردن فرهنگ و کشتار مردم
فرهنگ سنتی چین بر هماهنگی بین آسمان، زمین و انسان تمرکز دارد. از سوی دیگر، تئوری کمونیسم مبارزه طبقاتی را ترویج می‌دهد. ح‌ک‌چ برای نفوذ بیشتر این ایدئولوژی در چین، کمپین‌های سیاسی متعددی را آغاز کرد تا گروهی از مردم را علیه گروه دیگری بشوراند.
این جریان در طول انقلاب فرهنگی به‌وضوح مشاهده شده است: هرج‌ومرج و ویرانی بین سال‌های 1966 و 1976. به‌گفتۀ بایگانی‌های مخفیانه درباره انقلاب فرهنگی در گوانگشی، طی یک جلسه در سال 1974، مقامات اصلی استان گوانگشی با هم دیدار و درباره چگونگی تشدید کمپین‌های سیاسی صحبت کردند. علاوه بر مسئولان دولتی از همه شهرهای گوانگشی، مقام‌های نظامی و رؤسای اداره تبلیغات نیز در این جلسه حضور داشتند.
مسئولان علاوه بر تکنیک‌های شستشوی مغزی سنتی مانند ترویج حاکمیت کمونیستی و انقلاب فرهنگی، مجموعه‌ای از مراحل را نیز پیشنهاد کردند: نخست کشف انحرافِ فرد از تبلیغات رسمی، دوم متهم‌کردن چنین افرادی به جرایم سنگین با مدارک جعلی و سوم حمله به کتاب‌های فرهنگ سنتی چین که مردم با آنها آشنا بودند.
در نانجینگ، مرکز گوانگشی، حدود 18000 نفر در بحث درباره چگونگی اجرای چنین سیاست‌هایی شرکت داشتند. در میان آنها، بیش از 2600 گروه مطالعه با بیش از 74،500 شرکت‌کننده تشکیل شد. علاوه بر بیش از 2700 مقاله، بیش از 2،000 سخنرانی با حضور تقریباً 250هزار نفر برگزار شد.
حتی به کودکان خردسال دستور داده شد که شرکت کنند. فقط در یک مدرسه ابتدایی، 74 داستان‌نویس دانش‌آموز وجود داشتند که کنفوسیوس و باقی فرهنگ سنتی چین را هدف قرار می‌دادند.
این دروغ‌ها با وحشیگری همراه بود. به گفته یان لبینِ مورخ، در طول انقلاب فرهنگی حدود 140هزار نفر فقط در استان گوانگشی کشته شدند. وِی گوئوچینگ، دبیر حزب استان گوانگشی، یک بار گفت که شمار کشته‌ها در گوانگشی حدود 150هزار نفر بوده است.
این وحشیگری به‌دلیل سانسور شدید ح‌ک‌چ و نیز ارتش گسترده اینترنتی آن که بر افکار عمومی تسلط دارد، تا حد زیادی برای شهروندان عادی ناشناخته ماند. به‌گفته اخبار بی‌بی‌سی در تاریخ 7آوریل2015، علاوه بر کارمندان حقوق‌بگیر، حدود 10میلیون داوطلب برای نظارت بر اینترنت استخدام شدند. با استناد به سندی [2015-9] از لیگ جوانان، یک سازمان جوان ح‌ک‌چ، حدود 4میلیون نفر از این داوطلبان دانشجوی دانشگاه بودند.
آزار و شکنجه براساس باور
ح‌ک‌چ علاوه بر تصرف املاک خصوصی و نابودکردن فرهنگ و کشتار شهروندان بی‌گناه، آزار و شکنجه گوناگون گروه‌های مختلف مذهبی را نیز آغاز کرده است که بزرگ‌ترین و بدترین‌شان سرکوب فالون گونگ است.
در ژوئیه1999، جیانگ زمین، رهبر حزب کمونیست چین، کمپینی سراسری را علیه فالون گونگ آغاز کرد. او دستگاه تبلیغاتی دولت را برای افترازدن به فالون گونگ بسیج کرد و تمام مدت دستور بازداشت، شكنجه و شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان را صادر کرد، آن هم در تلاش برای مجبوركردن آنها به رهاکردن باور خود به اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری. این تبلیغات تقریباً به همه حرفه‌ها در جامعه، به‌ویژه رسانه‌های خبری و سیستم‌های آموزشی و نیز تبلیغات خارج از کشور، نفوذ کرد.
در چین حدود 2000 روزنامه، 8000 مجله، 1500 ایستگاه رادیویی و تلویزیونی و نیز وب‌سایت‌های بی‌شماری وجود دارد. تحت سانسور شدید و ارتش قدرتمند اینترنتی، تقریباً کل محتوای آنها دستکاری می‌شود تا مردم فقط پیام‌هایی را بشنوند که ح‌ک‌چ می‌خواهد.
پیپلز دیلی، یکی از روزنامه‌های رسمی اصلی ح‌ک‌چ، طی یک ماه پس از شروع آزار و شکنجه فالون گونگ 347 مقاله منتشر کرد که به‌طور متوسط بیش از 11 مقاله در روز می‌شود.
تلویزیون مرکزی چین (سی‌سی‌تی‌وی)، ایستگاه تلویزیونی رسمی ح‌ک‌چ، بین آوریل2002 تا پایان سال 2003، 332 برنامه افتراآمیز درباره فالون گونگ تولید کرد.
علاوه بر این، تعداد زیادی فیلم، پوستر، کتاب، دی‌وی‌دی و جزوه‌های بی‌شماری برای گمراه‌کردن مردم تولید شد.
علاوه بر رسانه‌های خبری، سیستم آموزشوپرورش حوزه دیگری است که ح‌ک‌چ در طول این کمپین بر آن متمرکز است. چن ژیلی، وزیر آموزشوپرورش، دستوراتی را برای آموزش عالی صادر کرد به‌منظور انجام تحقیقات برای کنترل و سانسور بیشتر اطلاعات آنلاینِ مربوط به فالون گونگ.
طی کمپینی در تاریخ 6فوریه2001، حدود 8میلیون جوان از 100 شهر بزرگ 500هزار پوستر را چسباندند و بیش از 10میلیون نسخه از مطالب اطلاع‌رسانی را توزیع کردند که تصویری دروغین از فالون گونگ را نشان می‌داد. بعداً در همان ماه، مسئولان رویداد خودسوزی صحنه‌سازی‌شده را برای تهمت‌زدن به فالون گونگ پیش بردند که از آن زمان در کتب درسی و بسیاری از مطالب آموزشی گنجانده شده است تا به تمرین‌کنندگان بی‌گناه افترا بزند.
گزارش شده است که استان سیچوآن از سال 2001 حدود یک‌میلیون یوآن در سال به تحقیق درباره استراتژی‌های شستشوی مغزی علیه فالون گونگ اختصاص داده است. ازآنجاکه چنین تلاش‌هایی به نقاط بیشتری در سراسر چین معرفی شد، هزاران همایش برای این تبلیغات افتراآمیز برگزار شد.
ح‌ک‌چ در خارج از چین، برای مالکیت یا کنترل رسانه‌های چینی و رسانه‌های غربی سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی کرده است. در سال 2001، گزارشی از بنیاد جیمزتاون نشان داد كه این رژیم چهار روزنامه اصلی چین را در خارج از كشور به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم كنترل می‌کند.
ح‌ک‌چ برای پیشبرد تبلیغاتش در سراسر جهان، ازطریق ماهواره نفوذش را در پخش تلویزیونی افزایش داد. طی یک جلسه دادرسی در کمیته امور خارجه مجلس ایالات متحده در تاریخ 6آوریل2011، مشخص شد که: «سی‌سی‌تی‌وی4 به‌تنهایی روی 26 ماهواره در سراسر جهان قرار دارد که 8 مورد از آنها در آمریکای شمالی است.»
در گزارشی از خانه آزادی در سال 2002 با عنوان «گسترش نفوذ رسانه‌های حزب کمونیست چین از سال 2017» آمده است: درحالی‌که ح‌ک‌چ نفوذش را در رسانه‌های خبری سنتی به جامعه غربی افزایش می‌داد، تبلیغات بیشتری را نیز در بسترهای رسانه‌های اجتماعی مانند وی‌چت یا تیک‌تُک پیش برده، درحالی‌که اطلاعات مربوط به مباحثی مانند فالون گونگ را سانسور کرده است.