(Minghui.org) تمرینکنندگان فالون دافا در 12سپتامبر2020 تجمعی را در کارلسپلاتزِ وین برگزار کردند تا درباره این روش معنوی و آزار و شکنجه آن بهدست حزب کمونیست چین (حکچ) به مردم اطلاعرسانی کنند. بهدنبال این تجمع یک راهپیمایی هم برگزار شد که گروه مارش تیان گوئو، یک اژدهای طلاییرنگ و گروه نوازندگان طبل کمری جلودارش بودند. این راهپیمایی نخستین رویداد در وین، پس از شیوع پاندمی کرونا در اروپا، بود.
بسیاری از مردم پس از اطلاع از شکنجههای تمرینکنندگان طی 21 سال آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، دادخواستی را امضا کردند که از حکچ میخواست به این آزار و شکنجه پایان دهد.
تمرینکنندگان از کشورهای اروپاییِ نزدیک، در کارلسپلاتز در وینِ اتریش گرد هم آمدند. آنها پنج مجموعه تمرین فالون دافا را به نمایش گذاشتند و درباره این روش به مردم گفتند.
اجراهای هیجانانگیز گروه مارش تیان گوئو بسیاری از مردم را جذب خود کرد.
تعدادی از مردم جمع شدند تا از اجراهای گروه مارش تیان گوئو لذت ببرند.
گابیل بکلز نمایش تمرینات را تماشا کرد و گفت: «تمرینکنندگان بسیار صلحجو و متعالی بهنظر میرسند. آنها چنین انرژی مثبتی را ساطع میکنند و پر از امید هستند. واقعاً دوست دارم کنارشان بنشینم.» او به مأموران پلیس درحالِانجاموظیفه اشاره کرد، لبخندی زد و گفت: «حتی مأموران پلیس هنگام تماشای شما لبخند میزنند. این زیباست.»
گابیل بکلز: «تمرینکنندگان بسیار صلحجو و متعالی بهنظر میرسند.»
بكلز پس از اطلاع از شكنجههای تمرینکنندگان و قساوت برداشت اعضای بدن تمرینکنندگان زنده بهدست حزب کمونيست حزب، بلافاصله دادخواست محکومکردن آزار و شکنجه را امضا کرد. او گفت: «این فاجعه است. باید اقدامی کنم و برای جلوگیری از آن کاری انجام دهم.» بکلز گفت درباره این موضوع به دوستانش میگوید تا آنها هم بتوانند دادخواست را بهصورت آنلاین امضا کنند.
اجراهای هیجانانگیز گروه مارش تیان گوئو که جلودار راهپیمایی بود.
اژدهای طلایی پرنده که از جلوداران این راهپیمایی بود.
قایق فالون دافا بیانگر امید به آینده است.
اجرای گروه مارش تیان گوئو توجه بسیاری را به خود جلب کرد. گردشگری از هلند از این راهپیمایی فیلم گرفت. او گفت از اتاقش در هتل، صدای این موسیقی را شنید و بیرون آمد تا به آن گوش دهد: «این موسیقی مرا شاد میکند. میخواستم بدانم چیست و به همین دلیل به طبقه پایین آمدم. رنگهای استفادهشده در این راهپیمایی بسیار زیبا هستند.»
بانویی از دوچرخهاش پیاده شد و فلایری را از یک تمرینکننده گرفت. او لبخندی زد و گفت: « این موسیقی آنقدر خوب است که قلب فرد را میگشاید. چیزی که جذبم کرد، این است که اجراها بسیار مسالمتآمیز و دوستانه بهنظر میرسند و همین باعث میشود بخواهم درباره آنها بیشتر بدانم.»
یک اژدهای طلاییِ پرنده، گروه مارش تیان گوئو را دنبال میکرد و پس از آن گروه رقص سلسله تانگ، قایق فالون دافا و نمایش تمرینات بود.
خانم هلگا مایر سالهای زیادی است که در شهر نیویورک زندگی میکند و درباره فالون دافا میدانست. او گفت: «نخستین باری نیست که میبینم تمرینکنندگان ازطریق راهپیمایی، درباره وقایع در چین به مردم اطلاعرسانی میکنند. آن چنین چیز زیبایی است. از ترکیب درخشانِ رنگها و لباسها لذت میبرم. میدانم تمرینکنندگان سنتها را حفظ میکنند و آنها را ترویج میدهند.»
خانم مایر و شوهرش گفتند که مخصوصاً برای دیدن این راهپیمایی آمدهاند. وقتی آنها صحنه برداشت اعضای بدن تمرینکنندگان زنده را برای فروش که بازآفرینی شده بود، دیدند، خانم مایر به شوهرش گفت: «ببین، چقدر بیرحمانه است!» آنها هر دو دادخواست محكومكردن آزار و شكنجه را امضا كردند.
خانم مایر گفت: «این آزار و شکنجه باید متوقف شود. آن کاملاً غیرانسانی است! حکچ باید از چین بیرون رانده شود.»
او قبل از رفتن، برای همه تمرینکنندگان آرزوی خوبی و سلامتی کرد و گفت: «از شما حمایت میکنیم. لطفاً به کارتان ادامه دهید تا افراد بیشتری از این موضوع مطلع شوند. روزی آزار و شکنجه پایان خواهد یافت!» آقای مایر نیز تمرینکنندگان را تشویق کرد.
به دنبال گروه مارش تیان گوئو، دستهای از تمرینکنندگان با لباس سفید تصویر تمرینکنندگانی را در دست داشتند که براثر آزار و شکنجه جان باخته بودند. سایر تمرینکنندگان بنرهایی را در دست داشتند حاوی اطلاعاتی که جنایات حکچ را افشا میکرد.
تمرینکنندگان برای نشاندادن ماهیت واقعی حکچ، تصویر تمرینکنندگانی را در دست دارند که براثرِ آزار و شکنجه جان باختهاند.
نمایش شکلی از شکنجه که برای کشتن تمرینکنندگان فالون گونگ در چین استفاده میشود: برداشت اعضای بدن آنها درحالیکه هنوز زنده هستند و فروش اعضای بدنشان برای جراحیهای پیوند عضو.
بنری که خواستار پایاندادن به آزار و شکنجه تمرینکنندگان بهدست حکچ در چین است.
ناظران فلایرهایی را میخوانند که تمرینكنندگان در طول راهپیمایی توزیع میکنند.
بسیاری از مردم پس از اطلاع از آزار و شکنجه و برداشت اعضای بدن، دادخواستی را امضا کردند که خواهان پایانیافتن آن است.
دنیل ایلیان سال گذشته دادخواست تمرینکنندگان را امضا کرد. به اعتقاد او بسیار مهم است که دولتهای غربی ایستادگی کنند و دراعتراض به قساوت برداشت اعضای بدن افراد زنده، به تجارت با چین خاتمه دهند. او گفت: «مردم نباید برخلاف میل آنها اعضای بدنشان را بدزدند. انزجارآمیز است که حکچ از مردم خود استفاده میکند و اعضای بدن آنها را بهزور میگیرد. حکچ حقوق بشر را زیر پا میگذارد.» او ابراز امیدواری کرد که افراد بیشتری این دادخواست را امضا كنند تا دولت اتریش و اتحادیه اروپا را به مبارزه برای پایاندادن به آزار و شکنجه ترغیب كنند. او قصد داشت درباره دافا به خانوادهاش بگوید و از آنها بخواهد از این جریان حمایت کنند.
چند نفر که آزار و شکنجه دافا را محکوم کردند، دادخواست پایاندادن به آن را امضا کردند.
آندره برای تماشای تمرینکنندگانی که تمرینات را انجام میدادند، توقف کرد و متوجه دادخواست شد. او پس از امضای آن گفت: «از تمرینكنندگان حمایت میكنم. برداشت اعضای بدن افراد زنده نباید در جامعه مدرن وجود داشته باشد.»
وُلفگانگ فوشس نیز دادخواست را امضا کرد. او گفت آنچه حکچ انجام میدهد «بهشدت غیرانسانی و بیشرمانه» است. او اظهار کرد: «آن به قیمت جان مردم به سودهای مضحکی دست مییابد.»
کریسته اسچاشت معتقد است که سرقت اعضای بدن مردم بدترین چیزِ قابلتصور است. او گفت: «کشتن مردم برای کسب سودهای هنگفت وحشتناک است. باید جلوی این کار را بگیریم.»
دکتر و خانم لوبر دادخواست را امضا کردند تا حمایت خود را از تمرینکنندگان فالون دافا در چین ابراز کنند.
دکتر هِینز لوبر وکیل بازنشسته و به امور بینالملل علاقهمند است. او گفت دوست دارد با امضای دادخواست «همدردیمان را از غرب با تمرینکنندگان در چین ابراز و به آنها اعلام کنیم که جهان ازطریق تلاشهای تمرینکنندگانِ خارج از چین از درد و رنج آنها مطلع است.»
همسرش خانم هیدی لوبر قبلاً میدانست که در طول این آزار و شکنجه، تمرینکنندگان شکنجه میشوند و مورد بدرفتاری قرار میگیرند. او گفت که برداشت اعضای بدن تمرینکنندگان زنده «هولناک و بیرحمانه» است.
ریتا هیز تلاشهای تمرینکنندگان را برای اطلاعرسانی درباره آزار و شکنجه به مردم، تحسین کرد.
ریتا هیز تمرینکنندگان را تحسین کرد و تلاشهای آنها را اینگونه توصیف کرد: «عالی و بسیار مهم. قاچاق اعضای بدن انسان انزجارآمیز است و باید محکوم شود. اگر افراد بیشتری بتوانند بهجای نادیدهگرفتن این موضوع آن را مورد توجه قرار دهند، میتوانیم آگاهی را گسترش داده و به توقف آن کمک کنیم.» او گفت از دوستانش میخواهد این دادخواست را امضا کنند و اظهار کرد: «همه باید آزادانه زندگی کنند و نباید بهدلیل ایمانشان مورد آزار و شکنجه قرار گیرند.»