گزارشگران تلویزیون مرکزی چین مطمئناً از قبل، از وقوع رویداد خودسوزی صحنه‌سازی‌شده مطلع بودند
(Minghui.org) در شب 18ژوئیه سال 64 پس از میلاد، یک آتش‌سوزی رخ داد و بیش از شش روز رم را در شعله‌هایش سوزاند. این آتش‌سوزی که به آتش‌سوزی بزرگ رم معروف است، مصادف شد با آغاز تقریباً سه قرن آزار و شکنجه مسیحیان.
در 23ژانویه2001، شب سال نو چینی، پنج نفر در میدان تیان‌آن‌من خود را به آتش کشیدند. حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) به‌سرعت ادعا کرد که خودسوزی‌کنندگان تمرین‌کننده فالون گونگ هستند.
همانند نرو که با آتش‌سوزی بزرگ رم، برای مسیحیان پاپوش درست کرد، حزب کمونیست چین نیز دروغ‌های بی‌شماری را جعل کرد تا به تمرین‌كنندگان فالون گونگ حمله کند. یکی از بدترین دروغ‌ها این رویداد خودسوزی بود که بعداً به «آتش ساختگی» معروف شد.
در زیر تجزیه‌وتحلیلی را داریم که نخستین بار در 23ژانویه2019 منتشر شد تا دروغ خودسوزی ح‌ک‌چ را افشا کند.
***
حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) رویداد خودسوزی تیان‌آن‌من را در 23ژانویه2001 صحنه‌سازی کرد. خبرگزاری دولتی شینهوا نیوز بلافاصله آن را گزارش کرد.
هفت روز بعد، برنامه فوکوسِ تلویزیون مرکزی چین (سی‌سی‌تی‌وی) به‌عنوان بخشی از کمپین حزب برای افترازدن به فالون گونگ، شروع به پخش این رویداد صحنه‌سازی‌شده کرد.
به‌گفتۀ فوکوس، خبرنگاران با تصاویر از نمای نزدیک از این رویداد فیلمبرداری کردند. متنی در پایان برنامه فوکوس درباره این خودسوزی ادعاشده اظهار می‌کرد: «پس از این خودسوزی، گزارشگران فوکوس به صحنه رویداد رفتند و اطلاعات دست‌اولی را جمع‌آوری کردند.»
متن برنامه فوکوس درباره خودسوزی ادعاشده.
کل این رویداد فقط هفت دقیقه طول کشید. گزارشگران فوکوس چند دقیقه قبل از رسیدن آمبولانس‌ها در محل حضور داشتند. در تصاویر فوکوس، علاوه بر نمای نزدیک هم‌تراز چشم و نمای نزدیک چشم پرنده، برخی از تصاویر نیز از فاصله بسیار دور گرفته شده است.
تصاویر گرفته‌شده از دور باید مربوط به فیلم‌های دوربین‌های نظارتی در میدان تیان‌آن‌من باشد. کلمات «دوربین 71، 23ژانویه2001» و زمان به دقیقه و ثانیه در گوشه پایین سمت راست تصاویر نشان داده شده‌اند. این سرنخی است حاکی از اینکه آیا گزارشگران تلویزیون مرکزی چین از قبل مطلع بودند یا خیر.
آیا گزارشگران تلویزیون مرکزی چین برای حضور در صحنۀ رویداد زمان داشتند؟
در ساعت 2:41 بعدازظهر، وانگ جیندونگ خود را به آتش کشید و آتش در کمتر از یک دقیقه خاموش شد. او را به اتومبیل پلیس منتقل کردند و به مرکز فوریت‌های پزشکی بردند. پس از انتقال وانگ جیندونگ، چهار نفر دیگر در ساعت 2:47 بعدازظهر خود را به آتش کشیدند. در ساعت 2:48، سه آمبولانس به محل رویداد رسیدند.
بیایید به رسیدگی به وانگ جیندونگ در جریان این رویداد نگاهی بیندازیم که در کل شش دقیقه طول کشید. در طول دقیقه اول، آتش‌سوزی انجام و آتش خاموش شد. در دقیقه ششم، او را به یک وسیله نقلیه پلیس منتقل کردند. هنوز آمبولانسی در صحنه نبود، اما گزارشگران و عکاسان تلویزیون مرکزی چین با عجله به محل رویداد آمدند. گزارشگران تلویزیون مرکزی چین در عرض 4 دقیقه به محل حادثه رسیدند.
چه زمانی پلیس با گزارشگران و عکاسان تلویزیون مرکزی چین تماس گرفت؟ از آنجا که در دقایق اولیه این رویداد همه مشغول اطفاء حریق بودند، انجام این کار در آن دقایق غیرممکن بود. حتی اگر بلافاصله به آنها اطلاع داده می‌شد، امکان رسیدن به‌موقع تیم گزارشگران وجود نمی‌داشت، زیرا باید از ایست بازرسی میدان تیان‌آن‌من که در شب سال نو تحت مراقبت‌های امنیتی شدید بود عبور می‌کردند، در حالی که دوربین‌ها و تجهیزات نیز همراه‌شان بود.
تصاویر دوربین نظارتی فقط دو وسیله نقلیه پلیس را در نزدیکی محل حادثه نشان می‌دهد. تیم گزارشگر باید وسیله نقلیه خود را در بیرون میدان تیان‌آن‌من گذاشته باشد و دست‌کم 50 متر (55 یارد) تا محل حادثه دویده باشد. آنها به‌محض ورودشان، باید می‌فهمیدند چه اتفاقی افتاده است، متوجه می‌شدند با چه کسی مصاحبه کنند و دوربین را بیرون می‌آوردند و آماده فیلمبرداری می‌شدند. انجام همه این کارها طی چهار دقیقه برایشان غیرممکن بود.
در چین، گرفتن عکس در مکان‌های یا رویدادهای «حساس»، بدون داشتن مجوز دشوار است. گرفتن تصاویر با نمای نزدیک بدون تأیید قبلی، امکان‌پذیر نیست.
اگر فیلم‌ها را تیم گزارشگر به‌طور دست‌اول ضبط کرده باشد، تنها توضیح این است که تیم قبلاً در نزدیکی محل خودسوزی منتظر بود. به‌عبارت دیگر، گزارشگران پیش از این رویداد از وقوع آن مطلع بودند و برای تهیه گزارش از آن با پلیس هماهنگ کرده بودند.
لی یوچیانگ از گزارشگران ارشد تلویزیون مرکزی چین بود. گزارشی در تاریخ 14مه2003 در وب‌سایت مینگهویی منتشر شد تحت عنوان «لی یوچیانگ از تلویزیون مرکزی چین تصدیق می‌کند آن بخش از صحنه "خودسوزی" صحنه‌سازی شده بود.» در اوایل سال 2002، لی یوچیانگ برای مصاحبه با وانگ بو به یک مرکز شستشوی مغزی به‌نام «مرکز آموزش و پرورش حقوقیِ مرکز استان هبی» رفت. او در طول دیدارش از این مرکز، با تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌طور غیرقانونی در آنجا بازداشت شده بودند، "مذاکره"ای داشت.
«تمرین‌کنندگان از او درباره ماهیت مشکوک برنامه تلویزیون مرکزی چین درباره این خودسوزی پرسیدند که حاوی صحنه‌هایی از این رویداد بود. آنها از شواهدی مانند نمونه وانگ جیندونگ گفتند که به‌شدت سوخته بود، اما یک بطری اسپرایتِ پر از بنزین بین پاهایش کاملاً سالم مانده بود.»
«لی یوچیانگ در مواجهه با شواهد و تجزیه‌وتحلیل‌ها، چاره‌ای جز این نداشت که تأیید کند آنها بطری اسپرایت را بعد از سوختن وانگ جیندونگ، بین پاهایش قرار دادند و این رویداد صحنه‌سازی شده بود. او سعی کرد استدلال بیاورد که این صحنه ترتیب داده شد تا به مخاطبان ثابت کند تمرین‌کنندگان فالون گونگ دست به "خودسوزی" می‌زنند. او حتی اذعان داشت که اگر می‌دانستند کسی به صحت آن شک می‌کند، از آن صحنه فیلم نمی‌گرفتند.»
گزارشگر تلویزیون مرکزی چین لی یوچیانگ با وانگ بو مصاحبه می‌کند
گزارشگر تلویزیون مرکزی چین، لی یوچیانگ
آیا گزارشگران غربی فیلم‌های با نمای نزدیک را ضبط کردند؟
پس از اینکه برنامه فوکوس پخش شد و تصاویر از نمای نزدیک آن مشکوک به نظر رسید، تلویزیون مرکزی چین و آژانس خبری شینهوا هیچ توضیحی در این خصوص ارائه ندادند. یانگچنگ ایونینگ نیوز گزارش داد گزارشگران سی‌اِن‌اِنِ حاضر در میدان تیان‌آن‌من، تصاویر با نمای نزدیک را فیلمبرداری کردند، اما مدیر خبر سی‌اِن‌اِن، ایسون جردن، این موضوع را تکذیب کرد و گفت که عکاس سی‌اِن‌اِن تقریباً بلافاصله پس از این رویداد دستگیر شد.
در تاریخ 9فوریه2001، واشنگتن پست گزارش داد كه سی‌اِن‌اِن تکذیب کرده که تصاویر با نمای نزدیکِ پخش‌شده در فوکوس را تهیه کرده است.
مراودات با پلیس در حین گرفتن تصاویرِ با نمای نزدیک از این خودسوزی که در برنامه فوکوس پخش شد، نشان می‌دهد این تصاویر را روزنامه‌نگاری خارجی ضبط نکرده است. در حالی که از وانگ فیلم گرفته می‌شد، پلیس پتوی خاموش‌کننده آتش را پشت وانگ به عقب و جلو حرکت می‌داد. چون وانگ روی زمین نشسته بود، عکاس باید خم می‌شد تا این تصاویرِ از نمای نزدیک را بگیرد.
لیو سی‌یینگ روی زمین دراز کشیده بود و مادرش را صدا می‌کرد. از آنجا که تصاویر از نمای نزدیک از زاویه بالای سر گرفته می‌شدند، کادر پزشکی باید کنار می‌رفت. پس از گرفتن این تصاویر، چند نفر سی‌یینگ را روی برانکاردی قرار دادند. کل سکانس در عرض چند دقیقه اتفاق افتاد. بدیهی است که پلیس و کادر پزشکی با عکاسان همکاری می‌کردند و این تصاویرِ از نمای نزدیک را گزارشگران خارجی فیلمبرداری نکردند.
صحنه‌هایی از وانگ جیدونگ در برنامۀ فوکوس.
فیلمی از لیو چونلینگ در برنامه فوکوس که در آن لیو بر اثر اصابت جسم پرتاب‌شده از سوی مردی که گمان می‌رود پلیس لباس‌شخصی باشد، به زمین افتاد.
ویدئویی از لیو سی‌یینگ که مادرش را صدا می‌زند در برنامۀ فوکوس.
آیا از قبل به تیم فوکوس اطلاع داده بودند؟
بدیهی است که تیم فوکوس از قبل مطلع شده بود و پلیس با آنها همکاری کرد. گزارش شد که خانم لیو چونلینگ در محل حادثه، بر اثر شعله‌های آتش، جان باخت که تلاشی حساب‌شده برای برانگیختن خشم و نفرت عمومی از فالون گونگ بود، اما بررسی دقیق تصاویر فیلم‌ها نشان می‌دهد مردی که گمان می‌رود پلیس لباس‌شخصی باشد، با جسمی به سر او ضربه زد. کل این رویداد در حساس‌ترین مکان چین، میدان تیان‌آن‌من، صحنه‌سازی شد. همه اینها نشان می‌دهد این توطئه‌ای بود که در بالاترین سطح برنامه‌ریزی شده بود.
طبق گزارش فوکوس درباره خودسوزی ادعاشده: «این برنامه نقشی اساسی در مبارزه با فالون گونگ ایفا کرد، وضعیت جدیدی را به وجود آورد که در آن از تلاش‌های تبلیغاتی علیه فالون گونگ رونمایی شد، و یک زمینه‌سازی برای تلاش‌های آینده علیه فالون گونگ بود. سبک این برنامه به‌شدت مورد تحسین عالی‌ترین رهبر ح‌ک‌چ قرار گرفت.»
در آن زمان بالاترین رهبر حزب، جیانگ زمین، رئیس وقت حزب کمونیست چین، بود که در 20ژوئیه1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد. او قصد داشت فالون گونگ را ظرف سه ماه ریشه‌کن کند.
عوامل پشت صحنه این رویداد خودسوزی چه کسانی بودند؟ بازیگران اصلی جیانگ، لوئو گان (دبیر وقت کمیته امور سیاسی و حقوقی ح‌ک‌چ) و اداره 610 (سازمانی فراقانونی با مسئولیت آزار و شکنجه فالون گونگ) بودند.
لی دونگشنگ معاون رئیس تلویزیون مرکزی چین و نیز معاون اداره 610 بود. لی یکی از نخستین افرادی بود که در آزار و شکنجه فالون گونگ از جیانگ پیروی کرد.
پس از سال‌ها آزار و شکنجه شدید و سخت فالون گونگ، این روش ناپدید نشد. تمرین‌کنندگان فالون گونگ تا به امروز، همچنان به روشنگری حقیقت، دادخواهی و برپاکردن بنر‌هایی در میدان تیان‌آن‌من ادامه داده‌اند. مردم به‌تدریج از تبلیغات سیاسی ح‌ک‌چ به‌طور روزافزونی بیشتر و بیشتر خسته می‌شوند.