(Minghui.org)

نام به چینی:孔凡英
جنسیت: مؤنث
سن: ۶۷
شهر: جیاموسی
استان: هیلونگجیانگ
شغل: کارمند کارخانه کتان
تاریخ مرگ: ۱۰ژوئیه۲۰۲۱
تاریخ آخرین دستگیری: ۶نوامبر۲۰۱۳
آخرین محل بازداشت: اداره پلیس جیاشی

در طول ۲۲ سال گذشته، خانم کونگ فانینگ به‌خاطر حفظ ایمانش به فالون گونگ، یک تمرین معنوی و مدیتیشن که از سال ۱۹۹۹ توسط رژیم کمونیستی چین هدف قرار گرفته است، بارها دستگیر، بازداشت و مورد آزار و اذیت قرار گرفت.

او چند بار نقل مکان کرد تا از دید پلیس پنهان شود، اما همیشه موفق می‌شدند طی مدت کوتاهی او را پیدا کنند و دوباره او را مورد آزار و اذیت قرار دهند. آخرین باری که پلیس خانم کونگ را در ژوئن۲۰۲۱ مورد آزار و اذیت قرار داد، ناتوان بود و قادر به صحبت کردن نبود. این آزار و اذیت بر وضعیت سلامتی‌اش آسیب زد که از قبل به خطر افتاده بود. طولی نکشید که خانم کونگ بیمار شد و در ۸ژوئیه۲۰۲۱ به بیمارستان فرستاده شد. او در ۶۷ سالگی ساعت ۸ بعدازظهر ۱۰ژوئیه درگذشت.

حتی یک ماه پس از مرگش، مقامات همچنان با شوهرش تماس می‌گرفتند و به او دستور می‌دادند که به زنش بگوید تا درباره خودش به دفتر کمیته مسکونی محلی گزارش دهد.

دستگیرشدن به‌خاطر درخواست برای حق تمرین فالون گونگ

خانم کونگ فانینگ، ساکن شهر جیاموسی، استان هیلونگ‌جیانگ، قبلاً در یک کارخانه محلی پنبه کار می‌کرد. پس از اینکه در سال ۱۹۹۵، تمرین فالون گونگ را شروع کرد، پرانرژی و فردی با ملاحظه شد. هنگامی که وظایف خود را در محل کار تمام می‌کرد، از اوقات فراغت خود برای کمک به همکارانش استفاده می‌کرد. زمانی که همکارانش در مرخصی استعلاجی بودند، او بدون دستمزد اضافی وظایف آنها را انجام می‌داد.

بعد از اینکه رژیم کمونیستی دستور آزار و شکنجه را صادر کرد، خانم کونگ به پکن رفت تا برای حق تمرین فالون گونگ درخواست تجدید نظر کند. او در ژوئن۲۰۰۰ در ایستگاه قطار جیاموسی به دست ما دیرن از اداره پلیس یاما که در کمین او بود دستگیر شد. او ۳۰ روز تحت بازداشت بود و قبل از آزادی‌اش از او ۳۰۰ یوآن اخاذی شد.

خانم کونگ دوباره در اکتبر۲۰۰۰ به پکن رفت. گرچه در حین اعتراض مسالمت‌آمیز در میدان تیان‌آنمن دستگیر نشد، اما نیم ساعت پس از بازگشت به خانه دستگیر شد. پلیس او را تحت بازجویی قرار داد و به او دستور داد که اظهاراتی بنویسد و متعهد شود که دیگر به پکن نرود یا فالون گونگ را تمرین نکند. ازآنجاکه با آنها همکاری نکرد، پلیس او را به بازداشتگاه برد.

خانم کونگ در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. در چهارمین روز از اعتصاب غذا، او را به اردوگاه کار اجباری بردند، اما اردوگاه کار اجباری به‌دلیل وضعیت بدش او را پذیرش نکرد. پلیس همچنان از آزادی خانم کونگ خودداری کرد و او را به بازداشتگاه بازگرداند.

سلول بازداشتگاه مرطوب و کثیف بود و خانم کونگ در سراسر بدنش دچار بیماری پوستی گال همراه با خارش شد.

در دسامبر ۲۰۰۰، خانم کونگ دوباره دست به اعتصاب غذا زد و در ۲ژانویه۲۰۰۱ آزاد شد. او در مجموع ۸۱ روز تحت بازداشت بود. پلیس اقدام به اخاذی ۳۰۰۰ یوآنی از شوهرش کرد. ازآنجاکه به تازگی بیکار شده بود و حقوق خود خانم کونگ به حالت تعلیق درآمده بود، مجبور شد برای پرداخت پول به پلیس ۱۸۰۰ یوآن وام بگیرد.

پانزده روز پس از بازگشت خانم کونگ به خانه، مادرش درگذشت. او که همچنان از بیماری شدید پوستی گال رنج می‌برد و شب‌ها نمی‌توانست بخوابد، برای شرکت در مراسم تشییع‌جنازه مادرش دچار مشکل بود. ساعاتی پس از سوزاندن جسد مادرش، مأمور پلیس لی شیائودانگ و یکی از کارکنان کمیته مسکونی به نام یانگ لائولیو دوباره برای آزار و اذیت او آمدند و به او دستور دادند که اظهاریه‌ای بنویسد تا فالون گونگ را کنار بگذارد. او دوباره امتناع کرد. افسر لی سال‌ ها به آزار و اذیت خانم کونگ ادامه داد و همچنین شناسنامه او را مخفی کرد و باعث ایجاد دردسرهای شدیدی برای او در امور روزمره‌اش شد.

کاسه فرنی «ارگانیک»

خانم کونگ بار دیگر در سال ۲۰۰۲ در جریان عملیات پلیس دستگیر شد. پلیس هر گوشه از خانه او را بازرسی و تفتیش و برخی از اطلاعات چاپ‌شده فالون گونگ را توقیف کرد.

در اداره پلیس جیاشی، پلیس به نوبت از خانم کونگ بازجویی کرد و به او دستور داد فالون گونگ را کنار بگذارد. وقتی او را به بازداشتگاه بردند، دید که پلیس شوهرش را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهد: دو مأمور دست‌های او را در پشت سرش گرفته بودند و نفر سوم درحال خفه‌کردن او بود. شوهرش فریاد زد: «پلیس مردم را کتک می‌زند!»

خانم کونگ را قبل از اینکه بتواند چیزی بگوید، بردند. به‌محض ورود به بازداشتگاه، بیماری قلبی سابق او که با تمرین فالون گونگ بهبود یافته بود، عود کرد. او ضعیف بود و درد داشت.

زمانی که خانم کونگ در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد، پزشک بازداشتگاه به چهار زندانی مرد دستور داد تا او را تحت خوراندن اجباری قرار دهند. دکتر از یک ابزار فلزی برای بازکردن دهانش استفاده کرد که باعث لق‌شدن چند دندانش شد. وقتی به زور به او غذا می‌دادند بدنش به طور غیرقابل کنترلی تکان می‌خورد. هنگامی که دکتر لوله تغذیه را بیرون کشید، روی زمین افتاد و هر چیزی را که به او به‌زور خورانده بودند بالا آورد.

خانم کونگ پس از چند روز اعتصاب غذا در وضعیت وخیمی قرار داشت. اما، نگهبانان همچنان از آزادی او امتناع می‌کردند و به زندانیان دستور دادند که به نوبت در شیفت‌های ۲ ساعته او را تحت نظر داشته باشند.

خانم کونگ بعداً از اعتصاب غذا دست کشید. بعدازظهر که تصمیم گرفت غذا بخورد، دکتری به نام ژانگ یک کاسه فرنی برای او آورد. ژانگ گفت که آن را مخصوصاً برای او تهیه کرده و دانه‌های ارگانیک دارد. هنوز خانم کونگ فرنی را هنوز نخورده بود که یک زندانی گماشته شده برای نظارت بر او تمام آن را خورد.

مدت کوتاهی بعد، آن زندانی دچار اختلال روانی شد. با وجود سردی هوا، لباس‌هایش را درآورد و فقط سوتین به تن داشت و بعد بدون حرکت و حرفی در راهرو نشست. تنها در آن زمان بود که خانم کونگ متوجه شد که پزشک، ماده سمی در فرنی ریخته بود.

خانم کونگ درحالی‌که دندان‌هایش درنتیجه خوراندن اجباری به‌شدت آسیب دیده بود، در خوردن غذا مشکل زیادی داشت. او همچنین مدام در طول صرف وعده‌های غذایی دچار استفراغ می‌شد. ازآنجاکه وضعیت او رو به بهبود نبود، نگهبانان پس از یک ماه بازداشت او را آزاد کردند. همچنین ۳۰۰ یوآن از او اخاذی شد.

پلیس در ۲۰ژوئن۲۰۰۷ مجدداً تلاش کرد خانم کونگ را دستگیر کند، اما او از بازکردن در برای آنها امتناع کرد و آنها درنهایت آنجا را ترک کردند.

دستگیری در سال ۲۰۱۳

خانم کونگ به‌خاطر توزیع مطالب فالون گونگ در نزدیکی دفتر کمیته مسکونی در عصر ۶نوامبر۲۰۱۳ گزارش شد. مرد جوانی که درباره او گزارش کرد سه بار سعی کرد او را از دوچرخه‌اش پایین بکشد. بعد از اینکه روی زمین افتاد، لباس او را نگه داشت و رهایش نکرد. خانم کونگ با رسیدن پلیس دچار حمله قلبی شد. اما همچنان او را به اداره پلیس جیاشی آوردند، کیفش را بازرسی کردند و او را مورد بازجویی قرار دادند. پلیس نیز او را به خانه بازگرداند تا محل زندگی‌اش را تفتیش و بازرسی کند.

پس از بردن خانم کونگ به اداره پلیس، مأمور مجبورش کرد که روی صندلی سرد کنار دیوار بنشیند. او یک ساعت بعد دچار بیماری کلیوی و مجبور شد بیش از ده بار در آن شب به دستشویی برود. او همچنین درد شدیدی را در کمر و ناحیه لگنش تجربه کرد. قادر به نشستن نبود و درد تمام شب او را بیدار نگه داشت.

اوایل صبح روز بعد، درحالی‌که مأمور پلیس دو جین‌فنگ از خانم کونگ بازجویی می‌کرد، مأمور تیان ونبین دستش را گرفت و او را مجبور به امضای سوابق بازجویی و چند برگه دیگر کرد، بدون اینکه به او اجازه خواندن آنها را بدهد.

خانم کونگ از درد مداوم در پشتش رنج می‌برد و نمی‌توانست بنشیند یا بایستد. خانواده‌اش مجبور شدند در ازای آزادی او ۲۰۰۰ یوآن به پلیس بپردازند.

ادامه آزار و اذیت

دستگیری‌ها، بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و اخاذی‌های مداوم باعث شد که خانم کونگ به مدت دو دهه در ترس زندگی کند. او چند بار نقل‌مکان کرد تا از دید پلیس پنهان شود، اما آنها همیشه او را پیدا کرده و دوباره تحت آزار و شکنجه قرار می‌دادند.

در ۲۴فوریه۲۰۲۰، خانم کونگ دچار سکته مغزی شد و به مدت ۱۳ روز در بخش مراقبت‌های ویژه قرار گرفت.او پس از سکته مغزی فلج شد و یک ماه دیگر در یک مرکز توانبخشی خدمات فیزیوتراپی بیشتری دریافت کرد. هنگامی که در اواسط ماه مه مرخص شد، هنوز برای رفت و آمد باید از ویلچر استفاده می‌کرد و در صحبت‌ نیز مشکل داشت.

در ماه ژوئن، منشی ژائو از کمیته مسکونی، شوهرش را پیدا کرد و به او دستور داد تا اظهاریه‌‌ای را امضا کند و از طرف او فالون گونگ را رد کند. شوهرش که توسط مقامات ترسانده شده بود، مجبور شد امضا کند درحالی‌که مأموری به نام ما از او فیلمبرداری می‌کرد.

خانم کونگ پس از این حادثه دوباره نقل مکان کرد، اما در ماه اوت تماس دیگری از کمیته مسکونی قبلی دریافت کرد.

دو مأمور پلیس و زنی ناشناس دوباره خانم کونگ را در ژوئن ۲۰۲۱ مورد آزار و اذیت قرار دادند. او روی صندلی چرخدار، ناتوان بوده و قادر به صحبت‌ نبود. پلیس عکس او را گرفت و رفت.

خانم کونگ پس از آزار و اذیت اخیر به‌شدت مضطرب بود. او وزن قابل‌توجهی را از دست داد و در ۸ژوئیه به بیمارستان منتقل شد و دو روز بعد از دنیا رفت.

بیش از یک ماه پس از مرگ او، یکی از کارکنان محلی دوباره با شوهرش تماس گرفت و به او دستور داد که به خانم کونگ بگوید که به کمیته مسکونی گزارش دهد.

تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.