شهادت یک خطاط و هنرمند چینی مشهور (قسمت دوم)
(Minghui.org) (ادامه از قسمت 1)
دو بار بازداشت در اردوگاه‌های کار اجباری
بلافاصله پس از رسیدن آقای وانگ به خانه‌اش، پلیس به‌زور وارد آنجا شد.
آقای وانگ گفت: «قبل از اینکه فرصت کنم با خانواده‌ام صحبت کنم و از احوالشان باخبر شوم، مرا به ایستگاه پلیس لیز بردند. سپس در بعدازظهر 23ژانویه2001، شب سال نو چینی، مرا به بازداشتگاه بینژو منتقل کردند.»
روز بعد، رویداد «خودسوزی» صحنه‌سازی‌شده در میدان تیان‌آن‌من از تلویزیون پخش شد که کل کشور را شوکه کرد. پلیس بلافاصله آقای وانگ را مجبور به تماشای این خبر از تلویزیون کرد و ترتیبی داد که خبرنگاران دفتر امنیت عمومی با او مصاحبه کنند. آنها نظرش را درباره این «خودسوزی» پرسیدند.
آقای وانگ به خبرنگاران گفت: «این نمی‌تواند درست باشد، زیرا كشتن و خودكشی در تزکیه فالون دافا قطعاً ممنوع است و استاد ما این موضوع را خیلی روشن برایمان توضیح داده‌اند. اگر آن افراد تمرین‌کننده واقعی فالون دافا بودند، هرگز دست به «خودسوزی» نمی‌زدند. این باید یک حقه سازمان‌یافته باشد.»
گزارشگران پلیس تمایل داشتند آقای وانگ برای ترویج تبلیغات آنها، به فالون دافا افترا بزند، اما او حاضر به همکاری نشد. در پایان، خبرنگاران ناامید شدند و رفتند.
آقای وانگ از امضای اعلامیه بازداشتش خودداری کرد. در نتیجه، در اول مارس2001 به اردوگاه کار اجباری وانگ‌کون منتقل شد و در آنجا تحت شکنجه مداوم و کار اجباری شدید قرار گرفت.
آقای وانگ اظهار می‌کند: «غذا افتضاح بود و مجبور بودم کارهای چند نفر را انجام دهم. به‌دلیل ساعت‌های طولانی کارِ شدید، اغلب احساس سرگیجه و آشفتگی داشتم.»
او سرانجام پس از دو سال و شش ماه رفتار غیرانسانی که باعث آسیب شدید جسمی و روحی‌اش شد، در اول سپتامبر سال 2003 آزاد شد.
طبق گزارش‌های وب‌سایت مینگهویی، حدود 300 اردوگاه کار اجباری و 700 زندان در چین وجود داشت. از 10ژوئیه2019، حدود 86،050 تمرین‌کننده فالون گونگ به‌طور غیرقانونی دستگیر و 28143 نفر در اردوگاه‌های کار اجباری حبس شده بودند. 17،963 نفر به زندان محکوم و 18،838 نفر به مراکز شستشوی مغزی منتقل شده بودند. 809 نفر در بیمارستان‌های روانپزشکی محبوس و در مجموع 518940 تمرین‌کننده تحت انواع مختلف شکنجه‌ها قرار گرفته بودند. علاوه بر این، طی دو دهه آزار و شکنجه، موارد نامشخصی از تبعیض، پایان خودسرانه کار، ازدست‌دادن درآمد، آسیب روحی، ازهم‌پاشیدگی خانواده‌ها، آسیب‌دیدگی، ازکارافتادگی و مرگ رخ داده است.
معاون یک اردوگاه کار اجباری فاش کرد تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگی که فقط در سال 2001 در اردوگاه‌های کار اجباری در سراسر چین حبس شدند، بالغ بر 210هزار نفر بوده است.
طی بیش از دو دهه گذشته، شاندونگ یکی از استان‌هایی بود که آزار و شکنجه فالون گونگ در آن به شدیدترین صورت ممکن رخ داد، هم از نظر تعداد موارد آزار و شکنجه و هم از نظر بی‌رحمانه‌بودن این سرکوب. مینگهویی موارد زیادی از آزار و شکنجه وحشیانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را در اردوگاه کار اجباری وانگ‌کون نیز افشا کرده است. تعدادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بر اثر سوءرفتار در این اردوگاه جان خود را از دست داده‌اند یا دچار ازکارافتادگی شده‌اند. آقای زو سونگ‌تائو، فارغ‌التحصیل کارشناسی ارشد در رشته زیست‌شناسی دریایی از دانشگاه دریایی چینگدائو، یکی از قربانیان این جریان بود. او فقط 28 سال داشت که زیر شکنجه کشته شد.
بر اساس آمار موارد آزار و شکنجه که در مینگهویی منتشر شد، از نظر تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگی که از ژوئیه1999 به‌طور غیرقانونی به زندان محکوم شده‌اند، سه استان لیائونینگ (2165 مورد)، هیلونگ‌جیانگ (1746 مورد) و شاندونگ (1،545 مورد) دارای بیشترین موارد هستند. از نظر تعداد تمرین‌کنندگانی که از سال 1999 تا 2013 به‌طور غیرقانونی به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند، استان‌های لیائونینگ (3،223 مورد)، شاندونگ (2،963 مورد) و هبی (2،877 مورد) بیشترین موارد را دارا هستند.
از نظر موارد آزار و شکنجه در سال 2019، شاندونگ در مجموع با 1،392 مورد، به‌عنوان بدترین استان چین شناخته شد و شاندونگ نیز بدترین استان در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ با داروهای آسیب‌رساننده به سیستم عصبی در بیمارستان‌های روانپزشکی است. اردوگاه کار اجباری وانگ‌کون نیز از این روش بی‌رحمانه برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کرده است.
حداقل 413 تمرین‌کننده فالون گونگ بین سال‌های 1999 تا 2019 بر اثر آزار و شکنجه در استان شاندونگ جان خود را از دست دادند و 3 مرگ دیگر نیز در سال 2020 به این لیست اضافه شد.
رفتار غیرانسانی در اردوگاه کار اجباری وانگ‌کون
پس از اینکه آقای وانگ با استفاده از نام اصلی‌اش از حزب کمونیست چین خارج شد، پلیس بار دیگر او را در اول آوریل2004 به‌طور خودسرانه دستگیر کرد. او برای دومین بار برای حبسی سه‌ساله به اردوگاه کار اجباری وانگ‌کون منتقل و مانند گذشته در بخش 8 بازداشت شد، جایی که تمرین‌کنندگان مجبور بودند هر روز ساعات طولانی کار بسیار فشرده انجام دهند. اکثر آنها اغلب مجبور بودند تا ساعت دو یا سه بامداد اضافه‌کاری کنند.
آقای وانگ به‌منظور مقاومت در برابر آزار و شکنجه ظالمانه، گزارشی شش‌صفحه‌ای را با توجه به «قوانین و مقررات مربوط به بازآموزی از طریق کار» و «کار اجباریِ» وزارت دادگستری نوشت تا رفتارهای غیرقانونی نگهبانان پلیس را افشا کند. بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ نام خود را پای این گزارش امضا کردند تا حمایت خود را نشان دهند. وانگ این گزارش را به دفتر بخش برد و آن را با صدای بلند برای رئیس بخش و سایر سران تیم خواند.
«همه آنها مدتی کاملاً گیج و مبهوت بودند و مدتی طول کشید تا اینکه فهمیدند چه خبر است. رئیس بخش فریاد کشید تا ساکتم کند، و آنها مرا به اتاق دیگری کشاندند و با خشونت تنبیه و یک ماه در سلول انفرادی حبسم کردند.»
او در اتاقی کوچک، مرطوب و تاریک محبوس شد و پلیس به‌صورت شبانه‌روزی مراقبش بود. در طول روز، او را از یک تخت دوطبقه‌ای آهنین، معروف به «شانگ دا گوا» (آویزان‌شدن از مچ دست) آویزان، و شب‌ها روی «سی رن چوانگ» (تخت شخص مرده) شکنجه‌اش می‌کردند.
هنگام شکنجه با «شانگ دا گوا،» هر دو دست قربانی را با دست‌بند به میله تخت دوطبقه آهنی یا قاب پنجره‌ای می‌بستند، در حالی که انگشتان پایش به‌سختی با زمین در تماس بود. گاهی پلیس قربانی را مجبور می‌کرد در یک انتهای این تخت بایستد و دست‌هایش را به میله طبقه فوقانی در انتهای دیگر تخت دست‌بند می‌زد، در حالی که کل بدن قربانی در حالتی بسیار دردناک کشیده می‌شد. در دفعات دیگر، عاملان آزارواذیت هر دو دست قربانی را در پشتش دست‌بند می‌زدند و طوری آویزانش می‌کردند که منجر به دردی شدید و طاقت‌فرسا می‌شد.
تصویر شکنجه: آویزان‌شدن از مچ دست‌ها
روش شکنجه «تخت شخص مرده» شامل کشیده‌شدن چهار دست‌وپای قربانی به اطراف و بستن آنها در حالت عقاب با بال‌های باز به چهار گوشه یک تخت فلزی سرد است. بسته‌شدن به این طریق برای مدتی طولانی باعث آسیب شدید جسمی، و حتی ناتوانی دائمی یا مرگ در موارد شدید می‌شود.
رهبر وقت حزب کمونیست چین، جیانگ زمین، برای اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به انکار اعتقاد خود به «حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری» کند، به مقامات دستور داد: «اعتبارشان را از بین ببرید، آنها را از نظر مالی ورشکسته کنید و از نظر جسمی نابودشان کنید.» طبق دستورات جیانگ زمین، بیش از صد شکل شکنجه و تاکتیک خشن روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده شده است. طبق موارد آزار و شکنجه جمع‌آوری‌شده در وب‌سایت مینگهویی، بیش از 4000 تمرین‌کننده فالون گونگ مستقیماً بر اثر شکنجه جان باخته‌اند.
در 28فوریه2006، این اردوگاه کار 9 زندانی بی‌رحم را به بخش 8 اختصاص داد تا یک «تیم تحت کنترل سختگیرانه» را راه‌اندازی کنند. تیمی که در شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ به نگهبانان پلیس کمک می‌کرد. آقای وانگ به‌عنوان آخرین آزار و شکنجه در آخرین روز حبسش در سلول انفرادی، به «تیم تحت کنترل سختگیرانه» فرستاده شد.
آقای وانگ اظهار کرد: «بلافاصله پس از انتقالم به "تیم تحت کنترل سختگیرانه،" شش تمرین‌کننده دیگر فالون گونگ نیز به آنجا آورده شدند. ما مجبور بودیم هر روز ساعات طولانی روی چارپایه‌ای کوچک بنشینیم. اگر هرکدام از ما حتی کمی حرکت می‌کرد، خلافکاران با مشت و لگد کتکمان می‌زدند. تمرین‌کنندگان اغلب مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفتند تا اینکه سرشان دچار خونریزی می‌شد.»
«اوضاع در تابستان به‌طور خاصی بد بود. از آنجا که مدت زیادی روی چارپایه کوچک می‌نشستیم، گوشت باسن برخی از تمرین‌کنندگان چرکین می‌شد. گوشت فاسد و شلوارهایشان به هم می‌چسبید و باعث می‌شد هر بار که مجبور به نشستن روی آن چارپایه می‌شدند، دچار درد طاقت‌فرسایی شوند.»
تمرین‌کنندگان اجازه ارتباط کلامی را با هم نداشتند و اگر با یکدیگر صحبت می‌کردند به‌طور وحشیانه‌ای مورد ضرب‌وشتم قرار می‌گرفتند. این مسئله‌ای عادی و رایج بود که تمرین‌کنندگان از چنین ضرب‌وشتمی آسیب ببینند. آنها تا قبل از ساعت 11:00 اجازه خوابیدن نداشتند و مجبور بودند ساعت 4:00 صبح از خواب بیدار شوند تا روز دیگری از آزار و شکنجه را آغاز کنند. «تیم تحت کنترل سختگیرانه» بی‌رحمانه‌ترین مکان در اردوگاه کار بود، جایی که تمرین‌کنندگان تحت شکنجه و رنج بی‌پایان قرار می‌گرفتند.
آقای وانگ به خاطر آورد: «یک تمرین‌کننده فالون گونگ به نام یین زی‌جینگ برای مقاومت در برابر آزار و شکنجه سه ماه دست به اعتصاب غذا زد و مدتی‌طولانی در سلول انفرادی حبس شد. او بارها با خشونت تحت خوراندن اجباری قرار گرفت تا مرحله‌ای که در آستانه مرگ قرار گرفت. اردوگاه کار اجباری باید به خانواده‌اش اطلاع می‌داد که بیایند و او را ببرند. بعداً فهمیدم که یین زی‌جینگ پس از بازگشت به خانه، به مطالعه کتاب‌های فالون گونگ و انجام تمرینات ادامه داد و یک ماه بعد سلامتی‌اش را به دست آورد.»
از آنجا که آقای وانگ با شرارت همکاری نکرد و قاطعانه از رهاکردن اعتقادش اجتناب کرد، پلیس شرور اغلب به او دست‌بند می‌زد و آویزانش می‌کرد. آنها از سه روز قبل از آزادی‌اش، او را تا آخرین لحظه در سلول انفرادی حبس کردند.
رنج خانواده‌اش
خانواده آقای وانگ، به‌ویژه همسرش، نیز رنج‌های زیادی را متحمل شد. در طول بازداشت او در اردوگاه کار، پلیس اغلب برای آزارواذیت و تهدید خانواده‌اش به خانه او می‌رفت.
همسرش قبلاً معلم مدرسه بود، اما به‌دلیل اعتقاد آقای وانگ به فالون دافا مجبور به ترک کارش شد. این جریان طی چند سال بعد آسیب شدیدی به سلامتی‌اش زد. همسرش بر اثر عذاب روحی غیرقابل‌تحمل دچار بیماری قلبی شدیدی شد. او به‌قدری شدید بیمار شد که مجبور شد تقریباً یک سال در تخت بستری شود.
دخترشان در آن زمان دانش‌آموز بود و عملکرد تحصیلی خیلی خوبی داشت، اما به‌دلیل فشار روحی بیش از حد، دیگر نمی‌توانست روی تحصیلش تمرکز کند و دیگر نمی‌توانست مانند گذشته در امتحانات موفق باشد. در نتیجه، فرصت رفتن به دانشگاه را از دست داد. مدیر مدرسه‌اش بسیار متأسف شد، زیرا او قبلاً دانش‌آموز آینده‌داری به نظر می‌رسید.
آقای وانگ گفت: «طی 21 سال گذشته، حزب کمونیست چین هرگز دست از آزار و شکنجه برنداشته است. تمرین‌کنندگان فالون گونگ و خانواده‌هایشان خونین‌ترین سرکوب را متحمل شده‌اند که در تاریخ بشر سابقه نداشته است.»
آقای وانگ در ادامه گفت: «به‌عنوان یک هنرمند، برای کارکردن نیاز به یک محیط کاری خوب داشتم، اما به‌دلیل اینکه از رهاکردن اعتقادم به "حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری" اجتناب کردم، این رژیم شرور مرا تحت آزار و شکنجه وحشیانه قرار داد. برای دوره‌ای مجبور شدم حرفه‌ام را در خطاطی و نقاشی کنار بگذارم.»
آقای وانگ پس از به‌دست‌آوردن آزادی‌اش در سال 2007، نقاشی و خطاطی را از سر گرفت. بار دیگر هنرش بسیار محبوب شد. او با حمایت دوستانش استودیویی را که در سال 2000 تأسیس کرده بود به مرکز شهر بینژو منتقل کرد. افراد زیادی با موقعیت اجتماعی بسیار خوب، از طریق آقای وانگ از آزار و شکنجه بی‌رحمانه تمرین‌كنندگان فالون گونگ مطلع و حتی بسیاری از آنها پس از آگاهی از حقیقت، از حزب كمونیست چین و سازمان‌های وابسته به آن خارج شدند.
تداوم افشای آزار و شکنجه در خارج از کشور
در نوامبر 2012، آقای وانگ پس از شرکت در یک رویداد تبادل فرهنگی چین و آمریکا در ایالات متحده، تصمیم گرفت تحت پناهندگی سیاسی در آنجا بماند و با تجربیات شخصی خود به افشای آزار و شکنجه وحشیانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ ادامه دهد.
آقای وانگ در راستای افشای آزار و شکنجه، در 20ژوئیه2019 در منطقه خلیج سانفرانسیسکو سخنرانی می‌کند.
آقای وانگ گفت: «در یک چشم برهم‌زدن، نه سال است که در ایالات متحده هستم. در طول نه سال گذشته، مدتی طولانی را به انجام تمرینات فالون گونگ و روشنگری حقیقت برای مردم، مقابل کنسولگری چین در سانفرانسیسکو، گذراندم و در یک مرکز فرهنگی تمرینات فالون گونگ را به مردم آموزش دادم. به‌تدریج یک مکان تمرین با بیش از ده دستیار داوطلب در آنجا راه‌اندازی کردیم. با پیشرفت تزکیه‌ام، دوباره به خطاطی و نقاشی علاقه‌مند شدم و اکنون چند اثر خطاطی و نقاشی سنتی را خلق کرده‌ام.»
نقاشی آقای وانگ: برای نجات موجودات ذی‌شعور استاد را به دنیای بشری دنبال کنید (نقاشی ظریف چینی)
خطاطی آقای وانگ: رحمت عظیم استاد (متن نشان)
خطاطی آقای وانگ: استاد، سال نو مبارک (متن رسمی)
خطاطی آقای وانگ: نبرد بین عدالت و شر، خدایان و اهریمنان (متن نشان)
نقاشی آقای وانگ: لائوذی سوار بر گاو نر از مسیری می‌‌گذرد (نقاشی ظریف چینی)
طرح مجسمه آقای وانگ: شمشیر نه شرح و تفسیر اژدهای سرخ را می‌کشد
نقاشی آقای وانگ: آسمان حزب کمونیست چین را نابود می‌کند (گواش)
آقای وانگ گفت که 3 ماه روی نقاشی آسمان حزب کمونیست چین را نابود می‌کند و اهریمن سرخ متلاشی می‌شود کار کرد. او صمیمانه ابراز امیدواری کرد که افراد بیشتری بتوانند به غیرانسانی‌بودن حزب کمونیست چین و سقوط قریب‌الوقوع آن پی ببرند و در اسرع وقت با آن قطع ارتباط کنند.