(Minghui.org) لیو جیاشین، اهل ووهان، در مصاحبه با روزنامه اپک تایمز گفت: «هرگز چیزی را که حزب کمونیست چین در مورد پیشگیری از اپیدمی گفته است باور نکنید. خودتان فکر کنید و قضاوت کنید.» لیو در حین قرنطینه در سال 2020 به مدت 76 روز در ووهان ماند و در سپتامبر2020 به لس آنجلس در ایالات متحده آمد.
از دست دادن دائمی بویایی و چشایی به دلیل تأخیر در درمان
لیو گفت که محل اقامت وی در ووهان تنها پیاده ده دقیقه تا بازار غذاهای دریایی هوانان فاصله دارد؛ مکانی که به نظر می‌رسد با منشا شیوع ویروس کرونا ارتباط داشته باشد. او هنگام شیوع این ویروس عصبی شده بود، اما تمام گزارش‌های رسمی رسانه‌های آن زمان ادعا می‌کردند که خطر انتقال ویروس از انسان به انسان وجود ندارد. بنابراین او حفاظت از خود را جدی نگرفت.
وقتی بعداً اپیدمی به حد انفجار رسید، اوضاع به طرز چشمگیری تغییر کرد. لیو، خودش علائم ابتلا به ویروس را تجربه کرد. او شروع به سرفه کرد و خون بالا می‌آورد و تب داشت، اما بیمارستان و انجمن محله از انجام مسئولیت خود طفره می‌رفتند و او هرگز تشخیص رسمی یا درمان پزشکی دریافت نکرد.
لیو گفت: «من به بیمارستان رفتم اما از من خواسته شد تا گواهی صادر شده توسط انجمن محله را تهیه کنم. وقتی برای کمک به انجمن محله مراجعه کردم، از من خواستند که گواهینامۀ بیمارستان را ارائه کنم. آنها فقط توپ به زمین یکدیگر می‌انداختند. درنهایت بعد از مصرف دارو حالم بهتر شد. حتی تا الان نمی‌دانم که آیا به ویروس کرونا مبتلا شده‌ام یا نه. اما حس بویایی و چشایی‌ام را برای همیشه از دست دادم.»
لیو معتقد است که این بیماری تا زمانی که به درستی کنترل شود، آنقدر ترسناک نیست و هنوز فرصت بهبودی وجود دارد. وحشت واقعی از اقدامات نادرست ح‌ک‌چ در رابطه با این پاندمی است. او گفت: «ح‌ک‌چ بسیار غیرانسانی رفتار می‌کند. من به بسیاری از بیمارستان‌ها مراجعه کردم، اما هیچ تشخیص یا درمانی به من داده نشد. در عوض، مرا برگرداندند و از من خواستند که برای گرفتن گواهی پزشکی به مرکز انجمن محله بروم. هنگامی که به مرکز انجمن محله رفتم، آنها از من خواستند که قبل از اینکه مرا معاینه کنند، از بیمارستان گواهی پزشکی بگیرم! احساس کردم به سن و سالی بازگشتم که آن موقع مجبور بودیم برای ازدواج از حزب اجازه بگیریم.»
در اوج کرونا حداقل 5000 نفر در روز در ووهان می‌مردند
لیو گفت به گفته دوستش که در محل سوزاندن جسد محلی کار می‌کرد، «در اوج همه‌گیری، روزانه حداقل 5000 نفر در ووهان می‌مُردند.»
وی گفت که بیمارستان موقت با کابین‌های مربعی (فانگکانگ) نیز فقط یک اقدام دولتی برای آرام‌سازی جمعیت بود.» بیمارستان فانگکانگ هیچ درمانی ارائه نداد. آن بعد از اتمام همه منابع پزشکی ساخته شد. این چیزی نبود جز خانه‌ای که در زمینی مسطح ساخته شده باشد. همه بیماران یا بیماران مشکوک به داخل کشیده می‌شدند که منجر به فاجعه‌های انسانی زیادی شد.»
والدین یکی از همکلاسی‌های قدیمی لیو برای مدتی در بیمارستان فانگکانگ ماندند و بعداً با مصرف دارویی که خودشان پیدا کردند بهبود یافتند. لیو گفت: «حزب کمونیست چین برای دفاع از مزایای سیستم خود و ساکت کردن مردم، در همه جا به خود افتخار می‌کند که جان افراد بسیاری را نجات داده است، اما چگونه آنها نمی‌بینند که چند نفر در نتیجه قرنطینه مُردند. افراد سالم و آلوده همگی مُردند.»
قرنطینه ظالمانۀ ح‌ک‌چ اقدامی افراطی بود و هیچ کشور دیگری قرنطینه را در این مقیاس بزرگ اجرا نکرده است. علاوه بر این، قرنطینه شدن، فقط به طور موقت باعث کم شدن سرعت شیوع ویروس می‌شود و در واقع ویروس را ریشه‌کن نمی‌کند.
هنگام قرنطینه هیچگونه خدمات یا مساعدتی وجود نداشت
در حین قرنطینه در ووهان، لیو هیچ یارانه نقدی از دولت دریافت نکرد و همچنین دولت در خرید مواد غذایی و سایر خدمات مساعدتی به او ارائه نکرد.
وی گفت: «بله، کوپن‌هایی صادر شده است، مانند تخفیف 5 یوان برای نوع خاصی از شیرینی‌ها.» برای کسانی که اجازه نداشتند برای خرید از محوطه مسکونی خود خارج شوند، این کوپن‌ها بی‌فایده بود. در مراحل بعدی قرنطینه، به مردم اجازه خرید داده شد، اما آنها نمی‌توانستند از بخش خود خارج شوند و مردم مجبور می‌شدند مایجتاج را از طریق وی‌چت سفارش دهند و سپس صف بکشند تا آنها را جلوی در ورودی بخش دریافت کنند.
در طول آن زمان، لیو برای اینکه «دوام بیاورد»،مقدار زیادی نودل فوری و مقداری غذای منجمد خریداری کرد. او گفت در آن دوره قیمت همه چیز به طرز چشمگیری افزایش یافت. قبل از قرنطینه قیمت یک ماسک صورت به 30 یوان رسیده بود و دولت هیچگونه تجهیزات حفاظت پزشکی به ساکنان ارائه نداد. مردم در ووهان به خوبی می‌دانستند که وقتی دولت این شهر را قرنطینه کرد، آنها ساکنان محلی را که در مقاومت در برابر آن شرایط ناتوان بودند، به حال خود رها کردند تا زندگی خود را تأمین کنند.
در محله‌ای که لیو در آن زندگی می‌کرد، دو کودک پس از فوت پدر و مادرشان بدون مراقبت رها شده بودند. «بسیاری از خانواده‌ها ازهم پاشده شدند. [برای آن خانواده خاص،] فقط این دو فرزند باقی مانده و دولت از آنها مراقبت نخواهد كرد.»
اگرچه به نظر می‌رسد که پس از اجرای قرنطینه در ظاهر از شدت پاندمی کاسته شد، «این به اصطلاح مزیت سیستمی محافظت از اپیدمی، در واقع حاصل قربانی کردن یک محله یا یک شهر برای محافظت از دولت است. لیو پرسید: «چرا باید جان خود را فدا کنیم تا دولت خوب جلوه کند؟».
به گفته لیو، بسیاری از مردم واقعیت را در مورد قرنطینه ووهان می‌دانند اما راهی برای رساندن صدای خود ندارند. او گفت که هر کسی که حقیقت را بیان کند گرفتار می‌شود و حتی کل خانواده آنها نیز درگیر می‌شوند، بنابراین اکثر مردم جرئت نمی‌کنند که صحبت کنند.
تکرار فاجعه ووهان در تونگهوا
اخیراً شهر تونگهوا در استان جیلین قرنطینه و هرج و مرج ناشی از قرنطینه 2020 در ووهان تکرار شد. طبق اطلاعات ارسال شده در فضای مجازی، کمبود غذا و دارو هنوز بسیار جدی است. با این حال، رسانه های حزب کمونیست چین دائماً «خبرهای خوب» از تونگهوا گزارش می‌دهند.
تحت فشار افکار عمومی، مقامات در تونگهوا پاسخ دادند که این شهر دارای ذخایر کافی از مواد اولیه زندگی مانند غذا، روغن، سبزیجات، گوشت، تخم مرغ و شیر است و کانال‌های حمل و نقل باز هستند و می‌توانند نیازهای اساسی زندگی ساکنان این شهر را برآورده کنند.
برخلاف داستانهای زیبایی که دولت توصیف کرده است، بیش از 15000 اظهار نظر، عمدتاً از کاربران اینترنتی در تونگهو، در اکانت رسمی وی‌چت پیپلز دیلی که سخنگوی حزب است، شکایت کردند که وعده‌های دولت فقط کلماتی پوچ بوده‌اند و واقعاً عملی نشدند.
هرج و مرج یک سال پیشِ ووهان، دوباره در تونگهوا اتفاق می‌افتد. ح‌ک‌چ از خود به عنوان «بزرگ، باشکوه، درست» دفاع می‌کند. مهم نیست که چند نفر بمیرند، نتیجه پیشگیری از اپیدمی فقط می‌تواند به عنوان یک موفقیت به تصویر کشیده شود. در پایان، هر فاجعه‌ای می‌تواند در روزنامه‌ها و ایستگاه‌های تلویزیونی ح‌ک‌چ به یک چیز خوب تبدیل شود و مراسم خاکسپاری را می‌توان به جشن تبدیل کرد.
تاکنون، این هنوز یک معما باقی مانده است که چند نفر در ووهان بر اثر ویروس کرونا مرده‌اند. اگر در طول دوره اوج ایپدمی حداقل 5،000 نفر در روز جان خود را از دست داده باشند، در این صورت تعداد تخمینی مرگ در ووهان می‌تواند بیش از صدهزار یا حتی صدها هزار نفر باشد.
اگر پاندمی ادامه پیدا کند و ح‌ک‌چ کشور را به سبک ظالمانۀ ووهان قرنطینه کند، این بدان معناست که درد و رنج مردم چین تازه آغاز شده است. تکرار قرنطینه ووهان در شهر تونگهوا یک بار دیگر ثابت می‌کند که به اصطلاح مدل ضد اپیدمی که توسط ح‌ک‌چ ترویج می شود، چیزی جز فریبی آشکار نیست.