(Minghui.org) در حالی که تلفن‌های همراه ما به ابزاری ضروری برای برقراری ارتباط، کسب‌وکار و کسب اطلاعات تبدیل شده‌اند، دارای آسیب‌پذیری‌ها و نقاط ضعف امنیتی نیز هستند که به‌موجب آن سایرین می‌توانند به گفتگوهایمان گوش دهند، مکانمان را ردیابی کرده و اطلاعات حساس شخصی‌مان را جمع‌آوری کنند. معروف است که رژیم‌های سرکوبگر مانند حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) شهروندان خاصی را از طریق تلفن همراهشان کنترل می‌کنند. برخی از تمرین‌کنندگان فالون دافا با وجود آگاهی به اهمیت امنیت تلفن همراه، هنوز توجه کافی به این مسئله ندارند. در اینجا مایلم چند نمونه از نظارت بر تلفن‌های همراه به‌دست رژیم کمونیستی چین را به اشتراک بگذارم و از تمرین‌کنندگان بخواهم آگاه‌تر و محتاط‌تر باشند.
۱. ثبت‌شدن هنگام عبور از کنار یک بیمارستان
یک تمرین‌کننده ماجرایی را برایم تعریف کرد که یکی از دوستانش اوایل امسال تجربه کرده بود. این دوست در شهر شنیانگِ استان لیائونینگ زندگی می‌کند که در آنجا وضعیت ویروس کرونا نسبتاً وخیم بود.
روزی این دوست از کنار بیمارستانی عبور می‌کرد که مخصوص بستری بیماران ویروس کرونا بود. عصر همان روز، او از شعبه محلی مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری چین تماسی داشت. شخص تماس‌گیرنده از او پرسید پس از عبور از کنار آن بیمارستان، چه کاری انجام داده است.
وقتی این تمرین‌کننده این ماجرا را برایم تعریف کرد، شوکه شدم. نمی‌دانستم نظارت بر تلفن همراه اینقدر شایع است؛ نظارت بر تلفن همراه، ما را هر کجا که می‌رویم ردیابی می‌کند.
۲. تلفن همراهِ ساده نیز کنترل می‌شود
برخی از تمرین‌کنندگان صرفاً این نگرانی‌های امنیتی را نادیده می‌گیرند. بعضی از تمرین‌کنندگان مسن هنگام دیدار با سایرین، تلفن خود را به‌همراه دارند، و این توضیح را می‌دهند که تلفنشان «تلفن کلاسیک یا ساده» (تلفن‌های ساده با قابلیت‌های کمی فراتر از برقراری تماس یا ارسال پیامک که سالمندان با نام «تلفن‌های کودن» نیز آنها را می‌شناسند) است، نه تلفن هوشمند. با این حال، نمونه‌های بسیاری وجود دارد که تلفن‌های همراهی که سالمندان آنها را دوست دارند نیز کنترل می‌شوند.
تمرین‌کننده سالخورده‌ای سابقاً همکارم بود و در دفتر مشترکی کار می‌کردیم. او بعداً بازنشسته شد و من هم از کار اخراج شدم. گاهی در خیابان به یکدیگر برخورد می‌کردیم و درباره چیزهایی گپ می‌زدیم که اکثر آنها مربوط به تزکیه بودند، از جمله برخی اطلاعات حساس درباره پروژه‌های خاص روشنگری حقیقت.
یک بار که طبق معمول مشغول گپ‌زدن بودیم، ناگهان به یاد موضوع امنیت تلفن همراه افتادم و پرسیدم آیا تلفنش همراهش است؟ او پاسخ منفی داد و ما به گفتگویمان ادامه دادیم. سپس صدای تلفنش را شنیدیم که از جیبش با صدای بلند شماره تلفنی را اعلام می‌کرد: «136...» او خجالت کشید و گفت فقط برای تماس با افراد خانواده، از آن استفاده می‌کند. ناراحت شدم و برایم عجیب هم بود.
چند روز بعد، دوباره به دیدنم آمد. به جیبش دست زدم و تلفن هنوز آنجا بود. به‌عنوان پیشنهاد گفتم: «دفعه بعد که با هم دیدار می‌کنیم شاید بتوانی این را در خانه بگذاری. باشد؟» بعد از آن، دیگر هرگز او را ندیدم.
۳. قراردادن تلفن همراه در اتاق دیگر نیز از نظر امنیتی مشکل دارد
برخی از تمرین‌کنندگان هنگام دیدار با سایر تمرین‌کنندگان تلفن خود را همراهشان می‌برند. آنها ممکن است به‌محض ورود، تلفنشان را در راهرو بگذارند یا آن را در اتاق دیگری قرار دهند. برخی از تمرین‌کنندگان تلفنشان را به‌همراه دارند و تا زمانی که به خانه تمرین‌کننده دیگر نرسند، باطری‌اش را درنمی‌آورند. آنها فکر می‌کنند این به اندازه کافی خوب است. در حقیقت اینگونه نیست، زیرا مقامات هنوز می‌توانند از این طریق مکان فرد مورد هدف را بیابند. حتی وقتی تلفن در اتاق دیگری است، می‌توان از طریق شنود تلفن، به گفتگوها در اتاق بغلی دست یافت.
۴. تلفنی که تحت‌نظر باشد هر کجا برود، ایمن نیست
مقامات از طریق تلفنِ برخی از تمرین‌کنندگان با آنها تماس گرفته‌اند و آنها را مورد آزارواذیت قرار داده‌اند، اما آنها تلفن هک‌شده را تعویض نمی‌کنند یا سیم‌کارت را تغییر نمی‌دهند. حتی بعضی هنگام دیدار با سایر تمرین‌کنندگان یا رفتن به مکان‌های تهیه مطالبِ روشنگری حقیقت دافا، هنوز تلفنشان را با خود می‌برند. حتی اگر وارد نشوند و فقط دمِ در ورودی چند کلمه بگویند، بازهم بسیار خطرناک است.
۵. دستور مبنی بر اینکه تلفن را برای کنترلش، روشن نگه دارد
تمرین‌کننده خانمی دستگیر و بعداً به‌دلیل پاندمی آزاد شد. پلیس به او دستور داد تلفنش را همیشه روشن نگه دارد تا هر وقت خواستند او را تحت کنترل کامل داشته باشند. یک بار، او هنگام دیدار با تمرین‌کننده دیگری، تلفنش را به‌همراه داشت. این می‌تواند بسیار خطرناک باشد. بعداً تمرین‌كننده‌ای كه با او دیدار داشت، دستگیر و به زندان محكوم شد.
۶. در خیابان
برخی از تمرین‌کنندگان وقتی برای گفتگوی رودررو با مردم درباره فالون دافا و آزار و شکنجه بیرون می‌روند، تلفنشان را نیز به‌همراه می‌برند. آنها احساس می‌کنند از این طریق راحت‌تر می‌توانند با اعضای خانواده‌شان تماس بگیرند و بپرسند که چه خواروباری نیاز دارند که باید خریده شود یا چه کاری دارند که باید در بیرون انجام شود. آنها پس از اتمام کار روشنگری حقیقت، به آن کارها رسیدگی می‌کنند و بعد به خانه بازمی‌گردند.
این نیز می‌تواند خطرناک باشد. بهترین کار این است که اصلاً تلفن را همراه خود نبریم.
7. نگرانی‌های امنیتی در خصوص وی‌چت
من در مرکز شهرستان زندگی می‌کنم. کمتر از 30 دقیقه طول می‌کشد از یک طرف شهر به آن طرف دیگر بروم. اما برخی از تمرین‌کنندگان محلی هنوز به‌جای دیدار با یکدیگر، از طریق تلفن همراه با همدیگر در ارتباط هستند.
تمرین‌کننده‌ای راننده تاکسی است. او به‌دلیل پاندمی مجبور شد برنامه‌هایی مانند وی‌چت و هِلث کُد را روی تلفنش نصب کند. پس از آن، پلیس از طریق تلفنش او را مورد آزارواذیت قرار داد. با این حال، یک تمرین‌کننده خانم در یک مکان تهیه مطالب هنوز با تلفن او تماس می‌گرفت و از او می‌خواست تجیهزاتِ مربوط به تهیه مطالب اطلاع‌رسانی را برایش ببرد.
یک بار، برای نصب سیستم عامل مجازی به این مکان تهیه مطالب رفتم. وسط کارم بودم که شنیدم این تمرین‌کننده خانم با شخصی در یک مکان تهیه مطالب دیگر تماس می‌گیرد: «پس از اتمام جوهر، لطفاً از چاپگر لیزری استفاده کن...» ارتباط‌دادن چنین گفتگویی با مکان تهیه مطالب دشوار نیست.
برخی از تمرین‌کنندگان وی‌چت را روی تلفنشان نصب کرده‌اند و می‌گویند فقط برای تماس با اعضای خانواده از آن استفاده می‌کنند. برخی می‌گویند فرزندانشان که بزرگ شده‌اند در شهرهای دیگر کار می‌کنند و باید با این برنامه با آنها تماس بگیرند. یک بار خواهرم را که تمرین‌کننده نیست، به منزلم دعوت کردم. وقتی با هم غذا می‌خوردیم، شوهرش با او تماس گرفت و پرسید کجا هستی. شوهرش گفت طبق سوابق وی‌چت، او باید پس از طی بیش از 4000 قدم از خانه دخترش (او در طول روز از نوه‌اش نگهداری می‌کند)، به خانه برگشته باشد، زیرا معمولاً پیاده‌روی تا خانه فقط 2000 قدم است. بنابراین وی‌چت تقریباً همه کارهایی را که انجام می‌دهیم ردیابی می‌کند و خطر امنیتی بسیار زیادی را به‌همراه دارد.
فرزندان برخی از تمرین‌کنندگان بزرگ شده‌اند و خارج از چین زندگی می‌کنند و این تمرین‌کنندگان از طریق وی‌چت با آنها تماس می‌گیرند. این هم امن نیست. همانطور که در نمونه بالا اشاره شد، ممکن است فکر کنیم این فقط یک گفتگوی خانوادگی است، اما مقامات حزب کمونیست چین ممکن است آن را «تبانی با نیروهای خارجی» در نظر بگیرند و از آن به‌عنوان بهانه‌ای برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان استفاده کنند.
8. تلفن‌های کاری نیز شنود می‌شوند
یک بار در یک مهمانی، یکی از دوستانم (که تمرین‌کننده دافا نیست) گفت که در شرکتی خارجی کار می‌کند. یک روز که در محل کارش به تماسی تلفنی (تلفن ثابت) پاسخ می‌داد، سروصدایی را شنید که گویا با کسی روی خط او رفته است. سپس فهمید که تلفن محل کارش تحت کنترل است.
9. تبلت‌ها نیز امن نیستند
علاوه بر تلفن‌های همراه، تبلت‌ها نیز می‌توانند هدف نظارت قرار گیرند. یک بار، من و تمرین‌کننده دیگری به دیدار تمرین‌کننده سومی رفتیم. هیچ‌یک از ما تلفن، همراه‌مان نداشتیم و میزبان هم تلفنش را در اتاق دیگری قرار داد. بنابراین فکر می‌کردیم فضا بسیار امن است.
تبلتی در آن اتاق وجود داشت که میزبان اغلب از آن برای گپ‌زدن با دخترش که در شهر دیگری کار می‌کند استفاده می‌کرد. با تبلت‌ها آشنا نبودم و هیچ توجهی به آن نداشتم.
پس از مدتی گفتگو، شروع به فرستادن افکار درست کردیم. سپس صدای بوقی را از تبلت شنیدیم. بعداً که آن را بررسی کردیم، دیدیم پیامی در تبلت ظاهر شده است: «سیستم صدای دو نفر دیگر را در اتاق تشخیص داده است.» شوکه شدم. ما در حال صحبت درباره موضوعات حساس بودیم و فایل‌های صوتی می‌توانستند برای تجزیه‌وتحلیل به هرجای دیگری ارسال شوند.
10. مطالعه گروهی
در گذشته به امنیت تلفن همراه توجه نداشتم. به یاد دارم چند سال پیش مطالعه گروهی و بحث گروهی داشتیم و برخی تلفن‌های همراه برای شارژ در گوشه اتاق قرار می‌گرفتند. فکر نمی‌کردم مشکلی در این خصوص وجود داشته باشد. در سال 2016 که با تمرین‌کننده‌ای در مرکز استان دیدار داشتم، در منزل تمرین‌کننده دیگری اقامت کردم. او به من گفت آنها اجازه ندارند برای مطالعه و بحث گروهی، تلفنشان را همراه خود ببرند. در آن زمان نمی‌توانستم این مسئله را درک کنم و فکر می‌کردم سیاست همراه‌نبردن تلفن همراه سیاستی افراطی است. اما بعداً فهمیدم که آن لازم است.
یکی از همسایگانم در سال 2017 به‌دلیل تمرین فالون دافا دستگیر شد. همان روز زودتر با هم تماس تلفنی داشتیم، اما بازهم تلفن همراه یا سیم‌کارتم را تعویض نکردم، چراکه فکر می‌کردم مشکلی نیست. دو ماه بعد پلیس با من تماس گرفت و مرا مورد آزارواذیت قرار داد و دیگر چاره‌ای نداشتم جز اینکه تلفن همراه و سیم‌کارتم را تعویض کنم، اما بازهم هنگام دیدار با سایر تمرین‌کنندگان، تلفنم را همراه می‌بردم، اگرچه در حین بحث و گفتگو، تلفنم را در اتاق دیگری قرار می‌دادم.
در سال 2019 فهمیدم دو تمرین‌کننده محلی در مرکز استان دستگیر شده‌اند. علاوه بر آنها، بیش از 30 تمرین‌کننده نیز در آن روز دستگیر شدند. آنها احتمالاً قبل از دستگیری، مدتی طولانی تحت‌نظر بودند. درباره سایر تمرین‌کنندگان مطمئن نیستم، اما هیچ‌یک از این دو تمرین‌کننده محلی که دستگیر شدند به امنیت تلفن همراه توجه نداشتند و وی‌چت را نیز از تلفن همراهشان حذف نکرده بودند. فقط در آن هنگام بود که شروع کردم توجهی جدی به امنیت تلفن همراه داشته باشم.
سایر وسایل الکترونیکی
در حال حاضر معمولاً از طریق تلفن با سایر تمرین‌کنندگان تماس نمی‌گیرم و در عوض به‌صورت رودررو درباره مسائل با آنها صحبت می‌کنم. و این فقط تلفن همراه نیست؛ هیچ وسیله الکترونیکی دیگری را نیز با خود حمل نمی‌کنم.
بلندگوهای هوشمندی که به اینترنت وصل می‌شوند می‌توانند توسط شخصی ثالث به‌عنوان وسیله گوش‌دادن مورد استفاده قرار گیرند.
دوستم درباره سیستم‌های مشابه نیز به من هشدار داد. او گفت که سامانه ماهواره‌ای ناوبری بیدو (همتای جی‌پی‌اِس در چین) می‌تواند یک شیء را با دقت نیم متر ردیابی کند.
خلاصه کلام
بسیاری از تمرین‌کنندگان فکر می‌کنند تلفن‌های همراه برای ارتباط با مردم یا یافتن اطلاعاتِ لازم، مورد نیاز هستند. در واقع، لازم نیست اینگونه باشد.
تمرین‌کننده‌ای را می‌شناسم که می‌خواست برای یارانه‌های تأمین اجتماعی درخواست دهد، اما نمی‌دانست چطور این کار را انجام دهد. او از همسایه‌اش پرسید که او نیز نمی‌دانست. یک روز که سوار اتوبوس بود، خانمی که کنارش نشسته بود شروع به گپ‌زدن با او کرد و گفت: «قصد دارم برای خواهرم درخواست یارانه تأمین اجتماعی کنم. شنیدم روند کار به این شکل است...» این تمرین‌کننده فوراً فهمید استاد لی (بنیانگذار فالون دافا) نظم و ترتیبی داده‌اند که آن مسافر این اطلاعات را به او بدهد.
تا وقتی قلبمان منطبق با فا باشد، بدون تلفن همراه نیز واقعاً مشکلی نخواهیم داشت. هنوز می‌توانیم با افرادی که می‌خواهیم ببینیم، دیدار کنیم و از چیزهایی که باید بدانیم مطلع شویم.
یادداشت سردبیر: دیگاه‌های بیان‌شده در این مقاله بیانگر نظرات نویسنده است که فقط نویسنده مسئولیت آن را بر عهده دارد. خوانندگان خودشان باید نکات خوب و بد این مقاله را ارزیابی کنند.
تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.