(Minghui.org) زمانی که خانم ژونگ جون‌فانگ در 14فوریه2020 آزاد شد، پس از تحمل 8 سال و نیم حبس به‌خاطر اعتقادش به فالون گونگ، نیمی از وزن بدنش را از دست داده و به سرطان کبد و پستان مبتلا شده بود. وی پس از یک سال مبارزه با وضعیت سلامتی ضعیفش، در 13آوریل2021 در  68 سالگی درگذشت.

مرگ خانم ژونگ به لیست فزایندۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگی اضافه می‌شود که در اثر آزار و اذیت رژیم کمونیستی چین برای ایمانشان به این روش باستانی معنوی، جان خود را از دست داده‌اند.

از آنجا که خانم ژونگ، اهل شهرستان چیانوی، استان سیچوان در اعتقادش راسخ بود به تحمل یک دوره کار اجباری و سه بار زندان در مجموع 17سال و نیم حبس محکوم شد.

دورۀ حبس دو ساله در اردوگاه کار اجباری نانموسی

خانم ژونگ اولین بار در سال 2000 دستگیر و به دو سال کار اجباری محکوم شد. در طول بازداشت، او تحت شکنجه جسمی و تحقیر قرار گرفت و مدت طولانی از خواب محروم شد.

تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اردوگاه کار اجباری برای هر کاری باید اجازه می‌گرفتند. خانم ژونگ یک بار برای رفتن به توالت به نگهبان مراجعه کرد و اجازه خواست، اما درخواستش رد شد. او برخاست و سعی کرد هرطور شده برود. نگهبانان دای و منگ یالینگ او را به دروغ به تلاش برای فرار متهم کردند. سپس او را به فضای بازی کشاندند و مجبور به دویدن کردند، در نتیجه باعث شدند که در شلوارش ادرار کند و مورد استهزای آنها قرار بگیرد.

بعد بیش از ده روز در سلول انفرادی محبوس شد. در حالی که در سلول انفرادی بود، اجازه بیرون رفتن نداشت و هر وعده غذایی‌اش فقط ظرفی شامل 50 گرم کربوهیدرات بود.

دو دوره حبس3 سال و نیمه

خانم ژونگ بار دیگر در فوریه2003 دستگیر و بعداً به 3 سال و نیم زندان محکوم شد. تا اوت2006 در زندان زنان چنگدو زندانی بود.

بعد از آزاد شدن، تلفنش شنود می‌شد. او دوباره دستگیر و متهم شد که قصد دارد برای درخواست حق تمرین فالون گونگ به پکن برود. وی بار دیگر به 3 سال و نیم زندان محکوم و در بند شماره 2 زندان زنان چنگدو بازداشت شد.

از آنجا که حاضر نشد اعتقادش به فالون گونگ را کنار بگذارد، اغلب توسط زندانبانان و زندانیان مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت. به‌عنوان مثال، نگهبانان او را از خرید غذا با کارت اعتباری خودش در زندان ممنوع کردند به‌طوری‌که اغلب از گرسنگی رنج می‌برد. همچنین در مقایسه با سایر زندانیان از آزادی عمل کمتری برخوردار بود.

پس از زلزله ونچوان، زلزله بزرگ در استان سیچون در 12مه2008، یک مانور زلزله در زندان انجام شد. خانم ژونگ در اعتراض به بازداشت غیرقانونی خود از پوشیدن لباس زندان خودداری کرد. نگهبانان تمام لباس‌هایش به جز لباس‌های زیرش را درآوردند. خانم ژونگ بازهم از پوشیدن لباس زندان خودداری کرد. برای شرکت در مانور، او خود را با ملافه تخت پوشاند و این کار را تا نوامبر2008 ادامه داد. در آن زمان ، نگهبانان زندانیان را تحریک کردند تا به‌منظور تحت فشار قرار دادنش برای پوشیدن لباس فرم زندان به او توهین و تحقیرش کنند.

خانم ژونگ هنگام انجام تمرینات فالون گونگ توسط زندانیان مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفت (به زندانیان اغلب پاداش یا مشوق‌هایی برای نظارت و شكنجه تمرین‌كنندگان داده می‌شد). یک زندانی به نام ژانگ ژونگی پس از اینکه متوجه شد که خانم ژونگ در سلول تمرین انجام می‌دهد، او را به‌شدت مورد ضرب و شتم قرار داد. بدن خانم ژونگ براثر این ضرب و شتم دچار کوفتگی و کبودی شد.

یکی از نگهبانان یک بار متوجه شد که او بعد از نیمه شب تمرینات را انجام می‌دهد. او خانم ژونگ را به دفتر نگهبانی کشاند، به او دست‌بند زد و در مقابل پنجره‌ای باز آویزان کرد به‌طوری که در معرض دمای یخبندان یک شب زمستانی قرار گرفت. روز بعد او را به راهرو منتقل کردند و دست‌هایش را به نرده‌های طبقه دوم بستند.

تصویر صحنه شکنجه: آویختن

خانم ژونگ در اعتراض به آزار و شکنجه غیرانسانی اعتصاب غذا را آغاز کرد. او را به درمانگاه زندان منتقل کردند و تحت خوراندن اجباری قرار دادند. وضعیتش به حدی وخیم شد که به اجبار تا زمان آزادی در بیمارستان زندانی بستری بود.

با این حال هنوز نامه‌هایی به نگهبانان و مقامات زندان نوشت تا حقیقت را دربارۀ فالون گونگ روشن و آزار و شکنجه را افشا کند. بعداً نگهبانان به زندانیان و دیگران دستور دادند که هیچ قلم یا کاغذی به او ندهند.

محکومیت به ۸ سال و نیم حبس

آخرین دستگیری‌اش در تاریخ 10اوت2011 بود. او چندی پیش آپارتمانش را فروخته بود و پلیس بیش از 100 هزار یوان از این  مبلغ را توقیف کرد که هرگز به او پس داده نشد.

وی در تاریخ 22آوریل2012 به 8 سال و نیم حبس محکوم شد. زندانیان در زندان زنان چنگدو توسط زندانبانان تحریک می‌شدند که او را مورد ضرب و شتم قرار دهند، داروهای نامعلومی را در غذایش قرار دهند و رواندازش را در زمستان برداشتند تا از سرما یخ بزند. هنگام اعتصاب غذا در اعتراض به این آزار و اذیتها، او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند.

در نتیجه شکنجه، خانم ژونگ دچار فشار خون بالا و خونریزی مزمن بینی شد. اما مقامات زندان از آزادی وی با آزادی مشروط پزشکی خودداری کردند و گفتند: «او هنوز نفس می‌کشد، بنابراین نمی‌توانیم آزادش کنیم.»

با پایان یافتن دورۀ محکومیت خانم ژونگ، وزنش کمتر از ۳۲ کیلوگرم شده بود. پلیس بدون اطلاع به خانواده‌اش او را به مرکز متروک نگهداری از سالمندان در حومه شهر برد. وقتی خانواده‌اش در جستجوی او به اداره پلیس رفتند، پلیس گفت که هیچ اطلاعاتی درباره محل نگهداری او ندارد. سرانجام با پرس و جوهای مداوم خانواده‌اش، پلیس بالاخره محل مرکز سالمندان را فاش کرد.

خانواده‌اش به آنجا رفتند تا او را برگردانند. خانم ژونگ قبل از آخرین دستگیری آپارتمانش را فروخته بود و پیش برادرزاده‌اش اقامت داشت. چندی نگذشت که ادارۀ ۶۱۰ برادرش را مجبور کرد خانه‌ای را که دخترش و خانم ژانگ در آن زندگی می‌کردند، بفروشد.

بعد از اینکه خانم ژونگ محلی را برای زندگی خود اجاره كرد، پلیس محلی همچنان به او نظارت داشت و دستور داد منطقه را ترك نكند.

برای بدتر کردن اوضاع، حقوق بازنشستگی ماهانه 3000 یوان وی به 600 یوان کاهش یافت. هنگامی که برای گرفتن حقش به ادارات مختلف دولتی رفت، آنها گزارش او را به پلیس می‌دادند و هر بار ساعت‌ها به او دستبند می‌زدند که بیشترین زمان آن 33 ساعت بود.

پلیس در 25دسامبر2020 خانه‌اش را غارت و کتاب‌ها و سایر وسایل فالون گونگ وی را توقیف کرد. خانم ژونگ و برادرزاده‌اش خانم هوانگ فانگ‌چینگ چند ساعت در بازداشت بودند.

هجوم و غارت خانه، خانم ژانگ را بیشتر ویران کرد و وضعیتش را بدتر کرد. او چهار ماه بعد در 13آوریل2021 درگذشت.

گزارش‌های مرتبط:

بانویی سالم پس از تحمل 8.5 سال بدرفتاری در زندان به‌دلیل ایمانش، به دو سرطان مبتلا شد

بانویی پس از تحمل شش سال حبس از اعتصاب غذا بسیار بیمار شد

خانم ژونگ جونفانگ به‌دلیل اعتقادش به بیش از 17 سال حبس محکوم شد

سه تمرین‌کننده از شهرستان جیانوی، شهر لشان به‌مدت طولانی به حبس محکوم شدند

خانم ژونگ جونفانگ، آقای یو فاچوان و دیگران در شهرستان جیانوی، استان سیچوان دستگیر شدند

شکنجه تمرین‌کنندگان خانم در زندان زنان لنگچوان

تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفا عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.