(Minghui.org) تحریم ناقضان حقوق بشر در بین کشورهای دموکراتیک به یک اجماع تبدیل شده است. پس از تصویب قانون مگنیتسکی ازسوی ایالات متحده در سال ۲۰۱۶، کانادا، انگلستان و ۲۷ کشور عضو اتحادیه اروپا قوانین مشابهی را تصویب کردند. اتریش و ژاپن درحال کار روی همین موضوع هستند.

مطابق با این قوانین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ فهرستی از افرادی را تهیه کرده‌اند که در طی این چند سال در آزار و شکنجه فالون گونگ دست داشته‌اند. آنها هر ساله چند لیست را به دولت‌های دموکراتیک ارائه می‌دهند و از آنها می‌خواهند که مجرمان نام‌برده را تحریم کنند.

از ۱۴ژوئیه‌۲۰۲۱، تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بیش از ۳۰ کشور جهان با ارائه آخرین فهرست مرتکبین جنایت در آزار و شکنجه فالون گونگ به دولت‌های مربوطه، خواستار اعمال تحریم علیه این ناقضان حقوق بشر، ازجمله ممنوعیت ورود آنها به کشورهایشان و مسدودکردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور شدند.

یکی از اسامی موجود در این لیست فانگ یوهونگ است.

اطلاعات عامل

نام کامل مجرم: فانگ (نام خانوادگی) یوهونگ (نام) (چینی: 方玉红)

جنسیت: زنکشور: چینتاریخ/سال تولد: مارس ۱۹۶۵ عنوان یا سمت: ۲۰۰۳ - مه۲۰۱۳: معاون سرپرست زندان زنان ژجیانگ (مسئول نظارت و اصلاحات)؛ مدیر شرکت صنعتی هانگژو  دونگشنگ، با مسئولیت محدود (واحد تجاری خارجی زندان زنان ژجیانگ).

مه۲۰۱۳ تاکنون: دبیر کمیته انضباطی زندان زنان ژجیانگ. جنایات اصلی

از زمانی که فانگ یوهونگ معاون سرپرست زندان زنان ژجیانگ در سال ۲۰۰۳ شد، تلاش کرده است تا سیاست آزار و شکنجه اتخاذشده ازسوی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) را علیه فالون گونگ پیاده کند. او مستقیماً برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان زندانی فالون گونگ برنامه‌ریزی کرده و آنها را به اجرا می‌گذاشت. در دوران تصدی او، صدها خانم تمرین‌کننده فالون گونگ آماج انواع مختلف خشونت و شستشوی مغزی قرار گرفتند. دست‌کم یک تمرین‌کننده فالون گونگ در زندان زنان ژجیانگ تحت آزار و شکنجه جان خود را از دست داد. بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ متحمل آسیب‌های جسمی شدیدی شدند. مسئولان زندان به‌منظور فرار از مسئولیت، تمرین‌کنندگان را زودتر قبل از اینکه فوت کنند به خانه می‌فرستادند.

در اواخر سال ۲۰۰۳، فانگ یوهونگ به‌اصطلاح «طرح ضربتی رعد و برق بهاره» را در زندان اجرا کرد و ۷۰ تا ۸۰ تمرین‌کننده فالون گونگ را هدف قرار داد. او در ۲۵مه۲۰۰۴، یک کلاس شستشوی مغزی تمام‌عیار را آغاز کرد و هشت تمرین‌کننده ثابت‌قدم فالون گونگ را هدف قرار داد. ویدئوهای شستشوی مغزی به‌صورت شبانه‌روزی با حجم بالا پخش می‌شدند. اگر تمرین‌کنندگان چشمان خود را می‌بستند و از تماشای آنها امتناع می‌کردند، فانگ یوهونگ پلک‌های آنها را با دست باز می‌کرد، گودی چشم آنها را محکم می‌فشرد و آنها را مجبور می‌کرد که چشمانشان را باز کنند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ همچنین تحت شکنجه روانی و جسمی قرار می‌گرفتند تا آنها را مجبور به نوشتن تعهد کنند مبنی‌بر اینکه دیگر هرگز فالون گونگ را تمرین نمی‌کنند. کسانی که حاضر به همکاری نمی‌شدند از خواب محروم بودند. این کمپین بیش از ۲۰ روز به طول انجامید.

فانگ یوهونگ اغلب چند کارمند و گروهی از جنایتکاران خشن را برای تشدید شکنجه علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگی رهبری می‌کرد که بر ایمان خود ثابت‌قدم بودند و از نوشتن تعهد خودداری می‌کردند. آنها چند سلول زندان مخفی و سیاه ایجاد کردند تا تمرین‌کنندگان را به‌طور کامل منزوی و محدود کنند. دیوارهای داخلی این سلول‌ها با پوستر پوشانده شده بود و تمام روز فیلم‌هایی در آن پخش می‌شد که فالون گونگ را مورد توهین و افترا قرار می‌دادند. آنها نورهای شدیدی را به صورت تمرین‌کنندگان می‌تاباندند و آنها را شش تا دوازده ماه محبوس نگه می‌داشتند. تمرین‌کنندگان را از چند روز تا چند ماه از خواب محروم می‌کردند. وقتی تمرین‌کنندگان به خواب می‌رفتند، آنها را تکان می‌دادند و سوزن به بدنشان فرو می‌کردند.

طی ماه‌ها، تمرین‌کنندگان فقط مقدار ناچیزی برنج و ترشی سبزیجات در هر وعده در حد بخور و نمیر به آنها می‌دادند. گاهی اوقات دست‌ها و پاهای تمرین‌کنندگان را ماه‌ها به تخت می‌بستند و آنها را از استفاده از سرویس بهداشتی منع می‌کردند. درنتیجه، تمرین‌کنندگان چاره‌ای نداشتند جز اینکه شلوارشان را خیس کنند. با وجود گرمای سوزان تابستان که به‌طور متوسط در حدود ۳۷ درجه سانتیگراد بود، تمرین‌کنندگان همچنین اجازه نداشتند طی چند ماه حمام کنند یا لباس‌شان را عوض کنند. با گذشت زمان، لباس زیر آنها به‌خاطر تجمع مایعات بدن می‌پوسید.

تحت فرمان فانگ یوهونگ، قاتلان خشونت‌آمیزی که در همان زندان زندانی می‌شدند به‌خاطر آزار و اذیت تمرین کنندگان پاداش دریافت می‌کردند. آنها سر تمرین‌کنندگان را به زمین فشار می‌دادند، به آنها مشت و لگد می‌زدند و سرشان را به دیوار می‌کوبیدند. نگهبانان زندان تمرین‌کنندگان را تا آستانه مرگ شکنجه می‌کردند و به طعنه می‌گفتند: «ما نمی‌گذاریم شما بمیرید. درعوض، زندگی شما را بدتر از مرگ می‌کنیم.»

تمرین‌کنندگان اعتراض کرده و درخواست دادخواهی می‌کردند، اما فانگ یوهونگ همه درخواست‌های آنها را رد می‌کرد. سرانجام تمرین‌کنندگان با اعتصاب غذا اعتراض می‌کردند. زندان زنان ژجیانگ شاهد اعتصاب غذای بسیار زیادی از چند روز تا چند سال بوده است.

فانگ یوهونگ و دیگران، به تلافی، تمرین‌کنندگانی را که دست به اعتصاب غذا می‌زدند، به‌طور خشونت‌باری تحت خوراندن اجباری قرار می‌دادند. آنها برای جلوگیری از نفس‌کشیدن تمرین‌کنندگان بینی آنها را فشار می‌دادند، دهان آنها را محکم می‌گرفتند و فک‌هایشان را با اشیاء سخت باز نگه می‌داشتند تا آنها را تحت خوراندن اجباری قرار دهند. از دهان تمرین‌کنندگان اغلب خون فوران می‌کرد. آنها همچنین تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تحت فشار بی‌حرکت نگه می‌داشتند و لوله‌های معده را ار راه بینی فرو می‌کردند تا محلول فلفل، نمک غلیظ و سایر ترکیبات را در معده آنها بریزند.

آنها برای مدتی طولانی دست و پای تمرین‌کنندگان را محکم به تخت می‌بستند، حرکت آنها را کاملاً قطع می‌کردند و باعث می‌شدند اندام‌های آنها متورم و سیاه و بنفش شود. طولی نمی‌کشید که دست و پای تمرین‌کنندگان از کار می‌افتاد. آنها همچنین لوله‌های تغذیه را در بدن تمرین‌کنندگان نگه می‌داشتند و از حرکت‌کردن آنها جلوگیری می‌کردند حتی زمانی که نیاز به ادرارکردن داشتند. فانگ یوهونگ و دیگران همچنین لوله‌های ادراری را به بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ وارد می‌کردند تا آنها را شکنجه کرده و مجبورشان کنند که از ایمان خود دست بردارند. همه تمرین‌کنندگانی که در این زندان اقدام به اعتصاب غذای طولانی مدت کردند، متحمل این درد و رنج‌ها شدند.

فانگ یوهونگ به‌خاطر اجرای آزار و اذیت بی‌رحمانه ح‌ک‌چ علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، در سال ۲۰۱۲ توسط وزارت دادگستری استان ژجیانگ جایزه گرفت. در متن این جایزه آمده است: «فانگ یوهونگ مستقیماً در تغییر جنایتکاران ویژه طی دوره‌ای بین آوریل۲۰۰۳ تا ژوئیه۲۰۱۰ شرکت کرد و مسئول نظارت و اصلاحات ... بود.» عبارت «تغییر جنایتکاران ویژه» در اینجا به آزار و اذیت بی‌رحمانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ اشاره می‌کند که از ایمان خود دست برنداشته‌اند.

فانگ یوهونگ، به‌عنوان معاون سرپرست مسئول، باید مسئولیت آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان زنان ژجیانگ را در دوران تصدی خود برعهده بگیرد.

موارد زیر نمونه‌هایی از آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در دوران تصدی فانگ یوهونگ را به تصویر می‌کشد: چند نمونه جزئی از تمرین‌کنندگانی که تحت آزار و شکنجه کشته شدند

مورد ۱: خانم ژانگ مینگی، تمرین‌کننده فالون گونگ از استان جیلین، هنگام کار در ژجیانگ دستگیر شد و بیش از دو سال در زندان زنان ژجیانگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. به‌خاطر اینکه تحت سوء‌رفتار طولانی مدت قرار گرفت، وضعیت سلامتی‌اش رو به وخامت گذاشت و اغلب اوقات تب داشت. بلافاصله پس از تزریق دارویی نامعلوم توسط پزشک زندان، بدنش به‌شدت ضعیف شد و وزنش شدیداً کاهش یافت. زندان او را زودتر از موعد آزاد کرد تا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کند. تب خانم ژانگ پس از بازگشت به خانه همچنان ادامه داشت و لکه‌های بنفش روی بدنش ظاهر شد. نتایج معاینه بیمارستان نشان داد که او دچار کم‌خونی همولیتیک، هپاتیت نوع بی، هپاتیت نوع سی بوده و لکه‌های تیره روی لوزالمعده‌اش وجود داشت. او در ۲۹اوت۲۰۰۷، در ۳۴ سالگی درگذشت.

مورد ۲: پس از آنکه ح‌ک‌چ در سال ۱۹۹۹ آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، خانم وانگ یوشی، دوبار به‌خاطر درخواست دادخواهی برای حق تمرین فالون گونگ در پکن توسط پلیس به‌طور غیرقانونی بازداشت شد. در فوریه ۲۰۰۲، او و برادر کوچکترش، آپینگ، در زادگاهشان دستگیر و به‌طور غیرقانونی به هشت سال زندان محکوم شدند. او در زندان زنان ژجیانگ محبوس شد، در آنجا تحت شکنجه‌های جسمی و روانی، ازجمله حبس در سلول‌های انفرادی، شستشوی مغزی، تزریق اجباری دارو و کار برده‌وار قرار گرفت. به‌منظور اجتناب از مسئولیت درخصوص وضعیت سلامتی او، زندان در ۷فوریه۲۰۰۹، از خانواده خانم وانگ خواست که بیایند او را ببرند. او پس از قرارگرفتن تحت آزار و اذیت به‌طور قابل توجهی لاغرتر شده بود. خانم وانگ پس از بازگشت به خانه، نمی‌توانست غذا بخورد و تمام بدن او متورم شده بود. او در ۲۰فوریه۲۰۱۰، در ۶۴ سالگی درگذشت.

مورد ۳: خانم هونگ میسو، متولد ۱۹۶۶، پس از صحبت با مردم درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در نوامبر۲۰۱۵ در خانه خود دستگیر شد. در ۲۴مه۲۰۱۶، توسط دادگاه شهر تایژو به‌طور غیرقانونی به سه سال و نه ماه زندان محکوم شد. او دستگیر شد و در زندان زنان ژجیانگ تحت آزار و اذیت قرار گرفت. در ۱۵اوت ۲۰۱۸، خانم هونگ در ۵۲ سالگی در زندان تحت شکنجه جانش را از دست داد. چند نمونه جزئی از تمرین‌کنندگانی که تحت آزار و شکنجه دچار معلولیت و اختلالات روانی شدند

مورد ۱: خانم سو شوفن در سال ۲۰۰۷ محکوم به زندان شد. او در زندان زنان ژجیانگ تحت خوراندن اجباری داروهای مخدر قرار گرفت و باعث شد از نظر روانی دچار اختلال شود و نتواند از خودش مراقبت کند. برای اجتناب از مسئولیت، زندان زنان ژجیانگ خانم سو را در اکتبر ۲۰۰۹ آزاد کرد تا به خانه برود. در آن زمان، خانم سو با توجه به رفتار ملایم قبلی خود قابل شناسایی نبود. او بی‌قرار و ترسیده بود و اغلب با خودش زمزمه می‌کرد: «زندان زنان ژجیانگ و اداره ۶۱۰ به من آسیب رساندند.»

مورد ۲: در سال ۲۰۰۶، تمرین‌کنندگان فالون گونگ خانم تانگ بائوژی و دخترش خانم چن یائو به‌ترتیب به‌طور غیرقانونی به پنج سال و سه و نیم سال زندان محکوم شدند. آنها به زندان زنان ژجیانگ منتقل شدند. خانم چن چند بار مورد سوء‌استفاده قرار گرفت و در سلول انفرادی نگهداری شد. در نیمه دوم سال ۲۰۰۷، خانم چن به اجبار به بیمارستان چینگچون («بیمارستان جوانان») که توسط اداره زندان استان ژجیانگ ایجاد شده بود، منتقل شد. او تحت آزار و شکنجه قرار گرفت تا این که اندام‌های تحتانی او تحلیل رفتند و قادر به راه‌رفتن نبود.

در ۷ژانویه۲۰۰۸، خانم چن در اعتراض به آزار و اذیت دست به اعتصاب غذا زد. خانم تانگ از مسئولین زندان درخواست کرد تا دخترش خانم چن به پزشک مراجعه کند، اما درخواست او رد شد. خانم تانگ همچنین در ۸آوریل۲۰۰۸ دست به اعتصاب غذا زد. آنها لوله تغذیه برایش گذاشتند و او را تحت خوراندن اجباری قرار دادند. اعضای خانواده‌شان اجازه ملاقات با آنها را نداشتند.

پس از اعتصاب غذای خانم چن به مدت ۴۸۸ روز، در ۱۰مه۲۰۰۹ به خانه فرستاده شد. خانم چن در طول اعتصاب غذا، به‌طور خودسرانه چند بار تا آستانه مرگ شکنجه شد. خانم چن هنگام بازگشت به خانه توانایی بلع خود را از دست داده بود. نمی‌توانست بایستد و بدنش بسیار ضعیف و نحیف بود. وضعیت سلامتی‌اش کاملاً متفاوت با قبل از آزار و شکنجه بود.

مورد ۳: خانم ژانگ شیولیان، در ۴۰ سالگی، به ده سال زندان محکوم شد و بیش از شش سال است که به‌طور غیرقانونی در زندان زنان استان ژجیانگ محبوس است. او از کنارگذاشتن ایمان خود امتناع کرد و بنابراین زندان او را به‌عنوان بیمار روانی طبقه‌بندی کرد. هر ماه، سه یا چهار زندانی زانو‌هایشان را روی بدن خانم ژانگ می‌گذاشتند در حالی که به‌زور داروهای آرام‌بخش و روانپزشکی به او تزریق می‌کردند. اعضای خانواده‌اش اجازه ملاقات با او را نداشتند. او اجازه خرید هیچ چیزی از‌جمله لباس زیر یا کفش را نداشت. همچنین اجازه نداشت با کسی صحبت کند و اغلب او را مجبور می‌کردند که برای مدت طولانی بایستد. خانم ژانگ تا حد ناتوانی ذهنی مورد آزار و شکنجه قرار گرفت.

تمام مقالات، تصاویر یا سایر متونی که در وب‌سایت مینگهویی منتشر می‌شوند، توسط وب‌سایت مینگهویی دارای حق انحصاری کپی‌رایت هستند. هنگام چاپ یا توزیع مجدد محتوا برای مصارف غیرتجاری، لطفاً عنوان اصلی و لینک مقاله را ذکر کنید.