(Minghui.org)
(توجه: این ویدئو به زبان چینی است)
سلام به همگی، به ویدئوی مینگهویی خوش آمدید. امیدواریم برنامه ما واقعیت‌ها، الهام و امید را برایتان به ارمغان بیاورد.
هر دولتی باید از حق استیناف یا دادخواهی علیه بی‌عدالتی حفاظت کند، با این حال شهروندان چینی اغلب به‌خاطر چنین کاری مورد انتقام‌جویی قرار می‌گیرند. طی چند دهه گذشته، افرادی در سراسر چین به‌منظور دادخواهی برای حقوق قانونی خود به پکن سفر کرده‌اند، اما پلیس محلی آن‌ها را به منطقه خود بازگردانده است. برخی از دادخواهی‌کنندگان در بازداشتگاه‌ها شکنجه شدند و حتی براثر شکنجه جان باختند، در حالی که برخی دیگر از سوی مقامات تهدید به مرگ شدند.
در 25 آوریل 1999، گروهی از شهروندان در تیانجین نیز تلاش کردند برای حقوق خود دادخواهی کنند. معمولاً مقامات محلی از رفتن ساکنان خود به پکن برای دادخواهی می‌ترسند، زیرا این جریان از دید مافوق‌هایشان، نشانه بی‌کفایتی آن‌ها در سرکوب مردم است. با این حال مقامات تیانجین نه‌تنها شهروندان را از این دادخواهی منع نکردند، بلکه حتی دادخواهی‌کنندگان را تشویق کردند که دادخواهی خود را به پکن ببرند.
وقتی این دادخواهی‌‌کنندگانِ تیانجینی به دفتر استیناف شورای دولت در نزدیکی ژونگنانهای (مقر دولت مرکزی در پکن) رفتند، متوجه شدند که تنها نیستند. نزدیک به 10هزار نفر از پکن و استان‌های اطراف به آنجا آمده بودند. از کشاورزان گرفته تا دانشمندان، از پرسنل ارتش گرفته تا مقامات دولتی، آن‌ها از همۀ اقشار جامعه بودند.
این حادثه توجه گسترده‌ای را در سراسر جهان به خود جلب کرد. رسانه‌های خبری بزرگ مانند آسوشیتدپرس، بی‌بی‌سی و نیویورک تایمز همگی آن را گزارش کردند. آن‌ها از آن به‌عنوان بزرگ‌ترین، صلح‌آمیزترین و بهترین دادخواهی در چین یاد کردند. این دادخواهی که بعداً به «دادخواهی مسالمت‌آمیز 25 آوریل» معروف شد، شامل حدود 10هزار شرکت‌کننده از همه گروه‌های سنی، حرفه‌ها و پیشینه‌ها بود. اما یک چیز بین آن‌ها مشترک بود: این‌که همه آن‌ها تمرین‌کننده فالون دافا بودند، روشی معنوی که به نام فالون گونگ نیز معروف است.
در آن زمان، حزب کمونیست چین (حکچ) رسماً فالون گوگ را ممنوع نکرده بود. فالون گونگ بهدلیل تأثیر انکارناپذیرش در بهبود سلامتی و رشد خصوصیات اخلاقی، به‌سرعت ازطریق کلام و از شخصی به شخص دیگر گسترش می‌یافت. بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ سلامتی خود را دوباره به دست آوردند، ازجمله خواننده تنور مشهور آقای گوان گویمین (که از سیروز کبدی بهبود یافت)، خانم هوانگ شیائومین، برنده مدال نقره المپیک (که از بیماری‌های ناشی از چند دهه شنای حرفه‌ای بهبود یافت)، آقای یه هائو، معاون وقت یازدهمین دفتر وزارت امنیت عمومی.
فالون گونگ در آن زمان به‌طور گسترده‌ای شناخته شده بود و تقریباً همه خانواده‌ها در چین درباره آن شنیده بودند. طبق آمار رسمیِ مقامات چینی، حدود 70 تا 100میلیون نفر در چین فالون گونگ را تمرین می‌کردند. چیائو شی، رئیس سابق کمیته دائمی کنگره ملی خلق، در سال 1998 تحقیقات کاملی را درباره این روش انجام داد. او به این نتیجه رسید: «فالون گونگ مزایای فوق‌العاده‌ای دار و هیچ ضرری برای کشور یا مردم ندارد.» این گزارش در اواخر همان سال به پولیت‌بورو به ریاست جیانگ زمین (رهبر سابق حکچ) نیز ارائه شد.
بنابراین چرا هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ در 25 آوریل 1999 برای دادخواهی به پکن رفتند؟ چرا مقامات تیانجین تمرین‌کنندگان در منطقه خود را به انجام چنین کاری تشویق کردند؟ باید به عقب برگردیم و به رویدادهای قبل که از سال 1996 شروع شد نگاهی بیندازیم.
در 17 ژوئن 1996، گوانگمینگ دیلی، سخنگوی حکچ، مقاله‌ای را منتشر کرد که آشکارا فالون گونگ را بدنام و به آن حمله می‌کرد. در 24 ژوئیه همان سال، جیانگ زمین به اداره مرکزی تبلیغات دستور داد سیاستی داخلی را از جانب اداره کل مطبوعات و انتشارات که از سازمان‌های تابع خودش بود صادر کند. این سیاست که در تمام دفاتر مطبوعاتی و انتشاراتی استانی در چین توزیع شد، انتشار جوآن فالون، کتاب دربردارندۀ آموزه‌های اصلی فالون دافا، را ممنوع کرد. در آن زمان، جوآن فالون یکی از 10 کتاب پرفروش پکن بود.
چرا جیانگ اینقدر مخالف فالون گونگ بود؟ در نامه‌ای که جیانگ در شب 25 آوریل 1999 به مقامات دیگر پولیت‌بورو نوشت می‌توان سرنخی را یافت. در این نامه، جیانگ دو دلیل برای سرکوب فالون گونگ ذکر کرده است. یکی تعداد زیاد تمرین‌کنندگان، و دیگری تفاوت ایدئولوژیک بین فالون گونگ و حکچ بود. اطلاعات به‌دست‌آمده توسط واشنگتن پست نشان داد که «کمیته دائمی پولیت‌بورو این سرکوب را به‌اتفاق‌آرا تأیید نکرد و رئیس حزب جیانگ زمین به‌تنهایی تصمیم گرفت که فالون گونگ باید از بین برود.» یکی از مقامات حزب توضیح داد: «واضح است که این برای جیانگ مسئله‌ای بسیار شخصی است... او می‌خواهد این سازمان درهم شکسته شود.»
دین پیرمن، از ویراستاران بنیاد قرن مسیحی، گفت که فالون گونگ و بنیانگذار آن آقای لی هنگجی مورد استقبال گرم مردم قرار داشتند. او گفت جیانگ فالون گونگ را بهدلیل حسادت شخصی به آقای لی مورد آزار و شکنجه قرار داد. در واقع، به‌دستور جیانگ، لوئو گان، دبیر حزب کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی) مرکزی، در اوایل سال 1997 به وزارت امنیت عمومی دستور داد که به‌دنبال مدارک و شواهدی در سراسر کشور به‌منظور پرونده‌سازی برای فالون گونگ باشد. تمرین‌کنندگان در بسیاری از نقاط چین متوجه چهره‌های جدیدی می‌شدند که ناگهان در مکان‌های تمرین گروهی ظاهر می‌شدند. آن‌ها مأموران مخفی‌ای بودند که برای جمع‌آوری اطلاعات علیه فالون گونگ اعزام شده بودند. با این حال، هیچ‌یک از ادارات پلیس در سراسر کشور نتوانست هیچ مدرکی دال بر فعالیت غیرقانونی، مضر یا ضد دولتی پیدا کند و این به‌اصطلاح تحقیقات بی‌نتیجه ماند.
اما جیانگ و لوئو دست‌بردار نبودند. اندکی بعد ابتکار دیگری توسط هه زوئوشیو، که همسرش خواهرزن لوئو است، آغاز شد. هه زوئوشیو به‌رغم عضویت در آکادمی علوم چین (سی‌اِی‌اِس)، اغلب از سوی عموم مردم به‌عنوان یک «دانشمند گنگستر» معروف بود. او در دوران کالج، مبارزه طبقاتی را با علوم طبیعی مرتبط کرد که باعث شد پس از فارغ‌التحصیلی شغلی در اداره تبلیغات مرکزی به او بدهند. تخصص او تفسیر مکانیک کوانتوم با استفاده از مارکسیسم بود که باعث شد عنوان عضو سی‌اِی‌اِس در فیزیک نظری را به دست آورد. هه زوئوشیو که در چاپلوسی بسیار خوب و به همین معروف بود، مکانیک کوانتوم را در سخنرانی‌هایش برای جیانگ نیز به کار می‌برد تا رضایت او را کسب کند.
پس از این‌که تلاش وزارت امنیت عمومی به‌منظور پرونده‌سازی برای فالون گونگ با شکست مواجه شد، هه زوئوشیو در اواخر ماه مه 1998 در یکی از ایستگاه‌های تلویزیونی پکن، با اطلاعاتی نادرست آشکارا به این تمرین افترا زد. پس از این‌که تمرین‌کنندگان به‌طور مسالمت‌آمیزی به این ایستگاه رفتند و درباره نادرست بودن اطلاعات هه زوئوشیو صحبت کردند، یک مقام رسمی در این ایستگاه تلویزیونی گفت این بدترین اشتباهی است که این ایستگاه در تاریخ خود مرتکب شده است. یکی از کارکنان بهدلیل این برنامه افتراآمیز از کار اخراج شد و اندکی بعد برنامه دیگری با ویدئوهایی که تمرین‌های مسالمت‌آمیز تمرین‌کنندگان را در پارک نشان می‌داد، پخش شد.
پس از این اتفاق، معاون شهردار پکن سیاستی را صادر کرد که رسانه‌های خبری پکن را از مصاحبه با هه منع می‌کرد. سپس هه زوئوشیو به تیانجین رفت و در 11 آوریل 1999 در مجله نمایشگاهی علوم و فناروری جوانان، یک نشریه وابسته به مؤسسه آموزشی تیانجین، مقاله‌ای افتراآمیز درباره فالون گونگ را منتشر کرد. چند تمرین‌کننده بین 18 و 24 آوریل به این نشریه رفتند تا درباره این‌که فالون گونگ واقعاً چیست با آن‌ها صحبت کنند. کارکنان تحریریه پس از شنیدن صحبت‌های تمرین‌کنندگان، صادقانه برخورد کردند و گفتند که اشتباهات را اصلاح خواهند کرد، اما اندکی بعد نگرششان تغییر کرد. آن‌ها با استناد به دستورالعمل‌های «مقامات بالا»، موضع خود را تغییر دادند و گفتند که هیچ اقدامی برای اصلاح آن مقاله انجام نخواهد شد. در همین حین، اداره پلیس تیانجیان بین 23 و 24 آوریل پلیس ضد شورش را به محل دفتر مجله اعزام کرد. تمرین‌کنندگان توسط پلیس مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند و درمجموع 45 تمرین‌کننده دستگیر شدند.
پس از این دستگیری، تمرین‌کنندگان بیشتری به تیانجین رفتند و از فرمانداری تیانجین درخواست کردند که تمرین‌کنندگان دستگیرشده را آزاد کند. پلیس تیانجین به آن‌ها گفت که وزارت امنیت عمومی در پکن وارد این ماجرا شده است و بدون اجازه پکن، تمرین‌کنندگان دستگیرشده آزاد نخواهند شد. علاوه بر این، پلیس تیانجین به‌طور خاص به تمرین‌کنندگان «توصیه کرد» که دادخواهی خود را به پکن ببرند. یکی از مأموران گفت: «این مسئله حل نمی‌شود، مگر این‌که به آنجا بروید.»
تمرین‌کنندگان فالون گونگ با اعتماد به مقامات، توصیه‌های پلیس تیانجین را زیر سؤال نبردند و برای ارائه دادخواهی خود به پکن رفتند. تمرین‌کنندگان در استان‌های مجاور نیز درباره این اتفاقات شنیدند و به‌طور خودجوش به این تلاش پیوستند. با توجه به این‌که در آن زمان ده‌هامیلیون تمرین‌کننده در چین وجود داشت، اگر این یک اقدام سازمان‌یافته بود، تعداد بسیار بیشتری از تمرین‌کنندگان در این دادخواهی شرکت می‌کردند.
در 25 آوریل 1999، حدود 10هزار تمرین‌کننده فالون گونگ در بیرون دفتر استیناف شورای دولت جمع شدند. آن‌ها نمی‌دانستند که تعداد زیادی از مأموران پلیس، چه با لباس شخصی و چه با لباس فرم، از قبل در آنجا مستقر شده‌اند. این مأموران، گویا به پیروی از دستورات، تمرین‌کنندگان را به دو طرف ورودی ژونگنانهای، مقر دولت مرکزی، هدایت کردند. درنتیجۀ هدایت تمرین‌کنندگان توسط پلیس برای شکل دادن این صف، حکچ بعداً این دادخواهی را به‌دروغ «محاصره ژونگنانهای» نامید.
سپس تعداد بیشتری از مأموران پلیس آمدند و در فاصله حدود 10متری ایستادند. برخی از مأموران پلیسی که تازه رسیده بودند عصبی بودند. اما اندکی بعد که متوجه شدند تمرین‌کنندگان فالون گونگ بسیار صلح‌جو و مهربان هستند، آرام شدند.
خانم ژو لیننا بخشی از دادخواهی آن روز بود. او درباره آن روز گفت: «تمام روز، از صبح تا ساعت 9 شب، آنجا بودم. همه ساکت بودند؛ برخی درحال خواندن کتاب‌های فالون گونگ بودند و برخی فقط آنجا ایستاده بودند. جوان‌ترها جلو ایستاده بودند، در حالی که تمرین‌کنندگان مسن‌تر در عقب بودند. برخی مشغول مطالعه یا مدیتیشن روی زیرانداز بودند.»
تعدادی از مأموران با مشاهده این وضعیت آرام، برای استراحت به داخل ون‌های پلیس رفتند. برخی از مأموران با هم صحبت می‌کردند یا سیگار می‌کشیدند تا وقت بگذرد. بهدلیل شهرت خوب فالون از دید عموم مردم و مقامات دولتی، چند مأمور پلیس با تمرین‌کنندگان صحبت کردند و از آنچه اتفاق افتاده بود و دلیل حضور تمرین‌کنندگان در آنجا مطلع شدند.
چند مأمور لباس‌شخصی حکچ تظاهر می‌کردند تمرین‌کننده هستند و سعی داشتند تمرین‌کنندگان را برای حمله به ژونگنانهای تحریک کنند. با این حال، تمرین‌کنندگان با پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری فالون گونگ، در دام آن‌ها نیفتادند. آن‌ها در سراسر روز آرام و صلح‌جو باقی ماندند.
گرچه حکچ بعداً ادعا کرد که تمرین‌کنندگان ژونگنانهای را محاصره کرده و به آن حمله کرده بودند، اما این فقط بهانه‌ای بود که رژیم به‌منظور پرونده‌سازی برای فالون گونگ از آن استفاده کرد. این همچنین دستور کار پنهانِ در پشت صحنه را، در حالی که این حادثه درحال طرح‌ریزی بود، نشان داد. هه زوئوشیو ابتدا مقاله‌ای را برای بدنام کردن فالون گونگ نوشت و سپس پلیس تیانجین تمرین‌کنندگان را در حالی که به‌دنبال عدالت بودند دستگیر کرد. پس از این‌که مقامات تیانجین «تمرین‌کنندگان را تشویق کردند که برای دادخواهی به پکن بروند»، رژیم بهانه‌ای داشت که برای فالون گونگ پرونده‌سازیکند و کمپینی همه‌جانبه را علیه این تمرین راه‌اندازی کند.
اما جیانگ و لوئو انتظار نداشتند که نخست‌وزیر وقت، ژو رونگجی، پس از بدرقه دیپلمات‌های خارجی در فرودگاه، به ژونگنانهای برگردد و با تمرین‌کنندگان فالون گونگ دیدار کند. ژو از مقامات دفتر استیناف خواست که از نمایندگان تمرین‌کنندگان دعوت کنند برای گفتگو وارد شوند. چند تمرین‌کننده داوطلب شدند و با نخست‌وزیر دیدار کردند. آن‌ها سه درخواست را مطرح کردند: اول این‌که خواستار آزادی تمرین‌کنندگان دستگیرشده در تیانجین شدند. دوم، درخواست کردند که به تمرین‌کنندگان اجازه داده شود آزادانه و در آرامش فالون گونگ را تمرین کنند. سوم این‌که می‌خواستند ممنوعیت انتشار کتاب‌های فالون گونگ برداشته شود.
ژو با درخواست‌ها موافقت کرد و همه تمرین‌کنندگان با آرامش آنجا را ترک کردند. آن‌ها قبل از رفتن، آن منطقه را تمیز و همه زباله‌های اطرافشان، حتی ته‌سیگارهایی را که مأموران پلیس روی زمین انداخته بودند، جمع کردند. یکی از مأموران پلیس با مشاهده این جریان تحت تأثیر قرار گرفت و گفت: «ببینید! این فضیلت است.»
برخی از مردم گفته‌اند که بهدلیل همین دادخواهی بود که جیانگ سه ماه بعد آزار و شکنجه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد. اما همانطور که از پیشروی رویدادها می‌بینیم، رژیم جیانگ مدت‌ها بود که درحال برنامه‌ریزی چنین سرکوبی بود. دادخواهی مسالمت‌آمیز 25 آوریل اقدامی طبیعی توسط تمرین‌کنندگان برای متوقف کردن اعمال سرکوب‌کننده غیرمنطقی بود. گرچه رژیم جیانگ آزار و شکنجه را در 20 ژوئیه 1999 آغاز کرد، اما این دادخواهی به مردم چین و نیز جامعه بین‌المللی نشان داد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ چقدر صلح‌جو هستند و استاندارد اخلاقی بالایی را برای جامعه مدرن چین بجا گذاشت.
در سراسر این سرکوب همه‌جانبه که در سال 1999 آغاز شد، تمرین‌کنندگان فالون گونگ با شجاعت و استقامت از ایمان خود دفاع کرده‌اند. آن‌ها هنگام افشای این وحشیگری، نیک‌خواهی و آرامش خود را حفظ می‌کنند و در عین حال خواستار پایان دادن به این آزار و شکنجه هستند. در واقع، آن‌ها این کار را نه‌تنها برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ، بلکه برای حقوق بنیادین همه شهروندان چین انجام می‌دهند.
در طول 23 سال گذشته، تعداد بیشتری از مردم متوجه شده‌اند که حکچ به‌تدریج سرکوب فالون گونگ را به کل شهروندان چینی گسترش داده است. وقتی اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری فالون گونگ مورد حمله قرار می‌گیرد، جامعه ناصادق، خشن و منحط می‌شود. با پیروی از وجدان خود، حمایت از تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ، و نفی رژیم توتالیتر حکچ، به‌سوی آینده‌ای بهتر پیش خواهیم رفت.
متشکریم که این ویدئو را تماشا کردید. امیدواریم برای دیدن ویدئوهای مشابه در کانال ما عضو شوید و لطفاً آن را با دیگران به اشتراک بگذارید.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.