(Minghui.org) مقامات چینی در 30 نوامبر اعلام کردند که جیانگ زمین درگذشت.
گفته‌ای چینی وجود دارد که می‌گوید: «خوبی با خوبی پاداش داده می‌شود و شرارت با شرارت روبرو می‌شود.» با توجه به کارهایی که جیانگ در زندگی‌اش انجام داد، ازجمله آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دلیل اعتقادشان به حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری، بسیاری بر این باورند که او در جهنم آویچی (بدترین سطح جهنم در بودیسم) با دردی بی‌پایان مجازات خواهد شد. این چیزی است که او بیش از همه از آن می‌ترسید: پاسخگویی بابت سرکوب فالون گونگ و فرستاده شدن به جهنم.
تلاش برای جلوگیری از عواقب
جیانگ فردی بسیار خرافاتی بود. او به‌منظور حفظ مقام و منصب خود و تمدید دوره تصدی‌اش، براساس تئوری‌های فنگ‌شویی دست به سه کار زد: افزودن آب به بای‌یانگدیان (دریاچه‌ای واقع در نزدیکی استان هبی)، افزایش ارتفاع میله پرچم در میدان تیان‌آنمن، و دور کردن از تپه کوچک در پارک تیانتان (معبد آسمان).
در ژوئیه 1999 که جیانگ آزار و شکنجه فالون گونگ را آغاز کرد، قول داد که این تمرین را ظرف سه ماه ریشه‌کن کند. اما چنین چیزی رخ نداد و درعوض وحشیگری آزار و شکنجه خشم عمومی را نسبت به رژیم برانگیخت. جیانگ با علم به اینکه آزار و شکنجه فالون گونگ گناه است، بودیساتوا کسیتیگاربا را برای دریافت محافظت از او، عبادت می‌کرد. براساس گزارش مجله هنگ کنگ در سال 2001، جیانگ از همسرش وانگ یپینگ خواست نسخه‌ای از سوترای کسیتیگاربا را قرض بگیرد. سپس آن را در خانه دست‌نویس کرد.
پس از اینکه در سال 2003 از جیانگ به‌دلیل آزار و شکنجه فالون گونگ، در چند کشور (ایالات متحده، بلژیک، اسپانیا، تایوان) شکایت شد، او نمایندگانی را اعزام کرد تا ازطریق کانال‌های خصوصی با یک گروه فالون گونگ در خارج از کشور تماس بگیرند، به امید اینکه با مذاکره این مسئله را حل‌وفصل کند. براساس ماجرای واقعی جیانگ زمین که در سال 2005 منتشر شد، جیانگ واقعاً از سیاست آزار و شکنجه خود پشیمان نبود. درعوض پیشنهاد داد تعداد زیادی از مأموران اداره 610، مأموران پلیس و نگهبانان زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری کشته شوند و در ازای چنین چیزی شکایات پس گرفته شوند. پس از انقلاب فرهنگی نیز وضعیت مشابهی رخ داد، یعنی زمانی که رژیم کمونیستی برای کاهش خشم عمومی، برخی از مقامات را اعدام کرد. ازآنجاکه جیانگ آغازگر آزار و شکنجه بود، گروه فالون گونگ این پیشنهاد را رد کرد.
جیانگ همچنین در 5 ژوئن 2004 مخفیانه به معبد ژانتانلینِ کوه جیوهوا در استان آنهویی رفت تا بودیساتوا کسیتیگاربا را عبادت کند. به‌گفته رسانه‌های چینی خارج از کشور، جیانگ شب قبل خوابی دید که در آن، در جهنم آویچی شکنجه میشد. پس از پرتاب افراد گناهکار به آنجا، «نگهبانان میخ‌های آهنی قرمز داغ را روی صدها استخوان می‌کوبیدند، درحالی‌که شعله‌های آتش از آنجا بیرون می‌آمد و تمام بدن را می‌سوزاند. شکنجه در کوه برفی نیز وجود داشت، جایی که باد آنقدر شدید است که پوست و گوشت ترک می‌خورد. علاوه‌بر این میشد فرد را از بالا به پایین روی درختانِ چاقو و شمشیر پرتاب کرد، درحالی‌که تمام بدن تکه‌تکه میشد. این نوع مجازات‌ها بارها بدون توقف انجام میشد. به‌شدت وحشتناک است.»
جیانگ هیچ اهمیتی به زندگی انسان نمی‌داد: از کشتار میدان تیان‌آنمن تا سارس
جیانگ در نقض حقوق بشر سابقه داشت و این آزار و شکنجه آخرین و بزرگ‌ترین گناه او بود. او به‌دلیل سرکوب روزنامه وٌرد اکانمیک هرالد در سال 1989 به بالاترین مقام رسید. طی یک کنفرانس مطبوعاتی در پکن در سال 1990، یک خبرنگار خارجی زن درباره یک دانشجوی دختر از او سؤال کرد. این دانشجو پس از دستگیری در جنبش دموکراتیک سال 1989، به مزرعه اصلاح ازطریق کار (لائوگای) فرستاده شد و در آنجا توسط چند مأمور پلیس مورد تجاوز گروهی قرار گرفت. وقتی از جیانگ درباره موضعش درخصوص این حادثه سؤال شد، او پاسخ داد: «او جزء اراذل و اوباش بود و سزاوار آن [تجاوز گروهی] بود!»
جیانگ برای گسترش نفوذ خود و حفظ آزار و شکنجه فالون گونگ، پیروان خود، لوئو گان و زنگ چینگ‌هونگ را در طول شانزدهمین کنگره ملی ح.ک.چ در سال 2002 وارد کمیته دائمی پولیت‌بورو کرد. او درحالی‌که پس از استعفا همچنان قدرت نظامی را در دست داشت، همچنین به ژو یونگ‌کانگ کمک کرد وزیر امنیت عمومی و معاون دبیر کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی) شود.
در 16 نوامبر 2002، درست پس از شانزدهمین کنگره ملی ح.ک.چ، اولین مورد از ابتلا به سارس در استان گوانگدونگ ظاهر شد. در میان مقامات ارشد ح.ک.چ دو نظر وجود داشت. یکی این بود که به مردم اطلاع‌رسانی شود تا شهروندان عادی برای روبرویی با آن، خود را آماده کنند. اما جیانگ این نظر را رد کرد و اصرار داشت که دنبال کردن رشد اقتصادی با «حفظ ثبات» ارزشش را دارد، حتی به قیمت جان دومیلیون انسان.
سپس ح.ک.چ دستور جیانگ را صادر کرد مبنی بر اینکه هر جا مواردی از ابتلا به سارس گزارش شود، مقامات محلی در آن منطقه فوراً از سمت خود برکنار می‌شوند. وقتی سارس در پکن ظاهر شد، جیانگ هراسان تمام خانواده خود را به شانگهای هدایت کرد. همچنین به چن لیانگیو، شهردار شانگهای، دستور داد از ساکنان شانگهای بخواهد با جان خود از شهر محافظت کنند. اما سارس به‌سرعت در می 2003 به شانگهای گسترش یافت. جیانگ سپس به استان لیائونینگ و سپس استان شاندونگ گریخت.
بسیاری از مردم به‌خاطر مخفی‌کاری جیانگ و ح.ک.چ درخصوص سارس عصبانی بودند. جیانگ یانیونگ، سرلشکر در بیمارستان نظامی 301، به‌دلیل درخواست برای بررسی این بیماری، مجبور به سکوت و مجازات شد. جیانگ به ارتش دستور داد مناطقی را که سارس در آنجا پدیدار شده است قرنطینه کنند و به هر روستایی که قصد فرار داشت تیراندازی میشد. تخمین اینکه چه تعداد از مردم به‌دلیل انتقال عفونت از شخصی به شخص دیگر، درنتیجۀ قرنطینه نظامی جان خود را از دست دادند، غیرممکن بود. کسانی که فوت کردند، اجسادشان توسط پلیس یا ارتش مستقیماً برای سوزاندن منتقل شد. تا اواخر ژوئن 2003، دست‌کم 10هزار نفر فقط در شمال شرقی چین، جان خود را براثر این ویروس از دست داده بودند.
آزار و شکنجه بی‌اساس
در آگهی درگذشت جیانگ، ح.ک.چ از او به‌عنوان یک مارکسیست مصمم یاد کرد. همانطور که در بالا ذکر شد، جیانگ درواقع با نادیده گرفتن زندگی و کشتن مردم بی‌گناه به میل خود، شبیه به حزب کمونیست شوروی، تعصبات کمونیستی را به‌شدت دنبال کرد. اما در آگهی درگذشت او اشاره‌ای به خرافاتی و حسود بودن جیانگ نشد.
فالون گونگ یک سیستم مدیتیشن مبتنی بر اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری، توسط آقای لی هنگجی در سال 1992 به عموم معرفی شد. مزایای سلامتی معجزه‌آسا و بهبود اخلاقی تعالی‌بخش آن افراد زیادی را به‌سرعت به خود جذب کرد. مقامات عالی‌رتبه ح.ک.چ، حتی وانگ یپینگ، همسر جیانگ، نیز در میان آن‌ها بودند. برای مردم آسان بود که ببینند چگونه ایدئولوژی کمونیستی دروغ، شرارت، و مبارزه طبقاتی برخلاف اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری فالون گونگ است. جیانگ به محبوبیت فالون گونگ حسادت کرد و ترسید کنترل مردم را از دست بدهد، بنابراین تصمیم گرفت فالون گونگ را سرکوب کند.
بسیاری از سیاست‌های آزار و شکنجه مستقیماً از جیانگ سرچشمه می‌گیرد. پس از اینکه پلیس تیانجین ده‌ها تمرین‌کننده را در آوریل 1999 دستگیر کرد، حدود 10هزار تمرین‌کننده در 25 آوریل 1999 به مرکز استیناف شورای دولت در پکن رفتند تا خواستار آزادی تمرین‌کنندگان دستگیرشده تیانجین شوند. جیانگ پس از اینکه سوار خودروی ضد گلوله شخصاً شاهد این موضوع بود، نخست‌وزیر وقت ژو رونگجی را مورد توبیخ قرار داد و گفت که رفتار مسالمت‌آمیز وی با این دادخواهی، ح.ک.چ را به خطر می‌اندازد. او در ژوئن همان سال، نامه‌ای به پولیت‌بورو نوشت تا قصد خود برای آزار و شکنجه فالون گونگ را تأیید کند و سپس در 10 ژوئن 1999 نهادی فراقانونی را راه‌اندازی کرد تا به‌طور نظام‌مندی سیاست آزار و شکنجه خود را اجرا کند. این نهاد اداره 610 نام گرفت.
جیانگ آزار و شکنجه را در 20 ژوئیه 1999 به‌طور رسمی آغاز کرد. تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان از آن زمان دستگیر و شکنجه شده‌اند یا حتی مورد برداشت اعضای بدن‌شان قرار گرفته‌اند. وقتی روزنامه فرانسوی فیگارو در 25 اکتبر 1999 با جیانگ مصاحبه کرد، او صراحتاً فالون گونگ را یک فرقه اعلام کرد. گرچه اظهارات او فاقد مبنای قانونی بود، اما رسانه‌های خبری تحت کنترل ح.ک.چ این پیام را به‌دقت دنبال و به‌طور طوطی‌وار در سراسر چین منتشر کردند.
چند روز بعد، در 30 اکتبر، جیانگ کمیته دائمی کنگره ملی خلق (اِن‌پی‌سی) را کنترل کرد تا قطعنامه‌ای را برای ممنوعیت سازمان‌های فرقه‌ای و مجازات فعالیت‌های فرقه‌ای تصویب کند. در 31 دسامبر 1999، اِن‌پی‌سی قوانین اجرای ماده 300 قانون کیفری را تصویب کرد که بیان می‌کند هر کسی با استفاده از سازمانی فرقه‌ای در اجرای قانون اختلال ایجاد کند، تا بیشترین حد قانونی مجازات خواهد شد. اما نه این قطعنامه و نه قوانین اجرایی به صراحت به فالون گونگ اشاره نکرده‌اند. قوانین اجرایی شش ویژگی سازمان‌های فرقه‌ای را فهرست کرده بودند، اما هیچ‌یک از آن‌ها درباره فالون گونگ اعمال نمی‌شد. بااین‌حال تحت حکومت توتالیتر ح.ک.چ، به پلیس، دادگاه و سیستم‌های دادستانی دستور داده شد که برای توجیه دستگیری، کیفرخواست و محکومیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ، به این قطعنامه و قوانین اجرایی استناد کنند.
جیانگ همچنین برای نشر اکاذیب منابع کشور را به پایان رساند. او در طول سخنرانی خود در پولیت‌بورو در 7 ژوئن 1999، اصرار کرد که اطلاعاتی منفی درباره فالون گونگ جمع‌آوری شود. همچنین دستور بدنام کردن فالون گونگ و گردآوری مطالب شستشوی مغزی علیه این تمرین را صادر کرد. او هنگام شرکت در کنفرانس همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه (اِی‌پی‌ای‌سی) در سپتامبر 1999، بروشوری را که به فالون گونگ افترا می‌زد بین رؤسای تمام کشورها توزیع کرد.
طی ۲۳ سال گذشته، ده‌هامیلیون تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل اعتقادشان مورد تبعیض قرار گرفته‌اند. صدهاهزار تمرین‌کننده به زندان افتاده‌اند و میلیون‌ها نفر به اردوگاه‌های کار اجباری یا مراکز شستشوی مغزی فرستاده شده‌اند. این تراژدی‌ها همگی به این دلیل رخ دادند که جیانگ دستور داد «اعتبار [تمرین کنندگان] را از بین ببرید، آن‌ها را از نظر مالی ورشکسته کنید، و از نظر جسمی نابودشان کنید.»
آزار و شکنجه فالون گونگ به چند دلیل بدتر از سایر موارد نقض حقوق بشر در چین است. اول اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دلیل ایمانشان به حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری سرکوب می‌شوند. دوم اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ علاوه‌بر بازداشت، شکنجه جسمی و آزار روانی، قربانی برداشت اجباری اعضای بدن نیز شده‌اند. سوم اینکه هر کسی که جرئت کند این وحشیگری را افشا کند، مجازات می‌شود. پس از اینکه تمرین‌کنندگان در چانگچون برای افشای آزار و شکنجه به سیگنال‌های تلویزیونی نفوذ کردند (هنگامی که مجاری قانونی دادخواهی همگی مسدود شدند)، جیانگ دستور داد که «بی‌رحمانه بکشید.» درنهایت، جیانگ و پیروانش از آن‌هایی که در آزار و شکنجه فعال بودند، مانند نگهبانان اردوگاه کار اجباری ماسانجیا که درحال‌حاضر تعطیل شده است، به‌شدت تمجید کردند. در همین مرکز بود که 18 تمرین‌کننده زن را برهنه کردند و به داخل سلول‌های زندانیان مرد انداختند.
آزار و شکنجه مذهبی همیشه با عواقب سنگینی همراه است. یووِن یونگ، امپراتور وو از ژوی شمالی (543-578)، به‌طور فعال بودیسم و دائوئیسم را سرکوب کرد. او دستور داد متون مقدس بودیستی را بسوزانند، معابد و مجسمه‌های بودا را تخریب کنند، و راهبان را مجبور به بازگشت به دنیای مادی کنند. مدت کوتاهی پس از آن، او به‌شدت بیمار شد و در 36سالگی با زخم‌هایی در سراسر بدنش درگذشت. دو چی، فرماندار پایتخت، در سال 588 درگذشت و سه روز بعد به زندگی بازگشت. دو گفت که امپراتور را در جهان اسفل دید و در آنجا او به‌دلیل سرکوب بودیسم و دائوئیسم به‌شدت رنج می‌کشید. امپراطورِ جهان اسفل نیز از دو خواست این پیام را به دیگران منتقل کند تا درس عبرتی بگیرند و مرتکب کارهای بد نشوند.
در طول تاریخ، چین با فرهنگ سنتی چینی برکت یافت که برای رشد شخصی و روشن‌بینی معنوی ارزش قائل بوده است. چنین فرهنگی تمدن چین را برای هزاران سال حفظ کرد. ح.ک.چ از زمان به قدرت رسیدنش در سال 1949، صرفاً طی چند دهه تعداد بی‌شماری از افراد بی‌گناه را کشته و تقریباً تمام فرهنگ سنتی را از بین برده است. تمرین‌کنندگان فالون گونگ جزء قربانیان ح.ک.چ هستند. دوران تصدی جیانگ سیاه‌ترین فصل در تاریخ اخیر بود و جنایات او علیه بشریت و نسل‌کشی او علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگ درسی جدی برای آینده خواهد بود.
دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.