(Minghui.org) آقای ژو شیانگ‌یانگ در همان روزی که به‌خاطر تمرین فالون گونگ در ۲ مارس ۲۰۱۵ دستگیر شد، دست به اعتصاب غذا زد. او در طول هفت سال بعد در اعتصاب غذا باقی ماند تا اینکه در ۱مارس۲۰۲۲، آزاد شد. در طی یک دوره اعضای بدنش دچار نارسایی شدند، اما جان سالم به در برد و زنده به خانه بازگشت تا ماجرایش را تعریف کند.
در زندان بینهای در تیانجین، نگهبانان به آقای ژو با باطوم‌های الکتریکی شوک اعمال کردند و به چشمان او محلول فلفل قرمز پاشیدند. نگهبانان زندانیان را تشویق می‌کردند که شکنجه‌های بیشتری را علیه او انجام دهند، ازجمله فشاردادن نوک سینه‌هایش تا زمانی که مایع بافتی از آن بیرون بیاید، فشاردادن اندام تناسلی‌اش، فروکردن انگشت در مقعد، کندن مژه‌هایش، واردکردن آسیب به ناخن‌هایش، تحت فشار قراردادن قفسه سینه‌اش، کشیدن دندان‌ها، و شکنجه خوراندن اجباری ادرار به او.
زمانی که آقای ژو هفت سال محکومیتش را به پایان رساند، آنقدر ضعیف شده بود که نمی‌توانست از ماشین پیاده شود. در حال حاضر با والدینش در روستای ماتوئو، شهرستان چانگلی، استان هبی زندگی می‌کند. او مقداری اضافه وزن پیدا کرده و از نظر روانی ثبات دارد. افراد دست‌اندرکار ۱۲ دوربین نظارتی را در روستا نصب کردند و به تحت نظر قرار دادن او ادامه دادند.
مرد جوان درستکار دو بار زندانی شد
آقای ژو دارای مدرک لیسانس از دانشگاه جیائوتونگ پکن و مدرک لیسانس دیگری در اقتصاد سرمایه‌گذاری از دانشگاه تیانجین است. او در سال ۱۹۹۸ یکی از اولین ۶۰ مهندس در زمینه هزینه مدرن در چین شد و شغلی امیدوارکننده در مؤسسه اکتشاف و طراحی راه آهن سوم تیانجین داشت. او سخت کار می‌کرد و هرگز از مشتریانش رشوه نمی‌گرفت.
پس از اینکه حزب کمونیست چین در سال ۱۹۹۹ آزار و شکنجه را آغاز کرد آقای ژو به‌خاطر رفتن به پکن برای درخواست حق تمرین فالون گونگ، به ۱.۵ سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. او مجدداً در سال ۲۰۰۳ دستگیر و در ۳۱می همان سال به ۹ سال زندان محکوم شد. او قبل از انتقال به زندان گانگبی در تیانجین در دو بازداشتگاه و سه اردوگاه کار اجباری نگهداری شده بود.
در مدت حبس در بازداشتگاه‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری، نگهبانان در طول شب با باطوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال می‌کردند، ۳۰ روز او را از خواب محروم کردند، در سلول انفرادی حبس کردند و تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار دادند. زمانی که در زندان گانگبی بود، در ژوئن۲۰۰۸ در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. در طول بیش از یک سال اعتصاب غذا، وزن او به ۳۶ کیلوگرم کاهش یافت و ضعیف‌تر از آن بود که بتواند راه برود و به نیازهای روزانه‌‌اش رسیدگی کند. دست‌اندرکاران در ۲۸ژوئیه ۲۰۰۹ با وثیقه پزشکی او را آزاد کردند.
پلیس او را در خانه اجاره‌ای او در شهر تانگشان، استان هبی دستگیر کرد و در ۵مارس۲۰۱۱ به زندان بازگرداند.
همسرش، خانم لی شانشان، نیز فالون گونگ را تمرین می‌کند. به‌خاطر تلاش‌هایش برای نجات شوهرش، دست‌اندرکاران تلافی کردند و او را دو بار به مدت بیش از سه سال در اردوگاه کار اجباری نگه داشتند. او در سال ۲۰۱۳ آزاد شد. او و همسرش قبل از اینکه هر دو دوباره در ۲مارس۲۰۱۵ دستگیر شوند، کمتر از دو سال را با هم گذراندند. این بار، آقای ژو به هفت سال و خانم لی به شش سال زندان محکوم شدند. آقای ژو برای گذراندن دوره دوم محکومیت زندانش به همان زندان گانگبی (که اکنون به زندان بینهای تغییر نام داده شد) فرستاده شد.
شرح زیر روایت خود آقای ژو درباره شش سال مصیبت او در زندان بینهای در تیانجین است.
***
پس از شروع آزار و شکنجه، از انکار ایمانم به فالون گونگ امتناع کردم و در مجموع به مدت ۱۷ سال یک بار به کار اجباری و دو بار به زندان محکوم شدم، در این مدت شکنجه‌های غیرقابل توصیفی را تجربه کردم، مانند اعمال شوک با باطوم الکتریکی، ضرب‌وشتم، محرومیت از خواب، سلول انفرادی و قرار گرفتن در غل و زنجیر روی زمین.
دست‌اندرکاران در زندان بینهای در مه۲۰۱۹ بخشی ویژه را برای شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بند دهم راه‌اندازی کردند. در ۲۰نوامبر۲۰۲۰ (به دلیل وضعیت جسمانی ضعیفم پس از سال‌ها اعتصاب غذا در زندان) روی صندلی چرخدار بودم.
آن روز، نگهبان زانگ هایشو (臧海旭) از دو زندانی خواست که مرا به بیمارستان زندان ببرند تا تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار دهند. در راه بازگشت، زانگ در نقطه کور دور از منظر دوربین‌های نظارتی توقف کرد. با باطوم الکتریکی به من شوک اعمال کرد و به چشمانم محلول فلفل قرمز پاشید. سپس مرا تهدید به شکنجه روزانه کرد. پس از آن روز، اغلب زندانیان مرا با صندلی چرخدار از سلولم بیرون می‌آوردند و به صورتم آب فلفل می‌پاشیدند.
لیانگ هان‌وِن (梁瀚文)، نگهبانی که مسئول شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود، دو هفته بعد درحال انجام وظیفه بود. اولین کاری که او انجام داد این بود که به صورتم آب فلفل پاشید و گروهی از زندانیان را برای نظارت و شکنجه ترتیب داد.
یکی از زندانیان، پان شین (潘鑫)، یک سری روش‌های شکنجه نامعقول‌تر با خود آورد. شکنجه‌های بعدی زمانی برایم انجام شد که پس از سال‌ها اعتصاب غذا فقط حدود ۳۶ کیلوگرم وزن داشتم. هیچ قدرتی در من باقی نمانده بود که بتوانم مقاومت کنم.
نامعقول‌ترین روشی که پان استفاده می‌کرد این بود که انگشت در مقعدم می‌گذاشت درحالی‌که دیگران مرا پایین نگه می داشتند. او یک دستکش به دست داشت و مدام انگشتانش را به سمت مقعدم فشار می داد. وقتی انگشتانش را برمی‌داشت، آنها را در دهانم پاک می‌کرد. این شکنجه چهار بار به دستور زانگ و پان اتفاق افتاد. یک بار زانگ برای اولین بار روی دستکش را آغشته به آب فلفل کرد و گفت که قرار است «کمی آن را مزه‌دار کنیم.» وقتی از شدت درد فریاد می‌زدم زندانیان دهانم را بستند.
پان بارها اندام تناسلی مرا به شدت فشار داد و باعث شد که متورم و چرکی شود. درد طاقت‌فرسایی که او با گرفتن بیضه‌هایم ایجاد می‌کرد باعث می‌شد فریاد بزنم، اما زندانیان به من می‌گفتند که هیچ‌کسی برای کمک نخواهد آمد زیرا نگهبانان به آنها دستور داده‌اند. گاهی اوقات درد آنقدر غیرقابل تحمل بود که نمی‌توانستم نفس بکشم. مجبور می‌شدند مرا سریع به بیمارستان زندان ببرند تا اکسیژن دریافت کنم. گاهی پان از زندانیان می‌خواست مرا پایین نگه دارند و نوک سینه‌هایم را فشار می‌داد تا مایع از آن بیرون بیاید.
به‌خاطر اعتصاب غذا، مرتباً مرا تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار می‌دادند. بارها زندانیان عمداً در مقابل چشمانم در آب ادرار می‌کردند تا به من بخورانند. آنها همچنین از خوراندن اجباری به‌عنوان بهانه‌ای استفاده می‌کردند تا دندان‌هایم را بکشند. آن در نهایت شکست و یکی از دندان‌هایم را کشید.
در شکنجه‌ای دیگر دنده‌هایم را تحت فشار قرار می‌دادند. گاهی مرا به سمت تخت فلزی به‌شدت هل می‌دادند تا اینکه صدای شکستن دنده‌هایم را می‌شنیدم. فکر می‌کنم چند بار دنده‌هایم را شکستند. درد چند ماه طول می‌کشید و آنقدر طاقت‌فرسا بود که وقتی می‌خوابیدم نمی‌توانستم حرکت کنم.
ناخن‌های دستم سیاه شدند چون آنها را به شدت لای منگنه قرار می‌دادند. درنتیجه انگشت کوچک دست چپم برای همیشه تغییر شکل داد. آنها هرگز از ریختن آب دهان روی من دست برنداشتند و به من اجازه نمی‌دادند آب دهان را پاک کنم. در زمستان روی من آب می‌ریختند و پنجره‌ها را کاملاً باز می‌کردند تا از سرما یخ بزنم.
نیمی از ابروها و مژه‌هایم را کندند و روی پیراهنم کلمات توهین‌آمیز نوشتند.
پان اغلب به من هشدار می‌داد که وقتی قرار باشد تمرین‌کنندگان را مجبور کنند از ایمان خود دست بکشند، به خشونت اعتقاد دارد. شکنجه‌ای که او توصیف کرد آنقدر شنیع بود که نمی‌خواستم آن را تکرار کنم. سایر نگهبانان و زندانیان به من گفتند که تا زمانی که آثار زخم یا کبودی روی من باقی نگذاشته باشند، هیچ مدرکی دال بر شکنجه وجود ندارد.
نحوه شکنجه‌شدنم را به یک نگهبان گفتم و زانگ سریع مرا پیدا کرد و با باطوم الکتریکی به من شوک اعمال کرد و گفت که این یک هشدار است تا دیگر به نگهبان گزارش ندهم. زندانیان بعداً به من گفتند شکایت از نگهبانان فایده‌ای ندارد، زیرا به آنها دستور شکنجه را داده‌اند.
یک‌بار نگهبانی به من گفت که مجبور بودند به خشونت متوسل شوند، زیرا تمرین‌کنندگان از تبدیل امتناع می‌کردند، زیرا افراد مافوق می‌خواستند میزان تبدیل را بالا ببینند. صحبت از «افراد مافوق»، به یادم آورد که زمانی که بین آوریل و نوامبر۲۰۲۰ در بیمارستان زندان بودم، یک زندانی ده‌ها بار مرا کتک زد و به دنده‌ها و استخوان دنبالچه‌ام آسیب وارد کرد. زندانی بارها روی من و تختم آب سرد ریخت و ادعا کرد که همه چیز به دستور «افراد مافوق»، بوده است.
گزارش‌های مرتبط:
ژو شیانگ‌یانگ - یکی از قوی‌ترین افراد باایمانی است که تا به حال دیده‌ام
مرد تیانجینی پس از تحمل شش سال اعتصاب غذا و خوراندن اجباری دچار نارسایی چند عضو شد
مرد زندانی بیش از ۳.۵ سال در اعتصاب غذا برای اعتراض به آزار و اذیت ایمانش
زندان بینهای در تیانجین به آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ ادامه می‌دهد
دختر به‌خاطر ایمانش زندانی شد، مادر به‌خاطر هم‌عقیده‌بودن از ملاقات با او محروم شد
محکومیت به زندان زن و شوهر اهل تیانجین به‌خاطر ایمانشان و عزم آنها برای اعتراض به حکم ناعادلانه
دادگاه مجدد زوج تیانجینی، وکلای جدید از حق آنها برای تمرین فالون گونگ دفاع می‌کنند
آقای ژو شیانگ‌یانگ با بیش از یک سال اعتصاب غذا، تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار گرفت
نظارت منجر به دستگیری و محاکمه بیشتر بدون داشتن نماینده قانونی می‌شود
زوج جوان پس از ۱۰ سال تلاش برای نجات یکدیگر از زندان دوباره دستگیر شدند
خانم لی شانشان پس از بسته‌شدن اردوگاه کار اجباری زنان هبی با افتخار اردوگاه کار را ترک کرد
زوج جوانی که تحت شکنجه شدید قرار گرفتند و مجبور به جدایی شدند
سفر یک زوج جوان: نامزد ژو شیانگ‌یانگ هفت سال برای آزادی او درخواست تجدید‌نظر می‌کند
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.