(Minghui.org) فلج‌شدن، از دست دادن توانایی حرکتِ بخشی یا تمام بدن است. اکثر افراد فلج مجبورند تا پایان عمرشان از صندلی چرخدار استفاده کنند. افلیج بودن نه تنها برای خود شخص بلکه برای خانواده‌اش نیز درد و رنج بسیار زیادی ایجاد می‌کند.

به لطف فالون دافا، تمرین معنوی باستانی که به نام فالون گونگ نیز شناخته می‌شود، برخی از بیماران فلج توانسته‌اند دوباره راه بروند و زندگی تازه‌ای داشته باشند.

در زیر چند ماجرا از این دست وجود دارد.

(ادامه از قسمت دوم) بهبودی آسیب‌‌ها طی چهار ماه، ۳۵ سال پس از تصادف اتومبیل

آنا تورلینگ، اهل بلژیک، مادر شش فرزند است. او سی و پنج سال پیش، در یک تصادف رانندگی در آستانه مرگ بود. گرچه زنده ماند، اما به‌سختی می‌توانست راه برود و در تمام بدنش درد داشت. باوجود تحمل درد و رنج بسیار، همچنان باید از فرزندانش مراقبت می‌کرد که زندگی او را بسیار سخت کرده بود. او گفت: «نمی‌توانستم بدوم تا اتوبوس بگیرم یا با بچه‌هایم بازی کنم.»

کوچک‌ترین دختر او، الی، پس از شروع مدرسه، دوست جدیدی به نام لوسیا پیدا کرد. مادر لوسیا تمرین‌کننده فالون دافا است که با اطلاع از وضعیتش، فالون دافا را به او معرفی کرد. آنا ابتدا نپذیرفت. وقتی سال‌ها بعد آن را به یاد آورد، گفت: «در آن زمان، پس از سال‌ها بیماری، دیگر به چیزی که بتواند مرا شفا دهد، اعتقاد نداشتم و اعتمادم را به مردم از دست ‌داده بودم.»

اما، مادر لوسیا تسلیم نشد. او بارها سعی کرد با آنا تماس بگیرد و آنا هر بار نپذیرفت. حدود سه سال بعد، آنا بالاخره دعوت لوسیا را پذیرفت و به خانه او رفت. مادر لوسیا نسخه‌ای از جوآن فالون، آموزه‌های اصلی فالون دافا را به آنا داد.

آنا گفت: «من شروع به خواندن کتاب کردم. بلافاصله متوجه شدم که این همان چیزی است که به آن نیاز داشتم! نمی‌توانستم از خواندن دست بردارم. وقتی مادر لوسیا به من توصیه کرد که آن را بارها و بارها بخوانم، قبلاً چند بار آن را خوانده بودم. چهار ماه بعد، تمام درد و بیماری‌ام ناپدید شد.»

در سال ۲۰۱۶، آنا برای راهپیمایی در برلین به سایر تمرین‌کنندگان فالون دافا پیوست. بدون اینکه متوجه شود ده کیلومتر راه رفت. «من شوکه شدم! باورم نمی‌شد که این کار را انجام دادم. بعد در راهپیمایی فالون دافا در مونیخ شرکت کردم. بعد از آن توانستم بدوم! دختر ۱۱ ساله‌ام الی فریاد زد: «مادرم می‌تواند بدود! او قبلاً مرا درحال دویدن ندیده بود!»

آنا اضافه کرد: «درواقع، دختر بزرگم که ۲۸ سال دارد نیز هرگز مرا درحال دویدن ندیده بود. او بسیار خوشحال و شگفت‌زده بود: «چه شده؟ چگونه این اتفاق افتاد؟» به او گفتم که دلیلش این است که فالون دافا را تمرین می‌کنم. او شگفت‌زده شد.»

بسیاری از دوستانش نیز با دیدن تغییرات در او، شروع به تمرین فالون دافا کردند. «من خیلی خوش‌شانس هستم که با فالون دافا آشنا شدم. از استاد لی (بنیانگذار فالون دافا) به‌خاطر همه چیزهایی که به من دادند سپاسگزارم!»

آنا از اینکه فالون دافا را قبلاً تمرین نکرده بود، پشیمان شد. او گفت: «می‌دانم که برخی از مردم، مانند من در گذشته، فالون دافا را رد کردند، زیرا با آن آشنا نبودند. اما من معتقدم هر کسی که کتاب‌های فالون دافا را بخواند، امیدی دوباره خواهد یافت.»

اثر هنری آنا هنگام داوطلب‌شدن در اردوی تابستانی مینگهویی در بریتانیا در سال ۲۰۱۷

عکس‌هایی از تصادف رانندگی که بیش از ۳۰ سال پیش آنا را مجروح کرد

دختر استرالیایی که به مدت ۲۵ سال فلج شده بود، در طی چهار هفته شفا یافت

رنه لویسون به مدت ۲۵ سال روزهای خود را  روی ویلچر با پشت خمیده می‌گذراند و دیگران را می‌دید که کارهایی را انجام می‌دادند که برای او غیرممکن بود.

رنه در آدلاید، استرالیای جنوبی زندگی می‌کند. در ۵ سالگی‌اش تشخیص داده شد که دچار ناتوانی ذهنی و ناهنجاری ستون فقرات است. تغییر شکل ستون فقرات باعث درد شدید در سراسر بدنش او شد. او اصلاً نمی‌توانست بایستد، چه رسد به اینکه راه برود.

در سال ۲۰۰۳، زمانی که مادر رنه، خانم جسی لکوت، شروع به تمرین فالون دافا کرد، رنه نیز به او پیوست. چهار هفته بعد، رنه توانست تمرینات یک ساعته ایستاده و به دنبال آن مدیتیشن یک ساعته نشسته را انجام دهد. جسی به گریه افتاد. او به سختی می‌توانست باور کند که رنه تنها در طی چهار هفته تا این حد تغییر کرده است.

نه ماه بعد، پشت رنه صاف و قدش تقریباً ۸ سانتیمتر بلندتر شد. او به کلاسی هنری پیوست و شروع به کار در یک کافی شاپ کرد. اکنون کاملاً قادر است به تنهایی زندگی کند.

رنه لویسون و مادرش جسی لکوت

رنه درحال انجام مدیتیشن فالون دافا

(ادامه دارد)

کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.