(Minghui.org)نام:: یان جین‌شیانام چینی: 闫金霞جنسیت: زنسن: 59شهر: هاربیناستان: هیلونگ‌جیانگ شغل: کشاورزتاریخ فوت: 17 ژانویه 2022تاریخ آخرین دستگیری: 22 سپتامبر 2020

بانویی در شهر هاربین، استان هیلونگ‌جیانگ، درحین بازداشت به‌دلیل ایمانش به فالون گونگ، به سرطان رحم مبتلا شد. وضعیتش پس از آزادی همچنان رو به وخامت بود. او در 17ژانویه2022 درگذشت. او فقط 59 سال داشت.

فالون گونگ که با نام فالون دافا نیز شناخته می‌شود، یک روش معنوی است که از سال 1999 توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.

خانم یان جین‌شیا در غروب 22سپتامبر2020، به‌دنبال اجرای بخشی از کمپین آزار و اذیت «حذف کامل» دستگیر شد که در سراسر کشور در سال 2020 گسترش یافت. هر تمرین‌کننده فالون گونگ که در لیست سیاه دولت قرار داشت، هدف قرار گرفت و به آنها دستور داده شد که از ایمان‌شان چشم‌پوشی کنند.

در عملیاتی به رهبری هائو ویفو، معاون دبیر کمیته امور سیاسی و حقوقی استان هیلونگ‌جیانگ، مقامات هاربین بیش از 20 تمرین‌کننده فالون گونگ را در 22سپتامبر دستگیر کردند که نامشان در فهرستی لیست شده بود، از جمله خانم یان، که توسط مأموران اداره پلیس یوژنگ دستگیر شد.

خانم یان ابتدا در بازداشتگاه شماره 4 شهر هاربین نگهداری شد. هنگامی‌که از خواندن قوانین بازداشتگاه یا نوشتن بیانیه مبنی بر انکار فالون گونگ امتناع کرد، مقامات او را به بازداشتگاه شماره 2 شهر هاربین منتقل کردند. نگهبانان آنجا او را مجبور کردند که ساعت‌های طولانی روی یک چهارپایه کوچک بنشیند و او را در دمای پایین نگه داشتند که باعث خونریزی شدید واژن شد. نگهبانان هیچ مراقبت پزشکی برایش انجام ندادند تا زمانی‌که خانواده‌اش هزینه آنرا پرداخت کردند. اگرچه تشخیص داده شد که او دچار سرطان رحم در مراحل پایانی است، اما نگهبانان از آزاد کردنش خودداری کردند و همچنان به او فشار می‌آوردند تا اظهارنامه‌هایی برای انکار فالون گونگ بنویسد.

خانم یان با وجود شرایطش، بعداً در بازداشتگاه محاکمه و به شش ماه حبس محکوم شد. او پس از گذراندن دوره کامل حبسش از زندان آزاد شد.

وضعیت خانم یان پس از بازگشت به خانه همچنان رو به وخامت بود. اگرچه خانواده‌اش او را به بیمارستان بردند، اما دکتر بیان کرده بود که نمی‌تواند کمکی بکند. او در کمتر از یک سال در 17 ژانویه2022 درگذشت.

سابقه آزار و شکنجه خانم یان خانم یان در اوایل سال 1996 فالون گونگ را شروع کرد و این تمرین التهاب مجاری بینی، زخم‌معده و فشار خون پایینش را درمان کرد. او یک پسر و یک دختر داشت. او و همسرش برای حمایت از فرزندانشان سخت تلاش کردند تا بتوانند در دانشگاه تحصیل کنند.

زمانی‌که رژیم کمونیستی در سال 1999 دستور آزار و شکنجه این خانواده را صادر کرد، زندگی آرام آنها زیر و رو شد. خانم یان به‌دلیل حفظ ایمانش، با آزار و اذیت مداوم مقامات مواجه بود.

دو ژانچن، دبیر حزب محلی و راننده‌اش، سون جین‌جیو، ، زمانی‌که خانم یان را در 1فوریه 2000 از خرید برمی‌گشت دستگیر و به اداره پلیس بردند و به او دستور دادند که بیانیه‌ای برای انکار فالون گونگ بنویسد. آنها تهدید کردند که در صورت عدم رعایت دستورات او را به مرکز شستشوی مغزی خواهند برد.

مقامات خانم یان و سایر تمرین‌کنندگان را در اواخر ژوئن 2001 در دفتر روستا حبس کردند تا از رفتن آنها به پکن در 1ژوئیه (سالگرد تأسیس حزب کمونیست چین) برای اعاده حیثیت از فالون گونگ جلوگیری کنند. شوهرش که فالون‌گونگ را تمرین نمی‌کرد، با فشار زیاد آزار و شکنجه مواجه شد.

خانم یان در حالی‌که در 14نوامبر2012 برای ملاقات با یکی از بستگانش به بیمارستان می‌‌رفت، دی‌وی‌دی‌هایی با اطلاعاتی درباره فالون‌گونگ برای او برد. او همچنین یکی را به ژانگ شومین، افسر اداره امنیت داخلی منطقه نانگانگ داد. ژانگ او را نگه داشت و مأموران بیشتری را فراخواند که درنتیجه او را دستگیر کردند.

اداره پلیس درنهایت پرونده خانم یان را به اداره امنیت داخلی تحویل داد و این اداره پرونده را به افسر دستگیرکننده، ژانگ، محول کرد. خانواده خانم یان 7000 یوآن هزینه کردند تا او را زودتر از طریق روابط آزاد کنند، اما فایده‌ای نداشت.

در بازداشتگاه، خانم یان به‌دلیل امتناع از پوشیدن لباس زندان، از ملاقات با خانواده منع شد. هشت روز بعد، بدون تشریفات قانونی، اداره امنیت داخلی او را به اردوگاه کار اجباری فرستاد.

بازآفرینی شکنجه، اعمال شوک با باتوم الکتریکی

در اردوگاه کار اجباری چیانجین، وقتی او از نوشتن اظهاراتی برای انکار فالون گونگ امتناع کرد، نگهبانان با باتوم‌های الکتریکی بر روی دست‌ها، گوش و پشتش شوک اعمال کردند. همچنین به صورتش سیلی زدند، لگد زدند و او را مجبور کردند که بدون حرکت روی چهارپایه کوچکی بنشیند. او در 29 نوامبر 2012 به بند دوم منتقل شد و مجبور به انجام کار بدون مزد شد.

بازآفرینی شکنجه: نشستن روی چهارپایۀ کوچک بدون حرکت برای ساعات متمادی

همانند گولاگ‌ها (ادارۀ کل اردوگاه های کار و اصلاح) در اتحاد جماهیر شوروی، اردوگاه‌های کار اجباری چین نیز برای بازداشت روشنفکران و مخالفان مورد استفاده قرار می‌گیرند. با شروع آزار و شکنجه فالون گونگ در سال 1999، دولت اردوگاه‌های کار را برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان بازسازی و گسترش داد.

اردوگاه کار اجباری چیانجین که قبلاً اردوگاه کار اجباری وانجیا نامیده می‌شد به‌دلیل بدنامی در آزار و اذیت بی‌رحمانه تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط جامعه بین‌المللی محکوم شد. اگرچه مقامات نام آنرا تغییر دادند، اما کمپ به انجام ماًموریت خود برای آزار و اذیت تمرین‌کنندگان ادامه داد.

در اردوگاه کار، معمولاً دو زندانی برای نظارت بر یک تمرین‌کننده تعیین می‌شدند. تمرین‌کنندگان تحت شکنجه‌های بدنی طولانی‌مدت و شکنجه‌های روحی قرار گرفته و مجبور به انجام کار بدون مزد، مانند ساخت چوب‌های غذاخوری، بافتن تشک‌ صندلی‌ ماشین و نخ کردن مهره‌ها می‌شدند. نگهبانان دائماً به آنها دستور می‌دادند که قوانین اردوگاه کار اجباری را بخوانند و گزارش‌های فکری بنویسند تا نتایج شستشوی مغزی را افزایش دهند. تعداد تمرین‌کنندگانی که مجبور به رها کردن ایمان خود می‌شدند، ارتباط نزدیکی با رتبه‌بندی عملکرد سالانه و پاداش‌های هر بخش داشت.

تمرین‌کنندگان مورد ضرب و شتم، آزار کلامی قرار می‌گرفتند، با باتوم‌های الکتریکی شوک دریافت می‌کردند، از خواب محروم و مجبور به ایستادن یا نشستن طولانی مدت می‌شدند، در زمستان بر روی آنها آب سرد می‌پاشیدند، اجازه شست‌وشو نداشته و از استفاده از توالت محروم بودند.

اگرچه سیستم اردوگاه کار در ژوئیه2013 به‌دلیل پیگیری‌های بین‌المللی لغو شد و خانم یان آزاد شد، با این وجود آزار و شکنجه ادامه یافت و درنهایت جانش را گرفت.