(Minghui.org) در افزایش اخیر موارد ابتلا به کووید در چین، نرخ بالای عفونت، شدت علائم و تعداد تلفات غیرمنتظره بود. این علائم هیچ شباهتی به ادعاهای تبلیغاتی حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) ندارد: «به خفیفی سرماخوردگی عادی». انفجار عفونت‌های کووید در چین همچنین برخلاف آن چیزی است که در چنین شرایطی در کشورهای دیگر رخ داد، یعنی زمانی که آن‌ها تصمیم گرفتند اقدامات مربوط به پاندمی را کاهش دهند و نحوه زندگی با این ویروس را یاد بگیرند.
وضعیت کووید توجه گسترده جامعه بین‌المللی را به خود جلب کرده است، به‌طوری که کارشناسان در بسیاری از کشورها در تلاش هستند آنچه را که در چین می‌گذرد، درک کنند و دلیلش را بیابند. با افزایش سرسام‌آور تعداد موارد ابتلای شدید و مرگ‌ومیر، حتی کارشناسان موردتأیید ح.ک.چ نیز نتوانسته‌اند توضیحی ارائه دهند. با وجود سیستم بهداشت و درمانِ تحت فشار شدید، کمبود دارو و پر شدن ظرفیت مراکز سوزاندن اجساد، ح.ک.چ همچنان به تکرار شعارهای سیاسی توخالی خود ادامه می‌دهد و درعین‌حال برای گسترش بیماری به سایر نقاط جهان، مرزهایش را باز می‌کند.
برای درک پیچیدگی این وضعیت آشفته، باید قدمی به عقب برداریم و تصویر کامل را ببینیم. از سال 1949 که ح.ک.چ قدرت را به دست گرفت، از دستور مائو زدونگ پیروی کرد: «انسان باید طبیعت (آسمان) را تسخیر کند.» ح.ک.چ در نبرد خود با آسمان، باعث کشته شدن تعداد بی‌شماری از مردمش شده است. اما درنهایت بهای اعمال وحشتناک خود را می‌پردازد، که برای افرادی که در کنار این رژیم هستند نیز یک هشدار است.
اولین بی‌نظمی: رفتن از یک افراط به افراطی دیگر
ح.ک.چ پس از سه سال طولانی تحمیل سیاست‌های سختگیرانه حذف کامل کووید، ناگهان تمام این اقدامات را در ۷ دسامبر کنار گذاشت. از ۲۵ دسامبر ۲۰۲۲، کمیسیون ملی بهداشت چین (اِن‌اِچ‌سی) گزارش روزانه خود را درباره وضعیت کووید متوقف کرد. رفتن ح.ک.چ از یک افراط به افراطی دیگر بهای گزافی داشت.
متعاقباً تعداد عفونت‌ها افزایش یافت. در 29 دسامبر، زِنگ گوانگ، اپیدمیولوژیست ارشد سابق در سی‌دی‌سی چین (مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری)، تخمین زد که 18میلیون نفر در پکن (80 درصد از جمعیت) به این ویروس مبتلا شده‌اند. زنگ گفت که تعداد واقعی ممکن است حتی بیشتر باشد.
آیا افزایش موارد ابتلا در پکن پس از آن اتفاق افتاد که اِن‌اِچ‌سی در 7 دسامبر اعلامیه 10ماده‌ای خود را برای پایان دادن به سیاست حذف کامل کووید صادر کرد؟ این‌طور به‌نظر نمی‌رسد. یک مقام ارشد کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی) در پکن، طی مصاحبه‌ای با آراِف‌اِی گفت که شیوع این بیماری در حوالی بیستمین کنگره ملی ح.ک.چ (16 تا 22 اکتبر 2022) آغاز شده بود. برای مثال، منطقه چائویانگِ پکن تا اواسط اکتبر به یک منطقه پرخطر تبدیل شده بود و کارکنان بیشتری برای آزمایش اسید نوکلئیک به کالج‌ها اعزام شدند.
این توضیح می‌دهد که چرا یین لی، یک مقام سابق بهداشت عمومی و مأمور مقابله با سارس، در 13 نوامبر به‌عنوان دبیر حزب در پکن منصوب شد. پس از اینکه پکن در 15 نوامبر، 371 مورد ابتلای جدید به کووید را اعلام کرد، یینگ در همان روز با سی‌دی‌سی پکن صحبت کرد. وی در یک جلسه پیشگیری از کووید و کنترل آن در منطقه چائویانگ اذعان کرد که وضعیت جدی است و بر اهمیت مهار این افزایش تأکید کرد. در آن زمان، سیاست حذف کامل کووید ح.ک.چ هنوز هم مانند یک صخره محکم و استوار بود.
افزایش موارد ابتلا به کووید و خشم عمومی، ح.ک.چ را وادار کرد سیاست اجباری حذف کامل کووید خود را بدون برنامه‌ای پشتیبان کنار بگذارد. اما سیاست سه‌ساله حذف کامل کووید هزینه گزافی را به همراه داشته است. بین ژانویه و نوامبر 2022، درآمد تجمعی پکن 533.1میلیارد یوان بود، درحالی‌که هزینه‌ها به 653.3میلیارد یوان رسید و کسری بیش از 120میلیارد بود. در میان این هزینه‌ها، هزینه‌های سلامت با 19.8 درصد افزایش به 65.9میلیارد یوان رسید. هزینه‌های آموزش و نیز علم و فناوری نیز 7.8 درصد افزایش یافته بود. بیشتر این بودجه صرف تقویت دستور حذف کامل کووید در زمینه پیشگیری، کنترل، آموزش، تدارکات و موارد دیگر شده بود.
به‌طور مشابه، هزینه کل سیاست حذف کامل کووید در سراسر کشور طی سه سال گذشته رقمی نجومی است که درنهایت توسط مردم چین به‌عنوان یک کل پرداخت خواهد شد.
در طول مدیریت این پاندمی توسط ح.ک.چ، بسیاری از شهروندان چینی به ماهیت واقعی و همیشه درحال‌تغییر حزب پی برده‌اند. آن‌ها متوجه شده‌اند که ح.ک.چ هیچ ارزشی برای زندگی انسان‌ها قائل نیست و فقط به حفظ قدرتش اهمیت می‌دهد.
بی‌نظمی دوم: انتقال سریع، علائم شدید و تعداد زیاد مرگ‌ومیر
ژانگ ونهونگ، مدیر بیماری‌های عفونی در بیمارستان هواشان، وابسته به دانشگاه فودان در شانگهای، تخمین زد که میزان عفونت در حوالی سال نوی چینی (22 ژانویه 2023) ممکن است به 80 درصد (1.1میلیارد نفر) برسد. بررسی استان‌های مختلف نشان داد که میانگین نرخ آلودگی در تمام استان‌ها بیش از ۶۰ درصد است. برای مثال، نرخ عفونت برای استان سیچوان 63.52 درصد و برای استان هاینان 50 درصد بود. مکان‌های دیگری مانند چونگ‌چینگ، آنهویی، شانگهای، هوبی و هونان نرخ عفونت مشابهی داشتند.
این گسترش سریع ویروس در کشورهای غربی مشاهده نشده است، درحالی‌که کاهش منظم اقدامات مربوط به کووید و بازگشایی در این کشورها منجر به موج‌های کوچکی از شیوع، هریک با نرخ عفونت حدود 30 درصد شد.
اکثر مبتلایان در چین علائمی داشتند که بسیاری از آن‌ها شدید بود. این در تضاد کامل با چیزی است که مقامات چینی قبلاً ادعا کرده بودند: 90 درصد عفونت‌ها بدون علامت بودند.
از میان 1500 نفری که در 28 دسامبر به بخش اورژانس مجتمع شرقی بیمارستان رنجی در شانگهای مراجعه کردند، حدود 80 درصد مبتلا به کووید بودند که نیمی از آن‌ها غیرمسن بودند. گزارش‌های خبری حاکی از آن بود که 50 درصد از بیماران مبتلا به کووید که به بیمارستان‌های پکن مراجعه کرده‌اند، به‌شدت بیمار هستند. ساکنان محلی می‌گفتند این رقم حتی بیشتر از 50 درصد است. همچنین عجیب است که افراد جوان، مانند جوانان 30ساله، سرفه و خستگی شدیدی را تجربه کردند. یکی از کاربران اینترنت نوشت که کل خانواده‌اش مبتلا شدند، حتی گرچه بیش از سه هفته از خانه خارج نشده بودند.
غیر از میزان بالای عفونت و علائم شدید، آمار مرگ‌ومیر نیز حیرت‌انگیز است. شرکت داده‌های سلامت مستقر در بریتانیا اِیرفینیتی در 29 دسامبر تخمین زد که مرگ‌ومیر روزانه کووید در چین حدود 9000 نفر است. اما کاربران اینترنت می‌گفتند که اعداد واقعی احتمالاً بیشتر است. یکی از ساکنان پکن در توئیتی نوشت که این شهر به‌طور متوسط روزانه 8000 نفر را از دست می‌دهد، درحالی‌که فقط در 21 دسامبر 10700 کشته داشته است. همه متوفیان، سالخورده نبودند. سن برخی از آن‌ها زیر 20 سال بود. 12 کوره جسدسوزی در شهر ووهان (استان هوبی) نیز دوباره شلوغ است، یادآور صحنه‌هایی برای بسیاری از کسانی که هنوز اتفاقات اوایل سال 2020 را که پاندمی تازه شیوع شده بود، به یاد دارند.
همه این شواهد باعث می‌شود پزشکان و بیماران خط مقدم بر این گمان باشند که این ویروس از گونه معمولی اٌمیکرون نیست. آن می‌تواند دلتا یا گونه‌‌ای جدید باشد. مقامات چینی این موضوع را رد کرده‌اند که ریه سفید مشاهده‌شده در برخی از بیماران کووید ناشی از گونه اصلی بوده است. ژانگ گفت که گونه‌های رایج در شانگهای، زیرمجموعه‌های بی‌اِی.5 و بی‌اِی.7 از اٌمیکرون هستند. ایتالیا مسافران از مبدأ چین را مورد آزمایش قرار داد و گونه‌های غیراٌمیکرون را نیافت.
ژانگ که در سپتامبر 2021 ازسوی اِن‌اِچ‌سی به‌عنوان مدیر مرکز ملی پزشکی بیماری‌های عفونی منصوب شد، در برخورد با این وضعیت، به‌طور مبهم گفت گونه اٌمیکرون نیز می‌تواند به ریه‌ها در جمعیت آسیب‌پذیر صدمه بزند، اما نمی‌تواند تعداد زیاد موارد ابتلای شدید در میان افراد جوان‌تر را توضیح دهد، مانند نیمی از بیماران مبتلا به کووید که در بیمارستان رنجی که در بالا اشاره شد مشاهده شده‌اند.
ازآنجاکه بیمارستان‌های چین مملو از بیماران مبتلا به کووید هستند، پزشکان و پرستاران اغلب با تمام ظرفیت کار می‌کنند، حتی گرچه خودشان نیز آلوده هستند؛ برخی از پزشکان مسنِ بازنشسته دوباره استخدام شدند. اما هیچ گزارشی درباره وضعیت کووید پزشکان بازنشسته وجود ندارد. تعداد زیادی خانه سالمندان و مرکز مراقبت در چین وجود دارد و آن‌ها فقط در شانگهای بیش از 100هزار سالمند را در خود جای داده‌اند. برای این گروه به‌شدت آسیب‌پذیر نیز تعداد زیادی مرگ‌ومیر گزارش نشده است. در ماه مارس و آوریل 2022 درحالی‌که سیاست حذف کامل کووید هنوز برقرار بود، رسانه‌های داخلی و خارجی توجه زیادی به موارد ابتلا و مرگ‌ومیر در خانه‌های سالمندان در شانگهای داشتند. کمبود گزارش‌هایی از این قبیل درحال‌حاضر، همراه با افزایش موارد ابتلا در سراسر چین، نشان می‌دهد چیزی تغییر کرده است.
برخی ممکن است این جریان را به اثرات جانبی تقویت متکی به آنتی‌بادی (اِی‌دی‌ای) مربوط به واکسن‌ها نسبت دهند. اما این قانع‌کننده نیست زیرا الف) بسیاری از مقامات عالی‌رتبه واکسن‌های وارداتی زده‌اند که مؤثرتر و عوارض جانبی کمتری نسبت به واکسن‌های داخلی داشتند، اما تعداد زیادی از آن‌ها نیز جان باختند و ب) ح.ک.چ در bridgebeijing.com ادعا می‌کند که 1.85 میلیارد واکسن به کشورهای دیگر در جنوب آسیا، جنوب شرق آسیا و آفریقا فروخته است. اما شرایط در آن کشورها به اندازه آنچه چین تجربه می‌کند ویرانگر نیست و حتی به آن نزدیک هم نیست. جوامع پزشکی و علمی هنوز قادر به توضیح میزان غیرعادی عفونت، علائم و مرگ‌ومیر در چین نیستند. البته عدم شفافیت ح.ک.چ می‌تواند یکی از عواملی باشد که مانع از تحقیقات و پژوهش‌های آن‌ها شده است. اما همانطور که در بالا تحلیل شد، احتمالاً حتی مقامات ارشد ح.ک.چ هم نمی‌توانند دلیل این جریان را بفهمند.
بی‌نظمی سوم: قطع زنجیره تأمین دارو
در طول سه سال گذشته، ح.ک.چ توتالیتر فروش داروهای تب‌بر را محدود کرد که منجر به قطع زنجیره تأمین دارو شد. در ۷ دسامبر که ح.ک.چ بدون هیچ هشداری سیاست حذف کامل کووید خود را تغییر داد، شرکت‌های دارویی هیچ فرصتی برای همگام شدن با این تغییر سیاست نداشتند و موجودی داروی‌های تب‌بر داروخانه‌ها تقریباً فوراً به اتمام رسید.
آنچه وضعیت را بدتر ساخت این بود که نبود استانداردهای اخلاقی و عدم صداقت در چین منجر به تولید داروهای تقلبی و توزیع نامطمئن شده است. رسانه‌های چینی گزارش دادند که کشور ظرفیت تولید روزانه بیش از 200میلیون قرص تب‌بر را دارد، اما به‌خاطر احتکارکنندگان و صاحبان امتیاز، مردم عادی به آن دسترسی ندارند. آراِف‌اِی گزارش داد پس از اینکه برخی از مردم دارو را به‌صورت آنلاین سفارش دادند، بسته‌های دریافتی خالی بودند؛ شخصی درحین حمل و تحویل بسته‌ها، آن‌ها را باز کرده و قرص‌ها را برداشته بود.
در دوره سه‌ساله حذف کامل کووید با آزمایش‌های اجباری و تست اسید نوکلئیک اجباری، سازندگان این کیت‌های آزمایش ثروت زیادی به جیب زدند. درحال‌حاضر با اوج گرفتن تعداد مرگ‌ومیر، خدمات سوزاندن اجساد با تقاضای زیادی روبرو است. با توجه به آمار بالای مرگ‌ومیر در پکن، هزینه سوزاندن خارج از نوبتِ جسد به 130هزار یوان (18800 دلار آمریکا) رسیده است. ازآنجاکه افراد دارای امتیاز در پکن متمرکز هستند، حتی خانواده یک معاون فرمانده توپخانه دوم با نام خانوادگی وانگ نیز نتوانست پس از مرگ او در بیمارستان نظامی 310، جسدش را در صف سوزاندن اجساد بگنجاند. پسرش درنهایت از ارتباطاتش استفاده کرد و جسد او را در یک مرکز خصوصی سوزاندن اجساد در منطقه فانگشان در حومه شهر سوزاند.
ژونگ نانشان، رئیس سابق اِن‌اِچ‌سی، در 8 دسامبر اعلام کرد که میزان مرگ‌ومیر در این موج جدید، کمتر از 0.1 درصد است. در واکنش به این ادعای او، یکی از کاربران اینترنتی در مطلبی که منتشر کرد نوشت: «ما کووید را دست‌کم و صداقت کارشناسان را دست‌‌بالا گرفته‌ایم.»
بی‌نظمی چهارم: امتناع از دریافت کمک‌های خارجی و ادامه تمجید از ح.ک.چ
به‌رغم تحت فشار بودن سیستم مراقبت از سلامت، ح.ک.چ از کمک‌های کشورهای غربی مانند واکسن‌ها، داروها و سایر شکل‌های حمایتی خودداری کرد. وانگ ونبین، سخنگوی وزارت امور خارجه، توضیح داد که این تصمیم براساس «مزیت‌های نهادی» ح.ک.چ اتخاذ شده است. علاوه‌بر این، چین اکنون فقط مرگ‌های ناشی از ذات‌الریه یا نارسایی تنفسی را به‌عنوان مرگ‌های ناشی از کووید به حساب می‌آورد. حتی تحت این سیستم گزارش‌دهی جدید، بسیاری از مقامات محلی به پزشکان دستور داده‌اند که از اعلام تشخیصشان درخصوص ابتلا به ذات‌الریه بیماران اجتناب کنند.
به‌رغم هرج‌ومرج موجود، مقامات همچنان طبق معمول حزب را تمجید می‌کنند. سی‌سی‌تی‌وی در 26 دسامبر اعلام کرد که موضوع جشن سال نو چینی در این فصل این خواهد بود: «دوره جدید پررونق چین، زندگی بهتر با هر روزی که می‌گذرد».
در مقاله‌ای در پلتفرم خبری NetEase که واکنش مردم به اطلاعیه گالا را خلاصه می‌کرد، آمده بود: «تعداد بی‌شماری از مردم عادی منتظر ماندند و منتظر ماندند، اما بازهم هیچ آمبولانسی نیامد... فهرست‌هایی طولانی از آگهی‌های مرگ وجود دارد، درحالی‌که نام‌ها به‌طور فشرده چاپ شده‌اند. اگر هنوز ردی از انسانیت باقی مانده باشد، به‌عنوان ساکنان پکن، چه کسی آنقدر بی‌شرم است که پٌزِ به‌اصطلاح "آتش‌بازی‌های جشنواره پکن" را بدهد؟» اما این مقاله، مدت کوتاهی پس از انتشار حذف شد.
مرگ و میر در میان اعضای ح.ک.چ و پیروانش
در پشت هرج‌ومرج کووید، می‌توان دید آنچه ح.ک.چ انجام داد منجر به مشکلات زیادی شده است. ح.ک.چ برای نشان دادن برتری خود بر سایر کشورها، سه سال حذف کامل کووید، به پایان رساندن منابع برای آزمایش‌ها، ردیابی رفت‌وآمد مردم و قرنطینه را تحمیل کرد. این اقدامات سختگیرانه نتوانست ویروس را شکست دهد و خشم عمومی را برانگیخت. سپس ح.ک.چ به‌طور ناگهانی سیاست حذف کامل کووید خود را کنار گذاشت و همه‌چیز را باز کرد به این امید که اکثر افراد را در سریع‌ترین زمان آلوده کند و به ایمنی جمعی دست یابد تا بتواند به حالت عادی بازگردد.
لغو سیاست حذف کامل کووید، بدون هیچ‌گونه هشدار یا برنامه‌ای برای خروج، با تعداد بی‌سابقه‌ای از عفونت‌ها، علائم شدید و مرگ‌ومیر همراه بود که سیستم مراقبت‌های سلامت را تحت تأثیر قرار داد.
در میان کسانی که به‌تازگی براثر ابتلا به کووید جان باختند، بسیاری در خط مقدمی بودند که به‌طور خستگی‌ناپذیری خود را وقف ح.ک.چ کرده بودند، ازجمله افرادی در حوزه هنر، صنعت، دانشگاه، جامعه علمی، مقامات ارشد و ارتش. بسیاری از آن‌ها نسبتاً جوان بودند.
خانم چو لانلان، بازیگر اپرای پکن، در 18 دسامبر در 39سالگی درگذشت. جیانگ هوالیانگ، عضو آکادمی علوم چین که ادعا می‌کرد داروهای چینی می‌توانند کووید را درمان کنند، در 23 دسامبر در 57سالگی درگذشت. لی جونلونگ، کارشناس موشکی در آکادمی شماره 2 علم و صنعت هوافضای چین، در 29 دسامبر در 58سالگی درگذشت. فو دایونگ، مجری سابق سی‌سی‌تی‌وی، در 30 دسامبر در 42سالگی درگذشت.
این فهرست طولانی همچنین شامل نام این افراد بود:
یانگ لین 60ساله، نمایشنامه‌نویسی که مسئول درام طرفدار ح.ک.چ به نام «کانال پرچم سرخ» است؛
ژائو چینگ، رقصنده مشهور درام قرمز؛
و ژانگ مو، بازیگر درجه‌یکی که زمانی نقش مائو زدونگ را بازی می‌کرد.
برخی از افراد مشهوری که تمرین مدیتیشن صلح‌آمیز فالون گونگ را بدنام کردند نیز جان باختند، مانند یانگ لیانگ‌هوا، گزارشگر پیپلز دیلی، و لو شیائوگاونگ، کارگردان تلویزیونی که در برنامه‌های متعدد به فالون گونگ افترا زد. کل خانواده هه زوئوشیو، مهره سیاسی ح.ک.چ در پرونده‌سازیبرای فالون گونگ، نیز مبتلا شدند.
آقای لی هنگجی، بنیانگذار فالون گونگ، نوشتند:
«اما درحال‌حاضر، بیماری همه‌گیری مانند ویروس ح.ک.چ (یا «ویروس ووهان») با هدفی آمده است و نشانه‌گیری خود را دارد. آن اینجاست تا اعضای حزب و آن‌هایی را که در کنارش هستند ازبین ببرد.»
«آنچه مردم باید انجام دهند این است که در کمال خلوص در پیشگاه الهی توبه کنند، اشتباهات خود را بپذیرند و دعا کنند که فرصتی باشد تا شیوه‌های خود را تغییر دهند. راه‌حل فقط همین است و علاج کار فقط این است.»
«مردم باید از ح.ک.چ فاصله بگیرند و همراهی با آن را متوقف کنند. در پشت آن، شیطانِ سرخ نهفته است، درحالی‌که در ظاهر شبیه تبهکاران عمل می‌کند و از هیچ شرارتی فروگذار نمی‌کند. پس حالا که خدایان شروع کردند آن را نابود کنند، همۀ آن‌هایی که هنوز در کنار آن هستند باید نابود شوند. کسانی که شک دارند فقط منتظر باشند و ببینند.» («خردمند بمانید»)
ح.ک.چ: سابقه وحشیگری، کشتار و دروغ
دیوید ساتر، روزنامه‌نگار و عضو ارشد مؤسسه هادسون، در مقاله‌اش در سال 2017 با عنوان «100 سال کمونیسم، و 100میلیون کشته» نوشت: کمونیسم دست‌کم جان 100میلیون نفر را گرفته است. ح.ک.چ در مقایسه با پیشینیان خود، حتی پیشتر رفت. براساس قحطی بزرگِ مائو نوشته فرانک دیکوتر، استاد ارشد علوم انسانی دانشگاه هنگ کنگ، فقط در قحطی بزرگ (1959-1961)، دست‌کم 45میلیون چینی جان باختند.
ح.ک.چ در مبارزات سیاسی متعدد، گروه‌های منتخب را هدف قرار داد. برای مثال، مالکان زمین (اصلاحات ارضی، 1950)، صاحبان کسب‌وکارها (سه مخالف در سال 1951 و پنج مخالف در سال 1952) و روشنفکران (ضد راست‌گرایان، 1957-1959) را هدف قرار داد. آن به‌طور نظام‌مند 5000 سال ارزش‌های سنتی چین را طی انقلاب فرهنگی (1966-1976) نابود و جنبش دموکراتیک (قتل‌عام میدان تیان‌آنمن در سال 1989) را سرکوب کرد.
ح.ک.چ و رهبر سابق آن جیانگ زمین به‌تازگی، در ژوئیه 1999، و به‌طرز مذمومی کمپینی سراسری را برای ریشه‌کن کردن فالون گونگ راه‌اندازی کردند. از آن زمان، ده‌هامیلیون تمرین‌کننده به‌دلیل اعتقاد به اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری مورد تبعیض و آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند. آن‌ها بازداشت، زندانی و شکنجه و حتی برخی قربانی برداشت اجباری اعضای بدن شده‌اند. با حمله کل دستگاه دولتی به تمرین‌کنندگان بی‌گناه فالون گونگ ازطریق تهمت، دروغ، و وحشیگری، مقامات حتی فاسدتر شدند، سیستم قضایی جعلی و ریاکار شد، استانداردهای اخلاقی بیشتر سقوط کرد، و کالاهای تقلبی و خشونت رایج شد؛ سپس پاندمی شیوع یافت.
این وضعیت مشابه وضعیت در روم باستان است، زمانی که مسیحیان تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند. برای مثال، طاعون آنتونین (165 تا 180 پس از میلاد)، باعث مرگ روزانه 2000 نفر در شهر رم شد، درحالی‌که یک‌چهارم جمعیتش جان باختند. مجموع مرگ‌ومیرها بین 5 تا 10میلیون نفر، حدود 10 درصد از جمعیت کل امپراتوری، تخمین زده شد. در طول طاعون قبرس (249 تا 262 پس از میلاد) در اوج پاندمی، روزانه 5000 نفر فقط در روم جان خود را از دست می‌دادند. مورخان محاسبه کردند که جمعیت اسکندریه در زمان طاعون از 500هزار نفر به 190هزار نفر کاهش یافت.
جانِ اِفِسوس، اسقف و مورخ، شاهد طاعون ژوستینین بود و آن را در قسمت دوم وقایع‌نامه شرح داد. او نوشت: «(اما) سپس فکر کردم درست این است که ازطریق نوشته‌هایمان به جانشینان خود اطلاع دهیم و (دست‌کم) اندکی از انبوه (مسائل) مربوط به عذاب خود را به آن‌ها انتقال دهیم. شاید (در طول) این زمان باقیمانده از دنیا که پس از ما خواهد آمد، از بلای هولناکی که به‌خاطر گناهانمان بر ما فرود آمد، بترسند و به لرزه درآیند و با عذاب ما بدبختان عاقل‌تر شوند و از خشم (خدا) در اینجا (در این دنیا) و از عذاب آینده نجات یابند.»
مقامات ح.ک.چ همیشه از «مزیت‌های نهادی» نظام کمونیستی دفاع می‌کنند. اما در واقعیت، این ماشینی قوی است که وحشیگری، مرگ و دروغ را بیرون می‌دهد. این نه‌تنها به شهروندان عادی چین، ازجمله خود مقامات آن، آسیب رسانده است، بلکه سایر نقاط جهان را نیز به خطر انداخته است. با خروج بیش از 400میلیون شهروند چینی از سازمان‌های ح.ک.چ، و با وجود افراد بیشتری در سراسر جهان که این رژیم را رد می‌کنند، این ماشین به‌زودی از کار خواهد افتاد.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.