(Minghui.org)

نام:ژانگ شیو شیانگ
نام به چینی:张秀香
جنسیت:مؤنث
سن:۷۰ساله
شهر:چانگچون
استان:جیلین
شغل:نامعلوم
تاریخ مرگ:۵نوامبر۲۰۲۳
تاریخ آخرین دستگیری:۷آوریل۲۰۱۵
آخرین محل بازداشت:زندان زنان استان جیلین

یکی از ساکنان شهر چانگچون، استان جیلین، در ۵نوامبر۲۰۲۳ درنتیجه آزار و اذیت ایمانش به فالون گونگ، درگذشت. فالون گونگ تمرینی معنوی است که از سال ۱۹۹۹ توسط رژیم کمونیستی چین هدف قرار گرفته است،

خانم ژانگ شیوشیانگ در ۷آوریل۲۰۱۵ دستگیر و در ۲۷اکتبر۲۰۱۵ به ۳٫۵ سال زندان محکوم شد. او در حین گذراندن دوران محکومیتش در زندان زنان استان جیلین شکنجه‌های بی‌رحمانه‌ای را تحمل کرد. هنگامی که در ۷اکتبر۲۰۱۸ آزاد شد، با مشکلات سلامتی دست و پنجه نرم می‌کرد. حتی پس از ناتوانی‌اش، پلیس همچنان به خانه‌اش می‌رفت تا او را مورد آزار و اذیت قرار دهد. خانم ژانگ در ۵نوامبر۲۰۲۳ در گذشت. او ۷۰ساله بود.

در زیر گزارش خانم ژانگ، ارائه‌شده در سال ۲۰۱۸، درباره آزار و شکنجه‌ای است که در زندان متحمل شد.

***

وقتی به زندان رسیدم، مسئولان زندان به سایر زندانیان دستور دادند که مرا برهنه کنند. مجبورم کردند پلاکارد شماره جنایی در دست بگیرم و بدون لباس از من عکس گرفتند. سپس اجازه نداشتم زیر ژاکت و شلوارم لباس زیر بپوشم.

از من خواسته شد که بدون حرکت یا صحبت، صاف روی یک چارپایه پلاستیکی بنشینم. زندانیانی که از سوی نگهبانان تعیین شده بودند سرم فریاد می‌زدند و به من فحاشی می‌کردند.

– ۷دسامبر۲۰۱۶

مجبورم می‌کردند روزهای زیادی بنشینم درحالی‌که بی‌وقفه تحت فشار بودم تا تمرین فالون گونگ را رها کنم. زندانیان به‌نوبت مرا مجبور می‌کردند که به فیلم‌های شستشوی مغزی گوش دهم و آن‌ها را تماشا کنم. آزار روانی و جسمی شدید بود.

در سال ۲۰۱۸، یک رئیس جدید زندان به نام آن وارد شد. او حتی از نگهبان قبلی هم بی‌رحم‌تر بود. تمرین‌کنندگان فالون گونگی را شکنجه می‌کرد که حاضر به دست کشیدن از باورشان نبودند و آن‌ها را مجبور می‌کرد تا برای مدتی طولانی روی یک چهارپایه کوچک بنشینند و تعادلشان را حفظ کنند. آن‌ها موظف بودند که بدون صحبت یا حرکت صاف بنشینند. به‌خاطر هر تخلفی توسط زندانیان مورد آزار و ضرب و شتم قرار می‌گرفتند. وعده‌های غذایی تمرین‌کنندگان ناچیز- فقط مقدار کمی برنج و ترشی سبزیجات بود.

– ۲۰آوریل۲۰۱۸

مجبورم می‌کردند از صبح زود تا شب روی یک چهارپایه کوچک بنشینم. یکی دیگر از زندانیان برایم غذای برنج و ترشی می‌آورد. بعد از هر وعده غذایی فقط به اندازه‌ای آب به من داده می‌شد تا دهانم را بشورم.

– ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۸

اجازه نداشتم بهداشت شخصی‌ام را رعایت کنم – نمی‌توانستم دندان‌هایم را مسواک بزنم، صورتم را بشویم، حمام کنم، موهایم را شامپو بزنم یا لباس‌هایم را بشویم.

در گرمای تابستان مجبورم می‌کردند درحالی‌که خیس عرق بودم روی چهارپایه بنشینم. یک ماه فقط یک لباس را پوشیدم. بوی تندی سلول زندان را فرا گرفته بود که زندانیان جنایتکار را به بدرفتاری با من و دیگران تحریک می‌کرد.

ما مجبور بودیم هر روز بیش از ۱۶ ساعت در دمای بیش از ۳۵ درجه سانتیگراد بی‌حرکت بنشینیم. در طول مدت نشستن فقط سه بار مجاز به استفاده از توالت بودیم. نشستن‌های طولانی و مداوم باعث ایجاد تاول روی باسنم شد که عفونت کرد. از شدت درد جرئت نمی‌کردم بنشینم.

فقط یک بار در ماه اجازه داشتم بایستم و دوش بگیرم. ماه‌ها مجبورم می‌کردند بنشینم تا اینکه در ۷اکتبر۲۰۱۸ آزاد شدم.

تمرین‌کنندگان فالون گونگ دیگری هم بودند که شکنجه‌های وحشیانه‌تری را متحمل شدند. برخی را مجبور کردند که تمام روز، از ساعت ۴ صبح تا ۱۰ شب بنشینند.

تمرین‌کنندگان فالون گونگ افراد خوبی هستند که بر اساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری رفتار می‌کنند. کارمندان دولت با ما ظالمانه رفتار می‌کنند، اما از چنین روش‌های شکنجه‌ای برای محکومان استفاده نمی‌کنند. آن‌ها انسانیت و وجدان خود را از دست داده‌اند. درنهایت، فقط به خودشان آسیب خواهند رساند.

بر اساس اطلاعات جمع‌آوری‌شده توسط وب‌سایت مینگهویی، دست‌کم ۶۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ از سال ۲۰۰۰ در زندان زنان استان جیلین بازداشت شده‌اند که یکی از تمرین‌کنندگان طولانی‌ترین دوره آن یعنی ۱۹ سال حبس را گذرانده است. دست‌کم ۲۹ تمرین‌کننده تا حد مرگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفتند، ۵ نفر ازکارافتاده و ۹ نفر دچار فروپاشی روانی شدند.

گزارش مرتبط:

خاطرات بیش از سه سال حبس و آزار و شکنجه