(Minghui.org) مسئولین زندان زنان استان گوانگدونگ در 23 سال گذشته در آزار و شکنجه تمرینکنندگان فالون دافا فعالانه شرکت کردهاند. بسیاری از موارد این آزار و شکنجه در وبسایت مینگهویی منتشر شده است، و وضعیت تمرینکنندگان دافا در داخل زندان تأسفبار است. نگهبانان به زندانیان عادی که با آنها همکاری میکنند، دستور میدهند تا به شکنجه تمرینکنندگانی که حاضر به انکار عقیدهشان نیستند، ادامه دهند.
نگهبانان زندان، زندانیان عادی را انتخاب کرده (بهنام همکار و همدست) آموزش دادهاند تا به آنها در آزار و شکنجه تمرینکنندگان ثابتقدم کمک کنند. نگهبانان و همدستان باتجربه سایر زندانیان عادی را مجبور میکنند تا با اطلاعات افتراآمیز علیه فالون دافا آشنا شوند و از آنها میخواهند که در شکنجه تمرینکنندگان به آنها بپیوندند. اگر زندانیان از انجام این کار امتناع کنند، مجبور میشوند بیگاری کنند و در کارگاه زندان کارهای سنگین انجام دهند.
نگهبانان از همدستان برای انجام شکنجههای خاص استفاده میکنند. یکی از تاکتیکهای رایج شکنجه «جغد شب» نام دارد که در آن همدستان از تکه چوبی برای باز نگهداشتن چشمهای تمرینکنندگان و جلوگیری از پلکزدن آنها استفاده میکنند. بسیاری از تمرینکنندگانی که این شکنجه را تحمل کردند، تعادل خود را از دست دادند و موهایشان به سرعت سفید شد. همدستان بهصورت شبانهروزی تمرینکنندگان را محاصره میکردند و مدام به آنها توهین و فحاشی میکردند.
همچنین به تمرینکنندگان اجازه غذا خوردن یا استفاده از توالت را نمیدادند. برخی از تمرینکنندگان مجبور بودند برای مدت طولانی روی یک چهارپایه کوچک بایستند یا بیحرکت بنشینند، که بهشدت به نشیمنگاه و کمر آنها آسیب میزد. اگر تمرینکنندهای از اعتراف کتبی به مجرم بودنش امتناع میکرد، نگهبانها به او اجازه نمیدادند مایحتاج روزانه مانند غذا، کاغذ توالت و پدهای قاعدگی را خریداری کنند.
بازسازی شکنجه: «جغد شب» که در آن چشمهای تمرینکننده با چوب باز میماند تا نتواند پلک بزند یا بخوابد
همدستان (زندانیان عادی) مرتباً از دستمالهای کثیف یا از پدهای قاعدگی برای چپاندن در دهان تمرینکنندگان استفاده میکردند، یا صدای تلویزیون یا موسیقی را زیاد میکردند تا مانع صحبت تمرینکنندگان دربارۀ این آزار و شکنجههای وحشیانه به زندانیان دیگر شوند.
بند چهارم در زندان زنان استان گوانگدونگ بندی تعیینشده برای «تبدیل» تمرینکنندگانی است که تسلیم شکنجه نمیشوند. نگهبانان آنجا برای مدت طولانی تمرینکنندگان را از غذا، توالت و خواب محرم میکنند. هنگامی که تمرینکنندگان دچار معدهدرد، مشکلات مثانه و سایر مشکلات مربوط به سلامتی میشوند، نگهبانان آنان را مجبور به مصرف داروهای سمی میکنند.
خانم چن پینگژن در سال 2019 به پنج سال زندان محکوم شد. مسئولین در سال 2015 نیز او را دستگیر کرده بودند و در مرکز شستشوی مغزی محبوس بود. پسر خردسالش که در نتیجه حبس مادرش بدون مراقب مانده بود، در چاهی در خانه افتاد و غرق شد.
پلیس خانم چن گوانگیون را در سال 2016 دستگیر کرد. او بهمدت سه سال ونیم زندانی شد و در سال 2019 آزاد شد. او دوباره در 24 نوامبر2020 دستگیر و با یک حبس دیگر روبرو شد.
از آنجایی که خانم ژانگ یوژن حاضر به انکار ایمانش نشد، چندبار به زندان افتاد. نگهبانان او را متهم کردند که «مجرم دائم» است و با بیرحمی با او رفتار میکردند. زندانیان اغلب در جلسات شکنجه وحشیانه فریادهای او را میشنیدند. او 50 ساله بود، اما شبیه فردی 70 ساله شده بود. پشتش دچار قوز شده بود و پاهایش بیاختیار میلرزید. با وجود شرایط جسمانیاش، نگهبانان او را با ویلچر به کارگاهی میبردند که از کارگران بهرهکشی میکنند و هر روز او را به انجام کار اجباری وادار میکردند.
بسیاری از اوقات خانم یوان یومی بعد از اینکه تمام روز در کارگاه بیگاری میکرد، تمام مدت شب نیز مجبور میشد بیحرکت بایستد.
همدستان نگهبانان یک تمرینکننده مسن را مجبور کردند برای مدتی طولانی زانو بزند. اغلب میدیدند که او یک دستش را روی زمین میگذاشت تا خودش را نگه دارد، زانوهایش دردی طاقتفرسا داشت.
مسئولان زندان میتوانند از طریق دوربینهای مدار بسته هر گوشه زندان را زیرنظر بگیرند. با این حال، آنها شکنجه تمرینکنندگانی را که از امضای بیانیههای انکار ایمانشان امتناع میکنند، نادیده میگیرند.
نگهبان یو یونشیا (زن با شماره نشان4455406 ) از ابتدای آزار و شکنجه در زندان زنان استان گوانگدونگ کار کرده است. او اغلب درباره تعداد تمرینکنندگانی که در طول سالها «تبدیل» کرده است، لاف میزند.
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وبسایت دارای حق انحصاری کپیرایت برای وبسایت مینگهویی است. مینگهویی بهطور منظم و در مناسبتهای خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.