(Minghui.org) بخش دوازدهم در زندان زنان استان لیائونینگ به‌عنوان منطقه آموزش فشرده و اصلاحی شناخته می‌شود و به‌طور ویژه برای آزار و شکنجه تمرین کنندگان فالون گونگ تعیین شده است. زندانیان با تحریک نگهبانان، نه تنها تمرین‌کنندگان را شکنجه می‌کنند، بلکه داروهای نامعلوم را نیز به غذای‌شان اضافه می‌کنند.

تمرین‌کنندگان در هنگام پذیرش، مجاز به آوردن چیزی به داخل زندان نیستند. آن‌ها ابتدا برای جلسات شستشوی مغزی به بخش ۲ فرستاده می‌شوند. اگر از دست کشیدن از ایمانشان خودداری کنند، سه ماه بعد به بخش دوازدهم اعزام می‌شوند.

هنگامی که تمرین‌کنندگان به بخش دوازدهم فرستاده می‌شوند، اعضای خانواده‌شان نمی‌توانند هیچ اطلاعاتی در مورد آن‌ها کسب کنند. آن‌ها همچنین اجازه ملاقات با خانواده را ندارند. دو زندانی برای نظارت بر یک تمرین‌کننده گمارده می‌شوند. تمرین‌کنندگان را برای شکنجه به اتاقی می‌برند. روش‌های شکنجه عبارتند از محرومیت از خواب، گرسنگی دادن، محرومیت از توالت، اجبار به ایستادن برای ساعت‌های طولانی، ضرب و شتم، تحقیر، اجبار به تماشای فیلم‌هایی با مضامین افتراآمیز به فالون گونگ، اجبار به نوشتن اظهارنامه و گزارش افکار، و اجبار به گفتن سخنان افتراآمیز درباره فالون گونگ شدند. هدف این روش‌ها این است که آن‌ها را وادار به دست کشیدن از ایمانشان کنند.

خانم شو شیویون اهل شهر فوشون برای مدت طولانی غذای آغشته به دارو مصرف می‌کرد. خانم جیانگ وئی اهل شهر چائویانگ اغلب مجبور می‌شد ساعت‌ها بایستد و توسط زندانیان مورد ضرب و شتم، آزار و اذیت و مصرف اجباری دارو قرار می‌گرفت که باعث ضعف شدیدش ‌شد. برخی از تمرین‌کنندگان در سلول انفرادی حبس شدند. برخی از تمرین‌کنندگان چند ماه یا چند سال بعد پس از آزادی، به‌دلیل مصرف داروهای نامعلوم فوت کردند.

اگر تمرین‌کنندگان در اثر شکنجه بیهوش می‌شدند نگهبانان یا زندانیان بلافاصله داروهای نامعلوم را به آن‌ها می‌خوراندند. این داروها نیز به وعده‌های غذایی آن‌ها اضافه می‌شود. اگر نگهبانان یا زندانیان متوجه شوند تمرین‌کنندگان غذا (با داروهای موجود در آن) را دور ‌ریختند آن‌ها را مجازات می‌کنند. گزارش شده است که نگهبانان بخش یازدهم در حال انجام «آزمایش دارو» روی تمرین‌کنندگان بودند.

برخی از تمرین‌کنندگانی که با این داروها تغذیه می‌شدند، از ضعف حافظه رنج می‌بردند، احساس گیجی می‌کردند یا علائمی مشابه دیابت و بیماری عروق کرونر قلب داشتند.

سایر روش‌های شکنجه جسمانی عبارتند از:

ایستادن

تمرین‌کنندگانی که وارد زندان می‌شوند ابتدا مجبور می‌شوند ۲۴ ساعت بدون حرکت بایستند وگرنه توسط زندانیان مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند. در نتیجه بدن برخی از تمرین‌کنندگان متورم و برخی از ایستادن زیاد دچار سرگیجه می‌شوند. زندانیان برای نظارت بر تمرین‌کنندگان گردش شیفت‌ دارند.

اجازه نداشتن برای شستشو یا استفاده از توالت

تمرین‌کنندگان به‌مدت ۲۴ ساعت مجاز به شستشوی خود یا استفاده از توالت نیستند. زیر شکم برخی از تمرین‌کنندگان به‌دلیل نگه داشتن ادرار به‌شدت درد می‌کند و برخی دچار تکرر ادرار می‌شوند. برای کاهش استفاده از توالت، برخی دست به اعتصاب غذا زدند اما به زور به آن‌ها غذا دادند. برخی چهار روز اعتصاب غذا کردند و در شلوار مدفوع کردند. از آنجایی که آن‌ها اجازه استفاده از توالت را نداشتند، برخی از آن‌ها اغلب در شلوارشان ادرار یا مدفوع ‌کردند، اما اجازه شستن شلوار کثیف خود را نداشتند.

تمرین‌کنندگانی که از تبدیل خودداری می‌کنند، مجبور می‌شوند از داروهایی استفاده کنند که به سیستم عصبی مرکزی آسیب می‌زند.

شکنجه روانی

تمرین‌کنندگان را اغلب با تئوری‌ها و ویدئوهایی که به فالون گونگ تهمت می‌زنند، شستشوی مغزی می‌دهند. همچنین به نوشتن اظهارنامه و خواندن اظهارنامه‌شان در حین ثبت وادار می‌کنند. تمرین‌کنندگان به نوشتن گزارش‌های افکار عمیق نیز وادار شده‌اند.

سایر روش‌ها

زندان با هر تمرین‌کننده‌ای با توجه به اینکه چقدر تبدیل می‌شوند، رفتار متفاوتی دارد. برخی از تمرین‌کنندگانی که با آزار و شکنجه مخالفت نمی‌کنند، به بخش دیگری منتقل می‌شوند تا کار کنند، در حالی که کسانی که این تبدیل را «نگذرانده‌اند» تحت شکنجه‌های طولانی‌مدت قرار می‌گیرند.