(Minghui.org) یک شهروند 68ساله ساکن شهر شنیانگ، استان لیائونینگ، در حین گذراندن دوران حبس بهخاطر ایمانش فالون گونگ، شکل‌های مختلف آزار و اذیت را تحمل کرد. او در 14مارس2024 آزاد شد، خانم وانگ چیوپینگ آنچه را که از سر گذرانده بازگو کرد، که در گزارش قبلی وب‌سایت مینگهویی پوشش داده شد. فالون دافا تمرین تزکیه ذهن و بدن از سال 1999 توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است.
خانم وانگ اخیراً بیشتر از رنج‌های خود به خانواده‌اش گفته است. در زیر مختصری از روند پیگرد قضایی او و آخرین اطلاعاتی که او فاش کرده ارائه شده است.
خانم وانگ چیوپینگ در ۲۷فوریه۲۰۲۰ به‌دلیل توزیع مطالب اطلاع‌رسانی درباره فالون گونگ دستگیر شد. او در ۹دسامبر۲۰۲۰ در دادگاه منطقه هپینگ محاکمه و در ۲۸دسامبر همان سال به چهار سال حبس محکوم شد. او به دادگاه میانی شهر شنیانگ اعتراض کرد که در ۲۱آوریل۲۰۲۱ حکم اولیه او تأیید شد.
حدود سه سال پس از دستگیری خانم وانگ در فوریه۲۰۲۰، مقامات به خانواده اجازه ملاقات با او را ندادند. پس از اینکه او در ۹ژانویه۲۰۲۲ به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شد، زندان او را از تماس با خانواده‌اش نیز منع کرد. وقتی در اوایل ژانویه۲۰۲۳ به خانواده‌اش اجازه داده شد تا او را ببینند، موهای خانم وانگ خاکستری و لاغر و تکیده شده بود و وقتی راه می‌رفت نمی‌توانست پشتش را صاف کند. نگهبانان این دیدار را که فقط ده دقیقه کشید از نزدیک زیر نظر داشتند.
خانم وانگ زمانی که در 9ژانویه2022 در زندان زنان استان لیائونینگ پذیرش شد، به تیم پنج از بخش 3 سپرده شد. سرپرستان تیم یو لو و وانگ یان (بدون ارتباط) به او دستور دادند که فالون گونگ را کنار بگذارد. او نپذیرفت و او را در گوشه‌ای دور از دید دوربین‌های مداربسته در کارگاه زندان قرار دادند.
در اوج سرمای زمستان، ژاکت زمستانی‌اش را از تنش درآوردند و پنجره را باز کردند تا یخ بزند. او مجبور شد از ساعت ۶و‌نیم صبح تا ۶و‌نیم عصر با پای برهنه روی زمین سیمانی بایستد. برای دو روز متوالی او از شدت سرما نمی‌توانست جلوی لرزیدنش را بگیرد و درنهایت اظهاراتی را برخلاف میلش نوشت تا از عقیده‌اش چشم پوشی کند. او همچنین مجبور شد ویدئویی ضبط کند مبنی بر اینکه تصمیم گرفته است تمرین فالون گونگ را رها کند.
پس از آن، خانم وانگ مجبور شد هر روز بیش از ده ساعت کار یدی انجام دهد. او در آن زمان 66ساله بود، اما هنوز باید سهمیه‌هایش از تولید روزانه را بدون اغماض انجام می‌داد. تمرین‌کنندگان فالون گونگ مانند او فقط 5 یا 10 یوان در ماه برای انجام کارهای سخت دریافت می‌کردند، در صورتی که به سایر زندانیان 70 تا 100 یوان داده می‌شد. همچنین به غیرتمرین‌کنندگان میوه‌های بزرگ‌تر و تازه‌تر و امتیازات دیگری داده می‌شد.
برای اینکه او بیشتر رنج بکشد، نگهبانان همچنین موظف کردند که خانم وانگ فقط زمانی می‌تواند از دستشویی استفاده کند که زندانی سرپرست در سلولش (آراِم.۱۰۶)، تیان فنگ، نیز بخواهد به توالت برود. تیان گاهی اوقات بدون اطلاع خانم وانگ به‌طور مخفیانه به توالت می‌رفت و خانم وانگ عملاً وقت رفتن به توالت را از دست می‌داد.
خانم وانگ که سه سال از زمان بازداشتش از ملاقات با خانواده محروم شده بود، از نگهبان ژانگ جیانان درخواست کرد تا عزیزانش را ببیند. ژانگ او را به نگهبان دیگری به نام ژائو ارجاع داد و ژائو به او دستور داد تا ابتدا با تیان زندانی اصلی صحبت کند. تیان از انتقال درخواست‌های ملاقات با خانواده وی به سرپرستان مربوطه خودداری کرد.
یک روز نگهبان گائو ناگهان به خانم وانگ اجازه داد تا با خانه تماس بگیرد. او سپس از طریق خانواده فهمید که وکیلی استخدام کرده‌اند که روز بعد به ملاقات او می‌آید. گائو به او هشدار داد که درمورد آزارهایی که متحمل شده است چیزی نگوید. در غیر این صورت ملاقات با وکیل لغو می‌شود.
نگهبانان جین یو و فان روز بعد ملاقات خانم وانگ با وکیلش را زیر نظر گرفتند. عزیزانش نامه‌ای برای او نوشته بودند، اما فان وکیل را از خواندن نامه باز داشت. وکیل از حال و احوال او در زندان پرسید و او جرئت نکرد درمورد آزار و اذیتی که تحمل کرده بود به او بگوید. جین او را تهدید کرد که دیگر با هیچ وکیلی ملاقات نخواهد کرد.
بعداً به خانم وانگ دستور داده شد که گزارش‌های فکری بنویسد. او از انجام این کار خودداری کرد و روز بعد پس از بیش از ده ساعت کار در کارگاه توسط نگهبان کان کای به دفتر احضار شد. به او دستور داده شد بایستد و سپس چمباتمه بزند. او امتناع کرد.
بار دیگر خانم وانگ به‌دلیل صحبت با یک تمرین‌کننده دیگر گزارش شد و کان او را مجبور کرد بیش از دو ساعت بی‌حرکت بایستد. در یک موقعیت دیگر، کان دوباره او را مجبور کرد بعد از بیش از ده ساعت کار یدی بایستد. نزدیک بود وی بیهوش شود.
وقتی خانم وانگ از نوشتن گزارش فکری دیگری امتناع کرد، نگهبان ژانگ جیانان به زندانی دای ون دستور داد تا او را اذیت کند. او اجازه شستن خود یا نوشیدن آب را نداشت. همچنین به او فقط مقدار کمی غذا داده می‌شد.
خانم وانگ همچنین شاهد آزار و اذیت‌های مشابه با دیگر تمرین‌کنندگان زندانی بود. خانم ژانگ شیائونا بیش از سه ماه اجازه شستن خود را نداشت. یک تمرین‌کننده دیگر با همین مشکل مواجه شد و بوی وحشتناکی از او به مشام می‌رسید. تنها پس از آن به او اجازه داده شد که خود را تمیز کند. همین تمرین‌کننده بعداً مجبور شد با پای برهنه بدون ژاکت زمستانی ساعت طولانی هر روز پس از پایان کار بایستد.
خانم وانگ به‌مدت ده ماه اجازه خرید مایحتاج روزانه را نداشت. او چند بار احساس سرگیجه کرد، زیرا غذای کافی برای خوردن به او داده نمی‌شد و چیزی برای میان وعده نداشت. به منظور انجام سهمیه‌ها، سرپرستان تیم اغلب به افراد اجازه نمی‌دادند صبحانه بخورند زیرا وقت کار را می‌گرفت. در حالی که سایر زندانیان آنچه را که از فروشگاه زندان خریده بودند برای صبحانه می‌خوردند، خانم وانگ چیزی برای خوردن نداشت و تحت فشار قرار می‌گرفت تا کار را به‌سرعت تمام کند.
بانوی اهل لیائونینگ پس از تحمل چهار سال حبس به‌دلیل تمرین فالون گونگ به خانه باز می‌گرددبانویی ۶۵ساله به‌دلیل صحبت دربارۀ ایمانش به چهار سال زندان محکوم شدخانم لیائونینگی پس از دستگیری بهخاطر ایمانش در بیمارستان روانی نگه داشته شد