(Minghui.org) تمرینکنندگان فالون دافا در 28سپتامبر، در مونترال یک راهپیمایی برگزار کردند تا خروج 430میلیون چینی از سازمانهای حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را جشن بگیرند و خواستار پایان دادن به این سرکوب شوند. بسیاری از تماشاگران حمایت و تمرینکنندگان را تشویق کردند که به تلاشهای خود ادامه دهند.
خانم یانگ که این فعالیت را سازماندهی کرد، گفت این جنبش پس از انتشار نُه شرح تفسیر درباره حزب کمونیست در اواخر سال 2004 آغاز شد و بیش از 436میلیون چینی اکنون از عضویت خود در ح.ک.چ و سازمانهای وابسته به آن، لیگ جوانان و پیشگامان جوان، کنارهگیری کردهاند. طی سالها، تعداد فزایندهای از مردم چین به ماهیت وحشیانه ح.ک.چ پی بردهاند و تصمیم گرفتهاند روابط خود را با رژیم قطع کنند.
این راهپیمایی که از میدان کابوت شروع شد، از خیابان سنتکاترین و نیز مونترال قدیم گذشت و به میدان دارمز، میدانی عمومی که در آن تجمع و تمرین گروهی برگزار شد، رسید.
تمرینکنندگان در 28سپتامبر، در مونترال (کانادا)، راهپیمایی بزرگی در مونترال برگزار کردند.
از خطر دور بمانید
خانم یانگ گفت سقوط ح.ک.چ اجتنابناپذیر است.
خانم یانگ توضیح داد که خروج بیش از 430میلیون نفر از سازمانهای ح.ک.چ یک رویداد بزرگ است. این بدان معناست که نزدیک به یکسوم از شهروندان چینی ترجیح دادهاند از جانبداری از حزب خودداری کنند.
او گفت دلیلش این است که از سال 1949 که رژیم قدرت را به دست گرفت، ح.ک.چ با وحشیگری و دروغ بر چین حکومت کرده است. دانشآموزان ابتدایی باید در پیشگامان جوان ثبتنام کنند و دانشآموزان دبیرستانی باید به لیگ جوانان بپیوندند. آنها باید عهد کنند که زندگی خود را وقف حزب کنند.
خانم یانگ افزود: ازآنجاکه ح.ک.چ ارزشهای سنتی را نابود کرد و بیپروایانه مردم چین را سلاخی کرد، سقوط آن اجتنابناپذیر است. او ابراز امیدواری کرد که افراد بیشتری بتوانند از حقایق آگاه شوند و از پیروی کورکورانه از ح.ک.چ در مسیری بیبازگشت دست بردارند.
آقای پان چند ماه پیش از تیانجین (چین) به کانادا آمد. او از دیدن این راهپیمایی هیجانزده بود و گفت که قربانیان جنایات ح.ک.چ به تمرینکنندگان فالون دافا محدود نمیشوند. خانواده او بهمدت سه نسل متحمل بدبختی شدند.
ح.ک.چ در جریان بهاصطلاح «مشارکت دولتی و خصوصی» در دهه 1950، کسبوکار پدربزرگش را مصادره کرد. پس از آغاز انقلاب فرهنگی در سال 1966، مقامات اثاثیه چوبی به همراه گنجینههای طلا و نقره را از پدرش گرفتند. ح.ک.چ فقط 2000 یوان به این خانواده غرامت پرداخت کرد. آقای پان تمام پول خود را هزینه کرد و خانهای به ارزش بیش از یکمیلیون یوان خرید. گرچه دولتهای شهر و منطقه قبلاً آن منطقه توسعهیافته را تأیید کرده بودند، اما مقامات بعداً آن را «ساختمان غیرقانونی» نامیدند و آن تخریب شد. آقای پان تمام پول خود را از دست داد و جایی برای دادخواهی نداشت.
او گفت درک میکند که تمرینکنندگان فالون دافا چه رنجی کشیدهاند و گفت: «ح.ک.چ محکوم به فناست.» او بهدلیل خانوادهاش اجازه نداشت به پیشگامان جوان ح.ک.چ بپیوندد. هنگامی که مقامات بعداً از او دعوت کردند تا به حزب بپیوندد، او نپذیرفت، زیرا تحت تعداد بسیار زیادی از فجایع ح.ک.چ متحمل درد و رنج شد.
آیدا (سمت چپ) گفت که همه باید به پایان دادن به جنایت برداشت اعضای بدن در چین کمک کنند.
وقتی این راهپیمایی از بلوار رنِه-لِوِسک میگذشت، آیدا گردگشر فرانسوی و خواهرزادهاش هر بنر را بهدقت خواندند. او پس از آگاهی از نحوه بدرفتاری ح.ک.چ با تمرینکنندگان فالون دافا، آنها را تشویق کرد که برای افشای این سرکوب، بهویژه برداشت اجباری اعضای بدن، کارهای بیشتری انجام دهند.
وی گفت: «از این شوکه شدم؛ چگونه میتوان مردم را بهخاطر اعضای بدنشان کشت؟ امیدوارم چنین رویدادهایی در فرانسه و همه شهرها برگزار شود تا مردم بدانند چه خبر است. درحالحاضر این جنایت هنوز پنهان است. ما باید آن را به اطلاع عموم برسانیم تا افراد بیشتری بتوانند به پایان این تراژدیها کمک کنند.»
نیکلاس از تمرینکنندگان بهخاطر شجاعتشان تمجید کرد.
نیکلاس، یکی دیگر از گردشگران فرانسوی، گفت که از دیدن اینهمه چینی که در مراسمی برای افشای خشونتهای ح.ک.چ شرکت میکنند، شگفتزده شده است. او گفت افراد کمی در غرب میدانند که ح.ک.چ چه میکند و مهم است که درمورد این جنایات به مردم بگوییم.
جیمی، ساکن مونترال، گفت که تحت تأثیر صلحجو بودن تمرینکنندگان فالون دافا قرار گرفته است. وقتی شنید که بیش از 430میلیون چینی از ح.ک.چ خارج شدهاند، گفت این تصمیم درستی بود، زیرا ح.ک.چ دروغ، شکنجه و مرگ را برای مردم به بار میآورد.
پل آکوچی گفت که از پیوستن به این جشن خوشحال است.
پل آکوچی اهل الجزایر بود و این راهپیمایی را دنبال کرد و عکسهای زیادی گرفت. او توضیح داد: «بسیار خوشحالم که بسیاری از مردم چین خود را از ح.ک.چ جدا کردهاند و آزادی خود را بازیافتهاند. میخواهم به این جشن بپیوندم، زیرا این نمونه خوبی از نحوه مقابله مسالمتآمیز با خشونت است. لطفاً ادامه دهید.»