(Minghui.org) تئاتر اِن در ویلمینگتون (دلاور) در ایالات متحده، در 9نوامبر2024، اعضای بدن دولتی، فیلم مستند نامزد اسکار 2025، را اکران کرد. پس از نمایش این مستند، یک جلسه بحث و گفتگو برگزار شد.
پس از نمایش مستند «اعضای بدن دولتی» در تئاتر اِن در مرکز شهر ویلمینگتون (دلاور) در 9نوامبر2024، یک جلسه بحث و گفتگو برگزار شد.
این فیلم به کارگردانی ریموند ژانگ، برنده جایزه پیبادی، ماجرای غمانگیز برداشت اجباری اعضای بدن تمرینکنندگان فالون گونگ در چین بهدست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را روایت میکند و بر تجربیات دو خانواده تمرکز دارد که در جستجوی بستگان گمشده خود هستند.
بسیاری از شرکتکنندگان گفتند که برای سناتورهای فدرال خود نامه خواهند نوشت و از آنها خواهند خواست که برای کمک به توقف جنایات ح.ک.چ، قانون حفاظت از فالون گونگ را تصویب کنند. این لایحه در ژوئن سال جاری، در مجلس نمایندگان آمریکا تصویب شد و درحالحاضر در سنای آمریکا درحال بررسی است. هدف این لایحه تحریم افراد و نهادهایی است که در برداشت اعضای بدن افراد زنده مشارکت دارند.
وکیل بازنشسته ریچارد کیگر (سمت چپ) این فیلم را تماشا کرد.
وکیل بازنشسته، ریچارد کیگر، پس از تماشای این فیلم گفت که جنایات ح.ک.چ باورنکردنی است. ریچارد گفت: «چیزی که بیش از همه مرا شوکه کرد، ظلم ح.ک.چ بود. تصور کنید اعضای یک فرد [درحالیکه] زنده است، بدون حتی داروی بیهوشی برداشته شده است. اینکه چنین چیزی رخ داده است قلب فرد را به درد میآورد.»
آقای کیگر گفت که قبلاً از مقیاس برداشت اعضای بدن اطلاعی نداشت. «نمیدانستم ارقام اینقدر عظیم هستند و نمیدانستم که آن به یک صنعت تبدیل شده است. وحشتناک است. این فیلم بهوضوح نشان میدهد که این نهتنها یک تراژدی است، بلکه یک صنعت نظاممند و سودمحور است که افراد بیگناه را هدف قرار میدهد.»
او گفت مهم است که دست به اقدام فوری زده شود. «قصد دارم برای سناتورها و نمایندگانم در کنگره بنویسم. ما نمیتوانیم اجازه دهیم تاریخ تکرار شود؛ این یک نسلکشی جدید است. بهعنوان یک انسان، هریک از ما باید کاری انجام دهیم.»
این فیلم همچنین به او انگیزه داد تا درمورد این موضوع اطلاعات بیشتری کسب کند. «من درحال ثبت جلسات و رویدادهای آینده هستم. فکر میکنم آگاه بودن اولین قدم است. نمیدانم یک نفر چقدر میتواند انجام دهد، اما معتقدم هر ذره کوچک مهم است. حتی صرفاً صحبت کردن با کسی درمورد آنچه امروز یاد گرفتم گامی در مسیر درست است.»
آقای کیگر گفت که این مستند بیشتر مورد توجه قرار خواهد گرفت. «این فیلم نامزد جایزه اسکار بهترین مستند است و امیدوارم برنده شود. به این ترتیب میتواند تأثیر زیادی در سراسر جهان داشته باشد.»
مونیکا جانسون، یکی از مدیران بازنشسته صنعت ترابرد باری، گفت تماشای این فیلم تجربهای بود که هرگز آن را نداشت. او گفت: «برای من، این یک تجربه یادگیری بود. این مستند را دوست دارم، زیرا به من کمک میکند دنیا را درک کنم. این فیلم با هر چیزی که قبلاً دیده بودم متفاوت است. نمیتوان گفت که لذتبخش است، اما روشنگرانه است. خوشحالم که آمدم آن را ببینم، زیرا چیزهایی یاد گرفتم که نمیدانستم.»
خانم جانسون درمورد آزار و شکنجه تمرینکنندگان فالون گونگ و برداشت اعضای بدن چیزی نمیدانست. او گفت: «قبلاً درمورد آن نشنیده بودم. اما حالا که میدانم، حتماً به دوستانم خواهم گفت. مردم باید این را بدانند. این یک هولوکاست مدرن است. این چیزی نیست که صد یا دویست سال پیش اتفاق افتاده باشد، بلکه چیزی است که در زمان ما درحال وقوع است.»
چیزی که بیش از همه خانم جانسون را در این فیلم شوکه کرد، جنایات وحشیانه بود. وی گفت: «این افراد فقط برای برداشتن اعضای بدنشان بهطرز وحشیانهای کشته شدند و پشت همه اینها سود اقتصادی بود. این باعث عصبانیت شدید مردم میشود. بدتر از آن این است که این فقط درباره پول نیست، بلکه درباره سرکوب اعتقاد آنها نیز هست. آنها فقط به این دلیل کشته شدند که فالون گونگ را تمرین میکردند.»
مونیکا همچنین گفت که دست به اقدامی خواهد زد. «قصد دارم امشب در شام، با دوستانم درباره این موضوع صحبت کنم. انتشار این اطلاعات مهم است، زیرا اگر چیز جدیدی از تاریخ یاد گرفتید، نباید آن را برای خود نگه دارید.»
وقتی از او درباره دیدگاهش درمورد نفوذ کمونیسم به ایالات متحده پرسیده شد، گفت: «قبلاً زیاد به این موضوع فکر نمیکردم، اما این مستند درک جدیدی از بسیاری از چیزها به من داد.»
یاسمین بومن، نماینده املاک و مستغلات، از برداشت اعضای بدن تمرینکنندگان زنده فالون گونگ بهدست ح.ک.چ، بهشدت ناراحت شد. او گفت: «فکر میکنم این فیلم خیلی خوب ساخته شده است. جذاب و تأملبرانگیز است. اصلاً نمیدانستم که چنین چیزهایی در چنین مقیاس بزرگی رخ میدهند. این آزار و شکنجه نظاممند تمرینکنندگان فالون گونگ وحشتناک است.»
خانم بومن گفت که قبلاً فقط گزارشهای پراکندهای درمورد برداشت اعضای بدن در اخبار شنیده بود. وی اظهار کرد: «میدانستم این یک مشکل است، اما نمیدانستم که چقدر گسترده است. این فیلم بهوضوح نشان میدهد که این فقط یک مشکل نیست، بلکه یک اقدام هماهنگ و گسترده است. این واقعاً یک قتلعام است.»
ازدست دادن انسانیتِ نشاندادهشده در این فیلم، خانم بومن را شوکه کرد: «آنچه بیش از همه مرا شوکه کرد، ظلم بود؛ بیتوجهی کامل به ارزش جان انسان بود. اینها افراد صلحطلبی هستند که برای بهبود سلامت و وضعیت روحی خود تمرین میکنند، اما بهخاطر آن مورد آزار و شکنجه قرار میگیرند. وقتی به این فکر میکنم که چگونه این سطح از جنایات غیرانسانی هنوز وجود دارد و میتواند در هر کشور توتالیتر رخ دهد، مردم واقعاً احساس ترس میکنند.»
خانم بومن بر اهمیت اطلاعرسانی عمومی تأکید کرد. «این رویداد را در تبلیغات فیس بوک دیدم و احساس کردم که باید بیایم. امیدوارم افراد بیشتری بتوانند این فیلم را ببینند و بفهمند که چه چیزی درحال وقوع است. این موضوع نیازمند توجه جهانی است و فیلمهایی از این دست میتوانند به ترویج آن کمک کنند.»
خانم بومن علاوه بر شوکه شدن، انگیزه گرفت تا دست به اقدامی بزند. وی گفت: «قصد دارم با دفاتر سناتورها کونز و کارپر تماس بگیرم. همچنین برای کسب اطلاعات بیشتر، تحقیقات بیشتری انجام خواهم داد. نمیدانم اکنون چه کار دیگری میتوانم انجام دهم، اما میدانم که نمیتوانم [دست روی دست بگذارم و] کاری انجام ندهم.»