(Minghui.org) استاد لی، بنیانگذار فالون دافا، حدود شش ماه پیش در ۵ژوئن۲۰۲۴ نوشتند: «سختی‌ها و رنج‌هایی که دافا با آن روبروست، از زمانی که در سال ۱۹۹۹ در چین آغاز شد تا به امروز، هرگز به پایان نرسیده است؛ خواه در ایالات متحده باشد یا در سراسر جهان.» («سختی‌ها و رنج‌هایی که دافا با آن روبروست»)
درک من این است که چنین سختی‌ها و رنج‌هایی جنگ بین خیر و شر است. یعنی آن‌ها نبردهایی بین اصلاح فا و نیروهای کهن در جهان هستند. برای نوع بشر، آن‌ها یا نجات فرد توسط آفریدگار را تعیین می‌کنند، یا نابودی توسط شیاطین. استاد به‌وضوح برای ما توضیح داده‌اند که مهم نیست کجا هستیم، سختی‌ها و رنج‌ها «هرگز به پایان نرسیده است.» اکنون که شش ماه دیگر گذشته است، چقدر بیدار شده‌ایم و چقدر تلاش کرده‌ایم؟
دو جنگ جهانی در این چرخه تمدن بشری اتفاق افتاده است. از آغاز تا پایان هر جنگ، طرز فکر و سبک زندگی مردم در مقایسه با زمان صلح تغییر کرده است. در خط مقدم، ژنرال‌ها و سربازان مأموریت‌های خود را انجام دادند و آزمایش‌های مرگ و زندگی را پشت سر گذاشتند؛ در پشت جبهه، مردم نیز فشار سنگین و ضربه روانی را احساس می‌کردند. تا زمانی که درگیری ادامه داشت، تنش‌ها و آسیب‌ها به پایان نمی‌رسید. ازطریق این جنگ‌ها، کارمای بشر در مقیاسی وسیعی از بین رفت و جهان براساس طرح و برنامه‌های خدایی، دوباره نظم و ترتیب داده شد.
به‌عنوان مریدان دافای دوره اصلاح فا، ما با آفریدگار به این دنیا آمدیم تا مأموریتمان را برای کمک به نجات موجودات ذی‌شعورِ کیهان‌های عظیم مختلف انجام دهیم. در طول این نبرد بین خیر و شر، کارما را از بین می‌بریم، مشکلات ناشی از نبرد را تحمل و عهد مقدسی را که با آفریدگار بسته بودیم عملی می‌کنیم. اینکه در طول این ۲۵ سال، هر روز چگونه سپری شد، در آخرین فصل از گزارش ۲۰۰میلیون سال بازپیدایی ما در دنیای بشری، نوشته می‌شود. با پایان یافتن این فصل، گزارش تکمیل می‌شود، و آن زمان می‌تواند زمان داوری بزرگ ما؛ گزارش‌دادن به آفریدگار، نحوه اجرای دستورات نظامی، و دریافت داوری براساس شایستگی‌ها و کاستی‌های ما؛ باشد.
در طول این روند، وقتی کارهایی وجود داشت که باید انجام می‌دادیم اما انجام ندادیم، استاد به ما کمک کردند تا آن‌ها را به انجام برسانیم. موضوعاتی هستند که ما باید درباره آن‌ها روشن می‌شدیم، اما بعد از مدت‌ها روشن نمی‌شدیم و استاد مقالاتی را یکی پس از دیگری برای یادآوری به ما منتشر کردند تا اینکه دیگر نمی‌توانستند بیشتر بگویند. در طول این نبرد بین خیر و شر، استاد کارما را برای موجودات ذی‌شعور و همچنین تمرین‌کنندگان دافا ازبین برده‌اند، اما ما مدام از استاد می‌خواهیم که به ما زمان بیشتری بدهند و کاستی‌های ما را برطرف کنند. بسیاری هنوز شکایت دارند که آزار و شکنجه پایان نیافته و دوران اصلاح فای جهان بشری فرا نرسیده است. این طرز فکر اساساً مربوط به یک فرد عادی است. استاد با صدای بلند و واضح صحبت کرده‌اند، اما ما به انجام کارها به روش خودمان ادامه دادیم.
شهرت، منفعت و احساسات در این دنیای بشری ممکن است فریبنده به نظر برسد. اما وقتی اصلاح فا به پایان می‌رسد، و در مقابل استاد به ترازنامه شایستگی‌ها و کاستی‌های خود فکر می‌کنیم، آیا آن چیزهای فریبنده واقعاً اهمیتی دارند؟ درباره سفر طاقت‌فرسایی که در تاریخ، به‌دلیل کارمایی که پیش از تمرین‌کننده‌شدن ایجاد کردیم، طی کرده‌ایم، چطور؟ آیا فکر کرده‌ایم که استاد در این نبرد طولانی، چقدر برای ما فداکاری کرده‌اند؟
بسیاری از تمرین‌کنندگان جوانی که برای دافا آمده‌اند، بزرگ شده‌اند، اما دیگر تمرین نمی‌کنند. آیا ممکن است ما به‌عنوان والدین به‌دلیل شرایط تزکیه‌مان، بر آن‌ها تأثیر منفی گذاشته باشیم؟ نباید این موجودات از سطوح بالا را که به ما اعتماد کردند و ما را به‌خاطر دافا به‌عنوان والدین برگزیدند ناامید کنیم. حداقل باید تلاش کنیم تا با پیروی از سخنان استاد، بهتر عمل کنیم:
«آرام‌کردن درونی با تزکیه بیرونی.» (نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر جلد ۱)
بسیاری از تمرین‌کنندگان مهارت‌هایی دارند که می‌توانند برای نجات افراد به کار گرفته شوند، آن‌هم در ازای این مهارت‌ها و توانایی‌ها که به ما داده شده‌اند. اگر برای نجات مردم به‌طور خستگی‌ناپذیری تلاش نکنیم، اگر هنوز به زندگی مردم عادی و خواسته‌های بشری وابسته‌ایم، باید بیدار شویم، صمیمانه در مقابل استاد، ابراز پشیمانی کنیم و از این پس سخت تلاش کنیم. استاد بیان کردند:
«باید گفت که تزکیه اصلاً راحت نیست. آنطور که می‌بینم، تزکیه موضوعی بسیار جدی است. چیزی فراسوی مردم عادی است و انجام آن دشوارتر از هر کاری است که مردم عادی انجام می‌دهند.» (سخنرانی سوم، جوآن فالون)
وقتی با سختی مواجه می‌شویم، آیا عقب‌نشینی می‌کنیم یا باید جلو برویم؟
ما موجوداتی هستیم که توسط استاد انتخاب شده‌ایم، اما آیا می‌دانیم که هر روز در میانه جنگ هستیم؟ آیا خودمان را ژنرال و سرباز در میدان جنگ می‌بینیم یا غیرنظامی در پشت جبهه؟ هر اختلافی در جامعه بشری، یک آزمون شین‌شینگ است که ما را مجبور به انتخاب می‌کند و ما در قبال انتخاب‌های خود پاسخگو خواهیم بود. درحال‌حاضر ممکن است نتوانیم برخی چیزها را درک کنیم، برخی مسائل را تحمل یا مشکلات خاصی را حل کنیم. اما بهبود ازطریق تزکیه و کمک به نجات مردم، چیزی است که ما مریدان دافا به‌خاطرش اینجا هستیم. نباید آنچه را که می‌بینیم با تصورات و احساسات بشری تفسیر کنیم، یا فرضیاتی داشته باشیم. در غیر این صورت، وقتی پشیمان شویم بیش از حد دیر خواهد بود.
کریسمس دیگری در راه است. عیسی برای نجات مردم، در طول زندگی خود با انواع‌واقسام مشکلات روبرو شد و فقط پس از به‌صلیب کشیده‌شدن توانست گره‌های کارمایی مربوط به افرادی را که نجات داده بود باز کند. ما اکنون اینجا هستیم تا به نجات افراد از سطوح بالاتر کمک کنیم. در طی ۲۵ سال گذشته، چقدر خودمان را با اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری هماهنگ کرده‌ایم؟ چقدر تلاش کرده‌ایم و آیا ساختن نردبانی برای برگرداندن مردم به آسمان کافی است؟ این سؤالات را از خودم می‌پرسم، و نیز از هم‌تمرین‌کنندگانی که استاد را همراهی کردند تا به این دنیا فرود بیایند.
استاد بیان کردند:
«سال‌های بی‌شمار سختی همگی برای این زمان بود.» («اراده‌ای که فروکش نمی‌کند»، نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر جلد ۳)
امیدوارم در این دوره اصلاح فا، بهتر عمل کنیم و پشیمانی زیادی برای خود به جای نگذاریم.
مقالاتی که در آن‌ها تزکیه‌کنندگان درک خود را به اشتراک می‌گذارند، معمولاً براساس وضعیت تزکیه‌شان، ادراک یک فرد را در زمانی مشخص منعکس می‌کنند، و با هدف امکان ارتقای متقابل ارائه می‌شوند.