(Minghui.org) بانویی ۷۲ساله ساکن شهر هاربین، استان هیلونگجیانگ، در پایان نوامبر۲۰۲۳ در زندان زنان استان هیلونگجیانگ پذیرش شد تا به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ دورۀ حبس چهارساله‌اش را بگذراند. این روش معنوی تزکیه جسم و ذهن از ژوئیه ۱۹۹۹ توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.
در زندان روی گردن خانم ما شوهوا توده‌هایی ایجاد شد و نمی‌توانست غذا بخورد. او همچنین چند بار غش کرد و تشخیص داده شد که دچار ندول تیروئید شده است. او در ژانویه۲۰۲۴ برای برداشتن آن توده جراحی و بلافاصله پس از آن به زندان بازگردانده شد.
حکم زندان خانم ما ناشی از دستگیری اولیه او در ۱۹آوریل۲۰۲۱ بود. حداقل ۲۶ تمرین‌کننده محلی فالون گونگ در همان روز دستگیر شدند.
خانم ما در ۱۹مه۲۰۲۱ به قید وثیقه آزاد شد اما در ۱۰ژوئن همان سال مجدداً بازداشت شد. به زودی حکم بازداشت رسمی برای او صادر و برای مدت نامعلومی در بازداشتگاه دوم شهر هاربین نگهداری شد تا اینکه دوباره با قرار وثیقه آزاد شد.
خانم ما برای اجتناب از دستگیری مجدد، به شهر شنژن، استان گوانگدونگ رفت که پسرش در آنجا کار می‌کند. اما در ۱۹ژوئیه۲۰۲۳ در آنجا دستگیر شد. پلیس هاربین او را از شنژن تحویل گرفت و به بازداشتگاه دوم شهر هاربین برد.
خانواده او اخیراً از محکومیت ناحق و انتقال او به زندان مطلع شده‌اند، اما هنوز نمی‌دانند او چه زمانی محاکمه یا محکوم شده است.
این اولین بار نیست که خانم ما به‌خاطر ایمانش هدف قرار می‌گیرد. او قبلاً پس از دستگیری در سال ۲۰۰۲ به ۱۰ سال زندان محکوم شده بود و ۹ سال از دوران محکومیتش را در همان زندان زنان استان هیلونگجیانگ گذرانده بود.
شوهرش که او نیز تمرین‌کننده فالون گونگ است، به‌مدت سه سال در یک اردوگاه کار اجباری نگهداری شد. به‌دلیل اعتقاد آن‌ها، پسر این زوج از شغلش به‌عنوان یک کارمند دولتی در دادستانی شهر شنژن اخراج شد.
خانم ما پس از تولد پسرش در ۲۶ سالگی یک عمل اتساع و کورتاژ برای برداشتن بافت از رحمش انجام داد. این روش به‌خوبی انجام نشد و او برای سال‌ها از عوارضی از جمله درد شکم و نفخ رنج می‌برد. علائم او در سال ۱۹۸۹ بدتر شد و لاپاراتومی (برش جراحی در حفره شکم) انجام شد. باز هیچ چیز کمکی نکرد و او هر روز با درد زندگی می‌کرد. او همچنین از ایکتیوز ارثی (نوعی اختلال پوستی ارثی: پوست خشک، فلسی‌شدن پوست و ریزش پوسته‌ها) رنج می‌برد و مجبور بود در تابستان پیراهن و شلوار آستین بلند بپوشد.
بیماری او تنها چیزی نبود که زندگی او را فلاکت‌بار کرد. خانم ما همچنین با مادرشوهرش رابطه تیره‌ای داشت چون واقعاً بداخلاق بود و یک بار او را کتک زد. شوهرش به سیگار و الکل معتاد بود و او را مورد آزار و اذیت لفظی قرار می‌داد. او مدام با آن‌ها در دعوا و مشاجره بود.
خانم ما بعداً به التهاب کیسه صفرا مبتلا شد. صورتش پف کرده بود و همه جای بدنش درد می‌کرد. او دیگر نمی‌توانست کار کند.
وقتی با فالون گونگ روبرو شد، زندگی ناامیدانه او در اکتبر۱۹۹۵ تغییر کرد. تمام علائم او ناپدید شد و او توانست دوباره کار کند. او همچنین یاد گرفت که فرد بهتری باشد و برای اصلاح روابط تیره خود با مادرشوهرش پیشگام شد. شوهرش به‌دلیل تغییراتش به او احترام می‌گذاشت و یک تمرین‌کننده فالون گونگ نیز شد.
خانم ما در ۲۴آوریل۲۰۰۲ دستگیر و سپس به ده سال حبس محکوم شد. او در ژوئن۲۰۰۳ در زندان زنان استان هیلونگجیانگ پذیرش شد.
خانم ما یک بار در شکایتش در سال ۲۰۱۵ علیه جیانگ زمین رنج‌های خود را بازگو کرد. این دیکتاتور سابق چین دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را صادر کرد.
او در سپتامبر۲۰۲۳ به‌مدت ۱۱ روز تحت شکنجه‌ای تحت عنوان «دریل» قرار گرفت. در این شکنجه وی را مجبور می‌کردند روزانه برای ساعت‌های متمادی بدود و در همین حین نگهبانان او را با شاخه‌های درخت، باطوم الکتریکی و لوله‌های پلاستیکی کتک می‌زدند. هنگامی که او دیگر نمی‌توانست بدود، نگهبانان به شش زندانی دستور می‌دادند در حالی که او را روی زمین می‌کشیدند. کفش‌هایش پاره و پاهایش به‌شدت خراشیده شده بود. او پس از بازگشت به سلولش اجازه نداشت بخوابد. اگر او به خواب می‌رفت، نگهبانان با سوزن به چشم‌ها و پاهای او فرو می‌کردند. پاهای خانم ما عفونت کرده بود و جورابش به گوشتش چسبیده بود. پاهایش کبود و بنفش و دو حفره بزرگ در آن ایجاد شده بود. تمام ناخن‌های پاهایش افتاده بود.
خانم ما همچنین اغلب مجبور می‌شد برای مدت طولانی روی یک چهارپایه کوچک بی‌حرکت بنشیند که باعث درد شدید در پاها و باسنش می‌شد. او در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد و به مدت ۲۸ روز تحت تغذیه اجباری قرار گرفت. نگهبانان یک لوله پلاستیکی را در معده‌اش فرو کردند و در مایعی که به او می‌خوراندند نمک اضافه کردند. لوله قبل از تعویض یک هفته در معده او ماند.
خانم ما در مارس۲۰۰۴ از پوشیدن یونیفورم زندانیان امتناع کرد و چند ماه متوالی به گوشه تخت دستبند زده شد. او اغلب اجازه نداشت بخوابد. برای مدتی، نگهبانان حتی او را برهنه کردند و او را از طریق دوربین‌های مداربسته خود زیر نظر گرفت.
در سال ۲۰۰۶، نگهبانان خانم ما را به همراه چهار زندانی دیگر در اتاقی حبس کردند و او را به تماشای ویدئوهایی با مضامین افتراآمیز به فالون گونگ وادار کردند. او فقط دو ساعت در روز اجازه داشت بخوابد و این وضعیت دو ماه طول کشید.