(Minghui.org) تمرین‌کنندگان در منطقه‌ام اخیراً اختلافات زیادی را با یکدیگر تجربه کرده‌اند. هر یک از ما بر عقیده خود پافشاری کرده، دیگران را مورد سرزنش قرار داده و آموزه‌های استاد را درباره نگاه‌ به درون به‌کلی فراموش کرده‌ایم. حتی مأموران پلیس بخش امنیت داخلی در شهرستان مجاور درباره اختلافات ما شنیدند. یکی از آن‌ها به هم‌تمرین‌کننده‌ای در شهرستان مجاور گفت: «هم‌تمرین‌کنندگان شما در آن شهرستان [اشاره به ما] در آشفتگی هستند.»

من هم درابتدا درگیر برخی اختلافات بودم و فکر می‌کردم که حق با من است و آنچه می‌گویم به نفع دیگران است. با راهنمایی استاد به‌تدریج آگاه شدم و دیدم که چگونه نیروهای کهن از وابستگی‌های ما سوء‌استفاده کرده‌اند تا ما را از نجات موجودات ذی‌شعور بازدارند. من بحث را متوقف کردم و هر روز بر روشنگری حقایق درباره فالون دافا برای مردم پافشاری کردم. این کار به من کمک کرد تا به‌تدریج به وضعیت تزکیه اولیه‌ام بازگردم.

اما، برخی از هم‌تمرین‌کنندگان نتوانسته‌اند ببینند چگونه وابستگی‌های خودشان به توانایی ما برای نجات موجودات ذی‌شعور آسیب رسانده است. برخی آنقدر به اشتباهات دیگران چسبیده‌اند که دیگر نجات موجودات ذی‌شعور را اولویت اصلی خود نمی‌دانند. مطمئن نبودم که باید با آن‌ها صحبت کنم، بنابراین از استاد خواهش کردم که مرا آگاه کنند.

استاد حتماً ‌دیدند که من نگران کل گروه تمرین‌کنندگان‌مان بودم. بعدازظهر همان روز با شخصی که می‌خواستم با او صحبت کنم، اتفاقی برخورد کردم. قبلاً با او به‌عنوان فردی «مشکل‌ساز» رفتار می‌کردم. بدون اینکه قراری داشته باشیم، به سمت در خانه یکی از هم‌تمرین‌کنندگان رفتیم. هر دوی ما متوجه شدیم که استاد باید ترتیب ملاقات ما را در خانه هم‌تمرین‌کننده داده باشند.

به جای پافشاری بر نظرات خود، گفتگویی جدی انجام دادیم. من از او عذرخواهی کرده و با مهربانی به او اشاره کردم که کجا می‌تواند رشد و بهبود داشته باشد. او عذرخواهی مرا پذیرفت، اعتراف کرد که نتوانسته انتظارات استاد را برآورده کند و گفت که بهتر عمل خواهد کرد. یکی دو ساعتی صحبت کردیم. هر دوی ما گفتیم که دوست داریم گذشته را رها کنیم و نجات موجودات ذی‌شعور را اولویت خود قرار دهیم.

امیدوارم هم‌تمرین‌کنندگان در جاهای دیگر از اشتباه ما اجتناب کنند. زمان برای نجات موجودات ذی‌شعور درحال سپری‌شدن است. ما باید اشتباهات دیگران را رها کنیم، به درون نگاه کنیم و مهربانانه به یکدیگر کمک کنیم. برای اثبات اینکه حق با ماست نیازی به شکست‌دادن دیگران نیست. امیدوارم همه به این فکر کنند که رفتارهای ما چه نقشی در نجات موجودات ذی‌شعور داشته است.

استاد بیان کردند:

«امیدوارم که همگی قدر خودتان، قدر دیگران، و قدر این محیطی که دارید را بدانید. ارج نهادن مسیری که آن را می‌‏پیمایید ارج نهادن خودتان است.» («مرید دافا چیست»، آموزش فا در کنفرانس، جلد یازدهم)