(Minghui.org) در صبح 2 و 9ژوئن2024، دو یکشنبه متوالی، تمرین‌کنندگان در میدان باستیل در پاریس، تمرینات فالون دافا را نمایش دادند و این تمرین را به مردم معرفی کردند. همچنین درباره آزار و شکنجه درحال‌وقوع پیروان این روش در چین اطلاع‌رسانی و برای پایان دادن به این وحشیگری‌ها امضا جمع‌آوری کردند.

میدان باستیل، واقع در منطقه 11 پاریس، مکان مهمی در تاریخ فرانسه است. در سال 1370، شاه چارلز پنجم برای دفاع از شهر قلعه‌ای در پورت سنت‌آنتواِن ساخت. آن ساختمان بعداً به زندان باستیل تبدیل شد. پس از تخریب آن، این مکان به میدان باستیل تبدیل شد.

بسیاری از پاریسی‌ها و گردشگران در مسیر خود به‌سمت بازارِ کنار میدان باستیل، از کنار غرفه اطلاع‌رسانی تمرین‌کنندگان عبور کردند و جذب حرکات زیبا و موسیقی آرام تمرینات شدند و برای تماشا توقف کردند. آن‌ها پس از اطلاع از آزار و شکنجه، دادخواست پایان دادن به آن را امضا کردند.

در 2 و 9ژوئن، تمرین‌کنندگان در میدان باستیل، تمرین‌ها را انجام دادند و درباره آزار و شکنجه در چین اطلاع‌رسانی کردند.

مردم دادخواست پایان دادن به آزار و شکنجه در چین را امضا می‌کنند.

الکساندر آنژو، مشاور بانکی، اغلب در میدان باستیل قدم می‌زند و گروه‌های مختلفی را درحال نواختن موسیقی می‌بیند. او وقتی موسیقی تمرین فالون دافا را شنید، گفت: «این زیباترین موسیقی در میدان باستیل است!» او گفت در نظرش تمدن چین قوی‌ترین تمدن در جهان است و میراث بسیار غنی‌ای دارد، درست مانند زبان چینی که بسیار متفاوت از اکثر زبان‌های دیگر است.

ماری مورو وقتی شنید تمرین‌کنندگانی که براساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری زندگی می‌کنند در چین، مورد آزار و شکنجه قرار می‌گیرند و اعضای بدنشان بدون رضایت آن‌ها برداشته و برای استفاده در تجارت پیوند عضو فروخته می‌شود، حیرت‌زده شد. او پس از امضای دادخواست گفت: «برداشت اعضای بدن وحشتناک است. این غیرانسانی و تصورناپذیر است، هیچ کلمه‌ای نمی‌تواند چنین وحشتی را توصیف کند. چنین وحشیگری‌ای باورناپذیر است. این خیلی جدی است!» او تمرین‌کنندگان را تشویق کرد که به کارشان ادامه دهند و ابراز امیدواری کرد که این آزار و شکنجه روزی پایان یابد.

خانم عبدولطیف سالیا، 74ساله، گفت: «تمام آزار و شکنجه‌ها در این دنیا باید پایان یابد. مردم برای این به دنیا نیامده‌اند. ما به‌عنوان یک مادر باید فرزندانمان را طوری تربیت کنیم که سالم و شاد باشند.»

لوزیتو در یک آپارتمان، نگهبان است. او با شنیدن درباره جنایت برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست حزب کمونیست چین عصبانی شد و گفت: «ما همه انسان هستیم. آن‌ها نمی‌توانند این کار را انجام دهند؛ آن پذیرفتنی نیست! برداشت اجباری اعضای بدن، این بدتر از رفتار با حیوانات است. اما مردم سکوت کردند. این طبیعی نیست. چنین چیزهایی نباید در این دنیا اتفاق بیفتد. با آن مخالفم.»

راجر گیوم از مرکز فرانسه گفت که قبلاً یک سازمان پزشکی محلی را مدیریت می‌کرد. او گفت در نظرش حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری ارزش‌های اساسی هستند و با این ارزش‌ها موافق بود.

محمد کاظم خلیفه پس از امضای دادخواست گفت: «به‌خاطر من، کشورم و کل نژاد بشر، این آزار و شکنجه باید متوقف شود! انسان نمی‌تواند جان دیگران را بگیرد. این بد است! انسان می‌تواند کاری را که می‌خواهد انجام دهد اما محدودیت‌هایی وجود دارد. این را خدا تعیین کرده است. کشتن جایز نیست. مردم به اینجا می‌آیند تا زندگی خود را تغییر دهند، موجودی بهتر شوند، از برادران و خواهرانمان در سراسر جهان حمایت کنند. هدف ما صلح است! ما صلح می‌خواهیم!»