(Minghui.org) خانم وئی سووِن، 64ساله و ساکن پکن، در 13ژوئن2024 به‌دلیل تمرین فالون گونگ (یک روش معنوی که از ژوئیه1999، توسط حزب کمونیست چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفته است)، دستگیر شد. به خانواده خانم وئی هیچ اطلاعات جدید رسمی‌ای درباره وضعیت پرونده او داده نشده است.
خانم وئی ده‌ها سال پیش پس از سقوط از داربست در محل کارش، دچار آسیب شدید کمر و دنده شد. او پس از شروع تمرین فالون گونگ در سال 1993، به‌طور کامل بهبود یافت. پس از شروع آزار و شکنجه، او بر باورش ثابت‌قدم ماند و بارها هدف قرار گرفت. وی پیش از این محنت اخیرش، در سال 2006 به دو سال کار اجباری محکوم شد.
پلیس در ساعت 9:20 صبح 13ژوئن2024، به دم در منزل خانم وئی رفت، اما وقتی فهمید او در خانه نیست، آنجا را ترک کرد.
وقتی خانم وئی ظهر آن روز از خرید مواد غذایی برگشت، گروهی از مأموران در ورودی ساختمانِ آپارتمانش جلو او را گرفتند. فقط یکی از آن‌ها کارت شناسایی پلیسش را خیلی سریع نشان داد و سپس پس گرفت که نشان می‌داد او گوئو هان از اداره پلیس منطقه شیچنگ است.
وقتی پلیس دستور داد خانم وئی همراه آن‌ها برود، او خواست که اجازه دهند ابتدا خواربارش را داخل خانه‌اش بگذارد. آن‌ها موافقت کردند، اما به‌محض اینکه او با کلیدش در را باز کرد، مأمور سون جیان‌چیانگ از ایستگاه پلیس خیابان چانگ‌آن و مأمور دیگری به نام لی سعی کردند نخست خودشان وارد شوند. دخترش که با او به خرید رفته بود، از پلیس به‌دلیل ورود غیرقانونی به خانه، بدون حکم بازرسی انتقاد کرد.
شوهر خانم وئی این هیاهو را شنید و پرسید که چه خبر است. مأمور سون بر سر او فریاد زد و او را به تحقیر پلیس متهم کرد.
یک پلیس خانم از همان ابتدا، زمانی که پلیس با خانم لی در بیرون ساختمان آپارتمان برخورد کرد، همه‌چیز را ضبط می‌کرد.
وقتی پلیس درنهایت خانم وئی را از ساختمان بیرون می‌برد، مأمور لی به دخترش گفت: «من چیزی علیه شما ندارم، اما باید دوربین پلیسم را نگه دارم و کارم را انجام دهم.» او ادعا کرد کاری که پلیس انجام می‌دهد به نفع خانم وئی است و از دخترش خواست که او را متقاعد کند فالون گونگ را کنار بگذارد.
پلیس خانم وئی را برای بازجویی به کمیته خیابان محلی برد. خانم وئی در قلبش احساس ناراحتی می‌کرد و رنگ‌پریده به نظر می‌رسید. مأمور لی مدام از او سؤال می‌کرد و نامه‌ای را به او نشان داد: «تو این نامه را ساعت 4 بعدازظهر 16آوریل2024 در صندوق پستی تحویل دادی، درست است؟ من به تمام ویدئوهای دوربین‌های نظارتی نگاه کردم تا تأیید کنم که تو هستی.»
خانم وئی تصدیق کرد که تلاش کرده است نامه حاوی اطلاعات فالون گونگ را پست کند، اما تأکید کرد که هیچ اشتباهی مرتکب نشده است، زیرا هیچ قانونی در چین فالون گونگ را جرم نمی‌داند.
مأمور لی پاسخ داد که این نامه به‌تنهایی برای بردن او به اداره پلیس کافی است. بااین‌حال مکان دقیقی را به خانواده خانم وئی نگفت. عزیزان او هنوز نمی‌دانند او در کجا محبوس است.
خانم وئی در آوریل2000، به‌منظور دادخواهی برای فالون گونگ به میدان تیان‌آنمن رفت و دستگیر شد. او برای چند روز در قفسی در ایستگاه پلیس تیان‌آنمن حبس شد و سپس مأموران از ایستگاه پلیس در منطقه مسکونی‌اش به‌دنبالش رفتند. پلیس پس از یک بازجویی کوتاه، او را به زندان منطقه شیچنگ برد. وی طی مدت بازداشت یک‌ماهه‌اش در آنجا، هر روز مجبور به انجام کارهای سخت بود. در پایان هر روز خسته بود، کمرش درد می‌کرد، سرش سنگین و چشمانش متورم بود.
خانم وئی پس از آزادی در ماه مه2000، به سر کار بازگشت، اما به او گفتند که حقوق و پاداشش به حالت تعلیق درآمده است. طی سه ماه بعد، فقط 300 یوان کمک‌هزینه ماهانه به او داده می‌شد. سرپرستش در ارزیابی شغلی، امتیا‌ز برجسته‌ای به او داد، اما سپس مجبور شد آن را به گونه‌ای تغییر دهد که «انتظارات را برآورده نکند.» خانم وئی درباره تغییر امتیازش پرسید و سرپرستش اعتراف کرد که مقامات بالاتر به او دستور داده‌اند این کار را انجام دهد.
تعداد زیادی از همکاران پیش‌قدم شدند به‌خاطر خانم وئی، به مقامات بالاتر مراجعه کنند. آن‌ها ضمانت او را کردند و او را به‌خاطر عملکرد شغلی عالی‌اش تحسین کردند. کارفرمایش سرانجام حقوق عادی او را بازگرداند.
مأموران ایستگاه پلیس فووای خانم وئی را در ژوئیه2001، در محل کارش دستگیر کردند و او را به مرکز شستشوی مغزی بردند. آن‌ها دستان او را محکم بستند و پاهایش را برخلاف میل او، روی پرتره بنیانگذار فالون گونگ فشار دادند. همچنین او را مجبور می‌کردند هر روز ویدئوهای ضد فالون گونگ را تماشا کند.
چهار مأمور در 19ژوئیه2006، وارد دفتر خانم وئی شدند و او را دستگیر کردند. آن‌ها تلفن همراه و کتاب‌های فالون گونگ موجود در دفتر کارش را توقیف کردند و سپس او را به ایستگاه پلیس جاده ژانلان بردند.
پلیس قول داد اگر خانم وئی دو تمرین‌کننده فالون گونگ دیگر را لو دهد، مجازات خفیف‌تری برایش صادر کند. او از همکاری امتناع کرد و در ایستگاه پلیس، چیزی برای خوردن و آشامیدن به او ندادند. همچنین اجازه نداشت بخوابد.
صبح روز بعد، خانم وئی به بازداشتگاه منطقه شیچنگ منتقل شد. پلیس او را به دو سال کار اجباری محکوم و او را به مرکز اعزام منتقل کرد. او در طول دو ماه بازداشتش در آنجا، مجبور بود هر روز بیش از ده ساعت بدون دستمزد کارهای سخت انجام دهد. هر زمان که یک تیم بازرسی می‌آمد، نگهبانان آنجا از او و سایر زندانیان می‌خواستند کارشان را کنار بگذارند و بنشینند و کتاب بخوانند. به‌محض رفتن تیم بازرسی، همه مجبور بودند کار خود را از سر بگیرند.
خانم وئی در اکتبر2006، به اردوگاه کار اجباری زنان پکن منتقل شد. او مجبور بود تمام روز مطالب ضد فالون گونگ را بخواند و تماشا کند. وی از نوشتن اظهاریه‌هایی مبنی بر انکار فالون گونگ خودداری کرد و مجبور شد روزهای متوالی از ساعت 4 صبح تا نیمه‌شب، روی چارپایه‌ای کوچک بنشیند. باسنش چرک و خونریزی می‌کرد و باعث درد طاقت‌فرسا می‌شد.
نگهبانان اردوگاه کار اجباری بعداً خانم وئی را وادار کردند انواع کارهای یدی بدون دستمزد انجام دهد. او پس از اینکه مجبور شد جسم بسیار سنگینی را بلند کند، تاندون بازوی راستش آسیب دید. پس از آن، در حرکت بازویش دچار مشکل شد. کمرش پس از انجام کارهای سخت، به‌شدت درد می‌کرد و از شدت درد به‌سختی به خواب می‌رفت.
اردوگاه کار اجباری همچنین مرتباً با دختر خانم وئی تماس می‌گرفت تا اذیتش کند.
خانم وئی زودتر از موعد، در ژانویه2008، آزاد شد. او به سر کار بازگشت، اما مقامات به محل کار او دستور دادند او را از سمت مدیریت به سمت یک کارمند عادی تنزل و سطح حقوقی او را چهار سطح کاهش دهد. او همچنین دریافت که در طول دو سال حبسش در اردوگاه کار اجباری، حقوقش به حالت تعلیق درآمده است.