(Minghui.org) امسال 58ساله شدم و بیش از 20 سال است که فالون دافا را تمرین می‌کنم. هر روز براساس اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری دافا زندگی می‌کنم. در تلاش هستم از اقداماتم برای روشنگری حقایق درباره فالون دافا استفاده کنم و به مردم این فرصت را بدهم تا زیبایی دافا را ببینند.

در سال 2021، در کارخانه‌ تولید مژه مصنوعی استخدام شدم که مالکان آن یک آقا و یک خانم هستند. سخت کار می‌کردم و با همکارانم کنار می‌آمدم. یک بار صاحب کارخانه (آقا) 18 جعبه مواد اولیه برای کار به من داد. سریع آن‌ها را انجام دادم. بعد از اینکه کارم تمام شد، به‌جای اینکه طبق معمول، کار در دفتر ثبت شود، صاحب دیگر کارخانه (خانم) با نوشتن یادداشتی تأیید کرد که کار را انجام دادم. ازآنجاکه مشغول کار دیگری بودم، یادداشت را روی میز گذاشتم و هنگام خروج فراموش کردم آن را بردارم.

صبح روز بعد به‌دنبال یادداشت گشتم. خانمی که آن را نوشته بود به یاد نمی‌آورد که این کار را کرده باشد. مالکی که کار را به من داد نیز گفت که یادش نیست 18 جعبه مواد به من داده باشد. به او پیشنهاد دادم که اگر امکان دارد به دوربین مداربسته نگاه کند تا مطمئن شود که کار را انجام داده‌ام، اما او گفت که وقت ندارد.

در ابتدا عصبانی شدم و می‌خواستم با آن‌ها بحث کنم. سپس فکر کردم: من تمرین‌کننده فالون دافا هستم و استاد به ما گفتند که هر چیزی به‌دلیلی اتفاق می‌افتد. به درون نگاه کردم و ذهنیت رقابت‌طلبی، رنجش و وابستگی به منفعت را یافتم. تمایل به بحث‌کردن با آن‌ها را رها کردم و فکر کردم باید فقط روی انجام کار امروزم تمرکز کنم.

آن شب در رؤیایی دیدم که هر دو صاحب کارخانه گدایانی در روستایم بودند و من می‌خواستم به آن‌ها کمک کنم. وقتی بیدار شدم، فهمیدم که ممکن است چیزی از زندگی قبلی‌ام به آن‌ها بدهکار باشم و اکنون دارم بدهی‌ام را پس می‌دهم.

شاید به این دلیل که وابستگی‌ام را رها کردم، وقتی آن روز به سر کار برگشتم، مالک به من گفت که فیلم دوربین‌ها را بررسی کرده و خودش را دیده است که 18 جعبه مواد به من داد. بنابراین اختلافمان به‌صورت مسالمت‌آمیز حل شد.

(مقاله ارسالی منتخب به‌مناسبت بزرگداشت روز جهانی فالون دافا در وب‌سایت مینگهویی)