(Minghui.org) در بیست‌وپنجمین سالروز شروع سرکوب فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) که در ژوئیه1999 آغاز شد، تمرین‌کنندگان از 44 کشور، فهرست جدیدی از عاملان را به دولت‌های متبوع خود ارائه کردند و از دولت‌های خود خواستند که این عاملان و اعضای خانواده‌شان را از ورود به کشورشان منع کنند و دارایی‌هایشان در خارج از کشور چین را طبق قانون مسدود کنند.

در میان عاملان ذکرشده در این فهرست، نام چنگ نینگ‌نینگ، معاون دبیرکل انجمن ضد فرقه چین نیز وجود دارد.

اطلاعات عامل

نام کامل عامل: چنگ (نام خانوادگی) نینگینگ (نام)نام به چینی: 程宁宁جنسیت: زنتاریخ/سال تولد: نامعلوممحل تولد: نامعلوم

عنوان یا سِمت

چنگ نینگ‌نینگ به‌عنوان معاون بخش بین‌المللی انجمن علم و فناوری چین و مدیر اجرایی و دبیرکل انجمن دانشمندان و فناوران زن چین (که در سال 2007 به انجمن دانشمندان و فناوران زن چین تغییر نام داد) خدمت کرده است. در سال 2003، چنگ شروع به کار برای انجمن ضدفرقه چین کرد، مؤسسه‌ای که به انجمن مراقبت چین نیز معروف بوده و متخصص در آزار و شکنجه فالون گونگ است و تا به امروز این کار را انجام می‌دهد.

انجمن ضدفرقه چین در 13نوامبر2000 تأسیس شد. اگرچه به‌عنوان یک سازمان غیردولتی ثبت شده است، اما به‌طور منظم بودجه دولتی دریافت می‌کند. فعالیت‌های اصلی سازمان، بسیج منابع جامعه علمی و فناوری برای سرکوب فالون گونگ است. این بخش در همه سطوح در استان‌ها، شهرها و مناطق خودمختار مختلف، با شبکه‌ای از بالا به پایین که تمام چین را پوشش می‌دهد، تقسیم‌بندی شده است.

این سازمان از بدو تأسیس، نمایشگاه‌ها، سخنرانی‌ها و سمینارها را سازماندهی کرده و همچنین نظارت بر انتشار گزارش‌ها و نشریات و تولید فیلم‌ها و برنامه‌های تلویزیونی را برعهده داشته است که همگی تبلیغات برای بی‌اعتبارکردن فالون گونگ، چه در داخل چین و چه در جهان به‌طور کلی، مورد استفاده قرار می‌گرفتند. همچنین از سایر سازمان‌هایی که مستقیماً در «تبدیل» و شکنجه تمرین‌کنندگان دخیل هستند، حمایت استراتژیک می‌کند.

جنایات اصلی

1) سازماندهی، مشارکت و هدایت کمپین‌های تبلیغاتی برای بی‌اعتبارکردن فالون گونگ

در پایان سال 2000، انجمن ضدفرقه چین، طومار «یک میلیون امضا» را به‌منظور هدف قرار دادن فالون گونگ آغاز کرد. 100 رول طومارهای 100 متری را بین دولت‌های محلی توزیع کرده و مردم را برای امضای آن بسیج کرد. سازمان‌دهندگان ادعا کردند که تا 26فوریه2001 بیش از 1.5 میلیون امضا جمع‌آوری کرده‌اند.

در مارس2001، چنگ و چند تن دیگر از اعضای انجمن ضدفرقه چین در کنفرانس حقوق بشر سازمان ملل متحد در ژنو شرکت کردند و رول‌های امضاشده را که بیش از 900 کیلوگرم وزن داشتند به نمایش گذاشتند.

از 26نوامبر تا 5دسامبر2003، انجمن علم و فناوری چین و اداره610 مرکزی یک نمایشگاه عکس 10 روزه در پکن برای بدنام‌کردن فالون گونگ برگزار کردند. چنگ یکی از برگزارکنندگان اصلی بود.

در 12مه2011، چنگ با همراهی رن بینگ‌وِن، دبیر کل انجمن ضدفرقه ژجیانگ، از دانشگاه بازرگانی و صنعت ژجیانگ بازدید کرد و از کار «ضدفرقه» مدرسه به‌شدت سخن گفت.

2) صدور آزار و شکنجه به خارج از کشور

در سال 2001، چنگ با سفارت‌خانه‌ها و کنسولگری‌های ح‌.ک.‌چ در خارج از کشور برای نمایش تصاویر تهمت‌آمیز علیه فالون گونگ در کانادا، سنگاپور، کره جنوبی، هلند و فرانسه کار کرد.

در مارس 2002، چنگ با لی آنپینگ، معاون دبیرکل انجمن ضدفرقه چین، همکاری کرد تا بیش از 10 هزار نامه را که ادعا می‌شد توسط عموم مردم نوشته شده است، به دبیر کل سازمان ملل متحد و کمیسر عالی حقوق بشر در ژنو ارسال کند.

این نامه‌ها تلاش می‌کردند سرکوب فالون گونگ توسط ح‌.ک.‌چ را مشروع جلوه دهند و از کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل خواستند که به سیاست سرکوب ح.‌ک.‌چ احترام بگذارد و از آن حمایت کند. آن‌ها همچنین کنفرانس‌های مطبوعاتی برگزار کردند و گزارش‌هایی را برای حمله علنی به فالون گونگ منتشر کردند.

بعداً گزارش شد که نامه‌های ارسال‌شده به سازمان ملل ساختگی بوده است. در یک مورد، انجمن ضدفرقه پکن به انجمن علم و فناوری منطقه چونگ‌ون دستور داد تا افرادی را که تمرین فالون گونگ را کنار گذاشته بودند یا کسانی که برای «تبدیل» تمرین‌کنندگان برای نوشتن نامه‌ها تلاش می‌کردند، سازماندهی کند.

از 1 تا 3ژوئیه‌2010، چنگ به همراه وانگ ونژونگ، پژوهشگر دانشیار در مؤسسه روانشناسی آکادمی علوم چین و چن چینگ‌پینگ، استاد گروه روانشناسی در دانشگاه عادی شانشی، به فورت لی، نیوجرسی در ایالات متحده رفت. این سه نفر در کنفرانس بین‌المللی سالانه که توسط انجمن بین‌المللی مطالعه فرقه‌ها (ICSA) که قبلاً بنیاد خانواده آمریکایی (AFF) نامیده می‌شد، شرکت کردند.

چنگ و دیگران در ارائه‌های خود توضیح دادند که چگونه از چهار حوزه جامعه، قدرت سیاسی، سازمان‌های مردمی و نفوذ خانواده برای اجرای تاکتیک‌های شستشوی مغزی با فشار بالا روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده کردند. آن‌ها همچنین نتایج تحقیقات خود را با پیروی از مراحل «مراقبت، «تبدیل» و آموزش، در شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان به نمایش گذاشتند. او نمونه‌ها و عکس‌های گرفته‌شده در «مرکز مراقبت» در منطقه شیاگوان شهر نانجینگ، استان جیانگسو، که یک مرکز شستشوی مغزی پنهان است، ارائه کرد.

در مقاله‌ای که توسط مجله داخلی مرکز مراقبت در سال 2010 منتشر شد، جزئیات بازدید چنگ از کنفرانس و نحوه کمک کارکنان مرکز مراقبت به او در تهیه مطالب ارائه شد. در واقع، چنگ سال‌ها برای شرکت در کنفرانس درخواست داده بود اما درخواست‌های او همیشه رد می‌شد. قبل از اینکه سازمان‌دهندگان کنفرانس او را بپذیرند، مجبور شد رابطه‌ها و عنوان مقاله‌اش را تغییر دهد.

3) شرکت در جلسات شستشوی مغزی

چنگ شخصاً بارها از «مرکز مراقبت» در منطقه شیاگوان بازدید کرده است تا راهنمایی ارائه دهد. او اظهار داشت که مرکز مراقبت «یک نوآوری است و با بررسی روش‌های جدید [شستشوی مغزی] کمک‌های مهمی می‌کند.» او همچنین از کار چنگ دونگ‌شیائو، مدیر «مرکز مراقبت» و همچنین مدیر اداره ۶۱۰ منطقه شیاگوان تمجید کرد.

در 10ژوئن2014، انجمن ضدفرقه چین در بخش جیانگسو سمیناری با عنوان «تقویت حکومت اجتماعی و هدایت بازگشت به جامعه» در هتل شوانگمنلو در نانجینگ برگزار کرد. این کنفرانس از «مرکز مراقبت» به‌عنوان یک الگو استفاده کرد و تکنیک‌هایی را که در پنج سال گذشته به کار می‌برد به کارکنان شستشوی مغزی معرفی کرد. انجمن توصیه می‌کند که تجربه‌اش را به سایر مراکز شستشوی مغزی در سراسر کشور ارتقا دهد. چنگ در این جلسه شرکت و سخنرانی کرد. او عملکرد «مرکز مراقبت» را مورد تحسین قرار داد.

«مرکز مراقبت» که قبلاً مرکز شستشوی مغزی منطقه شیاگوان بود، در اوایل سال 2003 تأسیس شد. این مرکز گسترش یافت و در مه2009 به «مرکز مراقبت» تغییر نام داد. در مارس2013، پس از ادغام مناطق یاگوان و گولو، روی تابلوی جدید مرکز مراقبت نوشته شده است: «انجمن مراقبت ناحیه گولو» به سرپرستی چنگ دونگ‌شیائو.

در سال‌های 2013 و 2014، دست‌کم 35 تمرین‌کننده فالون گونگ در نانجینگ در مرکز شستشوی مغزی نگهداری شدند. کارکنان در تلاش برای وادارکردن تمرین‌کنندگان به انکار باورشان از انواع‌واقسام تکنیک‌های اجباری و ارعاب‌، اغلب شامل تنبیه بدنی، استفاده می‌کنند.

خانم ژانگ بنفانگ، پرستار سابق بیمارستان سرطان شهر نانجینگ، بارها دستگیر و در مرکز شستشوی مغزی نگهداری شد. او از خواب محروم شد، مجبور شد ساعت‌های طولانی بایستد، اجازه استفاده از دستشویی را نداشت و به‌طرز وحشیانه‌ای مورد ضرب‌وشتم قرار گرفت. با وجود روند رو به زوال وضعیت سلامتی او، پلیس پس از آزادی‌اش همچنان به آزار و اذیت او ادامه داد. او سرانجام در ژانویه2013 در 55 سالگی درگذشت.