(Minghui.org) ما به‌عنوان تمرین‌کنندگان، اغلب می‌گوییم که باید با دیگران مهربان باشیم و بحث نکنیم. اما در زندگی واقعی، اغلب بیش‌ازحد خجالت می‌کشیم و به‌ندرت می‌پذیریم که اشتباه کرده‌ایم. بیشتر اوقات، از اصطلاحاتی که از حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) یاد گرفته‌ایم، مانند «من به اندازه کافی خوب عمل نکرده‌ام»، «هنوز کاستی‌هایی دارم» یا «به اندازه کافی مهربانانه صحبت نکرده‌ام» استفاده می‌کنیم تا خودمان را توجیه کنیم.
مثلاً اخیراً درحالی‌که داشتم چیزی را توضیح می‌دادم فرزندم با من مقابله کرد و من خیلی ناراحت شدم. گرچه با او بحث نکردم یا از موقعیت والد‌‌بودنم برای تحت فشار گذاشتن او استفاده نکردم، فکر کردم شاید نحوه صحبتم با او مهربانانه نبود یا لحنم خیلی تند بود. اما به‌طور جدی به این فکر نکردم که شاید وابستگی‌هایی دارم یا کار اشتباهی انجام داده‌ام.
فکر می‌کنم منطق پشت نپذیرفتن اشتباهاتمان این است که فکر می‌کنیم در سطح مردم عادی کار درستی انجام می‌دهیم، اما موضوع را به‌گونه‌ای که خیلی مهربانانه نیست، در میان می‌گذاریم. پس چرا باید اشتباهات خود را بپذیریم؟ چون شرایط را به‌خوبی مدیریت نکردیم.
«به اندازه کافی خوب نیست»، «کامل نیست»، «هنوز ناکافی است» همگی کلمات معمولی هستند که ح.ک.چ استفاده می‌کند. هنگامی که اعضای ح.ک.چ مقاله‌ای درباره انتقاد از خود می‌نویسند، آن را با عباراتی مانند «به‌اندازه کافی خوب انجام ندادم»، «به اندازه کافی عمیق یاد نگرفتم» و «استاندارد را به حد کافی بالا تعیین نکردم» پر می‌کنند.
استاد به ما آموختند:
به‌عنوان یک تزکیه‌کننده
فرد همیشه باید به‌دنبال اشتباهات خود باشد
این مؤثرترین راه برای رها شدن از وابستگی‌ها است
هیچ راهی برای گریز از سختی‌ها نیست، بزرگ یا کوچک
[درطول یک تضاد، اگر بتوانید به یاد بیاورید:]
"حق با اوست،و من اشتباه می‌کنم،"
چه چیزی برای جر و بحث وجود دارد؟»(هنگ یین 3 )
من به‌عنوان یک تمرین‌کننده معتقدم که داشتن شجاعتِ اعتراف به اشتباه به معنای پیشگام شدن برای افشای این عقاید و تصورات بشری است. اگر تمایل دارید بحث و جدل کنید و اشتباهات دیگران را اصلاح کنید، فقط از منافع خودتان در سطح بشری محافظت می‌کنید و خودتان را ازطریق تزکیه بهبود نمی‌بخشید.