(Minghui.org) به‌تازگی خواب شگفت‌انگیزی دیدم. به دنیای بسیار زیبایی رفتم و کاخ‌های زیادی را دیدم و رنگ آن مانند سبزیِ تازۀ بهار بود. از همه کاخ‌ها، نور طلایی ساطع می‌شد. کاخ‌ها بی‌شمار، باشکوه و تماشایی بودند. هر کاخ نیز دارای جایگاه‌هایی برای نشستن افراد مهم بود، اما بسیاری از آن‌ها خالی بودند.

در این زمان، یک هنرمند شن یون آمد و با اشتیاق اطراف را به من نشان داد. همه‌جا دور و نزدیک را رفتیم.

وقتی تازه وارد آن دنیا شده بودم، هنرمند شن یون کتابچه‌ای را باز کرد، به نام‌های موجود در آن نگاه کرد و گفت: نام شما را می‌توان به «جِن» (حقیقت) تغییر داد.

مدت زیادی آنجا ماندم، در اطراف قدم زدم و به ساختمان‌های مجلل نگاه کردم؛ حتی جزئیات ساختمان‌ها، ازجمله کنده‌کاری‌های روی تیرها، به‌وضوح دیده می‌شد. سیر نمی‌شدم. فکر کردم چطور ممکن است چنین مکان زیبایی وجود داشته باشد؟

ناگهان صدای بلند زنگ هشدار مرا از خواب بیدار کرد. چشمانم را باز کردم و به سقف نگاه کردم و از روی درماندگی آهی کشیدم: افسوس قصر من کجا رفت؟

قبل از دیدن این رؤیا متوجه شده بودم که هنوز باید تزکیه‌ام را بهبود بخشم، بنابراین روی اصلاح خودم تمرکز کردم. رویکرد من بسیار ساده است. آنچه را که استاد می‌گویند انجام می‌دهم. چه مطالعه فا باشد، چه انجام تمرینات، یا مواجهه با مشکلات درحین همکاری در پروژه‌ها، سعی می‌کنم افکار و ایده‌های بشری را اضافه نکنم. مطابق فا رفتار می‌کنم. هنگام گپ زدن با اقوام و دوستان، به گفتارم توجه می‌کنم و چیزهایی را که نباید بگویم بیان نمی‌کنم. تا حد امکان، گفتار و اعمالم براساس فاست. این لازمه تزکیه است که در این زمان درک می‌کنم.

آن ساده به نظر می‌رسد، اما در این روند متوجه شدم که نیک‌خواهی و بردباری را تزکیه کرده‌ام.

فقط برای چند هفته این‌طور عمل کردم و سپس این خواب زیبا را دیدم. هرگز فکر نمی‌کردم که چنین تشویق بزرگی دریافت کنم.