(Minghui.org)
نام: نینگ تیچیائونام به زبان چینی: 宁铁桥جنسیت: مردسن: ۵۳شهر: شائودونگاستان: هونانشغل: راننده موتورسیکلت مسافرکشیتاریخ مرگ: ۷ژوئن۲۰۲۲تاریخ آخرین دستگیری: ۱۳مارس۲۰۰۴آخرین مکان بازداشت: زندان چانگده
در ۷ژوئن۲۰۲۲، یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ از شهرستان شائودونگ (استان هونان)، پس از تحمل دو دهه آزار و شکنجه، در ۵۳سالگی درگذشت.
آقای نینگ تیچیائو در خانواده‌ای فقیر به‌دنیا آمد. در خردسالی، مادرش را از دست داد. در نوجوانی زادگاهش را ترک کرد و برای تأمین مخارج زندگی خود، شروع به کار کرد. در سال ۱۹۹۷، در ۲۸سالگی، درحالی‌که راننده تاکسی موتورسیکلت در شهر شن‌یانگ (استان لیائونینگ) بود، تمرین فالون گونگ را شروع کرد. بسیاری از بیماری‌های او، ازجمله مشکل معده‌اش، خیلی زود ناپدید شد.
در ۱اکتبر۲۰۰۰، یک سال پس از اینکه رژیم کمونیستی دستور آزار و شکنجه فالون گونگ را در ژوئیه۱۹۹۹ صادر کرد، آقای نینگ برای دادخواهی درمورد حق تمرین فالون گونگ به پکن رفت و در میدان تیان‌آنمن دستگیر شد. او به زادگاهش بازگردانده شد و به‌مدت ۱۵ روز در زندان شائودونگ حبس شد و در این مدت توسط زندانیان مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
آقای نینگ پس از آزادی، به شن‌یانگ بازگشت. پلیس در شائودونگ او را ردیابی و دوباره دستگیر کرد. مدت کوتاهی در بازداشتگاه شهر شائویانگ حبس و سپس به یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد و در ۷فوریه۲۰۰۲، به اردوگاه کار اجباری شینکایپو در استان هونان منتقل شد. پدرش که بالای ۷۰ سال داشت به‌دلیل کهولت، قادر به ملاقات با پسرش نبود. او ۱۰۰ یوآن برای آقای نینگ ارسال کرد تا مایحتاج روزانه‌اش را بخرد، اما این مبلغ توسط زندانی‌ای که برای نظارت بر او تعیین شده بود خرج شد. آقای نینگ بیمار شد و اغلب در خواب شبانه مشکل داشت. او در ۳۱ژانویه۲۰۰۳ آزاد شد.
آقای نینگ دوباره در ۱۳مارس۲۰۰۴، هنگامی که با دو تمرین‌کننده دیگر (خانم یانگ یومان و آقای هو چوگای)، در روستای وانگ‌آنپینگ (شهرستان چنشی از استان هونان)، درحال توزیع مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ بود، دستگیر شد. هم آقای نینگ و هم آقای هو توسط مقامات دولتی روستای وانگ‌آنپینگ مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. بعداً مقامات آن‌ها را به اداره امنیت داخلی شهرستان شائودونگ، تحت کنترل اداره پلیس بردند. سپس پلیس با مأموران اداره ۶۱۰ آمد و این سه تمرین‌کننده را به زندان شهرستان منتقل کرد.
در طی چند روز بازداشت، مأموران پلیس یو چینگ‌چانگ و شیه کایجی به‌نوبت از این تمرین‌کنندگان بازجویی کردند. آقای نینگ را از مچ دست به چارچوب بالایی در آویزان کردند، درحالی‌که انگشتان پایش به‌سختی زمین را لمس می‌کرد. او ساعت‌ها آویزان ماند و توسط پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفت. مأمور یو همچنین به لب پایینی خانم یانگ گیره زد، گیره را به دستبندهای او زنجیر کرد و سپس او را به‌مدت یک ساعت از قاب پنجره آویزان کرد. طوری‌که دور چشمش سیاه و دچار بی‌اختیاری ادرار شد.
درحالی‌که خانم یانگ و آقای هو به اردوگاه کار اجباری محکوم شدند، آقای نینگ در ۱۸مارس، به بازداشتگاه شهرستان شائودونگ منتقل شد. آقای نینگ در ۸سپتامبر۲۰۰۴ محاکمه شد. او در دفاع از خود گفت که پس از یادگیری فالون گونگ، عادت‌های بدی مانند قمار، سیگار کشیدن و مشروب‌خواری را رها کرده و از آن زمان اصول فالون گونگ را دنبال کرده است تا فرد بهتری شود. او استدلال کرد که با توزیع مطالب اطلاع‌رسانی فالون گونگ هیچ قانونی را زیر پا نگذاشته یا به کسی آسیب نرسانده است.
آقای نینگ بعداً به چهار سال حبس محکوم شد. پس از یک سال حبس در بازداشتگاه شهرستان چنشی، در بهار ۲۰۰۵، به یک بازداشتگاه موقت منتقل شد. نگهبانان سعی کردند سر او را بتراشند. آن‌ها او را مورد ضرب و شتم قرار دادند، زیرا او حاضر به همکاری نشد. بعد از اینکه سخنرانی‌های فالون گونگ را در چمدانش یافتند، دوباره او را کتک زدند.
دو ماه بعد، او را به زندان چنژو بردند. هر تمرین‌کننده فالون گونگ که در آنجا حبس می‌شد، توسط دو زندانی که به‌طور ویژه توسط نگهبانان انتخاب شده بودند، تحت‌نظر بود. آن‌ها در اتاق‌های طبقه پنجم با پنجره‌های بسته حبس می‌شدند. ازآنجاکه آقای نینگ از پوشیدن لباس زندانی امتناع کرد، نگهبانان به زندانیان دستور دادند که او را کتک بزنند و به‌زور لباس زندان را به او بپوشانند.
آقای نینگ حتی پس از چند دوره شست‌وشوی مغزی، بر ایمانش به فالون گونگ پابرجا ماند. مأموران برای مجازاتش، او را به بیگاری کشیدند. آن‌ها زندانیانی را در اختیار داشتند که او را تحت‌نظر قرار می‌دادند. آن‌ها یک بار از او عکس گرفتند و از آن در یک پوستر تبلیغاتی استفاده کردند که ادعا می‌کرد او فالون گونگ را رها کرده است.
پس از آزادیِ آقای نینگ در مارس۲۰۰۸، پلیس به آزار و اذیتش ادامه داد. او برای جلوگیری از شناسایی شدن توسط پلیس و آزار و اذیت بعدی، دور از خانه زندگی کرد.
قبل از المپیک پکن در اوت۲۰۰۸، پلیس پدرش را که تقریباً ۸۰ساله بود مجبور کرد همه‌جا به دنبال او بگردد. آقای نینگ حتی زمانی که پدرش فوت کرد جرئت بازگشت به خانه را نداشت.
در اوایل نوامبر و ۲۳نوامبر ۲۰۱۸، پلیس محل سکونت آقای نینگ در شائودونگ را غارت کرد. دو تمرین‌کننده دیگر، خانم لی فیان و آقای پنگ ونبین، که در ۲۳نوامبر در خانه او بودند، نیز دستگیر شدند. آقای نینگ در ۲۱نوامبر، پس از ابتلا به برخی بیماری‌ها، به بیمارستان محلی منتقل شد.
آزار و شکنجه طولانی‌مدت بر سلامتی آقای نینگ تأثیر گذاشت. او در اواخر مارس۲۰۲۲، هنگام کار، دچار خونریزی مغزی شد. او در ۱۴آوریل، پس از ترخیص از بیمارستان، قادر به صحبت کردن یا راه رفتن نبود. با وجود اینکه ناتوان شده بود، مقامات همچنان او را مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند. متعاقباً وضعیتش بدتر شد و در ۷ژوئن درگذشت.