(Minhui.org) درحالی‌که شن یون تور سال ۲۰۲۵ خود را آغاز می‌کرد، نیویورک تایمز مقالاتی منتشر کرد مبنی بر اینکه دارایی‌های این شرکت از ۲۵۰میلیون دلار فراتر رفته و فروش بلیت شن یون در سال ۲۰۲۳، نزدیک به ۳۹میلیون دلار بوده است. می‌توان گفت که نویسندگان تلاش زیادی را صرف بررسی گزارش‌های مالی شن یون کرده‌اند.
صادقانه بگویم، برای شرکتی که نزدیک به ۲۰ سال فعالیت کرده و زحمت زیادی کشیده و تأثیر جهانی بالایی دارد، این میزان دارایی تعجب‌آور نیست و به نظر من باید بیشتر باشد. بگذارید توضیح بدهم.
چندی پیش، فردی از نسل سوم «سلبریتی قرمز» (اصطلاحی که برای توصیف نوه‌های نخبگان سیاسی چین استفاده می‌شود) با نام مستعار آنلاین «دونگ‌دونگ آن‌آن» ثروتش را به نمایش گذاشت: در بیستمین سالگرد تولدش، مادربزرگش به او هدیه‌ای به ارزش ۱۸۰میلیون یوان داد. او همچنین موجودی حسابش که بیش از ۲.۴میلیارد یوان بود و همچنین مجموعه بزرگی از اقلام کمیاب خانواده‌اش را به نمایش گذاشت.
در مقایسه، شن یون دارای هشت گروه با صدها هنرمند است که بیش از ۸۰۰ اجرا در سال ارائه می‌دهند. آن‌ها باید به سراسر جهان سفر کنند و تلاش‌های زیادی انجام دهند و درآمد ناخالص سالانه آن فقط ۳۹میلیون دلار (یا ۲۸۰میلیون یوان) است. از نظر من، این مقدار بسیار کم است. از منظر عملیاتی، جمع کردن دارایی‌های ۲۵۰میلیون‌دلاری در طی ۲۰ سال نیز چندان زیاد نیست.
مأموریت اعلام‌شده نیویورک تایمز «جستجوی حقیقت و کمک به مردم برای درک جهان» است. اما من نمی‌توانم آن را در این مقالات ببینم. با توجه به مأموریت و دستاوردهای شن یون و همچنین آزار و شکنجه شدید فالون گونگ توسط حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در طی ۲۵ سال گذشته؛ چیزی که در این مقاله‌ها حذف شده است؛ این روزنامه باید روی این جنبه‌ها تمرکز کند، به‌جای اینکه تلاش کند ایراد را در جایی جستجو کند که وجود ندارد.
من انتخاب این روزنامه برای تمرکز بر شن یون را درک نمی‌کردم تا زمانی که درباره نویسنده اصلی این مقالات و پدرش هونگ ژائوهویی (که به نام جورج هونگ نیز معروف است)، مدیر افتخاری خارج از کشورِ «انجمن دانشمندان بازگشته از غرب» چین، بیشتر مطالعه کردم. این سازمان تحت رهبری و فرماندهی اداره جبهه کار متحد ح.ک.چ با حمایت مالی فعالیت می‌کند.
طبق وب‌سایت چینی آن، انجمن دانشمندان بازگشته از غرب درواقع «به رهبری حزب کمونیست چین»، یک «جبهه متحد»، «پلی بین حزب و تعداد زیادی از دانشجویان خارج از کشور» و «یک دستیار حزب و اداره دولتی مرتبط با امور دانشجویان خارج از کشور» اداره می‌شود.
اگر نیویورک تایمز واقعاً می‌خواهد از عدالت دفاع کند، آیا نباید ابتدا این ارتباط را به‌عنوان نفوذ بالقوه خارجی بررسی کند؟ چنین رویکردی با روند کنونی مقابله با نفوذ ح.ک.چ در ایالات متحده و سایر کشورها بیشتر مطابقت دارد. اما کاری که این مقالات انجام دادند برعکس بود.
شن یون در مقایسه با آن مقامات فاسد چین، بزرگ یا کوچک، ثروتمند نیست. توانایی آن برای رسیدن به درآمد سالانه فعلی خود، از برنامه‌ریزی متفکرانه، تلاش جمعی کارکنان، و حمایت داوطلبانه سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ حاصل می‌شود. هر آهنگ، قطعۀ موسیقی و رقص، بسیار عالیست، قدردانی مخاطبان را به خود جلب می‌کند، درحالی‌که ذهن و روح آن‌ها را پرورش می‌دهد. درنتیجه هر سال افراد بیشتری برای تماشای این نمایش می‌آیند و فقط پس از آن، این شرکت توانست به درآمد ۳۹میلیون‌دلاری خود در سال ۲۰۲۳ دست یابد.
بین اولین حضور شن یون در سال ۲۰۰۷ تا اواخر سال ۲۰۱۵، شن یون محتوایی ویدئویی برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین فراهم کرد تا دی‌وی‌دی تولید و آن‌ها را به‌طور رایگان بین مردم توزیع کنند، زیرا این نمایش نمی‌توانست در آنجا اجرا شود. این عملی سخاوتمندانه توسط مدیر هنری شن یون و تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین است. درمجموع تمرین‌کنندگان مبلغ هنگفتی را برای تولید این دی‌وی‌دی‌ها صرف کردند. اگر هدف شن یون کسب درآمد براساس دلایل مذهبی باشد، همانطور که نیویورک تایمز ادعا کرد، اگر از تمرین‌کنندگان خواسته می‌شد پولی را که برای تولید این دی‌وی‌دی‌ها خرج می‌کردند اهدا کنند بسیار سریع و آسان می‌بود.
علاوه‌بر این، تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌دلیل توزیع دی‌وی‌دی‌های شن یون مورد آزار و اذیت، دستگیری و بازداشت قرار گرفته‌اند. برخی از آن‌ها، به‌شدت شکنجه شدند و حتی جانشان را از دست دادند. چرا برخورد ح.ک.چ نسبت به شن یون، نمایشی در سطح بالا، اینقدر خصمانه است، درحالی‌که آن در سراسر جهان با استقبال خوبی روبرو شده است؟ آیا تحقیق و گزارش‌دهی درباره این موضوع، مسئله مهم‌تری برای خبرنگاران نیست؟
در سراسر تمدن‌ها، افسانه‌هایی وجود دارد درباره اینکه انسان‌ها را خدا خلق کرده است و ما گذشته خود را فراموش کرده‌ایم و اغلب در این دنیا، کارهایی انجام می‌دهیم که به دیگران و همچنین خودمان آسیب می‌زند. شن یون با ارائه فرهنگ سنتی چینی، کرامت نوع بشر را به ما نشان داده و مردم را برای ارتباط مجدد با الهیات ترغیب کرده است. آیا این بی‌سابقه، ارزشمند و تحسین‌برانگیز نیست؟
مردم از همه ادیان می‌توانند امیدی را که شن یون به ارمغان می‌آورد احساس کنند، اما البته، ح.ک.چ این فرهنگ الهام‌گرفته از الهیات را درک نمی‌کند. ح.ک.چ با ایدئولوژی‌ای که خواستار سرپیچی از آسمان و زمین است، فالون گونگ را بی‌رحمانه سرکوب می‌کند. کسی که از نفوذ ح.ک.چ برای آزار و شکنجه مذاهب راستین پیروی کند، در هر کجای جهان که باشند، صرفاً آسیب به‌شکل عقوبت کارمایی را به‌سوی خودش دعوت می‌کند.