(Minghui.org) بازداشتگاه شهر کانگژو در استان هبی، در سمت شرق شهر واقع شده است. درحالی‌که نمای بیرونی این مرکز تحت بازسازی گسترده قرار گرفت، فضای داخلی که پس از عبور از پنج دروازه، تازه می‌توان واردش شد، مانند 30 سال پیش با شرایط زندگی بسیار بد باقی مانده است. زندانیان و تمرین‌کنندگان فالون گونگ که در این مرکز حبس می‌شوند، در معرض انواع‌واقسام آزار و اذیت‌ها قرار می‌گیرند.
موهای همه بازداشت‌شدگان را پس از ورود به بازداشتگاه، بسیار کوتاه می‌کنند. آن‌ها همچنین توسط نگهبانان در سالن انتظار، مورد بازرسی بدنی قرار می‌گیرند که طی آن باید برهنه شوند. پس از انتقال آن‌ها به سلول‌های مختلف، سرپرستان زندانیان در سلول‌ها، دوباره آن‌ها را برای بازرسی بدنی برهنه می‌کنند. علاوه‌بر این، نگهبانان همچنین به هر سلول می‌آیند و همه را دو بار در روز به‌صورت برهنه بازرسی بدنی می‌کنند؛ همه مجبور می‌شوند دست‌های خود را روی تخت بگذارند و پاهای خود را برای نگهبانان بلند کنند تا دیده شود که آیا روی پاهایشان جراحت دارند یا خیر. حتی پس از اینکه فردی بعد از ملاقات با وکلای خود یا بازجویی توسط پلیس، به سلول بازمی‌گردد، باید برای بازرسی بدنی برهنه شود. اگر کسی بخواهد در برابر این بازرسی‌های بدنی تحقیرآمیز مقاومت کند، نگهبانان به او توهین کلامی می‌کنند.
تخت‌های این بازداشتگاه بزرگ هستند و 20 نفر می‌توانند روی هر کدام از آن‌ها می‌خوابند. اما اغلب 40 نفر مجبورند یک تخت مشترک داشته باشند. آن‌ها باید به پهلو بخوابند و نمی‌توانند برگردند. نگهبانان الزامات زیاد دیگری درباره وضعیت خواب دارند: زندانیان نمی‌توانند هنگام خواب صورت خود را بپوشانند، همچنین نمی‌توانند دست‌های خود را نزدیک سر خود قرار دهند یا پاهای خود را خم کنند. اگر قوانین را زیر پا بگذارند، نگهبانان آن‌ها را برای اصلاح وضعیت خود، از خواب بیدار می‌کنند.
این 40 زندانی علاوه‌بر یک تخت مشترک، باید به‌طور مشترک از یک شیر آب و یک سرویس بهداشتی استفاده کنند. اغلب صف‌هایی طولانی برای شستن لباس‌ها، دوش گرفتن یا شستن ظرف‌ها وجود دارد.
بیشتر مردم، ازجمله زندانیان عادی و تمرین‌کنندگان فالون گونگ، اجازه نوشتن نامه به اعضای خانواده خود یا تماس تلفنی با آن‌ها را ندارند. وقتی خانواده‌هایشان برایشان لباس می‌آورند، لباس باید فقط سفید یا مشکی باشد.
یک تمرین‌کننده فالون گونگ یک بار پس از اعتصاب غذا در اعتراض به آزار و شکنجه، به‌مدت بیش از 40 روز تحت خوراندن اجباری قرار گرفت.