دانمارک: نمایشگاه‌های اجساد انسانی سؤالاتی را درباره منبع آن‌ها ایجاد کردند
(Minghui.org) یک شرکت آلمانی از اوایل نوامبر۲۰۲۴ تا اوایل مارس۲۰۲۵، یک نمایشگاه اجساد انسانی را در چند شهر دانمارک برگزار کرد. ازآنجاکه برگزارکنندگان نمایشگاه نتوانستند ثابت کنند که این نمونه‌ها از کجا آمده‌اند و به‌دلیل وجود شواهدی دال بر آزار و شکنجه نظام‌مند تمرین‌کنندگان فالون گونگ و مخالفان، و برداشت اجباری اعضای بدن در چین، بسیاری از مردم در دانمارک سؤالاتی داشتند.
از اعضای پارلمان و مقامات دولتی در شهرهایی که این نمایشگاه در آنجا برگزار شد گرفته تا رسانه‌های جریان اصلی، اجاره‌دهندگان مکان برگزاری و مردم عادی، همگی نگرانی خود را درباره منبع این اجساد ابراز کردند. بسیاری از مردم، از تلاش‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای افشای آزار و شکنجه به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) حمایت کردند.
طبق تحقیقات «سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجه فالون گونگ (WOIPFG)» درباره منبع اجساد در صنعت نمونه‌های انسانی پلاستینه‌شده در چین: در سال ۲۰۰۸، به درخواست دادستان کل ایالت نیویورک، شرکت شریک سویی هونگجین [توجه: رئیس دالیان هونگفنگ، شرکتی که از اجساد چینی برای ساخت نمونه‌های انسانی پلاستینه‌شده استفاده می‌کند]، پرمیِر اگزیبیشنز، «بیانیه رفع مسئولیت» را در وب‌سایت رسمی این نمایشگاه و در محل نمایشگاه در نیویورک منتشر کرد که منبع اصلی نمونه‌های انسانیِ دالیان هونگفنگ را فاش می‌کرد: «بقایای اجساد شهروندان یا ساکنان چینی که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده‌اند، از پلیس چین دریافت شده‌اند.»
بند اول بیانیه رفع مسئولیتِ نخستین شرکت نمایشگاه در ایالات متحده بیان می‌کند: بقایای اجساد شهروندان یا ساکنان چینی که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شده‌اند، از پلیس چین دریافت شده‌اند که احتمالاً آن‌ها را از زندان‌های چین به‌دست آورده‌اند. پرمیِر اگزیبیشنز نمی‌تواند به‌طور مستقل تأیید کند که اجسادی که می‌بینید متعلق به افراد بازداشت‌شده در زندان‌های چین نیست.
مقامات دانمارکی درباره منبع اجساد سؤال می‌کنند
مورتن مسرشمیت، نماینده پارلمان دانمارک و رئیس حزب مردم (Dansk Folkeparti)، از دیدن این نمایشگاه شوکه شد. او در ۷فوریه، از وزیر بهداشت، چند سؤال درباره قانون، اخلاق و استفاده چین از اعضای بدن زندانیان سیاسی پرسید:
مورتن مسرشمیت، نماینده پارلمان و رئیس حزب مردم، از وزیر بهداشت، سؤالاتی درباره مسائل اخلاقی مربوط به این نمایشگاه اجساد پرسید.
سؤال ۲۷۵: «آیا می‌توانید توضیح دهید که برای نمایش بقایای اجساد انسانی در دانمارک، چه مجوزها و روال‌های قانونی‌ای لازم است و آیا این نمایش بقایای اجساد انسانی با قوانین قابل‌اجرا مطابقت دارد؟»
سؤال ۲۷۶: «آیا وزیر می‌تواند توضیح دهد که چگونه استفاده از بقایای اجساد انسانی در نمایشگاه‌ها، باید با اطمینان از رضایت متوفی یا بستگان او باشد؟»
سؤال ۲۷۷: «آیا وزیر نظر خود را درباره ملاحظات اخلاقی در ارتباط با استفاده تجاری از اجساد انسانی در نمایشگاه‌هایی مانند هیومن‌بادیز بیان خواهد کرد، ازجمله اینکه آیا قوانین فعلی کافی هستند، یا باید قوانین سخت‌گیرانه‌تری برای چنین نمایشگاه‌هایی در دانمارک وضع شود؟»
سؤال ۲۷۸: «آیا وزیر بررسی خواهد کرد که آیا از نمایشگاه‌های اجساد انسانی مشابه در سطح بین‌المللی که با نبود رضایت یا تجارت غیرقانونی مرتبط هستند، آگاه است و آیا اجساد انسانی در این زمینه را بررسی خواهد کرد؟ در این موقعیت، آیا وزیر از استفاده چین از اعضای بدن زندانیان سیاسی آگاه است؟»
سورن اسپرسن، از اعضای ارشد حزب دموکراتیک دانمارک (Danmarksdemokraterne) و رئیس کمیته مذهبی، در ۱۹فوریه، از وزیر فرهنگ پرسید: «آیا می‌توان با اطمینان گفت که تمام اجساد و اعضای بدن به‌صورت داوطلبانه اهدا شده‌اند و از مثلاً زندانیان اعدام‌شده در دیکتاتوری‌ها یا از قاچاق غیرقانونی اعضای بدن نیستند؟»
سورن اسپرسن، از اعضای ارشد حزب دموکراتیک دانمارک، از وزیر فرهنگ، درباره اجساد سؤال کرد.
توماس کراروپ، مدیر بهداشت، فرهنگ و مراقبت در شهر راندِرس، در اطلاعیه‌ای به مقامات دولتی نوشت: «این نمایشگاه به‌دلیل تردیدهایی که درباره داوطلبانه نبودن اهدای اجساد و هدف مشخص آن‌ها وجود دارد، در چندین مکان مورد انتقاد قرار گرفته است.»
شرکت از اجاره مکان خودداری می‌کند
در ۲۸فوریه، شرکت نمایشگاه نتوانست مدرک قانونی مکتوبی از منبع اجساد ارائه دهد. بنابراین سالن نمایشگاه در راندرس (Arena Randers) تصمیم گرفت مکان را اجاره ندهد و درنتیجه این نمایشگاه اجساد در راندرس برگزار نشد.
رسانه‌های جریان اصلی: منبع نمونه‌ها در نمایشگاه بدن نامشخص است
در ۲۸فوریه۲۰۲۵، روزنامه دانمارکی کریستین دیلی مقاله‌ای را با عنوان «اجساد در شهرهای دانمارک به نمایش گذاشته شده‌اند. هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید آن‌ها از کجا آمده‌اند» را در صفحه نخست روزنامه و وب‌سایت خود منتشر کرد. در این مقاله آمده است که سؤالاتی درباره منبع اجساد وجود دارد.
روزنامه دانمارکی کریستین دیلی مقاله‌ای را منتشر کرد که منبع اجساد را زیر سؤال می‌برد.
این مقاله بیان کرد که فالون گونگ، گروهی مذهبی از چین، به‌مدت ۲۵سال در چین، تحت آزار و شکنجه بوده است. این گروه شواهد بسیاری دارد که نشان می‌دهند هزاران تمرین‌کننده فالون گونگ به‌دلیل پایبندی به باورهایشان، در زندان‌های ح.ک.چ زندانی شده‌اند و بسیاری از آن‌ها شکنجه شده‌اند. در سال ۲۰۰۶ مشخص شد که بسیاری از تمرین‌کنندگان [درحالی‌که] زنده [بودند]، اعضای بدنشان برداشته و قاچاق شد. بسیاری از مردم دانمارک اظهار داشتند که نگران هستند این نمونه‌های انسانیِ به‌نمایش‌گذاشته‌شده از زندانیان چینی باشند.
امضای دادخواست برای مخالفت با برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست ح.ک.چ
مردم دادخواست محکومیت برداشت اجباری اعضای بدن به‌دست ح.ک.چ را امضا می‌کنند.
در ۲۲فوریه۲۰۲۵، زنی در هورسنس گفت: «احساس بدی دارم. برای این مردگان هیچ شأنی قائل نشده‌اند. رفتار با آن‌ها مانند رفتار قصاب‌ها با حیوانات است. آن‌ها هیچ هویتی، هیچ سنی، هیچ مدرکی، هیچ اظهارنظری درباره آرزو‌هایشان پیش از مرگ، یا اینکه آیا با به نمایش گذاشته‌شدن بدنشان موافق بودند یا نه، ندارند.»
پس از آنکه مرد جوانی دادخواست «پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (DAFOH)» را امضا کرد، گفت: «مادرم به‌تازگی این نمایشگاه را دید و مطالب شما را به خانه آورد. پس از اینکه مطالب را به‌دقت خواند، شوکه شد و از من خواست به‌جای او امضا کنم. امیدوارم سهم خود را در حمایت از اقدامات درست تمرین‌کنندگان فالون دافا علیه آزار و شکنجه و علیه برداشت اعضای بدن ایفا کنم.»
در ۲مارس۲۰۲۵، در شهر بندری فردریکشاوون، دو پزشک خانم که در بیمارستان کار می‌کردند، با توجه به تخصص حرفه‌ای خود، مشکلات نمایشگاه بدن را به‌وضوح مشاهده کردند. یکی از آن‌ها گفت: «به‌عنوان یک پزشک، ساختار بدن انسان را می‌فهمم و می‌توانم ببینم که برخی از نمونه‌های انسانی نشانه‌هایی از جراحت بر روی استخوان‌ها دارند که نشان می‌دهد فرد فوت‌شده احتمالاً شکنجه شده است. علاوه‌بر این، این اجساد هیچ‌گونه اطلاعاتی درباره منبع، سن، علت مرگ، هدف اهداکننده و سایر جزئیات ندارند.»
«از این دو نکته‌ای که می‌بینم، می‌دانم آنچه می‌گویید درست است. این نمونه‌های انسانی سؤال‌برانگیز هستند.»
آن‌ها با تمرین‌کنندگان فالون گونگ که به نمایشگاه بدن آمده بودند تا درباره آزار و شکنجه حقوق بشر در چین، اطلاع‌رسانی کنند صحبت کردند و گفتند: «نگرانی‌های شما را درک و از اقدامات درست شما حمایت می‌کنیم.» آن‌ها دادخواست DAFOH را امضا کردند تا از تلاش‌ها برای افشای برداشت اجباری اعضای بدن حمایت کنند.
در ظهر، چهار فرد میانسال با ماشین به نمایشگاه آمدند. تمرین‌کننده‌ای به آن‌ها گفت: «برگزارکننده نمایشگاه هیچ مدرکی از منبع این اجساد ارائه نکرده است. ح.ک.چ درحال‌حاضر فالون گونگ و سایر مخالفان را مورد آزار و شکنجه قرار می‌دهد و برای کسب سود هنگفت، آن‌ها را درحالی‌که زنده‌اند تحت برداشت اعضای بدنشان قرار می‌دهد. این نمونه‌های اجساد همگی شبیه آسیایی‌ها هستند. احتمال دارد که آن‌ها زندانیان عقیدتی در چین باشند که تحت آزار و شکنجه بی‌رحمانه دیکتاتوری ح.ک.چ قرار گرفته‌اند.»
آن‌ها پس از اینکه به‌طور آرام به صحبت‌ها گوش دادند، مطالب را دریافت کردند و وارد سالن نمایشگاه شدند. اما اندکی بعد بیرون آمدند.
یکی از آن‌ها گفت: «نظرمان تغییر کرد و تصمیم گرفتیم بلیت نمایشگاه را نخریم. ما از چنین نمایشگاهی حمایت نمی‌کنیم.» آن‌ها دادخواست را امضا و از تمرین‌کنندگان تشکر کردند.
زوجی از سالن نمایشگاه خارج شدند و قصد داشتند سوار ماشینشان شوند که تمرین‌کننده‌ای به آن‌ها گفت نمونه‌های انسانی ممکن است از زندانیان عقیدتی در چین باشند و احتمال دارد اعضای بدن آن‌ها درحالی‌که زنده بودند برداشت شده باشد. آن‌ها شوکه شدند. چشمان زن پر از اشک شد و هردو دادخواست را امضا کردند.
بسیاری از مردم پس از دیدن این نمایشگاه، دادخواست را امضا کردند. برخی گفتند: «حرف‌هایتان درست است. از شما برای افشای آزار و شکنجه و برداشت اعضای بدن حمایت می‌کنم.» مردم به‌مدت طولانی با تمرین‌کنندگان صحبت می‌کردند و می‌گفتند که می‌خواهند درباره آزار و شکنجه بیشتر بدانند.
بسیاری از مردم پرسیدند که برای کمک، چه کاری می‌توانند انجام دهند. تمرین‌کننده‌ای گفت: «امضای شما یک حمایت برای ماست. می‌توانید به دوستان و اقوامتان بگویید که ح.ک.چ تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر افراد بی‌گناه را مورد آزار و شکنجه قرار می‌دهد و اعضای بدن انسان را به‌صورت گسترده و سازمان‌یافته برای کسب سود هنگفت برداشت می‌کند. ممکن است اجساد این نمایشگاه از زندانیان عقیدتی در چین باشند. بگذارید افراد بیشتری از حقیقت باخبر شوند تا بتوانیم هرچه زودتر به آزار و شکنجه در چین پایان دهیم.»
مردم به‌شدت نگران این موارد نقض بی‌رحمانه حقوق بشر بودند. برخی پیشنهاد کردند که شهروندان باید خواستار تصویب قوانینی در دانمارک شوند تا بتوان از برگزاری چنین نمایشگاه‌های بحث‌برانگیزی در آینده جلوگیری کرد.