کره جنوبی: مستند «نامه‌ای از ماسانجیا» مخاطبان را تحت تأثیر قرار می‌دهد
(Minghui.org) مستند «نامه‌ای از ماسانجیا» پس از نمایش در ده‌گو (کره جنوبی)، در تاریخ ۱۸فوریه ۲۰۲۵ در مرکز فرهنگی هه‌اون‌ده در بوسان به نمایش درآمد. این یازدهمین نمایش رایگان در تور ملی این فیلم بود.
این مستند روایت می‌کند که چگونه جولی کیث، یک خانه‌دار در اورگن (آمریکا)، نامه‌ای را پیدا کرد که توسط تمرین‌کننده فالون دافا آقای سان یی، زمانی که در اردوگاه کار اجباری ماسانجیا بازداشت بود، نوشته شده بود. این نامه درون وسایل تزئینی هالوئین که او در سال ۲۰۱۲ خریداری کرد، پنهان شده بود. آقای سان مهندسی بود که در سال ۲۰۰۸، به‌خاطر تمرین فالون دافا دستگیر و در اردوگاه کار اجباری ماسانییا زندانی شد.
در این نامه نوشته شده است: «جناب: اگر این محصول را خریداری کردید، لطفاً این نامه را به سازمان‌های بین‌المللی حقوق بشر ارسال کنید. هزاران نفر از کسانی که توسط دولت حزب کمونیست چین در اینجا، مورد آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند، همیشه قدردان شما خواهند بود و شما را به یاد خواهند سپرد.»
جولی کیث این نامه را در شبکه‌های اجتماعی آپلود کرد، که توجه رسانه‌های بین‌المللی و جامعه جهانی را به خود جلب کرد. آقای سان جان خود را به‌خطر انداخت تا بیش از ۲۰ نامه دست‌نویس را که در آن‌ها درخواست کمک کرده بود در وسایل تزئینی‌ای که در اردوگاه کار اجباری ماسانییا تولید شده بودند، قرار دهد. وی بعداً گفت که این نامه باعث تعطیلی سیستم اردوگاه‌های کار اجباری حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) شد؛ که در سال ۲۰۱۳ منحل شدند.
نامه‌ای از ماسانجیا در مرکز فرهنگی هه‌اون‌ده نمایش داده شد
پس از اینکه تماشاگران این مستند ۷۵دقیقه‌ای را تماشا کردند، بسیاری از آن‌ها از ظلم‌های ح.ک.چ خشمگین شدند. آرزوی خالصانه آقای سان برای اینکه مردم زندگی آرامی داشته باشند و سخنانش که «عدالت در نهایت بر شرارت پیروز خواهد شد»، عمیقاً با آن‌ها ارتباط برقرار کرد و برخی به گریه افتادند. وقتی در پایان فیلم، خبر مرگ آقای سان از نارسایی حاد و ناگهانی کلیه به گوش رسید، بسیاری از آن‌ها آه کشیدند.
برخی از تماشاگران درحالی‌که از سالن تئاتر خارج می‌شدند اشک‌های خود را پاک می‌کردند. برخی از آن‌ها درخواست کردند که این فیلم در مناطق آن‌ها به نمایش درآید. بسیاری از مردم، به‌طور فعال در کمپین هشتگ شرکت کردند، درحالی‌که در شبکه‌های اجتماعی، عکس‌ها را آپلود و پیام‌هایی را درباره این فیلم منتشر کردند.
تماشاگران در پیام‌هایشان، احترام خود را به تمرین‌کنندگان فالون دافا ابراز کردند:
«اگرچه سان یی فوت کرده است، اما پیامش در قلب‌های مردم در سراسر جهان باقی مانده است. آزادی، حقوق بشر و رهایی نیاز به توجه همه دارد.»
«امیدوارم به‌زودی بهار آزادی به چین بیاید.»
«وقتی چیزهای ارزشمند از دست می‌روند، دستیابی دوباره به آن‌ها سخت است. باید تمام تلاشمان را برای محافظت از آن‌ها به کار گیریم.»
«امیدوارم چنین آزار و اذیت‌های حقوق بشری‌ای دوباره رخ ندهند و به روح استوار سان یی ادای احترام می‌کنم.»
«از اینکه چنین فیلم غمگین و گرمی ساخته شد، تشکر می‌کنم. امیدوارم افراد بیشتری ازطریق این فیلم، به آزادی دست یابند.»
سویی لئون-اینگ با بغض گفت: «من معمولاً توجه بیشتری به مسائل حقوق بشر دارم. من فقط برای تماشای فیلم به اینجا آمدم، اما وقتی شنیدم که سان یی دو ماه بعد فوت کرده است، نتواستم جلو گریه‌ام را بگیرم. آزادی مانند هوا است، همه باید آن را داشته باشند، اما ارزش آزادی چقدر گران‌بهاست؟ این می‌تواند مردم را به هم متصل کند و به ما کمک کند تا با یکدیگر هم‌صدا شویم. این فیلم باعث شد که به‌طور عمیق این را درک کنم. امیدوارم افراد بیشتری این فیلم را ببینند، اجازه دهید کسانی که در رنج هستند توجهات را به خود جلب کنند، بگذارید حقایق بیشتری فاش شود و افراد بیشتری آزاد شوند. این فیلم را به همه کسانی که می‌شناسم توصیه می‌کنم.»
سویی لئون-اینگ
کانگ سئوک-جونگ، معاون نماینده CUCI(کمپین افشای مؤسسه کنفوسیوس)، گفت: «اگر کمونیسم و سوسیالیسم هرچه زودتر از بین نروند، چین نمی‌تواند به‌طور واقعی شریکی در صحنه صلح جهانی شود. هر کسی که این فیلم را دیده باید به‌عنوان مروج پیام آن عمل کند و با احساس مسئولیت قوی آن را ترویج دهد.» او همچنین گفت: «این پنجمین باری است که این فیلم را تماشا می‌کنم و هر بار عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌گیرم. همچنان این فیلم را به دوستانم توصیه خواهم کرد.»
کانگ سئوک-جونگ
نویسنده کو یه-نا گفت که علاقه زیادی به تاریخ چین معاصر دارد و افزود: «می‌دانم که ح.ک.چ تمرین‌کنندگان فالون دافا را تحت آزار و شکنجه قرار می‌دهد. زمانی که تعداد تمرین‌کنندگان افزایش یافت، آن‌ها را به اردوگاه‌های بازآموزی فرستادند و تحت شکنجه، کار اجباری و استثمار قرار دادند، اما فکر نمی‌کردم آن اینقدر بی‌رحمانه باشد. به‌عنوان یک رمان‌نویس، امیدوارم که بتوانم این مسائل را در یک رمان بگنجانم تا افراد بیشتری از این موضوع آگاه شوند. قصد دارم این فیلم را به اطرافیانم توصیه کنم و در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارم.»
کو یه-نا
وقتی دانش‌آموز لی سئونگ-جون مطلب مربوط به این فیلم را در اینستاگرام خواند و متوجه شد که این سالن تئاتر نزدیک خانه‌اش است، تصمیم گرفت آن را تماشا کند. او گفت: «من مستندها را دوست دارم و می‌دانم که بسیاری از افراد شجاع در چین، درحال ساخت این فیلم‌ها هستند. هر بار که این فیلم‌ها را تماشا می‌کنم، شگفت‌زده می‌شوم. فکر می‌کنم مردم باید این فیلم‌ها را ببینند و به مسائل حقوق بشر توجه کنند. این فیلم عالی است. آن فقط برای یک مخاطب خاص نیست، بلکه برای همه است. امیدوارم کسانی که در رنج هستند، احساس کنند که مردم از آن‌ها حمایت می‌کنند.»
شین جین-سوک عمیقاً تحت تأثیر قرار گرفت. او ابراز امیدواری کرد که این آزار و اذیت‌های حقوق بشری متوقف شود و درحالی‌که احساساتی شده بود گفت: «سان یی واقعاً شگفت‌انگیز است که به‌‌رغم آزار و شکنجه، نامه‌ها را نوشت.»
شین جین-سوک
جو جی-یونگ گفت: «دیدن افرادی که در اردوگاه‌های کار در رنج هستند، اما هنوز در آرزوی آزادی هستند و با قدرت زندگی می‌کنند تا حقیقت را انتشار دهند، این اراده سرسختانه بسیار تأثیرگذار است. تمام جهان باید متحد شود تا به آن‌ها کمک کند آزادی خود را به‌دست آورند.»