در ماه مارس سال ۲۰۰۹ تمرین کننده فالون گونگ، خانم "یین جینمی" از شهر "جیوجیانگ" از استان "جیانگشی" بطور غیر قانونی به اردوگاه کار اجباری زنان در شهر جیانگ شی برده شد. در اردوگاه، به او بر خلاف میلش متناوبا داروهای ناشناخته می دادند.
یک نگهبان به هنگام مشاهده این جریان گفت، "او هنوز جوان است و این دارو نباید به او داده شود". ولی تزریقات هنوز ادامه داشت.
پس از اینکه خانم یین از اردوگاه کاراجباری آزاد شد، بشدت احساس ضعف میکرد و نفسش بالا نمی آمد، اشتها نداشت و نمیتوانست بخوابد. اخیرا او با علایم شدید مصمومیت مواجه بوده و در حال مرگ قرار گرفته بود.
خانم یین در منطقه شرقی از شهرک "لیان هوا" در ناحیه "لو شان" از شهر "جیوجیانگ" زندگی میکند. او با مردم درباره فالون گونگ صحبت میکرد و در ۱۶ فوریه ۲۰۰۹ توسط پلیس بطور غیر قانونی دستگیر شد. او مورد شکنجه قرار گرفت و مجبور بود برای بازههای زمانی طولانی روی یک صندلی فلزی بنشیند، که موجب شد بازوانش به میزان زیادی متورم شوند. پاهایش بر اثر ضربات سیاه و کبود شدند. در ۲۴ مارس ۲۰۰۹، "تیان روهونگ" و سایر کارکنان بخش امنیتی ایستگاه پلیس "لو شان" شهر جیوجیانگ، خانم یین را به اردوگاه کار اجباری زنان "نان چانگ" در استان جیانگ شی فرستادند و او به مدت یک سال و نیم در آنجا نگه داشته شد.
خانم یین در زمانیکه در اردوگاه نگه داشته شده بود بر تمرین فالون گونگ اصرار داشت و از اینکه باورهای خود را رها کند سر باز میزد. نگهبانان او را در یک اتاق تنبیه بسته بودند و دو مجرم معتاد را گمارده بودند تا در طی شبانهروز، او را نظاره کنند. اتاق تنبیه کوچک و بدون تهویه بود. یین جینمی کاملاً سالم بود اما پس از اینکه برای زمانی طولانی آنجا ماند اغلب نفس کم می آورد، فشار خونش بالا رفته و به بیماریهای قلبی و امراضی دیگر مبتلا شد.
بعضی از نگهبانان، مخفیانه داروهای ناشناخته به غذاهایش می افزودند. یک بار مقدار زیادی از آن در برنجش بود و او فهمید. بعدها، در دو نوبت، شش الی هفت نگهبان او را نگه داشتند و به زور داروها را در دهانش ریختند. یک نگهبان سعی کرد سایرین را متوقف کند ولی کماکان آن کار ادامه یافت.
یک روز صبح وقتی خانم یین بیدار شد متوجه یک لکه بنفش تیره به اندازه یک سکه در پشت دستش شد. در وسط آن لکه یک جای سوزن بود که به نظر میرسید برای تزریق به وی استفاده شده بود.
پس از اینکه خانم یین آزاد شد هرگز حالی طبیعی نداشت. او همیشه احساس ضعف شدید و تنگی نفس میکرد، بی اشتها بود و نمیتوانست بخوابد.
در سال ۲۰۰۴ خانم "لیانگ هونگیینگ" تمرین کننده فالون گونگ از شهر "نانچانگ" که شصت سال سن داشت تا حدی در اردوگاه کار شکنجه شده بود که فشار خونش تا ۲۸ بالا رفت. اما اردوگاه کاراجباری وی را آزاد نکرد. در عوض آنها زندانی های معتادی را گماردند تا داروهای نامعلوم در غذای وی بریزند. او بعدا فهمید و آنها را متوقف کرد.
بین سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۵، یک معلم انگلیسی مقطع دبیرستان دستگیر و به این اردوگاه کار فرستاده شده بود. او تا حدی شکنجه شد که از نظر ذهنی بیمار شده بود. بجز نگهبان ها هیچکس نام واقعی و محلی که از آنجا آمده بود را نمیدانست. در زمانی که در اردوگاه نگهداری میشد، نگهبان ها و بعضی از زندانی ها او را مورد ضرب و شتم قرار میدادند. او همچنین با آب جوش سوزانده شد.
رهبران "تیم شماره یک" در اردوگاه کار اجباری زنان جیانگ شی، "لو شیوئینگ" و "هونگ چوانگهوآ"، شکنجه تمرین کنندگان فالون گونگ را رهبری میکردند. آنها روشهای شکنجه مختلف نظیر استفاده از داروهای سمی، تغذیه وحشیانه با اعمال زور، و تشویق زندانیان به ضرب و شتم تمرین کنندگان فالون گونگ را اتخاذ میکردند. نگهبانی به نام "هوانگ" با تغذیه زوری خشونتآمیز و سایر روش ها، مستقیما درگیر شکنجه تمرین کنندگان فالون گونگ بود.
همان روشها نیز در "اردوگاه کار اجباری مردان در نانچانگِ جیانگشی" استفاده میشد. تمرین کننده فالون گونگ آقای "جو شیجن" از دهکده "هوانگما" از شهر نان چانگ ایالت جیانگ شی در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۴ بوسیله پلیس هوانگما درحالیکه دوستان و بستگانش را ملاقات میکرد دستگیر شد. آن پلیس ها همچنین خانه وی را مورد غارت قرار دادند. بعدا آقای جو به اردوگاه کار نانچانگ فرستاده شد. بخاطر غذا خوراندن زوری وحشیانه و دیگر روشهای شکنجه، بدن و ذهن آقای جو هر دو بشدت آسیب دیدند. یکی از آگاهان از این پرونده فاش کرد که وقتی آقای جو شیجن آزاد شد، پلیس او را به خانه برد و به خانواده اش گفت که حال وی خوب است. ولی فقط پس از دو روز آقای جو شیجن هشیاری خود را از دست داد و نمی توانست بطور طبیعی فکر کند. وی در ۷ دسامبر ۲۰۰۴ با علایم شدید مسمومیت درگذشت.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
