سونگ وانجونگ ۴۵ ساله از شهر گایجوی استان لیائونینگ است. او به عنوان رئیس زندان پانجین، فعالانه به آزار و شکنجه تمرین کنندگان فالون گونگ پرداخته است و به نگهبانان آنجا دستور داده است که تمرین کنندگان را مورد شکنجه قرار دهند. او سپس می کوشد که بر جرمهای خود سرپوش بگذارد.
از زمانیکه سونگ به ریاست این زندان منسوب شده است دست کم پنج تمرین کننده تحت شکنجه جان خود را ازدست داده اند. آنها عبارتند از :
* آقای وو لیانتیه، تمرین کننده ای از روستای هونگ بی در شهرک سیوتو، شهرستان لیائوژونگ، شهرشنیانگ. آقای وو برای اعتراض به ضرب و شتم وحشیانه توسط نگهبانی به نام وانگ کوجونگ، اعتصاب غذا کرد. وانگ به زندانیان دستور داد که به زور به بدن او غذا وارد کنند. این عمل به خونریزی شدید در ناحیه مری، تب ۴۰ درجه سانتیگراد، و نهایتا مرگ او انجامید.
* آقای هوآنگ لیجونگ ازمنطقه لیانشان، شهر هولودائو، استان لیائونینگ. نگهبان وانگ جیانجو او را به روشهای مختلفی ازجمله به وسیله شوک الکتریکی، دستبند زدن و آویزان کردن، و ضرب و شتم وحشیانه شکنجه کرد.
* آقای لو گوآنگ لین، کارمند انبار غلات شهرستان چینگیوان. نگهبانی با نام ژانگ گوآلین بر روی سر، گردن، قفسه سینه، کمر، کف دست ها، پاها، قسمت داخلی رانها، و غیره شوک اعمال کرد. ژانگ همچنین به او به زور محلول غلیظ نمک خوراند و او را با آب جوش سوزاند. در روزهای یخبندان زمستان، ژانگ بر روی آقای لو آب سرد میریخت، سپس پنجرهها را باز میکرد، و او را بر روی زمین میکشید. آقای لو، به هنگام مرگ، آثار کبودی در همه جای بدن خود داشت.
بازآفرینی صحنه شکنجه: اعمال شوک با باتوم‌های الکتریکی متعدد
* آقای هوانگ چنگ از شهرک نوئرهه در شهر جینگجو، استان لیائونینگ. او به طرز وحشیانه ای در زندان پانجین شکنجه شد؛ از جمله، به وی به طور همزمان با هشت باتوم الکتریکی شوک وارد شد، و به درون تمام ۱۰ انگشت وی سوزن فرو کردند. این عمل منجر به سکته مغزی، ورم نیمی از بدن وی، و نهایتاً مرگ او شد.
* آقای فن جنگو، رییس مرکز سالمندان شهرک تیانشنگهائو در شهر لینگیوان، استان لیائونینگ. مقامات زندان او را زیر شکنجه کشته و جسد او را بر خلاف خواست خانواده اش سوزاندند. گفته شده که کبودی های بسیاری در پشت آقای فن وجود داشته است.
علاوه بر کسانی که از شکنجه جان باختند، بسیاری از تمرین کنندگان به علت شکنجه شدن در زندان پانجین در وضعیتهای وخیمی قرار گرفتند:
* آقای لو کایلی مهندس فن آوری اطلاعات در کارخانه دالیان کرین بود. وانگ جینگلین و نگهبانان دیگر در تاریخ ۵ آوریل ۲۰۱۰ با چندین باتوم برقی برای ساعت ها به او شوک وارد کردند. سپس آنها آقای لو را، در حالی که مجروح شده بود، به مدت ۱۵ روز در سلول انفرادی قرار دادند. بخاطر شوکهای الکتریکی، دستبندها و زنجیرها، آقای لو در همه جای بدن خود آثار کبودی داشت. سپس او را مجبور کردند که روزانه ۱۱ ساعت کار کند، و بارها به مدت سه ساعت متوالی به او شوک وارد کردند. او نمیتوانست شکنجه را تحمل کند و از ساختمان به پایین پرید، که به صدمه دیدن پشت و لگن او انجامید. در اواخر اوت ۲۰۱۰ نگهبانان آقای لو را به سلول انفرادی فرستادند. بیش از یک سال سپری شده است، اما از مکان وی اطلاعی در دست نیست.
* آقای دونگ شییو را وادار کردند تا در ماه آوریل سال ۲۰۰۶، بیشتر از ۵۰ روز روی نیمکت ببر بنشیند و سپس او را به زندان بیمارستان روانی شیونگیوئه فرستادند. نیمکت ببر از میلههای ضخیم فولادی ساخته شده بود که با هم ۱۰ سانتیمتر فاصله دارند، و نشستن بر روی آن بسیار دردناک بود. علاوه بر آن، پاهای تمرینکنندگان زنجیر میشدند، دستها در پشت دستبند زده میشدند، و هر دوی پاها و قفسه سینه نیز بسته میشدند. بسیاری از تمرین کنندگان از وادار شدن به باقیماندن بر روی نیکمت ببر زجر کشیدهاند، که فوقالعاده دردناک است.
نمایش صحنه شکنجه: نیمکت ببر
* تمرین کننده دیگری از شهر چایویانگ، به نام ژانگ چی، به مدت هشت ماه آویزان نگه داشته شد. سر او به شدت ورم کرده بود، و در وضعیت وخیمی قرار داشت. با این حال، مقامات زندان از آزاد کردن او خودداری کردند و در عوض او را به زندان شنیانگ فرستادند .
دهها تن از تمرینکنندگان در زندان پانجین با دستوراتی از سوی سونگ وانجونگ مورد شکنجه قرار گرفتهاند.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
