(Minghui.org) گفته شده است مدارکی که وانگ لیجون به‌هنگام درخواست پناهندگی از سفارت آمریکا در شهر چنگدو تحویل داد، شامل شواهدی از دستورات بو شیلای مبنی بر برداشت اعضا از بدن تمرین‌کنندگان زنده‌ی فالون گونگ بود. شواهد دیگری در افشای نقش وانگ لیجون، بو شیلای، و ژو یونگ‌کانگ در شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان و دست داشتن آنها در برداشت اعضا از بدن تمرین‌کنندگان زنده نیز توسط رسانه‌های خارج از کشور گزارش شد.
آیا نیازها با اهدای عضو از سوی زندانیان محکوم به اعدام تأمین می‌شود یا با کشتار برای برداشت اندام‌ها؟
پروفسور آرتور کاپلان، مدیر مرکز اخلاق زیستی در دانشگاه پنسیلوانیا، متخصصی سرشناس در حوزه خود بوده و یک بار به‌عنوان یکی از ده دانشمند برتر تأثیرگذار در جهان برگزیده شده است. در روز سیزدهم مارس، پروفسور کاپلان در دانشکده پزشکی دانشگاه پنسیلوانیا سخنرانی‌ای تحت عنوان "اخلاق در استفاده از زندانیان به‌عنوان منابع تشریح اعضای داخلی" ایراد کرد. وی در این سخنرانی، به جنایات هولناک برداشت اعضای بدن از طریق "کشتن برای رفع نیاز" که در چین اتفاق می‌افتد اشاره کرد.
بنا به اظهارات پروفسور کاپلان، تنها راه ممکن برای تضمین دریافت یک کبد در عرض سه هفته، قتلی است که بر اساس نیاز انجام می‌شود. بسیاری از بیمارستان‌ها در چین، به خصوص بیمارستان‌های نظامی، تا مدتی پیش آشکارا از این تضمین برای جلب مشتری استفاده می‌کردند. در کشورهایی مانند ایالات متحده یا استرالیا، معمولاً چندین سال و گاهی بیشتر از ده سال طول می‌کشد تا یک عضو فراهم شود.
فاش‌گویی‌های یک رسانه: درخواست هوانگ جی‌فو برای دو کبد اضافه در یک روز
گزارش‌‌های اعلام شده در رسانه‌های چین مدارک فراوانی دال بر وجود گسترده‌‌ی "قتل بر اساس نیاز" در دسترس قرار می‌دهند. بنا به گزارش اوروم‌چی آنلاین و سینا نت، در بعد از ظهر ۲۸ سپتامبر، سال ۲۰۰۵، معاون وزیر بهداشت، هوانگ جی‌فو، و وزیر امور سیاسی و قضایی حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، لو گان، در نشستی در اولین بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شین‌جیانگ برای نمایش عمل پیوند عضو حضور پیدا کردند.
بر اساس این گزارش، هوانگ جی‌فو برای بیمار ۴۶ سالهای به نام یائو شوفا پیوند کبد انجام داد. آنها با اولین بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ژونگ‌شان در شهرگوانگ‌ژو و بیمارستان کبد جنوب غرب از سومین دانشگاه علوم پزشکی در شهر چونگ‌چینگ، تماس گرفته و از آنها خواستند تا در صورت عدم موفقیت این عمل پیوند، هر کدام یک کبد ذخیره آماده کنند. این گزارش همچنین اشاره کرد: "در ساعت ۶:۳۰ بعد از ظهر روز ۲۹ سپتامبر، یک کبد منطبق [و قابل پیوند به بیمار] از چونگ‌چینگ ارسال شد. سه تن از پرسنل پزشکی بیمارستان ژونگ‌شان در گوانگ‌ژو نیز شتابان به استان شین‌جیانگ آمدند، در حالیکه یک کبد و تجهیزات گردش خون با خود به‌همراه داشتند."
عمل هوانگ از ساعت ۷ عصر تا ۱۰ صبح روز بعد به طول انجامید. هوانگ پس از مشاهده بیمار به مدت ۲۴ ساعت، موفقیت عمل را اعلام کرد، و آنگاه تصمیم گرفت که کبدهای ذخیره مورد نیاز نیستند. اما این سؤال باقی می‌ماند: چگونه ممکن است، درست در همان روز، دو زندانی محکوم به مرگ با کبدهایی قابل پیوند به بیمار اعدام شده باشند؟
اخبار شبانگاهی شهر چانگچون یک مورد "برداشت قلب" در تاریخ ۴ مارس ۲۰۰۶ را گزارش کرد. شیه بائوشی، ۲۸ ساله، از استان ژجیانگ، نیاز به پیوند قلب داشت. بیمارستان، روز بعد قلب را تهیه کرد. بر اساس این گزارش، "حدود ساعت ۱۰ صبح روز ۲۸ سپتامبر، میائو لینینگ مدیر بخش کلیه‌ی طب داخلی در دومین بیمارستان دانشگاه جی‌لین، به منظور بازیابی قلب برای پیوند، مسافتی ۳۰ مایلی را با آمبولانس طی کرد. برای او تنها ده دقیقه طول کشید تا قلب را جدا کند و آن را در یک مایع خنک‌کننده‌ی مخصوص قرار دهد. سپس با سرعت ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت به دومین بیمارستان دانشگاه جی‌لین برگشت. سه ساعت بعد قلب جدید در بدن شیه بائوشی می‌تپید."
در تاریخ ۱۹ می ۲۰۰۶، روزنامه ساترن دیلی، گزارشی از عمل پیوند کلیه- کبد در مرکز پیوند کبد واقع در سومین بیمارستان ژونگ‌شان ارائه داد. "جای خوشحالی بود که روز بعد، از یک استان دیگر خبر خوبی رسید– یک کبد و کلیه‌ی منطبق یافت شده بود. در ساعت ۶:۰۰ عصر روز ۱۷ می، کبد و کلیه با پرواز به گوانگ‌ژو آورده شد. این عمل در هشت ساعت با موفقیت به پایان رسید."
وانگ لیجون شواهدی از برداشت زنده‌ی اعضای بدن را افشا می‌کند
بنا به شواهد ارائه شده توسط سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجه فالون گونگ (WOIPFG)، وانگ لیجون در برداشت زنده‌ی اعضای بدن شرکت داشته است. در ۲۱ اکتبر ۲۰۰۴، CCTV، بلندگوی حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، در پخش خبری خود گزارش کرد که "مرکز روانکاوی محل جنایت" اداره پلیس شهر جین‌ژو، تنها مرکز روانکاوی برای پلیس چین است. بنا به توضیحاتی که وانگ لیجون ارائه کرد، "مشاهده‌ی اینکه فردی به سمت میدان اعدام می‌رود، و در عرض چند دقیقه، زندگی خود را به بدن چند نفر دیگر تعمیم می‌دهد، حتی برای یک پلیس باتجربه هم یک شوک روحی است."
بدیهی است که او در حال توصیف محل برداشت اعضای بدن انسان است. وانگ لیجون در مراسم "جایزه‌ی ویژه نوآوری گوانگ‌هوآ" گفت: "این محل و دستاورد حرفه‌ای آن، نتیجه‌ی هزاران تمرینی است که در این مکان انجام شده. این موفقیت با همکاری افراد بسیاری ممکن شده است. تمام پرسنل بنیاد فناوری گوانگ‌هوآ که ریاستش به‌عهده‌ی دبیر ارشد آقای جین‌یانگ است، بارها از مرکز تحقیقات بازدید کرده‌اند. آنها به قسمت اصلی آمدند- محل کالبدشکافی، یا همان محل خارج کردن عضو- تا شاهد استخراج اعضا باشند." این بدان معنی است که ظرف دو سالی که از تأسیس این "مرکز تحقیقات" می‌گذرد، هزاران مورد از برداشت عضو و پیوند را به انجام رسانده است.
زندانیان محکوم به اعدام یا تمرین‌کنندگان فالون گونگ؟
بایگانی WOIPFG نشان می‌دهد که بین سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۵، تعداد اعدام زندانیان محکوم به مرگ در چین، هر سال به طور متوسط ۱۶۱۶ نفر بوده است. به علت محدودیت‌های ناشی از تطابق نوع عضو، زمان سرد شدن خون یا زمان از دست رفتن کامل خون، و زمان و مکان اعدام، نرخ بهره‌برداری تنها ۳۰ درصد است. آمار ارائه شده در یک وب‌سایت پیوند عضو چین نشان می‌دهد که در سال ۲۰۰۳، تعداد شهروندان چینی اهداکننده‌ی عضو پس از مرگ صفر بوده است. حتی پس از سالها تلاش ح.ک.چ برای تشویق افراد به اهدای عضو پس از مرگ، در سال ۲۰۰۶ تنها ۲۲ خانواده‌‌ی متوفی با اهدای عضو موافقت کرده‌اند.
اسناد رسمی چین نشان می‌دهد که تعداد موارد پیوند عضو در چین بین ۱۰۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ مورد در سال است. به عنوان مثال، سالانه ۴۰۰۰ مورد پیوند کامل کبد وجود دارد، گرچه تعداد واقعی می‌تواند سه تا چهار برابر این رقم باشد. با نرخ بهره‌برداری۳۰ درصد، تأمین این تعداد کبد نیازمند حداقل ۱۳۰۰۰ زندانی محکوم به اعدام است. با این حال، تعداد واقعی زندانیان محکوم به اعدام بسیار پایین‌تر از این رقم است.
در گزارشی تحت عنوان "کشتار سیستماتیک تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌خاطر اعضای بدن: رد توضیح رژیم چین در استناد به 'محکومین مرگ'"، که در وب‌سایت مینگهویی منتشر شده است، آمار و ارقام مفصل نشان می‌دهند که، نظر به افزایش شدید موارد پیوند عضو در بین سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶، اعضای بدن زندانیان اعدامی نمی‌توانسته نیازها را برآورده سازد. گزارشی با عنوان برداشت خونین از بدن که توسط وکیل مشهور حقوق بشر، دیوید ماتاس، و وزیر خارجه سابق کانادا در امور آسیا و اقیانوسیه، دیوید کیلگر، منتشر شده است، با نتیجه مقاله‌ی مینگهویی مطابقت دارد: برداشت زنده عضو از تمرین‌کنندگان فالون‌گونگ در چین، امری شایع است.
در سال ۲۰۰۹، WOIPFG گزارش عینی یک پلیس از برداشت اعضای بدن یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ را منتشر کرد. این مأمور پلیس، که زیر نظر وانگ لیجون کار می‌کرد، گفت که وانگ فرمانی مبنی بر "کشتن و ریشه‌کن کردن" همه‌ی تمرین‌کنندگان فالون گونگ را صادر کرده بود.
در اظهارات ضبط‌شده‌ی این پلیس جین‌ژو آمده است، "بدون بیهوشی، چاقوی جراحی مستقیماً داخل قفسه‌ی سینه او رفت و خون فواره زد. آن خانم فریاد زد: 'فالون دافا خوب است'. او یک معلم بود. تحقیری که قبل از آن متحمل شده بود از این هم بدتر بود. خیلی از پلیس‌های ما افراد فاسدی هستند. آنها با استفاده از گیره و اسکوپ او را مورد آزار جنسی قرار دادند. او ظاهر خوبی داشت و آنها به او تجاوز می‌کردند. وانگ، که در حال حاضر رئیس اداره‌ی پلیس چونگ‌چینگ است، دستور ' کشتن و ریشه‌کن کردن ' تمرین‌کننده‌ها را صادر کرد".
اسناد و شواهد ثبت‌شده در WOIPFG شامل تحقیق و تفحص در میان دادگاه‌ها، بیمارستان‌ها، و زندان‌هایی می‌شود که مظنون به دست داشتن در برداشت اعضا از بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند. این تحقیقات به همان نتیجه‌‌ای رسید که گزارش برداشت خونین به آن رسیده بود.
شدیدترین سالهای آزار و اذیت فالون گونگ توسط رژیم جیانگ زِمین، از سال ۲۰۰۳ تا سال ۲۰۰۶ بود. در جهت تلاش برای واداشتن تمرین‌کنندگان به دست کشیدن از اعتقادشان به فالون گونگ، رهبر ح.ک.چ جیانگ زمین به پلیس دستور داد تا "بدون هیچ تردیدی بکشید"؛ "شهرت‌شان را از بین ببرید، آنها را به لحاظ مالی ورشکسته و از نظر فیزیکی نابود کنید"؛ "در برخورد با تمرین‌کنندگان فالون گونگ قانون را نادیده بگیرید" و "بعد از کشتن آنها آن را خودکشی به حساب آورید". دستوراتی نظیر این، واکاوی قانونی جنایت برداشت اعضا از بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مشکل‌تر می‌سازد.
"شرارتی بی سابقه‌ی در این کره خاکی" در جریان است
پروفسور کاپلان کشتن به منظور برداشت عضو از بدن را "بدترین قساوت در حوزه پیوند عضو" نامید. دیوید ماتاس و دیوید کیلگر چنین اعمالی را "شرارتی بی‌سابقه در این کره خاکی" نام نهادند.
بنا به گزارش رسانه‌های چین، در روز ۲۲ مارس، معاون وزیر بهداشت هوانگ جی‌فو اظهار کرد که چین در هانگ‌ژو سیستمی برای اهدای عضو تأسیس خواهد کرد، و وعده داد که "روش‌های منحرف گذشته در به دست آوردن اعضای پیوندی از زندانیان محکوم به مرگ را، در مدت سه تا پنج سال از بین می‌برد."
پروفسور کاپلان در پاسخ به این اظهارات هوانگ گفت: "این سیستم برداشت عضو از زندانیان محکوم به مرگ باید [به جای سه تا پنج سال] در سه تا پنج دقیقه تغییر کند. نباید بنشینیم و تماشا کنیم که برای پنج سال دیگر هم زندانیان را بنا به تقاضا اعدام می‌کنند... پنج سال صبر کنیم تا شاهد این باشیم که شاید یک سیستم تشریح عضو در چین دایر شود، با توجه به این وحشیگری که چگونه اعضا در حال حاضر فراهم می‌شوند، پنج سال بیش از حد طولانی است."
برداشت اعضا از بدن افراد زنده یک جنایت علیه بشریت و یک بی‌حرمتی به جهانیان است
از تاریخ ۱ مارس ۲۰۱۰، از تمامی بازدیدکنندگانی که برای ویزای ایالات متحده درخواست می‌دهند خواسته می‌شود که فرم DS-160 را پر کنند. از اوایل ژوئن ۲۰۱۱، قسمتی از این فرم که درباره پیشینه متقاضی سوال می‌کند اکنون شامل سوالی مربوط به برداشت عضو است: "آیا تاکنون به طور مستقیم درگیر پیوند اجباری اعضا و یا بافت‌های بدن انسان بوده‌اید؟"
در سال ۲۰۰۴، کالوری سلطنتی کانادا نام ۴۵ تن از مقامات بلندپایه‌ی چینی را که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مورد شکنجه قرار داده‌اند، به لیست مراقبت خود اضافه کرد، که نتیجه‌ی آن امتناع از ورود آنها به کانادا، اخراج آنها و یا پیگرد قانونی آنها است. این لیست شامل جیانگ زمین، لو گان، لیو جین، ژو یونگ‌کانگ، و بو شیلای می‌باشد، که همگی کسانی هستند که در جنایت‌های برداشت اعضای زنده از بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ شریک هستند.
در سالهای اخیر، بیش از ۳۰ مقام رسمی بلندپایه از جمله متهمان اصلی شامل جیانگ زمین، لو گان، ژو یونگ‌کانگ، و بو شیلای، به جرم "جنایت علیه بشریت" و یا "نسل‌کشی" در بیش از ۳۰ کشور جهان تحت تعقیب قرار گرفته‌اند. بر طبق گزارش ویکی‌لیکس، از نگرانی‌های عمده‌ی مقامات بلندپایه‌ی چین برای رفتن به خارج از کشور این است که توسط تمرین‌کنندگان فالون گونگ در ایالات متحده مورد دعوی قانونی قرار بگیرند.
جلوگیری از برداشت زنده اعضای بدن مسئولیت همگانی است
برداشت اعضای بدن افراد زنده اهانتی جدی به کرامت انسانی و ننگی برای بشریت است. هر کسی باید خواستار توقف فوری آن شود. اجازه‌ی ادامه‌ی این فعالیت‌های مجرمانه، خطری برای کل جهان است.
ماده‌ی ۷۳ از الحاقیه قانون جزایی چین که اخیراً به تصویب رسیده است بیان می‌کند: "هنگامی که شخصی در جرایم مربوط به امنیت ملی و یا فعالیت‌های تروریستی درگیر باشد، پلیس می‌تواند مظنون را بدون اطلاع‌رسانی به وابستگانش تحت نظارت خود بگیرد."
ماده‌ی ۷۳ به آدم‌ربایی‌های پنهانی وجهه‌ی قانونی می‌بخشد. حقوق شهروندی می‌تواند در هر لحظه لغو شود، و هیچ کس پاسخگو در نظر گرفته نخواهد شد. اگر بتوان یک شهروند را قانوناً ناپدید کرد، آیا این بدان معنی نیست که می‌توان اعضای بدن او را نیز قانوناً اهدا کرد؟ چنین قانونی همه‌ی شهروندان را در معرض خطر قرار می‌دهد. رژیمی که جان انسان‌ها را نادیده می‌گیرد، بینهایت پلید است.
مجموعه برداشت اعضای بدن
