خوراندن اجباری: شکنجه وحشیانه اعمال شده روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ

(Minghui.org) آقای لیو پنگ، یک تمرین‌کننده‌ فالون گونگ از شانگهای، در تاریخ ۱۰ مارس ۲۰۰۹، در زندان تیلان‌چیائوی شهر شانگهای زندانی شد. عکس زیر مربوط به همان تاریخ است. آقای لیو پنگ پیش از این، بیش از یک سال در اعتصاب غذا بود. پلیس با قرار دادن یک لوله پلاستیکی به داخل سوراخ بینی‌اش، به‌طور اجباری مایعات را وارد بدنش می‌کرد.

آقای لیو پنگ، یک تمرین‌کننده فالون گونگ از شانگهای که تحت شکنجه‌ خوراندن اجباری قرار گرفت

خوراندن اجباری یک شیوه شکنجه‌ بسیار وحشیانه است که توسط مأموران حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) اعمال می‌شود. هدف کمک به زندانیان نیست، بلکه برای شکنجه کردن آنها است. در واقع هدف چنین روش‌هایی این است که باعث شود تمرین‌کنندگان آنقدر احساس تیره‌روزی کنند که آرزوی مرگ داشته باشند.

پلیس در زندان تیلان‌چیائو مايع خوراکي آش‌مانند داغ را به زور در داخل معده زندانیان می‌ریخت، طوری که مجاری بینی تا شکم و جدارهای معده صدمه می‌دید. به علاوه، آنها عمداً به اين مايع خوراکي نمک زیادی اضافه می‌کردند که باعث تشنگی قربانیان می‌شد و به قصد شکنجه قربانیان سهمیه آب‌شان را محدود می‌کردند. در حین شکنجة‌ خوراندن اجباری، مکرراً لوله را به بینی‌ زندانیان وارد و خارج می‌کنند که باعث می‌شود آنها درد زیادی را متحمل شوند. همچنین داروهای ناشناخته‌ای اضافه می‌کنند که به تدریج زندانیان را مسموم می‌کند.

آقای لیو پنگ تحت خوراندن اجباری قرار گرفته و شکنجه شد

وب‌سایت مینگهویی در ۱۲ و ۲۰ مارس ۲۰۰۹، گزارشی از وضعیت آقای لیو پنگ منتشر کرد. آقای لیو پنگ در ۲۱ فوریه‌ ۲۰۰۸، بازداشت و سپس در بازداشتگاه منطقه‌ شوهویی حبس شد. او در ۲۲ آوریل ۲۰۰۸، در اعتراض به این آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد.

زمانی که وب‌سایت مینگهویی وضعیتش را گزارش داد، آقای لیو پنگ به مدت یک سال در اعتصاب غذا بود. منابع خبری می‌گفتند که وی بسیار لاغر، بدون ذره‌ای چربی و معده‌اش شدیداً کوچک شده بود. در طی اعتصاب غذا، او را به بیمارستان عمومی زندان شانگهای منتقل کردند، در آنجا او را به یک تخت بسته و به‌طور اجباری به او غذا خوراندند. مدت ده روز در بیمارستان بود. در ماه می ‌۲۰۰۸ او را به بازداشتگاه بازگرداندند و مجدداً تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار گرفت.

آقای لیو پنگ سابقاًً معلم دانشکده‌ پلیس شانگهای بود. او و همسرش خانم ژانگ شومی هر دو مدرک استادی‌شان را از دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه تربیت معلم شرق چین گرفتند. در ژوئیه‌ ۱۹۹۹ هنگامی که ح.ک.چ آزار و شکنجه‌ فالون گونگ را شروع کرد، آنها کمتر از یک سال بود که ازدواج کرده بودند. از آن زمان به بعد، این زوج به دقت تحت نظر بودند و بارها بازداشت و زندانی شدند.

در اوایل ژوئیه ۲۰۰۰، آقای لیو پنگ درحالی که پسرش فقط سه ساله بود، بازداشت شد. سپس به اردوگاه کار اجباری شماره‌ یک شانگهای در سیچاهی، شهر دافنگ واقع در استان جیانگ‌‌سو فرستاده و در آنجا تحت شکنجه و شستشوی مغزی قرار گرفت. در ماه اوت ۲۰۰۳، شش ماه پس از اینکه آقای لیو پنگ آزاد شد، مأموران پلیس بخش امنیت داخلی منطقه مین‌هانگ دوباره او را بازداشت کردند و به یک سال و نیم کار اجباری محکوم شد.

او بعداً به اردوگاه کار اجباری شماره ۳ مزرعه کینگ‌دونگ در شهر شانگهای منتقل شد. آقای لیو پنگ و همسرش خانم ژانگ شومی دوباره در فوریه ۲۰۰۸ توسط مأموران بخش امنیت داخلی منطقه شوهویی بازداشت شدند. این بار آقای لیو پنگ به پنج سال زندان محکوم شد. آقای لیو پنگ در ۱۰ مارس ۲۰۰۹، به زندان تیلان‌چیائو در شهر شانگهای منتقل شد. او باید در فوریه ۲۰۱۳ آزاد می‌شد اما تاکنون هیچ خبری از آزادی‌اش وجود ندارد.

آقای چو یانلای تحت خوراندن اجباری قرار گرفته و شکنجه شد

آقای چو یانلای، متولد ۱۹۷۷، فارغ‌التحصیل بخش مهندسی انرژی دانشگاه جیائوتونگ شانگهای است. او تحصیلاتی بالا و شخصیتی والا داشت. وی برنده جایزه مسابقات المپیاد ملی بود که‌ در رشته شیمی رتبه‌ای برجسته و در ریاضیات رتبه اول را کسب کرده بود. تمرین فالون دافا را در ژوئیه ۱۹۹۹ شروع کرد و خودش را به‌طور جدی بر طبق اصول حقیقت- نیکخواهی- بردباری منضبط کرد. هر کسی پس از ملاقات با وی تصدیق می‌کرد که او انسانی بسیارخوب، صادق و درستکار، مهربان، صبور و بی‌ریا و صمیمی بود.

آقای چو یانلای که او را به‌ عنوان یک شخصیت برجسته علمی و اخلاقی می‌شناسند

آقای چو یانلای در نیمه‌شب ۳۰ سپتامبر ۲۰۰۲، توسط مأموران پلیس از اداره پلیس منطقه پوتو در منزلش بازداشت شد. بعداً به پنج سال زندان محکوم شد. بلافاصله پس از بازداشت، در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. در طول آن مدت، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و با روش خوراندن اجباری شکنجه شد که باعث شد معده‌اش چهار بار خونریزی کند. چهار ماه در بیمارستان بستری شد و زندگی‌اش در خطر بود. آقای چو یانلای، مردی قوی با قد ۱۸۰ سانتیمتر و وزن ۷۰ کیلوگرم، تا سرحد ناتوانی و ازکار افتادگی شکنجه شد. او توانایی مراقبت از خودش را نداشت، فقط می‌توانست روی تخت دراز بکشد یا روی ویلچر بنشیند.

وقتی نگهبانان می‌خواستند برای خوراندن اجباری وی را به اتاق مخصوصی ببرند در مسیرشان به آن اتاق، او را عمداً روی پله‌ها بالا و پایین می‌کشیدند. پاهای آقای چو یانلای سائیده و شکافته شد، خونریزی کرد و استخوان‌هایش بیرون زده بودند. در ۲۰۰۷، وقتی آقای چو یانلای برای بیش از چهار سال و نیم در اعتصاب غذا بود، به او دستبند زده و وی را از زندان زیرزمینی شماره ۶ به زندان زیرزمینی شماره ۲ منتقل کردند و شکنجه در آنجا ادامه داشت. در اوایل مارس ۲۰۰۷ درحالی که زندگی‌اش در خطر بود، او را به بیمارستان زندان منتقل کردند.

بازآفرینی صحنه شکنجه‌: خوراندن اجباری

خانواده آقای چو یانلای یک وکیل حقوق بشر به نام آقای گو گوتینگ از شانگهای را برای دفاع از او استخدام کردند، اما آقای گو نیز در نهایت بازداشت شد و بعداً شرایطی را ایجاد کردند که وی چاره‌ای جز فرار به خارج از کشور نداشت.

خانم چو یانیان، خواهر کوچک‌تر آقای چو یانلای، در ۲۰ مارس ۲۰۰۷ از راه دور به ملاقات برادرش آمد، اما در شب ورودش توسط مأموران پلیس از بخش امنیت داخلی شانگهای بازداشت و بعداً به زندان محکوم شد.

آقای شیونگ ونچی تحت خوراندن اجباری قرار گرفته و شکنجه شد

آقای شیونگ ونچی ۴۰ ساله، فارغ‌التحصیل بخش مهندسی انرژی از دانشگاه جیائوتونگ شانگهای است. وی برنده جایزه المپیاد ملی بود که در رشته شیمی رتبه‌ای برجسته و در ریاضیات رتبه اول را کسب کرده بود. او پیشتر کارمند اداره کل امور بازرگانی و صنعتی منطقه پوتو در شانگهای بود. بسیار سخت کار می‌کرد و به مدت سه سال متمادی به‌عنوان کارمند نمونه شناخته شد. تمرین فالون گونگ را در اکتبر ۱۹۹۷ شروع کرد. آقای شیونگ ونچی از زمانی که ح.ک.چ در ژوئیه ۱۹۹۹ شروع به آزار و شکنجه فالون گونگ کرد چند بار بازداشت شده است.

آقای شیونگ ونچی دوباره در ۳ می ‌۲۰۰۱، در منطقه یانگ‌‌پو واقع در شانگهای بازداشت شد. او در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان در بازداشتگاه منطقه پوتوی شانگهای او را بیش از شش ماه به طور غیرانسانی شکنجه کردند. بعداً به چهار سال و نیم حبس محکوم شد و به زندان تیلان‌چیائو منتقل شد.

بازآفرینی صحنه شکنجه: تخت مرگ

از آنجایی که وی در اعتصاب غذا بود، نگهبانان او را تحت شکنجه تخت مرگ قرار می‌دادند. آنها دست‌ها و پاهایش را با پنج طناب بلند به تخت می‌بستند، سپس یک لوله پلاستیکی را به زور وارد یکی از سوراخ‌های بینی‌اش می‌کردند. آقای شیونگ ونچی بیش از یک سال به این طریق تحت شکنجه قرار می‌گرفت. آنها از هر وسیله و روش ممکني برای شکنجه وی استفاده می‌کردند تا او را مجبور کنند از اعتصاب غذا دست بکشد. در زندان تیلان‌چیائو در سلول انفرادی بود و از ملاقات با خانواده محروم بود. هفت روز هفته، به‌طور شبانه‌روزی به تخت بسته شده بود و اجازه استفاده از توالت را نداشت. رئیس زندان به آقای شیونگ ونچی می‌گفت، "وقتی قبول کنی که فالون گونگ یک فرقه شیطانی است، فوراً تو را آزاد خواهیم کرد." اما آقای شیونگ از رها کردن عقیده‌اش اجتناب می‌کرد.

آقای شیونگ ونچی در مارس ۲۰۰۵، به گروه ۴ از بخش شماره ۱ زندان منتقل شد که جانیان خطرناک در آنجا زندانی بودند. مأموران پلیس چند جانی محکوم به مرگ را که حکم‌شان به حالت تعلیق درآمده یا به حبس ابد تغییر کرده بود را گماشتند تا آقای شیونگ را تحت نظر بگیرند. نگهبانان به این جانیان دستور دادند، "او را به حدی مورد ضرب و شتم قرار دهید که تنها نفسی برایش باقی بماند، در این صورت مسئله‌ای نیست، اما او را نکشید." همچنین به جانیان وعده داده می‌شد که در صورت اجرای دستور نگهبانان دو سال از دوره محکومیت‌شان کم شود. در نتیجه، آنها به‌طور فعال و وحشیانه‌ای آقای شیونگ را شکنجه می‌کردند.

آقای شیونگ بیش از یک سال به تختی بسته شده بود که منجر به شروع تحلیل عضلانی وی شد. خیلی ضعیف شده بود. نگهبانان برای مجازات وی، مجبورش می‌کردند تا از ۵ صبح الی ۹ شب روی یک صفحه پلاستیکی گرد و کوچک بنشیند. صفحه گرد یک برآمدگی داشت که باعث ناراحتی و درد می‌شد. آقای شیونگ مجبور بود بی‌حرکت تا غروب بنشیند وگرنه اجازه خوابیدن نداشت. هدف از اين کار، تضعیف و شکستن اراده‌اش بود. آنها سرش را به کف سیمانی اتاق می‌کوبیدند، با دست‌بند آویزانش می‌کردند، سپس او را به دیوار می‌‌کوبیدند، دنده‌ها، کمر و پشتش را با ناخن‌هایشان می‌خراشیدند، و به پاها، زانوها و سینه‌اش محکم لگد می‌زدند.

سراسر بدن آقای شیونگ بر اثر ضرب و شتم کبود و سیاه شده بود. پودر فلفل را به زور وارد حلقش می‌کردند و آب معطر و داروی آرامش‌بخشی را به داخل دهان، بینی و چشم‌هایش می‌ریختند. دهانش را به زور باز نگه می‌داشتند درحالی که یک لوله پلاستیکی در آن فرو می‌کردند، بینی‌اش را با انگشت می‌گرفتند و آب را به داخل دهانش می‌ریختند. او قادر به تنفس نبود. مواد وارد نای او می‌شد که به التهاب نای و عفونت شدید ریه‌هایش منجر می‌شد.

پایان

هنوز هم صدها تمرین‌کننده فالون گونگ در زندان تیلان‌چیائوی شهر شانگهای زندانی هستند. محیط زندگی‌شان وحشتناک است. در طول تابستان داغ امسال، وقتی بالاترین درجه حرارت ۴۰ درجه سلسیوس بود، در هر سلول کوچک به اندازه ۳/۳ مترمربع سه تمرین‌کننده حبس می‌شدند. تمرین‌کنندگان از اساسی‌ترین حقوق بشری‌شان محروم بودند و زندگی‌شان در مخاطره بود. ما تمام مردم دنیا را فرامی‌خوانیم تا کمک کنند این افراد آزاد شوند!

همچنین می‌خواهیم آن مأموران پلیس و جانیانی را آگاه کنیم که در آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ شرکت کرده‌اند، زیرا اصول آسمانی بیان می‌کنند که خوبی با نیک‌بختی پاداش داده شده و کارهای بد با مجازات مواجه می‌شوند. باید به کارهای بدتان خاتمه دهید و با کارهای خوب آن را جبران کنید. در غیر این‌صورت به‌خاطر کارهای بدتان با عدالت مواجه خواهید شد، به سزای اعمال‌تان رسیده و زندگی‌تان به تدریج نابود خواهد شد.

بر طبق تعهدی به نقل از وب‌سایت سازمان جهانی بررسی آزار و شکنجه‌ فالون گونگ، "در بررسی اعمال جنایتکارانه همه نهادها، سازمان‌ها و افراد درگیر در آزار و شکنجه فالون گونگ، مهم نیست که این تحقیقات چقدر به طول بینجامد و اینکه چه تحقیقات طولانی و عمیقی باید صورت بگیرد، تا زمانی که اصول بنیادین بشریت به‌طور کامل به اجرا درنیاید و تا زمانی که عدالت کاملاً مورد حمایت قرار نگرفته و برقرار نشود از پای نمی‌نشینیم."

بخش‌های درگیر در این آزار و شکنجه:
زندان تیلانچیائو در شهر شانگهای: ‎[phone]
دای ویدونگ (戴卫东)، رئیس زندان تیلانچیائو: ‎[phone] ،‎[phone]
ون یونگ (文勇)، دبیر سیاسی: ‎[phone]
رئیس منطقه شماره یک زندان: ‎[phone]