(Minghui.org) این گزارش به شرح سه روند از آزار و شکنجه در سال ۲۰۱۳ می‌پردازد: افزایش پنهان‌کاری، تلاش نهایی برای ابقاء کمپین آزار و شکنجه وحشیانه، در شرایطی که مقامات حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) یکی پس از دیگری از کار برکنار می‌شوند و همچنین افزایش پرونده‌های آزار و شکنجه در مراکز شستشوی مغزی و زندان‌ها، به‌دلیل اعلام تعطیلی اردوگاه‌های کار اجباری.
آزار و شکنجه فالون گونگ هنوز به‌صورت کاملاً هماهنگ و برنامه‌ریزی شده در سراسر کشور چین وجود دارد. آن اصلاً تقلیل نیافته است. در مقابل، بیشتر نیز شده و به‌صورت پنهان و مخفیانه انجام می‌شود.
در سال ۲۰۱۳، مرگ یک‌صد و هشت نفر تأیید شده است که شامل ۳۴ نفر در سال ۲۰۱۲ و تعداد ۷۴ نفر در سال ۲۰۱۳ می‌باشد. بسیاری از این قربانیان افراد متخصصی بودند مانند: کارمندان دولت، پزشکان، معلمان و مدیران تجاری. بیش از یک‌سوم آنها در سنین بین ۴۰ الی ۵۰ فوت شدند. افراد خانواده و همکاران آنها به‌دلیل آزار و شکنجه و مرگ آنها متحمل درد و رنج شدند.
تصویر تعدادی از قربانیان
لطفاً برای مشاهده نمونه‌های بیشتری از مرگ تمرین‌کنندگان اینجا را کلیک کنید «خلاصه گزارش: دست‌کم ۷۶ تمرین‌کننده در سال ۲۰۱۳، مستقیماً براثر آزار و شکنجه جان خود را از دست دادند.»
روند ۱: افزایش پنهان‌کاری
در آغاز آزار و شکنجه فالون گونگ در سال ۱۹۹۹، رژیم چین به تمام رسانه‌های دولتی دستور داد برنامه‌هایی را با مضامین افتراآمیز درباره فالون گونگ پخش کنند. طولی نکشید که آنها متوجه شدند جهان غرب آشکارا آزار و شکنجه را محکوم کرده است و از طرفی نتوانستند حمایت چینی‌های داخل کشور را نیز به‌دست آورند. آنها متوسل به‌نشان دادن محاکمات شدند تا آزار و شکنجه را قانونی جلوه دهند و از طرفی به‌طور مخفیانه به شکنجه ادامه دادند.
این روند از طریق دستوری محرمانه که در تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۳ به اداره پلیس شهر چائویانگ ابلاغ شد، تأیید شده است. وانگ مینگ‌یو، دبیر حزب شهر چائویانگ، واقع در استان لیائونینگ این دستور را صادر کرد: «با دقت برنامه‌ریزی کنید، حملات را تشدید کنید، بر مؤثر بودن آن تمرکز کنید، آنها را بزنید و آنچه را که لازم است انجام دهید، اما آن را کاملاً محرمانه انجام دهید.»
طرح‌های محرمانه
اداره پلیس شهر چائویانگ دستوری محرمانه را در سپتامبر ۲۰۱۳، صادر کرد تا طبق آن طرح «حمله ۱۰۰۰ مأمور پلیس به تمرین‌کنندگان فالون گونگ» آغاز شود.
لی چائو؛ رئیس اداره پلیس شهر چائویانگ، در ۲۷ سپتامبر دستور چاپ دوباره سند شماره ۴۴ [۲۰۱۳] را صادر کرد: «۲۰ طرح امنیت عمومی برای پلیس شهری در راستای حفظ کنترل و شروع حملات».
این سند محرمانه ۲۱ نهاد امنیت عمومی مختلف در این شهر را مستلزم می‌کرد تا حداقل ۱۱۲ تمرین‌کننده فالون گونگ را بازداشت کرده و برایشان مجازات‌های اداری و کیفری صادر کنند.
بازداشت‌های محرمانه
بسیاری از بازداشت‌ها در سال ۲۰۱۳، محرمانه بود. مأموران از وسیله نقلیه پلیس استفاده نمی‌کردند، لباس یونیفورم نمی‌پوشیدند، کارت شناسایی نشان نمی‌دادند، یا هویت‌شان را آشکار نمی‌کردند. آنها صرفاً به‌زور وارد منازل شخصی شهروندان شده و آنها را بازداشت می‌کردند.
خانم جیانگ شوئه، کارمندی در یک فروشگاه وسایل آنتیک در شهر لای‌یانگِ استان شاندونگ بود. اداره ۶۱۰ محلی وی را در ۳ مه ۲۰۱۳ بازداشت کرد. مالک فروشگاه ژانگ شنگ‌چی متوجه شد که خانم جیانگ در ماشینی زندانی شده است. فکر کرد که آنها با مافیا مواجه شده‌اند و سعی کرد به او کمک کند. در نتیجه به‌شدت کتک خورد. در انتها، وی دریافت که «مافیا» در حقیقت گروهی از مأموران پلیس هستند.
دستگاه قضایی ح.ک.چ نیز به‌طور محرمانه‌ای مجری برنامه‌های آزار و شکنجه بود. خانم نیو گوی‌فانگ در شهر شن‌یانگِ استان لیائونینگ، در ۲۷ فوریه ۲۰۱۳، به سه سال زندان محکوم شد. جلسه محاکمه وی به‌طور مخفیانه در مرکز بازداشت تشکیل شد و خانواده‌اش را مطلع نکردند. طولی نکشید که خانم نیو به زندان زنان استان لیائونینگ منتقل شد. خانواده‌اش تا مدتی طولانی از تشکیل این جلسه آگاه نشده بودند.
کشتار مخفیانه
تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌طور مخفیانه تا سرحد مرگ نیز شکنجه شدند. آقای یانگ ژونگ‌گنگ (که به ژانگ یانگ نیز معروف است) در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳، در ۳۸ سالگی، براثر شکنجه جان باخت. چهار روز پس از بازداشت به‌قدری او را کتک زنند تا جان خود را از دست داد.
هنگامی که مادر آقای یانگ خواستار توضیحی درباره علت مرگ او شد، مقامات ح.ک.چ ادعا کردند که وی خودکشی کرده است.
روند ۲: آخرین تلاش رژیم
در سال ۲۰۱۳، بازداشت‌های گسترده‌ای در بسیاری از مناطق صورت گرفت، ازجمله در شهر‌های هاربین و چی‌چی‌هار در استان هیلونگ‌جیانگ؛ شهر‌های شن‌یانگ، چائویانگ، فوشان و دالیان در استان لیائونینگ؛ شهر یی‌یانگ در استان هنان؛ پکن؛ شهر‌های ییبین و پنگ‌ژو در استان سیچوان؛ شهر‌های شو‌ژو و شین‌یی در استان جیانگ‌سو؛ شهر گائومی در استان شاندونگ و شهر ژنگژو در استان هنان.
برای برخی از بازداشت‌ها، نیروهای پلیس در سطح استان، شهر و شهرستان به هم ملحق می‌شدند و گاهی اوقات با نهادهای امنیت ملی همکاری می‌کردند.
معمولاً چنین اعمالی به‌وسیله عاملان اصلی آزار و شکنجه انجام می‌شوند که سعی دارند با ادامه دادن به این آزار و شکنجه، زمان پاسخ‌گویی به‌جنایات‌‌شان را به‌تأخیر بیاندازند.
در این رابطه چند مثال در زیر آورده شده است:
لی دونگ‌شنگ؛ رئیس اداره ۶۱۰
آژانس‌های خبری چین گزارش دادند که لی دونگ‌شنگ؛ رئیس اداره ۶۱۰ که قبلاً معاون وزیر وزارت تبلیغات و پس از آن معاون وزیر امنیت ملی بود، در ۲۰ دسامبر ۲۰۱۳، تحت بازجویی قرار گرفت.
لی یک‌ماه قبل، از شهرستان هوای‌لای، واقع در ۱۲۰ کیلومتری پکن بازدید کرد. او همراه دبیر حزب شهرستان، در ۵ نوامبر، به دهکده‌ای رفت و دستور داد تا در آن روستا تبلیغات و نظارت آنلاین برای آزار و شکنجه فالون گونگ را افزایش دهند.
رسانه‌های دولتی، از ماه اوت هیچ خبری درباره لی دونگ‌شنگ گزارش نکردند. زمانی‌که شایع شده بود ژو یونگ‌کانگ؛ حامی سیاسی اصلی لی، در بازداشت خانگی به‌سر می‌برد، لی می‌خواست با ظاهر شدن در انظار عمومی، دوباره آینده‌اش را برای آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تضمین کند، با امید به‌اینکه بتواند توسط عامل اصلی این آزار و شکنجه یعنی جیانگ زمین، نجات پیدا کند؛ کسی که آزار و شکنجه را در ژوئیه ۱۹۹۹ آغاز کرد.
درحالی‌که موقعیت لی به‌عنوان رئیس اداره ۶۱۰ نیمه‌محرمانه حفظ می‌شد و در معرفی او در مجالس رسمی عمومی از این عنوان نامی برده نمی‌شد، «رئیس اداره ۶۱۰» اولین سمت رسمی بود که در ابلاغیه بازجویی‌‌اش ذکر شد.
ژو بنشون؛ دبیر حزب استان هبی
کارمندان امنیت داخلی در شهر شی‌جیا‌ژوانگ دراستان هبی، بیش از ۳۰ تمرین‌کننده فالون گونگ را در ۱۵ نوامبر ۲۰۱۳، بازداشت کردند چراکه هیچ برنامه کاری دیگری نداشتند. این دستور مستقیماً از طرف ژو بنشون؛ دبیر حزب استان هبی، صادر شد.
ژو ارتباط نزدیکی با کمیته امور سیاسی و حقوقی (PLAC) داشت، سازمانی که کنترل و هدایت آزار و شکنجه فالون گونگ را در سراسر کشور به‌عهده داشت. هنگامی که ژو یونگ‌کانگ در سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲، ریاست PLAC را برعهده داشت، ژو بنشون دبیرکل حزب بود.
در سال ۲۰۱۲، قبل از سقوط اخیر ژو یونگ‌کانگ، ژو بنشون برنامه‌ای آزمایشی را برای تشدید آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ، در استان هبی آغاز کرد. در اوایل اکتبر ۲۰۱۳، اداره ۶۱۰ در استان هوبی، اعلامیه‌ای درباره "مسابقه‌ای قانونی" را به‌طور گسترده‌ای توزیع کرد؛ مسابقه‌ای با هدف تهمت زدن به فالون گونگ. این اعلامیه مردم را تشویق می‌کرد که برای آمادگی در این رقابت به وب‌سایت‌های مربوط ملحق شوند.
وانگ شیان‌کوی؛ فرماندار استان هیلونگ‌جیانگ
در مارس ۲۰۱۳، ۹۴ تمرین‌کننده فالون گونگ در شهر هاربین، واقع در استان هیلونگ جیانگ بازداشت شدند. زیرا هنگامی که وانگ شیان‌کوی؛ فرماندار وقت استان هیلونگ‌جیانگ و دبیر فعلی ح.ک.چ در این استان، از شهرستان ییلان عبور می‌کرد، بنر‌هایی با این مضامین را در این شهر دید: «فالون گونگ خوب است» و «حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری خوب است.»
در نتیجه او عصبانی و شدیداً مضطرب و نگران شد و متعاقباً دستور این بازداشت‌های گروهی را داد.
ژانگ شیائوپی؛ دبیر ح.ک.چ در استان جیلین
در ۱۷ و ۱۸ اکتبر ۲۰۱۳، تعداد ۳۴ تمرین‌کننده در شهر جیلین، واقع در استان جیلین بازداشت شدند. ژانگ شیائوپی؛ دبیر ح.ک.چ در استان جیلین و بای یان؛ رئیس اداره ۶۱۰ این استان، شخصاً دستور این بازداشت‌های گروهی را صادر کردند.
ژانگ شیائوپی حتی در بعدازظهر ۲۰ اکتبر، از مرکز شستشوی مغزی شاهیزی بازدید کرد که تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان در آنجا بازداشت شده بودند. هدف از این بازدید صدور دستوراتی مبنی بر آزار و شکنجه آنها بود.
روند ۳: مراکز شستشوی مغزی جایگزینی جدید برای اردوگاه‌های کار اجباری
درحالی که ح.ک.چ اردوگاه‌های کار اجباری را «تعطیل» اعلام کرد، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ "آزاد" شدند و سپس برای آزار و شکنجه بیشتر مستقیماً به مراکز شستشوی مغزی فرستاده شدند. در سال ۲۰۱۳، تعدادی مرکز جدید شستشوی مغزی تأسیس شد تا عهده‌دار مسئولیت اردوگاه‌های کاری شوند که «تعطیل» اعلام شده بودند.
بنابراین، بخشی از آزار و شکنجه که بر عهده اردوگاه‌های کار اجباری بود دوباره به زندان‌ها و مراکز شستشوی مغزی محول شد. این باعث افزایش شدیدی در تعداد حبس‌های غیرقانونی (خلاصه گزارشی از سال ۲۰۱۳، را مشاهده کنید) و تعداد پرونده‌های آزار و شکنجه در مراکز شستشوی مغزی شده است.
بر طبق آمار مینگهویی، در سال ۲۰۱۳، تعداد ۱۵۸ مرکز شستشوی مغزی در ۲۷ استان مشغول به کار بودند. حداقل ۷۳۷ تمرین‌کننده در آنجا شکنجه شدند. تعداد تمرین‌کنندگان فرستاده شده به مراکز شستشوی مغزی در نیمه دوم سال ۲۰۱۳، چهاربرابر بیشتر از تعداد آنها در نیمه اول سال ۲۰۱۳ بوده است.
روش‌های جدیدی از شکنجه نیز در مراکز شستشوی مغزی پدیدار شده است.
شکنجه از طریق خوراندن دارو به تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم به‌طور رایج‌تری استفاده می‌شد. هدف این بود که باعث شود تمرین‌کنندگان هشیاری و نیروی اراده خود را از دست بدهند، طوری‌که مقامات آسانتر بتوانند آنها را مجبور به امضای سه اظهاریه «تبدیل» کنند.
بازآفرینی صحنه شکنجه: ضرب و شتم شدید
در سال ۲۰۱۳، تجاوز جنسی نیز در مراکز شستشوی مغزی به‌طور غیرقابل کنترلی فراوان بود.
چیو شن‌شین که یکی از کارکنان مرکز شستشوی مغزی ناحیه جیانگ‌هان در استان هیلونگ‌جیانگ بود، شبی چندبار به اتاق خانم ونگ یان می‌رفت، درحالی‌که فقط لباس زیر پوشیده بود. او به خانم ونگ ناسزا می‌گفت، او را تحت آزار و اذیت جنسی قرار می‌داد و حتی سعی می‌کرد به او تجاوز کند.
در مرکز شستشوی مغزی شانگ‌فنگ‌شان در شهر سوژو، استان جیانگ‌سو، گروهی از کارکنان اداره ۶۱۰، شب دیروقت به‌زور وارد اتاق خانم شوان شیائومی شدند. مردی میان‌سال روی تخت او رفت و خانم شوان را زیر خود فشار داده و به او دشنام داد. او خانم شوان را در مقابل گروهی از نگهبانان مرد و زن تحقیر و اذیت کرد، اما هیچ‌کدام از آنها مداخله نکردند و بعداً طوری رفتار کردند که انگار هیچ چیزی اتفاق نیفتاده بود.
کارکنان مرکز شستشوی مغزی اغلب از خانواده تمرین‌کنندگان فالون گونگ نیز پول اخاذی می‌کردند. مرکز شستشوی مغزی ناحیه کیوون در شهر وی‌فانگ، استان شاندونگ بار‌ها به‌عنوان یک منبع درآمد اضافی از تمرین‌کنندگان و خانواده‌شان، پول اخاذی می‌کردند. هرموقع که پول احتیاج داشتند، چند تمرین‌کننده را انتخاب می‌کردند و سعی می‌کردند از خانواده آنان پول اخاذی کنند.
مرکز شستشوی مغزی چینگ‌لونگ‌شان در استان هیلونگ جیانگ، به‌ازای هر یک از تمرین‌کنندگان مبلغ ۱۰ هزار یوان پول اخاذی می‌کرد.
