(Minghui.org) هر سال بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت آزار و شکنجه وحشیانه رژیم کمونیستی چین، جان خود را از دست می‌دهند. براساس گزارش‌های وب‌سایت مینگهویی، دست‌کم ۷۶ تمرین‌کننده در سال ۲۰۱۳ درگذشتند. دوازده نفر در سال ۲۰۱۲ جان باختند اما مرگ آنها تا مدت‌ها بعد فاش نشد. مرگ ۹ نفر که در سال‌های گذشته اتفاق افتاده بود، در سال ۲۰۱۳ تأیید شد.
در میان مرگ‌هایی که در سال ۲۰۱۳ اتفاق افتاده است، هشت تمرین‌کننده به‌دست نگهبانان بازداشتگاه تا سرحد مرگ شکنجه شدند. ۱۰ نفر از آنان به این دلیل که در مراکز شستشوی مغزی و اردوگاه‌های کار اجباری از "تبدیل" شدن خودداری کردند، تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفتند. ۲۹ تمرین‌کننده در زندان‌ها درگذشتند و ۲۹ تمرین‌کننده چندبار بازداشت شدند و به‌دلیل آزار و شکنجه طولانی‌مدت جان باختند. یک سوم این گروه تمرین‌کنندگان میانسال بودند.
برخلاف آنچه مقامات چینی ادعا می‌کنند و جهانیان آن را باور کرده‌اند، نقض حقوق‌بشر و آزادی عقیده تا به‌امروز در چین ادامه دارد. تمرین‌کنندگان فالون گونگ همچنان خودسرانه بازداشت می‌شوند، به زندان و کار اجباری محکوم می‌شوند و به مراکز شستشوی مغزی فرستاده می‌شوند، جایی که در آن از طریق شستشوی مغزی و شکنجه تحت فشار قرار می‌گیرند تا باورهای خود را انکار کنند. هنوز هم تمرین‌کنندگان به‌طور مستقیم دراثر آزار و شکنجه، جان خود را ازدست می‌دهند. ازآنجاکه مقامات چینی راه‌های تبادل اطلاعات و اخبار مربوط به آزار و شکنجه فالون گونگ را به‌شدت مسدود می‌کنند، بسیاری از پرونده‌های مرگ ازنظر عموم پنهان باقی می‌ماند.
در این مقاله به‌طور خلاصه نمونه‌هایی از مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۲ را بررسی می‌کنیم؛ مرگ‌هایی که ناشی از آزار و شکنجه هستند و اخیراً تأیید شده‌اند.
الف. مرگ‌های غیر قابل توضیح در بازداشتگاه‌های پلیس
آقای دنگ هوایینگ
آقای دنگ هوایینگ متولد سال ۱۹۷۰ است. وی در سال ۱۹۹۷، با مدرک کارشناسی ارشد در امور مالی از دانشگاه برق پکن فارغ‌التحصیل شد. تمرین فالون دافا را در سال ۱۹۹۵ آغاز کرد. پس از شروع آزار و شکنجه، برای تمرین در این روش و باور به آن، دو بار به زندان افتاد که در مجموع ۱۲ سال در زندان حبس بود.
آقای دانگ در تاریخ ۲۷ آوریل سال ۲۰۱۳، در منطقه هایدیانِ شهر پکن، دوباره بازداشت شد؛ درحالی‌که اطلاعاتی را درباره آزار و شکنجه فالون گونگ توزیع می‌کرد. او را در بازداشتگاه هایدیان نگه داشتند. در ۱۵ مه ۲۰۱۳ به خانواده و دوستانش اطلاع دادند که او در بازداشتگاه فوت کرده است.
درحالی‌که خانواده‌اش در تلاش بودند تا از اداره پلیس اطلاعاتی درباره مرگ آقای دنگ کسب کنند، در ۲۸ مه ۲۰۱۳ بازداشتگاه هایدیان به‌طور مخفیانه جسد آقای دنگ را سوزاند. خانواده و دوستانش تاکنون نتوانسته‌اند از جزئیات وقایعی که برای آقای دنگ رخ داد مطلع شوند. این واقعیت که بدن آقای دنگ بدون رضایت آنها سوزانده شد، سوءظن‌های جدی درخصوص رویدادهایی منجر به مرگ او در زمان حبس، را افزایش می‌دهد.
آقای یانگ ژونگ‌گنگ
آقای یانگ ژونگ‌گنگ ۳۸ ساله، یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ از شهر رویان در استان ژجیانگ بود. او ده سال پیش به‌دست مأموران پلیس محلی به‌طور وحشیانه‌ای تحت شکنجه قرار گرفت.
آقای یانگ دوباره در تاریخ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۳ در شهر ژنگژو بازداشت شد. گمان می‌رود که وی در ۲۸ ژوئن یعنی صرفاً چهار روز پس از بازداشت، تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفت. هنگامی که مادر آقای یانگ جسد پسرش را دید، از شدت ناراحتی و اندوه از هوش رفت. او به‌سبب آنچه دید آنقدر شوکه شد که تا به‌امروز قادر به صحبت کردن نبوده است.
اداره ۶۱۰ لینگ‌بائو تلاش کرده است تا واقعیت آنچه را که اتفاق افتاد، پنهان کند و تا آنجا پیش می‌رود که ادعا می‌کند آقای یانگ خودکشی کرده است.
خانم وانگ شیان‌یین ۴۸ ساله، یک تمرین‌کننده فالون دافا از روستای شیلینگزی، بخش داژو در شهر وان‌یوان، واقع در استان سیچوان بود. دوازده مأمور در تاریخ ۲۵ اکتبر۲۰۱۲ او و شوهرش را بازداشت کردند. این مأموران از اداره ۶۱۰ شهر وان‌یوان، بخش امنیت داخلی، اداره پلیس هشی، اداره پلیس داژو و اداره جامع اجرایی داژو بودند. خانم وانگ درآن روز و روزهای بعد از آن، به‌طور وحشیانه‌ای تحت ضرب و شتم قرار گرفت. پس از آن وضعیت جسمی او به‌تدریج وخیم شد و در تاریخ ۴ مه ۲۰۱۳ درگذشت.
تمرین‌کنندگان ذیل نیز در سال ۲۰۱۳ زمانی که در بازداشت پلیس بودند، جان خود را از دست دادند: آقای یانگ مینگهوا از منطقه شانیی در پکن؛ آقای لیانگ جینشو از شهرستان لوبی در شهر هگانگ، استان هیلونگ‌جیانگ؛ خانم ما چانگیو از شهر شنیانگ، استان لیائونینگ؛ آقای ژو چانگکوی از شهر ماچنگ، استان هوبی و خانم هوانگ یوانران، معلم هنر شعبه چانگ‌گانگِ دانشگاه تربیت معلم گوانگژی.
ب. سوءرفتار شدید منجر به مرگ، از جمله دادن اجباری دارو در مراکز شستشوی مغزی و اردوگاه‌های کار اجباری
آقای دینگ ونبین ۶۱ ساله، یک تمرین‌کننده فالون گونگ از شهرستان شیهونگ، واقع در استان سیچوان بود که در ۲۱ آوریل ۲۰۱۳، به‌دست مأموران بخش امنیت داخلی محلی بازداشت شد. او به بازداشتگاه شهرستان شیهونگ منتقل و به‌مدت ۱۵ روز در آنجا حبس بود، پس از آن به مرکز شستشوی مغزی سوینینگ منتقل شد. پس از ۳۰ روز شکنجه شدن در این مرکز شستشوی مغزی، به‌طور ناگهانی آزاد شد.
۱۰۴ روز پس از آزادی، حال آقای دینگ بسیار سریع رو به‌وخامت گذاشت و در شب ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۳ درگذشت. به‌گفته یک منبع اطلاعاتی از داخل مرکز شستشوی مغزی، در این مرکز به آقای دینگ دارو داده و وی را مسموم کرده بودند. این عمل بخشی از تلاش‌های این مرکز برای وادارکردن او به انکار باورش بود.
خانم ژانگ یان ۴۶ ساله، در شهر بنگبو واقع در استان آنهویی معلم ریاضیات بود. او در ماه مه ۲۰۱۰ بازداشت شد و به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل شد. در آنجا تحت سوءرفتار وحشیانه و شستشوی مغزی شدید قرار گرفت، اما از تسلیم شدن خودداری کرد. چند وقت بعد، بیماری کبدش که پس از شروع به تمرین فالون گونگ درمان شده بود، دوباره عود کرد. او در تاریخ ۲۳ آوریل ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم ژانگ فویینگ
خانم ژانگ فویینگ ۶۶ ساله، به‌دلیل باورش به فالون گونگ بارها و بارها بازداشت شد. او به‌مدت دو سال و دو ماه به کار اجباری محکوم شد. همچنین سه بار در مرکز شستشوی مغزی شیلی حبس شد.
خانم ژانگ دوباره بازداشت شد و در ۸ نوامبر ۲۰۱۲ دوباره به مرکز شستشوی مغزی شیلی منتقل شد. درآنجا به‌طور جدی بیمار شد. بدنش ورم کرد و شکمش پر از مایع شده بود. در تاریخ ۲۹ دسامبر ۲۰۱۲ او را به خانه فرستادند. وی در ساعت ۱۰ شب ۱۸ فوریه ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای وو رویشیانگ
آقای وو رویشیانگ، حدوداً پنجاه ساله، تمرین‌کننده‌ای از روستای نانگوان ِشهرستان لی، واقع در استان هبی بود. وی در ۲۳ آوریل ۲۰۱۲ بازداشت و به اردوگاه کار اجباری هاندان منتقل شد.
نگهبان گائو فی و سایرین، آقای وو را از خواب محروم کردند و به زندانیان دستور دادند که او را به‌طور شبانه‌روزی تحت‌نظر داشته باشند. آقای وو را به ایستادن برای مدت‌های طولانی، نشستن روی چهارپایه‌ای کوچک و شرکت در جلسات شستشوی مغزی وادار کردند. به او ناسزا می‌گفتند و تهدیدش می‌کردند. نگهبانان به او اجازه نمی‌دادند که دوش بگیرد و لباس‌هایش را عوض کند یا با اعضای خانواده‌اش ملاقات کند.
داروهای نامعلومی را به‌زور به آقای وو تزریق کردند. طی یک دوره ده روزه وضعیت سلامتی وی رو به وخامت گذاشت و در ۵ سپتامبر ۲۰۱۲ آزاد شد. او نتوانست بهبود یابد و درتاریخ ۱۸ژانویه ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم شو دیکان ۵۲ ساله، تمرین‌کننده‌ای از شهر زائوژوانگ، واقع در استان شاندونگ بود. در سال ۲۰۱۲ بعد از اینکه از اردوگاه کار اجباری آزاد شد، بسیار ضعیف شده بود. علائم و نشانه‌های مسمومیت در او ظاهر شد. در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۱۳، درحالی‌که در شرایط بحرانی بود او را به بیمارستان شهر زائوژوانگ فرستادند. در ساعت ۵ صبح روز ۶ سپتامبر به بخش مراقبت‌های ویژه فرستاده شد و پزشک فوراً اعلام کرد که وی دچار مرگ مغزی شده است.
آقای لی ریچینگ ۵۶ ساله، متصدی جرثقیل از شرکت فولاد شیانگتان بود. وی به‌مدت هشت سال تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. سه بار به بیمارستان روانی شیانگتان فرستاده شد و درنهایت تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفت.
به پزشکان بیمارستان دستور داده شد تا به‌زور به آقای لی داروهای ضدروان‌پریشی بدهند. این درحالی بود که وی هیچ علائم یا سابقه بیماری روانی نداشت. با باتوم الکتریکی به او شوک اعمال کردند. به دست‌هایش دست‌بند زدند و وی را تحت ضرب و شتم قرار دادند. او آنقدر متحمل سوءرفتار جسمی و روانی غیرانسانی شد تا اینکه درگذشت.
پ. مرگ‌ها در زمان حبس در زندان یا مدت کوتاهی پس از آزادی
تأیید شده است که در سال ۲۰۱۳ دست‌کم ۲۹ تمرین‌کننده فالون گونگ جان خود را در زندان‌ها از دست دادند. آنها شکنجه‌های وحشیانه مختلفی از جمله ضربوشتم، تزریق دارو، سلول انفرادی و خوراندن اجباری را متحمل شدند.
آقای گو شیائوون، تمرین‌کننده‌ای از روستای شانگ‌وانگ از بخش وانگ‌چیائو در شهرستان شیانگ‌یوان، استان شانشی، در ماه اوت ۲۰۱۲ بازداشت شد. او بعدها در حوالی تاریخ ۶ مارس ۲۰۱۳ به سه سال زندان محکوم شد و به زندان جینژونگ (که به زندان شماره ۱ شانشی نیز معروف است) فرستاده شد. او را به‌طور وحشیانه‌ای تحت ضرب و شتم قرار دادند، به سلول انفرادی فرستادند و تحت خوراندن اجباری و شکنجه قرار گرفت. در تاریخ ۱۲ مارس ۲۰۱۳ که هنوز در حبس بود، در سن ۴۰ سالگی درگذشت.
وقتی که خانواده آقای گو جسد وی را دیدند، متوجه دو علامت قرمز بر روی سر او شدند. همان‌طور که داشتند لباس‌هایش را درمی‌آوردند تا بیشتر بررسی کنند، نگهبانان آنها را متوقف و مجبور به ترک آنجا کردند. آنها تنها چند دقیقه در کنار جسد وی بودند.
آقآی گو همسر، والدین هفتاد ساله و پسر ده ساله‌اش را تنها گذاشت و از این دنیا رفت. خانواده وی غرق در اندوه و ماتم بود و به‌واسطه سؤال‌ها و بی‌عدالتی‌های بزرگی که در حاشیه مرگ او وجود داشت در رنج و عذاب بود.
آقای ژائو بین
آقای ژائو بین در تاریخ ۲۰ مه سال ۱۹۵۵ متولد شد. او در خیابان بیگونگ شرقی، در منطقه کویونِ شهر ویفانگ، واقع در استان شاندونگ زندگی می‌کرد. در تاریخ ۲۷ آوریل ۲۰۱۲، درحالی‌که وی در شانگهای مشغول کسب‌و‌کار خود بود، مأموران اداره پلیس خیابان جیانگ‌سو او را بازداشت کردند.
در تاریخ ۱۱ ژوئیه ۲۰۱۳، آقای ژائو در دادگاه منطقه چانگ‌نینگ همراه با آقای پانگ گوانگون محاکمه شد. آقای ژائو و آقای پانگ اتهامات وارده را برای شرکت درهر گونه فعالیت غیرقانونی رد کردند. اما این محاکمه، محاکمه‌ای نمایشی و دروغین بود و آقای ژائو به چهار سال و آقای پانگ به پنج سال زندان محکوم شدند.
آقای ژائو در تاریخ ۳ سپتامبر ۲۰۱۳، به زندان تیلانچیائو در شانگهای منتقل شد. روش‌های شکنجه در زندان تیلانچیائو به‌‌منظور اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را وادار به انکار باورشان کنند، شامل روش‌های زیر بود: محرومیت از خواب به‌مدت طولانی و ضربوشتم با چند باتوم الکتریکی. نگهبانان زندان به سایر زندانیان نیز دستور می‌دادند تا به‌طور وحشیانه‌ای تمرین‌کنندگان را کتک بزنند. آقای ژائو درنتیجه شکنجه و سوءرفتار، در تاریخ ۱۹ اکتبر سال ۲۰۱۳، در ۵۸ سالگی درگذشت.
خانم لیو چینگمی تمرین‌کننده‌ای از روستای داشیاپو در شهرستان شیدوی، واقع در شهر آنچیوییِ استان شاندونگ بود. او در سال ۲۰۰۳ به‌طور غیرقانونی به ۱۲ سال زندان محکوم شد، اما زندان به‌دلیل فشار خون بالای او، از پذیرش وی امتناع کرد.
خانم لیو در سال ۲۰۰۸ در زندان زنان استان شاندونگ زندانی شد. در آنجا نگهبانان اغلب لباس‌هایش را درمی‌آوردند و او را شکنجه می‌کردند.
خانم لیو به‌دلیل شکنجه، دچار آسیب‌های روانی شد و درنهایت نمی‌توانست راه برود. فشار خون وی بالا رفت و دچار بیماری کلیوی شد. خانم لیو ۵۴ ساله در تاریخ ۳ سپتامبر ۲۰۱۳، در بیمارستان شهر آنچیو درگذشت.
خانم هی چنگیو ۵۴ ساله، تمرین‌کننده‌ای از شهر هشی، شهرستان دا، واقع در استان سیچوان بود. مأموران از بخش امنیت داخلی شهرستان دا و اداره پلیس شهر هشی او را در تاریخ ۶ مه ۲۰۱۲ بازداشت کردند.
در زمان حبس خانم هی در بازداشتگاه داژو، نگهبانان و زندانیان به‌طور وحشیانه‌ای او را تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار می‌دادند. بعد از آن به‌طور مخفیانه به پنج سال زندان محکوم شد و در زندان یانگماهی متحمل شکنجه‌های شدیدتر شد. نگهبانان پس از اینکه به‌طور وحشیانه‌ای خانم هی را کتک زدند، او را به بیمارستان زندان فرستادند. وی در نوامبر ۲۰۱۳ درگذشت.
تعدادی از تمرین‌کنندگان که هنوز در زندان حبسند به‌دلیل سوءرفتارهای شدید در شرایطی بحرانی هستند. اما زندان‌ها آنها را برای معالجات پزشکی آزاد نمی‌کنند تا زمانی که در آستانه مرگ قرار بگیرند. درنتیجه، تمرین‌کنندگان اغلب مدت کوتاهی پس از اینکه از زندان آزاد می‌شوند، فوت می‌کنند.
خانم وانگ ووهوی
خانم وانگ ووهوی تمرین‌کننده‌ای از شهرستان پینگجیانگِ شهر یویانگ، واقع در استان هونان بود. خانم وانگ بازداشت و خانه‌اش چند بار غارت شد. دو بار به‌طور غیرقانونی محکوم شد و به‌مدت هفت سال در زندان زنان هونان حبس شد. در نتیجه سوءرفتار مستمر از جمله شکنجه، بدنش ورم کرد، تب‌های بالای مداوم داشت و همراه با سرفه خون بالا می‌آورد. نمی‌توانست غذا بخورد، بایستد یا راه برود. در نهایت تشخیص دادند که خانم وانگ در مراحل نهایی نارسایی کلیه قرار دارد.
مقامات زندان خانم وانگ را در نوامبر ۲۰۱۰، به‌قید ضمانت پزشکی آزاد کرد، درحالی‌که او در وضعیتی بحرانی قرار داشت. خانواده‌اش او را به بیمارستان بردند، اما همه اندام‌های داخلی‌اش از کار افتاده بودند. او در تاریخ ۲۴ دسامبر ۲۰۱۲ در ۶۲ سالگی درگذشت.
خانم وانگ چونلینگ پوست و استخوان شده بود. در نتیجه سوءرفتار در زندان زنان شین‌شیانگ، دست راستش از کار افتاده بود.
خانم وانگ چونلینگ کارگری از کارخانه نساجی شهرستان هوای‌یانگ در شهر ژوکو، واقع در استان هنان بود. او در تاریخ ۸ ژوئیه ۲۰۰۴ به‌طور غیرقانونی به ده سال زندان محکوم و به زندان زنان شین‌شیانگ در استان هنان فرستاده شد. مقامات زندان در ماه ژوئن ۲۰۱۱ او را به‌قید ضمانت پزشکی آزاد کردند.
خانم وانگ درحالی به خانه برده شد که وضعیتی تقریباً مشابه یک گیاه داشت. نمی‌توانست بشنود، دست راست او دچار آتروفی عضلانی (کوچک شدن اندازه سلول به‌دلیل کاهش مواد سلولی) شده بود و به‌دلیل اسپاسم (انقباض ناخواسته ماهیچه‌ای و عدم هماهنگی با سایر ماهیچه‌ها) مداوم دست راستش نمی‌توانست از آن استفاده کند. پای راستش فلج شده بود و فقط می‌توانست کمی سرش را حرکت دهد. از هر گونه اشاره مختصری به زندان، وحشت‌زده می‌شد. در ساعت ۳:۴۰ صبح ۳ مه ۲۰۱۳، در ۵۲ سالگی درگذشت.
آقای چو شانلین ۶۷ ساله، کارگر بازنشسته‌ای از شهر فنگ‌چنگِ استان لیائونینگ بود. آقای چو در دسامبر ۲۰۱۰ به سه سال زندان محکوم شد. او متحمل چند شکنجه بی‌رحمانه در زندان دونگ‌لینگ شد. درنتیجه، حالش به‌شدت وخیم شد و در نهایت تشخیص دادند که مبتلا به سرطان معده است. تقریباً دو سوم از معده‌اش باید با عمل جراحی برداشته می‌شد.
سرانجام در اواخر سال ۲۰۱۱، مقامات زندان برای شانه خالی کردن از بار مسئولیت، او را به‌قید ضمانت پزشکی آزاد کردند. آقای چو در آن زمان، بسیار لاغر و ضعیف بود و در ۱۶ مه ۲۰۱۲ درگذشت.
آقای ما تیانجون در شهر لیوپانشویِ استان گوئیژو، معلم بود. دادگاه منطقه نانمینگ در شهر گوی‌یانگ او و همسر؛، خانم لی یی، را به یازده سال زندان محکوم کرد. آقای ما به زندان دویون و همسرش به زندان یانگای فرستاده شدند.
در زندان دویون، دست‌های آقای ما را با دست‌بند در پشت سرش بستند و دست‌بند را به میله‌های پنجره متصل کردند. این شکنجه به‌مدت ۲۵ روز ادامه داشت. همچنین با آب حاوی پودر فلفل قرمز، تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار گرفت و با باتوم‌های الکتریکی به او شوک اعمال کردند و با کمربند او را می‌زدند. در زمستان، اجازه نمی‌دادند از پتو استفاده کند. به‌مدت تقریباً ۴۰ روز درحالی‌که دو دستش باز و کشیده شده بود او را بین دو تخت بستند. زمانی که درحال مرگ بود، زندان او را به‌قید ضمانت پزشکی آزاد کرد. پس از آزادی، آقای ما بهبود نیافت و در تاریخ ۳ ژوئیه ۲۰۱۳، در ۵۴ سالگی درگذشت.
ت. سال‌ها آزار و شکنجه بی‌رحمانه، تلفات غم‌انگیز و مصیبت‌باری را به‌بار آورده است
بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در طول ۱۴ سال گذشته، بارها و بارها از سوی مقامات چین بازداشت شده‌اند و زندگی‌شان در اردوگاه‌های کار اجباری و زندان‌ها تباه شده است. تعدادی از آنها درنتیجه شوک‌های روانیِ بی‌رحمانه ناشی از آزار و شکنجه بی‌وقفه، درگذشته‌اند.
خانم گو بوچین
خانم گو بوچین متولد سال ۱۹۶۶ و تمرین‌کننده فالون گونگِ شهر چنژو، واقع در استان هونان بود. از وقتی آزار و شکنجه فالون گونگ در سال ۱۹۹۹ آغاز شد، وی بیش از ده بار بازداشت و زندانی شده بود. او دو بار به‌طور غیرقانونی محکوم شد و درمجموع تقریباً شش سال در زندان بود. زمانی که در زندان حبس بود، خانم گو را با روش‌‌هایی وحشیانه تحت شکنجه قرار دادند، از جمله: بستن با دست‌بند برای مدت‌های طولانی، حبس در سلولی کوچک، خوراندن اجباری، ضرب و شتم، کار طاقت‌فرسای اجباری، قرار گرفتن طولانی‌مدت درمعرض آفتاب و گرسنگی‌های طولانی‌مدت.
خانم گو وقتی از زندان زنان چانگشا آزاد شد، لاغر و نزار شده بود و قادر به راه رفتن نبود. موهایش خاکستری شده بود و بیماری‌های گذشته‌اش دوباره عود کرده بود، مانند افتادگی رحم و پرولاپس رکتوم (افتادگی روده) و جمع شدن مایع در حفره صفاقی.
بیش از ده مأمور پلیس از بخش امنیت داخلی شهر چنژو در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲، به‌زور وارد خانه خانم گو شدند و آنجا را غارت و یک بار دیگر او را بازداشت کردند. وضعیت سلامتی وی به‌سرعت رو به وخامت گذاشت و در تاریخ ۱۸ آوریل سال ۲۰۱۳، در ۴۷ سالگی درگذشت.
مادر ۷۱ ساله خانم گو شاهد بازداشت خشونت‌آمیز دخترش بود، از این‌رو آنقدر آسیب‌های روانی و شوک او را تحت تأثیر قرار داد که دچار تشنج شد. علائم سکته مغزی را نشان داد و علیل و بستری شد. مرگ خانم گو بوچین ضربه‌ای سنگین برای این مادر پیر بود که خودش از قبل بیمار بود. او نیز کمی بیش از یک ماه پس از مرگ دخترش، در تاریخ ۵ ژوئن سال ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم سونگ میلان
خانم سونگ میلان ۶۹ ساله، کارگر بازنشسته از کارخانه شیمیایی پانجیانگ در استان گوئیژو بود. او به این دلیل که به اصول فالون گونگ یعنی حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری باور داشت، چهار بار بازداشت شد. در سپتامبر ۲۰۰۲ به اردوگاه کار اجباری زنان گوئیژو منتقل شد. درست سه ماه بعد، خانم سونگ با تورم شدید شکمش، در آستانه مرگ قرار گرفت. مقامات اردوگاه پس از اینکه از خانواده اش ۸۰۰۰ یوان به‌صورت نقدی اخاذی کردند، او را آزاد کردند.
خانم سونگ دوباره در ماه مارس سال ۲۰۰۳ بازداشت شد و به مرکز شستشوی مغزی لان‌نیگو منتقل شد. او به‌مدت دو ماه در مرکز شستشوی مغزی تحت سوءرفتاری شدید قرار گرفت و بار دیگر زمانی که آزاد شد، در شرایط بحرانی بود.
خانم سونگ دوباره در ماه آوریل ۲۰۰۵ به‌مدت هفت روز بازداشت و زندانی شد. او آخرین بار به‌دلیل توزیع دی‌وی‌دی‌های هنرهای نمایشی شن‌یون، در اوت ۲۰۱۲، به‌مدت دو روز بازداشت و زندانی شد. وی پس از تحمل آزار و شکنجه طولانی‌مدت در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۲ درگذشت.
آقای ما دونگچوان، همسرش؛ خانم جین رونفانگ و پسرشان؛ آقای ما گوبیائو، تمرین‌کنندگان فالون گونگ از شانگهای هستند. پلیس محلی آنها را در تاریخ ۲۲ فوریه ۲۰۰۸ در خانه‌شان بازداشت کرد، درحالی‌که بیش از دوازده تمرین‌کننده در آنجا درحال تماشای نمایش سال نوی کانال تلویزیونی ان‌تی‌دی‌تی‌وی بودند.
آقای ما به مدت هشت ماه بازداشت شد و در طول آن زمان به یک بیماری جدی مبتلا شد. بعداً به سه سال زندان محکوم شد و به‌مدت چهار سال قرار آزادی مشروط برایش صادر شد. پسرش به شش سال و همسرش به چهار سال زندان محکوم شدند. درحال حاضر پسر و همسرش هنوز زندانی هستند.
درحالی‌که آقای ما دونگچوان به قید ضمانت پزشکی در خانه بود، مقامات محلی از کمیته امور سیاسی و حقوقی، اداره ۶۱۰ و دفتر اماکن، او را تحت نظارت و کنترل قرار دادند. آنقدر به‌طور دقیق و از نزدیک تحت نظارت بود که دوستان و خانواده‌اش نمی‌توانستند به او کمک کنند. وی در تاریخ ۴ اوت ۲۰۰۹ به مرکز شستشوی مغزی چینگپو منتقل شد.
در طول مراسم افتتاحیه نمایشگاه جهانی در سال ۲۰۱۰، به آقای ما دستور دادند که در دفتر اماکن محله‌شان بماند.
آقای ما در بهار سال ۲۰۱۱ در جریان یک سانحه اتومبیل مجروح شد و برای عمل جراحی به بیمارستان منتقل شد. سپس مأموران او را به مکان نامعلومی منتقل کردند. در سال ۲۰۱۳ در نتیجه استرس مداوم ناشی از تحمل آزار و شکنجه، علیل و بستری شد. او در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم یان زونگ‌فانگ
خانم یان زونگ‌فانگ، از شهرستان کانگشی در شهر گوانگ‌یوانِ استان سیچوان بود. وی تمرین فالون گونگ را در سال ۱۹۹۷ آغاز کرد و پس از آن همه بیماری‌هایش ناپدید شد. خانم یان در خلال بیش از ۱۴ سال آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست ح.ک.چ، تقریباً به‌مدت ۱۱ سال زندانی بود.
در طول این سال‌ها، خانم یان متحمل شکنجه‌های روحی و جسمی بی‌شمار، درد غیرقابل تحمل و تزریق اجباری دارو شد. برای او قرار "محکومیت به کار اجباری در خارج از اردوگاه کار" صادر شده بود و تحت این شرایط زندگی می‌کرد؛ زمانی که درآستانه مرگ قرار داشت، این محکومیت به‌وسیله اداره ۶۱۰ محلی به او تحمیل شده بود. وی در تاریخ ۵ ژوئن سال ۲۰۱۳، در ۶۵ سالگی درگذشت.
ث. یک سوم کسانی که درگذشتند، ستون اصلی محله و خانواده خود بودند
در میان بیش از ۷۰ نمونه مرگ در سال ۲۰۱۳، تقریباً ۳۰ تمرین‌کننده یعنی بیش از یک سوم آنها، حدود چهل یا پنجاه ساله بودند. آنها شامل متخصصان موفق، از جمله مقامات رسمی، پزشکان، معلمان و مدیران شرکت‌ها بودند. مرگ آنها خلأیی را در جامعه به‌وجود آورده و غم و اندوه بزرگی را برای خانواده‌شان بجا گذاشته است.
این تمرین‌کنندگان عبارتند از:
آقای دنگ هوای‌یینگ ۴۱ ساله که در سال ۱۹۹۷، با مدرک کارشناسی ارشد در امور مالی، از دانشگاه برق پکن فارغ‌التحصیل شد. او در ۱۵ مه ۲۰۱۳ بعد از اینکه در بازداشتگاه هایدیان تحت شکنجه قرار گرفت، درگذشت.
آقای یانگ ژونگ‌گنگ ۳۸ ساله، از شهر رویان، استان ژجیانگ که در ۲۸ ژوئن ۲۰۱۳ تا سرحد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
آقای گو شیائوون ۴۰ ساله، از روستای شانگ‌وانگ، بخش وانگ‌چیائو، شهرستان شیانگ‌یوان، واقع در استان شانشی که پس از سوءرفتار و شکنجه در ۱۲ مارس ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای وو رویی‌شیانگ، حدواً پنجاه ساله، از روستای نانگوان در شهرستان لی، واقع در استان هبی که در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم شو دیکان ۵۲ ساله، از شهر زائوژوانگ، استان شاندونگ که در ۶ سپتامبر ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم ژانگ یان ۴۶ ساله، معلم ریاضی از شهر بنگبو در استان آنهویی که تحت شکنجه قرار گرفت و در ۲۳ آوریل ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای ژنگ هونگ‌چانگ از دژو که در ۳۷ سالگی درگذشت.
سایر تمرین‌کنندگان که به‌خاطر آزار و شکنجه جان خود را در خلال یک تا دو سال گذشته از دست داده‌اند، عبارتند از:
خانم ژنگ گویی‌یو ۴۸ ساله از شهرستان هوی‌دونگ، شهر هویژو، واقع در استان گوانگ‌دونگ که در حوالی تاریخ ۳۰ دسامبر ۲۰۱۲ تا سرحد مرگ در زندان زنان گوانگ‌دونگ تحت آزار و شکنجه قرار گرفت.
آقای تائو جینگیو ۴۰ ساله، در منطقه چیائوکو، شهر ووهان، واقع در استان هوبی زندگی می‌کرد. او به‌مدت هفت سال به‌دلیل باورش به فالون گونگ زندانی شد. آقای تائو در زندان مجروح شد. به‌محض آزادی‌اش، مأموران اداره ۶۱۰ محلی به آزار و اذیت او در خانه‌اش ادامه دادند. حال او رو به‌وخامت گذاشت و در تاریخ ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم وانگ شیوچینگ ۴۴ ساله، تمرین‌کننده فالون گونگ از استان هیلونگ‌جیانگ، بارها به‌طور غیرقانونی بازداشت و زندانی شد. دو بار به‌کار اجباری محکوم شد و به‌طور مرتب برای حفظ باورهای معنوی‌اش مورد تهدید و آزار و اذیت قرار گرفت. او دوباره در اوایل ماه ژوئیه سال ۲۰۱۳ توسط مأموران پلیس راهآهن چی‌چی‌هار و پلیس ایستگاه راهآهن آمور بازداشت شد. وی در ۱۸ ژوئیه ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم دونگ یانلیان ۵۰ ساله، تمرین‌کننده فالون گونگ از شهر ژن‌جیانگ، واقع در استان جیانگ‌سو که چند بار تحت آزار و شکنجه قرار گرفت. او در ۱ اوت ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای یوان هونگوی ۴۵ ساله، تمرین‌کننده‌ای از شهر ژنگژو، واقع در استان هنان بود. زمانی که وی در زندان شینمی در ژنگژو بازداشت بود، اجباراً تحت عمل جراحی کرانیوتومی (یک عمل جراحی که در آن قسمتی از استخوان جمجمه به‌طور موقت جهت دسترسی به بافت مغز برداشته می‌شود) قرار گرفت. آقای یوان در زمان آزادی از زندان درسال ۲۰۱۱ فلج بود. وی در ۲۳ ژانویه ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای فانگ ژنگ‌پینگ ۵۷ ساله، از شهر شیچانگ واقع در استان سیچوان که پس از شکنجه در زندان شماره ۱ یوننان درگذشت.
خانم وو شویان ۴۷ ساله، از منطقه دادونگ، شهر شنیانگ که در زندان زنان لیائونینگ تحت شکنجه قرار گرفت. او دچار تورم شکم شد و در ۲ ژوئن ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای لی جینپنگ ۴۷ ساله از پکن که در زمان حبس در زندان متحمل شکنجه شد. وی در تاریخ ۱۵ اوت ۲۰۱۳، صرفاً شش ماه پس از آزادی درگذشت.
آقای منگ چینگفو ۵۷ ساله از شهر تانگشان، سابقاً معاون دبیر اداره شهرستان کایپینگ بود. او در زندان جیدونگ و زندان بائودینگ تحت شکنجه قرار گرفت و در ۲۲ مارس ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای لی مین ۵۲ ساله، یکی از کارکنان سابق دفتر امور مالی منطقه هولان در شهر هاربین بود. او در ۲۶ مه ۲۰۰۹ در زندان داچینگ درگذشت.
خانم گو بوچین ۴۷ ساله، از شهر چنژو، واقع در استان هونان که در ۱۸ آوریل ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای دانگ آیمین ۵۰ ساله، یکی از کارکنان سابق شرکت معدن ژائوگ‌ژوانگ در منطقه گویی، شهر تانگ‌شانگ، استان هبی بود. او بارها و بارها بازداشت و در اردوگاه‌های کار اجباری، مراکز شستشوی مغزی و بازداشتگاه‌ها شکنجه شد. وی در ۱۸ اکتبر ۲۰۱۲ درگذشت.
خانم لیو رونگ‌شیانگ ۴۶ ساله، از شهر داچینگ که بازداشت و حبس شد و در طول ۱۲ سال گذشته به‌دفعات زیاد به دوره‌های کار اجباری محکوم شد. او از نظر روانی و جسمی به‌شدت آسیب دیده بود و در ۱۰ مه ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم وو شویان ۴۷ ساله، از شهر شنیانگ، استان لیائونینگ که در زنان زندان لیائونینگ به‌مدت سه سال در سلول انفرادی بود. او را وادار می‌کردند تا ۱۲ ساعت در روز کارهای سخت انجام دهد. تا ۱۱ فوریه ۲۰۱۳، او دچار تجمع شدید مایع در شکمش شد و نمی‌توانست دراز بکشد یا بخوابد. وی در ۲ ژوئن ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم شیو جینچیو ۵۲ ساله، از شهر دونگ‌گانگ، استان لیائونینگ که به‌وسیله دبیر انجمن لین‌جیانگ و مأموران منطقه ژنشینگ در ۵ سپتامبر ۲۰۱۳، بازداشت و شکنجه شد. او در همان روز آزاد شد. خانم شیو همراه با همسر و دخترش، دوباره در تاریخ ۹ سپتامبر بازداشت شد. به‌دلیل آزار و شکنجه شدید، حال او رو به‌وخامت گذاشت و در ۲۸ نوامبر ۲۰۱۳ درگذشت.
آقای یانگ ژنلو ۵۷ ساله، از شهرستان وانچوان واقع در استان هبی که در تاریخ ۷ ژوئن ۲۰۱۳، درنتیجه آزار و شکنجه جان خود را ازدست داد.
