(Minghui.org) در اوایل سال ۲۰۱۳، حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) اعلام کرد که طرحی را برای منسوخ کردن سیستم بدنام اردوگاه‌های کار اجباری در دست اجرا دارد؛ این اردوگاه‌ها ابزاری برای آزار و شکنجه فالون گونگ بوده‌اند. در نوامبر ۲۰۱۳، اعلام کرد که تمام اردوگاه‌های کار اجباری تا پایان سال بسته خواهند شد.
اما طبق گزارش سازمان عفو بین‌الملل در دسامبر ۲۰۱۳: «واضح است که سیاست‌های مخفیانه مجازات مردم به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی یا باورهای مذهبیشان تغییری نکرده است. شکنجه و سوء‌رفتار، همچنان ادامه دارند، صرفاً به روشی متفاوت صورت می‌گیرند.»
مراکز شستشوی مغزی که خیلی کمتر شناخته شده هستند، بخشی از وظایف اردوگاه‌های کار اجباری را به‌عهده گرفته‌اند.
حبس خودسرانه
گرچه مراکز شستشوی مغزی، به‌طور رسمی «مراکز آموزشی حقوقی»، «پایگاه‌های آموزش حقوقی» یا «مدارس تبدیل عقاید» نامیده می‌شوند، اما هیچ ارتباطی با مسائل حقوقی و قانونی، آموزش و پرورش یا تعلیم و تربیت ندارند.
این مراکز زندان‌هایی بدون صلاحیت قضایی هستند که تمرین‌کنندگان فالون گونگ تا زمانی که اداره ۶۱۰ صلاح بداند در آنجا حبس خواهند بود. ادارات ۶۱۰ محلی و پلیس این قدرت را دارند تا تمرین‌کنندگان را تا زمانی که بخواهند وادار به شرکت در جلسات شستشوی مغزی کنند.
لازم نیست که حتماً یک مرکز شستشوی مغزی به‌طور خاص برای این منظور ساخته شده باشد. اتاق یک هتل، یک کلاس درس در مدرسه، یا حتی خانه یک قربانی، می‌تواند تبدیل به مرکز شستشوی مغزی شود. ابزارهای شکنجه‌ای که در این مراکز استفاده می‌شوند، همگی قابل حمل و نقل هستند.
هنگامی که مرکز شستشوی مغزی تمرین‌کنندگان را دائماً وادار به تماشای ویدئو‌های تبلیغاتی رژیم با مضامین افتراآمیز علیه فالون گونگ می‌کند، آنها را تحت شکنجه فیزیکی نیز قرار می‌دهد. هدف از این شکنجه این است که تمرین‌کنندگان را وادار کنند تا باورشان به فالون گونگ را انکار کنند. ده‌ها هزار نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در آنجا زندانی شده‌اند و بیش از یک‌صد نفر در این قبیل مراکز شستشوی مغزی تا سرحد مرگ شکنجه شده‌اند. گاهی مراکز شستشوی مغزی را «زندان‌های سیاه» نیز می‌نامند.
تعداد موارد شستشوی مغزی در نیمه دوم سال ۲۰۱۳، افزایش بسیار بالایی داشته است
درحالی‌که اردوگاه‌های کار اجباری بسته می‌شدند، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ محبوس در مراکز شستشوی مغزی به‌طور چشمگیری افزایش می‌یافت. از ژانویه تا ژوئن ۲۰۱۳، ۱۸۱ نمونه از چنین مواردی گزارش شده‌اند. اما در نیمه دوم سال، همانطور که اردوگاه‌های کار اجباری به‌تدریج تعطیل می‌شدند، تعداد زندانیان در مراکز شستشوی مغزی ناگهان به ۱۰۴۴ نفر افزایش یافت.
در ماه اوت، هنگامی که ابتدا دولت شروع به بستن اردوگاه‌های کار اجباری کرد، تعداد بی‌شماری مراکز شستشوی مغزی جدید در استان‌های شانشی، هوبی، هیلونگ‌جیانگ، ژجیانگ و شانشی راه‌اندازی شدند. بنابه گزارش، افزایش تعداد مراکز شستشوی مغزی به‌دست کمیته استانی ح.ک.چ صورت گرفت.
بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ که در اردوگاه‌های کار اجباری حبس بودند، پس از تعطیل شدن اردوگاه‌ها، آزاد نشدند. آنها مستقیماً به مراکز شستشوی مغزی منتقل شدند.
در حقیقت، بسیاری از مراکز شستشوی مغزی در مکان‌هایی ساخته شدند که سابقاً اردوگاه‌های کار اجباری در آنجا قرار داشتند، مانند نمونه‌هایی در دالیان و هولودائو، در استان لیائونینگ و شیانینگ، در استان هوبی. مأموران در مرکز شستشوی مغزی در شیجیاژوانگ واقع در استان هوبی، درواقع مأموران لباس‌شخصی اردوگاه‌های کاراجباری هستند که همان روش‌های شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری را در این مراکز به‌کار می‌گیرند.
انتقال مستقیم زندانیان از اردوگاه‌های کار اجباری به مراکز شستشوی مغزی
در سال ۲۰۱۳، تعدادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ، پس از آزادی از زندان‌ها یا اردوگاه‌های کار اجباری، به‌وسیله مأمورانی از مراکز شستشوی مغزی بی‌درنگ به این مراکز برده شدند.
وی چون، که در دبیرستان شماره شصت و پنج داچینگ، واقع در استان هیلونگ‌جیانگ، تدریس می‌کرد، به پنج سال حبس در زندان زنان هیلونگ‌جیانگ محکوم شد. دوران محکومیت او در ۲۷ اوت ۲۰۱۳، تمام شد. اما در روز آزادی، اداره ۶۱۰ محلی او را به مرکز شستشوی مغزی در شهر میشان فرستاد که حدود ۸۰۵ کیلومتر با زادگاهش فاصله داشت.
در این مرکز شستشوی مغزی، مأموری سعی می‌کرد وی چون را وادار کند تا تمرین فالون گونگ را رها کرده و تعهدنامه‌ای را امضا کند: «اگر این برگه را امضا نکنی، اعضای بدنت را بیرون آورده و می‌فروشیم.»
وی چون، از همکاری با آنها خودداری کرد. سه روز از خواب محروم شد و به‌شدت او را کتک زدند. این مأمور او را به‌مدت یک‌هفته نیز آویزان کرد. وی چون دراعتراض دست به اعتصاب غذا زد. وی درحال‌حاضر، در یک مرکز شستشوی مغزی در شهر جیشی محبوس است.
جیانگ شیبو، معلم دبیرستان مزرعه چیان‌جین در جیانگ‌سانجیانگ واقع در استان هیلونگ‌جیانگ؛ در ۹ سپتامبر ۲۰۱۳، از زندان زنان هاربین آزاد شد. در همان روز، مأموران پلیس منطقه کشاورزی چیان‌جین، او را به مرکز شستشوی مغزی در چینگ‌لونگشان فرستادند. پس از آزادی وی از زندان و قبل از اینکه به مرکز شستشوی مغزی فرستاده شود، خانواده‌اش موفق به دیدارش نشدند.
در ژانویه ۲۰۱۳، سان شیائوی ۴۲ ساله، از اردوگاه کار اجباری فانگ‌چیانگ؛ واقع در استان جیانگ‌سو، آزاد شد. در ماه اوت، مأموری از اداره ۶۱۰ در ووشی به‌زور وارد خانه‌اش شد و او را از خانه‌اش ربود. سپس وی را به مرکز شستشوی مغزی شهر شینگ‌هوا، واقع در جیانگ‌سو فرستادند. بسیاری از تمرین‌کنندگان در مناطق مختلف، وضعیت‌های مشابهی را تجربه کردند، ازجمله ژانگ ییسو در پکن، یوان بین در سیچوان، ژو جینگ‌یون در جیلین، هوانگ یوچین در شآنشی و افراد دیگر.
دزدیدن افراد مسن و کودکان
چند نمونه از حبس تمرین‌کنندگان در مراکز شستشوی مغزی، در سال ۲۰۱۳، مربوط به افراد مسن و کودکان است. در ماه اکتبر، مأموران اداره ۶۱۰ در منطقه شین‌ژو، شهر ووهان، می جیان‌یینگ ۶۰ ساله را به مرکز شستشوی مغزی در لیوجی بردند. نوه یک‌ساله‌اش را نیز در سلولی با در آهنی، با چهار قفل قرار دادند. شش نمونه از حبس فرزندان تمرین‌کنندگان در سال ۲۰۱۳ گزارش شده است.
در ژوئن ۲۰۱۳، لیو میژانگ ۷۰ ساله، از شهر میشان، واقع در هیلونگ‌جیانگ، به‌مدت یک‌ماه در این مرکز شستشوی مغزی حبس شد. در این مرکز به زمین زده شد و طحالش آسیب دید. بااین‌حال، تا ۳۶ روز پس از آن آزاد نشد! پس از آزادی، فرمانداری محلی از او خواست تا هفته‌ای یک‌بار به این مرکز شستشوی مغزی مراجعه کند. چهار روز پس از یک عمل جراحی طحال، فو شیولی؛ رئیس این مرکز شستشوی مغزی، لیو میژانگ را مجبور کرد به این مرکز بازگردد، درحالی‌که می‌گفت: «حتی اگر در بیمارستان بستری باشی، باید به اینجا بیایی.» لیو میژانگ هرگز جراحاتش درمان نشد و در ۸ نوامبر ۲۰۱۳، درگذشت.
ژانگ شوشیانگ ۶۰ ساله از شهر ژائو‌یوان؛ واقع در شاندونگ، در ماه آوریل در مرکز شستشوی مغزی آن منطقه حبس شد. به محض ورود، رئیس این مرکز، یوان بین‌کویی؛ او را لگد زد و به زمین انداخت. بعد بلند کرد و دوازده بار به او سیلی زد. ژانگ شوشیانگ به‌مدت سه روز، در سلول تاریکی زندانی و از غذا، آب و پتو محروم بود.
نمونه‌های دیگر شامل گو جیوشو در چانگ‌چینگ، هوانگ ژائو‌جین در هیلونگ‌جیانگ، لو آیژی در یان‌تایی و هوانگ دیدی در ووهان هستند که هرکدام از این افراد بیش از ۷۰ سال دارند. دو تمرین‌کننده که مأموران پلیس از اداره امنیت راه‌آهن در شهر جین‌ژو؛ واقع در لیائونینگ آنها را ربودند، ۹۳ ساله و ۸۲ ساله بودند.
خشونت در مراکز شستشوی مغزی
هدف رژیم کمونیست از راه‌اندازی مراکز شستشوی مغزی، این است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ را اغلب از طریق اعمال خشونت مجبور کند باور‌هایشان را انکار کنند. مطالب زیر چند نمونه از این خشونت‌ها هستند:
در ۶ سپتامبر، رن شیویون از ناحیه نان‌شان؛ شهر هگانگ، واقع در استان هیلونگ‌جیانگ، را به مرکز شستشوی مغزی واقع در یک بانک اعتباری آن منطقه بردند و ۲۴ روز در آنجا حبس کردند. مأموران پلیس ژانگ زیلونگ، شی و لی، به‌طور وحشیانه‌ای این خانم را زدند و روی بازو‌ها و سینه‌هایش با باتون الکتریکی شوک اعمال کردند. او را وادار به تماشای ویدئو‌های تبلیغاتی با مضامین افتراآمیز درباره فالون گونگ کردند. حتی وقتی خواهرش برای او لباس برد، مأموران او را نیز دشنام داده و کتک زدند.
در ماه مه، وانگ لی‌جون؛ تمرین‌کننده‌ای در تیان‌جین، در یک مرکز شستشوی مغزی محلی در ناحیه داگانگ در تیان‌جین، شدیداً شکنجه شد. سه دندانش شکست، چشمانش ورم کرد و یک گوشش کر شد. وی قبل از رفتن به این مرکز شستشوی مغزی، سالم بود، اما اکنون فقط می‌تواند با استفاده از صندلی چرخدار حرکت کند.
بنابر گزارش‌ها مراکز شستشوی مغزی در مناطق مختلف، داروهای نامعلومی را به غذای تمرین‌کنندگان اضافه می‌کردند که به سیستم عصبی آنها آسیب می‌زد. مهم‌ترین اثرات آن سردرد و توهم بوده است. وانگ از هوبی، در ماه آوریل، شیائو ژانگ در شهر جیانگ‌یان واقع در استان سیچوان در ماه اکتبر و گو جیوشو در گلشان، واقع در چونگ‌چینگ نمونه‌هایی از این نوع در سال ۲۰۱۳ بوده‌اند.
تسهیلات برای اخاذی
مقامات دولت از مراکز شستشوی مغزی استفاده می‌کنند تا از طریق اخاذی از زندانیان و خانواده آنها کسب درآمد کنند.
در مرکز شستشوی مغزی ناحیه کویی‌ون، شهر وی‌فانگ واقع در استان شاندونگ، افراد پلیس با تمرین‌کنندگان فالون گونگ مانند دستگاه‌های خودپرداز بانک (ATM) رفتار می‌کنند. وقتی مأموران به پول احتیاج دارند، دور اسم تعدادی از تمرین‌کنندگان را خط می‌کشند و آنها را به مرکز شستشوی مغزی می‌فرستند. تمرین‌کنندگان تا زمانی که شهریه را پرداخت نکنند در مرکز شستشوی مغزی می‌مانند.
مرکز شستشوی مغزی در چینگ‌لونگشان واقع در استان هیلونگ‌جیانگ از هر تمرین‌کننده زندانی می‌خواهد ده هزار یوان (حدود ۱۶۶۰ دلار آمریکا) برای هزینه زندگی در یک‌ماه بپردازد. اما به تمرین‌کنندگان در طول روز صرفاً غذای ارزان قیمت داده می‌شود و حتی گاهی اوقات غذای کافی برای شام ندارند.
در ۱۳ اوت، مأموران اداره ۶۱۰؛ به نام‌های ژائو پنگ‌فی و هی ویی، از شهرستان بولی واقع در استان هیلونگ‌جیانگ، ژائو یو را ربودند که در دبیرستان هفتم این شهرستان معلم بود. مأموران از این مدرسه خواستند تا ده هزار یوان (حدود ۱۶۶۰ دلار آمریکا) برای هزینه زندگی وانگ یویی به این مرکز شستشوی مغزی بپردازد.
مراکز شستشوی مغزی در سراسر چین، از طریق اداره ۶۱۰ هدایت می‌شوند که یک نیروی عملیاتی دارای قدرتی ورای قانون بوده و مأموریتش ازبین‌بردن فالون گونگ است.
گرچه سیستم اردوگاه کار اجباری تعطیل شده است، اما اداره ۶۱۰ همچنان به کار خود ادامه می‌دهد. در قسمت دوم این گزارش، مروری بر اعمال جنایتکارانه اداره ۶۱۰، در سال ۲۰۱۳، خواهیم داشت.
مقالات مربوط به زبان چینی:
http://www.minghui.org/mh/articles/2013/9/7/2013年七八月间中共迫害法轮功综述-279207.html
http://www.minghui.org/mh/articles/2013/11/5/九、十月间中共迫害法轮功案例综述-282261.html
مجموعه شرح آزار و شکنجه
