(Minghui.org) خانم جیانگ شیائوپنگ گفت که وقتی ویراستار اخبار ایستگاه تلویزیونی ووهان بود، دچار سوختگی شده بود. باوجود اینکه بسیار جوان بود، از بیماری سل، فشار خون بالا، میگرن، و مشکلات تنفسی رنج می برد.
خانم جیانگ با احساس اینکه زندگی‌اش به بن بست رسیده بود، بسیار خوشحال شد از اینکه به فالون گونگ دست یافته بود، شیوه‌ای برای پرورش ذهن و بدن که قدرت فوق‌العاده‌ای برای بهبود وضعیت سلامتی دارد.
پس از مدت کوتاهی که به تمرین دافا مبادرت کرد، بدن او به وضعیت سلامتی بازگشت و کاملاً احساس تجدید قوا کرد. او گفت: «به صلح و آرامشی در درونم رسیدم که قبلاً هرگز تجربه نکرده بودم.»
خانم جیانگ امیدوار بود که این احساس برای همیشه در او پایدار بماند. تصورش را نمی‌کرد که باوجود محبوبیت گسترده فالون گونگ در چین، همه چیز قرار است به دست حزب کمونیست وارونه شود.
تهیه فیلمی تبلیغاتی
در ژوئن سال ۱۹۹۹، خانم جیانگ متوجه شد که یک سری فیلم‌های تبلیغاتی قرار است در ایستگاه تلویزیون دولتی، یعنی جایی که او کار می‌کرد پخش شود. آن زمان درست یک ماه قبل از سرکوب فالون گونگ در سراسر کشور بود که رسماً توسط رهبر حزب، جیانگ زمین راه‌اندازی شد.
سرپرست او اطلاع داشت که خانم جیانگ فالون گونگ را تمرین می‌کند و مردد بود از اینکه ممکن است اطلاعات درباره این فیلم را به بیرون نشر دهد. می‌ترسید که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در مقابل ایستگاه تلویزیونی دست به اعتراض بزنند و تقاضا کنند که فیلم مذکور به نمایش در نیاید.
خانم جیانگ به یاد آورد: «چهار افسر از اداره پلیس ووهان مرا به زیرزمین ایستگاه پلیس بردند تا از من بازجویی کنند. این اولین باری بود که احساس کردم در معرض خطر هستم و زندگی‌ام مورد تهدید قرار دارد.»
این فقط آغاز راه بود.
«نمی‌دانستم بعد از بازجویی قرار است چه اتفاقی بیفتد. وقتی که در بعد از ظهر ۲۲ ژوئیه سال ۱۹۹۹، ویدیوی تبلیغاتی مذکور در سراسر کشور پخش شد، آگاه شدم که زندگی صلح‌آمیزم قرار است به پایان برسد.
«برای توجیه آزار و شکنجه، بسیاری از ایستگاه‌های تلویزیونی در سراسر چین اقدام به تولید انواع فیلم‌هایی از قبیل حقه خودسوزی در میدان تیان‌آن‌من کردند تا فالون گونگ را شیطانی جلوه دهند. میلیون‌ها چینی توسط این تبلیغات افتراآمیز فریب خورده‌اند و تحت شستشوی مغزی قرار گرفته‌اند.»
صحبت درباره فالون گونگ
در مواجهه با این تبلیغات کمرشکن در حمله به فالون گونگ، خانم جیانگ تصمیم گرفت برای صحبت درباره باور خود به پکن برود. در ژوئیه سال ۲۰۰۰، درحالی‌که با مردم در میدان تیان‌آن‌من درباره فالون گونگ سخن می‌گفت، بازداشت شد.
پس از یک روز بازداشت در ایستگاه پلیس بدون اینکه آب و غذایی به او بدهند، او را به مرکز بازداشت در منطقه هایدان منتقل کردند.
به یاد آورد که نگهبانان او را لخت کرده و مورد بازرسی بدنی قرار دادند. مواد غذایی فاسد بود و هوا بوی تعفن می‌داد. بیش از ۳۰ نفر در یک اتاق حدوداً به مساحت ۴۵ متر مربع جا داده شده بودند. آنها مجبور بودند به پهلو و نزدیک به یکدیگر بخوابند. در طول روز، همه را مجبور می‌کردند روی زمین بنشینند و اجازه تکان‌خوردن نداشتند.
پس از پنج روز بازداشت که به خانه بازگردانده شد، مأموران او را به مدت یک سال تحت بازداشت خانگی قرار دادند.
والدین شوهرش دچار ضربه روحی شدند
مأموران علاوه‌بر آزار و اذیت خانم جیانگ، خانواده‌اش را نیز هدف قرار دادند.
در ماه اوت سال ۲۰۰۰، بیش از ۲۰ افسر به منزل والدین شوهرش حمله کردند، به‌منظور یافتن مطالب مربوط به فالون گونگ آنجا را مورد بازرسی و تفحص قرار دادند. همچنین آنها را تهدید به بازداشت کردند. مادرشوهر ۷۰ ساله خانم جیانگ به‌حدی وحشت‌زده شد که به زمین افتاد و سراسیمه اشک می‌ریخت.
پدرشوهر ۷۷ ساله‌اش باوجود ده‌ها سال زندگی تحت سلسله‌عملیات سیاسی حزب کمونیست چین، به‌خاطر رفتار ظالمانه پلیس دچار آسیب‌های روانی شد به‌طوری که در دیدار با پلیسی دیگر ترسی دائمی بر زندگی او مستولی گشت. دیگر نمی‌توانست به‌خوبی غذا بخورد و بخوابد. اندک زمانی بعد مبتلا به سرطان شد و شش ماه بعد درگذشت.
پدر ۸۰ ساله را مجبور به تماشای شکنجه دخترش کردند
در سال ۲۰۰۴، خانم جیانگ دوبار به مرکز شستشوی مغزی چِنجیاچی در منطقه جیانگ‌آن واقع در استان ووهان فرستاده شد. در آنجا ماه‌ها تحت شستشوی مغزی و شکنجه شدید قرار گرفت. دو زندانی او را به‌طور شبانه‌روزی تحت نظارت قرار داده و در انفرادی نگه داشتند. او را مجبور می‌کردند به مدت طولانی در حالت ایستاده بماند، از خواب محروم شد و همچنین باید سرویس بهداشتی را تمیز می‌کرد.
هنگامی‌که در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد، نگهبانان او را به صندلی بستند و تحت خوراندن اجباری قرار دادند. آنها از راه بینی‌اش یک چوب توخالی بلندی را به سمت پایین گلویش فرو بردند تا از طریق آن مایعات به او بخورانند.
خانم جیانگ درحالی‌که تجربه عذاب‌‌آورش را تعریف می‌کرد گفت: «داشتم خفه می‌شدم. درد آنقدر شدید بود که احساس می‌کردم درحال مرگ هستم. رفتار حتی ظالمانه‌تر آنها این بود که پدر ۸۰ ساله‌ام را برای تماشای شکنجه‌ام به مرکز شستشوی مغزی آوردند. وقتی او را در مقابلم دیدم که اشک می‌ریزد قلبم شکست.»
غیرقابل پیش‌بینی‌بودن خطر
«در طول همۀ این سال‌ها، فشار ذهنی زندگی که آمیخته با آزار و شکنجه بود فراتر از آن چیزی است که کلمات قادر به بیان آن باشند. باید درخصوص هر اتفاقی که ممکن است در اطراف‌تان بیفتد، همیشه در حالت آماده‌باش کامل باشید، به‌خاطر اینکه هرگز نمی‌توانید پیش‌بینی کنید که چه زمانی دوباره شما را بازداشت می‌کنند.»
خانم جیانگ در ماه سپتامبر سال ۲۰۰۷، درحالی‌که عازم یک سفر کاری بود، متوجه شد که چگونه همکارانش به‌طور مداوم وضعیت او را به اداره پلیس گزارش می‌دهند: «هر جا که می‌رفتم، احساس می‌کردم چشمانی به من خیره می‌شوند.»
به محض اینکه از سفر به خانه بازگشت، چمدان‌هایش را بست و برنامه‌ریزی کرد تا خود را از چشمان پلیس پنهان کند.
بعد‌ها فهمید که روز بعد کارکنان اداره ۶۱۰ و پلیس به محل کار او رفتند، منتظر او ماندند تا سر کار بیاید و سپس او را بازداشت کنند.
زمانی که متوجه فرار او شدند، به خشم آمدند و سراغ پدر، شوهر و دخترش رفتند و آنها را مورد آزار و اذیت قرار دادند که فشار عظیمی بر دخترش در مدرسه تحمیل کردند.
به منظور پیدا کردن او، مأموران به‌طور مداوم شوهرش را تحت نظر گرفتند. او به‌قدری مضطرب بود که دچار فروپاشی عصبی و همچنین زخم معده و فشار خون بالا شد.
سومین بازداشتگاه شستشوی مغزی
خانم جیانگ پس از گذشت دو ماه و نیم که برای فرار از بازداشت‌شدن از جایی به جایی دیگر می‌رفت، به خانه بازگشت. به او گفته شد که کارفرمایش او را به مرکز شستشوی مغزی نمی‌فرستد. درحالی‌که این وعده‌ای توخالی بیش نبود.
خانم جیانگ در ۱۷ مارس سال ۲۰۰۸، حدود سه ماه پس از بازگشت به خانه، در مسیرش به محل کار بازداشت و به مرکز شستشوی مغزی تانگ‌شوانهو فرستاده شد. در این زمان، او به مدت ۴۵ روز در بازداشت به سر برد.
«آنها افراد بیشتری را به‌طور شبانه‌روز برای تحت‌نظر گرفتن و شستشوی مغزی من به کار گماشتند. مرا مجبور به امضای یک اظهاریه مبنی‌بر انکار فالون گونگ کردند. مجبورم کردند در ستایش از حزب [کمونیست] آواز بخوانم و برقصم.
نوشتن شکایت کیفری علیه دیکتاتوری که آزار و شکنجه را به راه انداخت
خانم جیانگ در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۵، شکایت کیفری خود را به دادستانی عالی خلق چین ارائه داد و با انجام این کار به صدها هزار نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در سراسر جهان ملحق شد که در تلاش هستند تا دیکتاتور سابق، جیانگ زمین را به دست عدالت بسپارند.
او گفت «جیانگ مسئول تمامی درد و رنج‌های خانواده‌ام و من است که در طول ۱۷ سال گذشته متحمل شدیم. مهم نیست که تحمل آزار و شکنجه چقدر دشوار است، هرگز قادر نخواهد بود قلبم را درخصوص تمرین فالون گونگ تغییر دهد. او درنهایت مجبور است تاوان تمام اعمالش بپردازد، اعمالی که تحت عنوان آزار و اذیت مرتکب شده است.»
مجموعه شرح آزار و شکنجه
